ตอนที่ 111 มุ่งหน้าสู่พายุ 5
ในที่สุดลิ้นของความตะกละก็ได้ห่อหุ้มลิเวียธาน ผู้ที่พยายามจะหลบหนี มันถือเป็นภาพแปลกๆในหลายๆด้าน ณ ศูนย์กลางของเปลวไฟที่แผดเผาหมู่เมฆและลูกปัดแห่งแสง กลับถูกจับโดยลิ้น
อย่างไรก็ตามธีโอดอร์ไม่มีเวลาที่จะสนใจกับภาพนั้นนัก[เฮ้!กลืนมันเข้าไปเร็วเข้า]
ระยะเวลาของFluidization ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว แม้จะเป็นความจริงที่ว่าความตะกละได้จับมันเอาไว้แล้ว แต่ทว่าคลื่นความร้อนนั้นยังส่งผลรุนแรงอยู่ และมันไม่ได้อยู่ในรับที่ร่างกายที่จับต้องได้ของเขาจะสามารถอยู่รอดได้ ธีโอจะตายทันทีที่ระยะเวลาของFluidizationหมดลง
อย่างไรก็ตาม เขาต้องเอาชนะมันก่อนที่จะมันจะเกิดขึ้น เมื่อมันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของธีโอลิ้นก็เริ่มดึงแรงขึ้น
ความตะกละตะโกนด้วยเสียงที่ไม่มีความสุข –ไอสารเลว!มันเป็นการต่อต้านที่ไร้ประโยชน์!
จากนั้นมันก็ดึงร่างกายของลิเวียธานสุดแรงเท่าที่มันจะทำได้
บูมมม!
นี่คือครั้งสุดท้าย ที่มันจะดิ้นรนต่อสู้ เปลวไฟได้พุ่งขึ้นทะลุผ่านท้องฟ้าและเล็ดลอดผ่านช่องว่างของลิ้นที่พันอยู่รอบตัวมัน เมฆที่ลอยอยู่ห่างจากธีโอหลายสิบกิโลเมตรต่างกระจัดกระจายราวกับเรื่องโกหกและบรรยากาศโดยรอบต่างบิดเบี้ยว
มันเป็นพลังที่เทียบเท่ากับลมหายใจมังกรของเวโรนิก้าที่เธอได้แสดงให้เขาเห็นก่อนหน้านี้! ธีโอดอร์มองไปบนท้องฟ้าที่ถูกฉีกขาดด้วยความรู้สึกจมดิ่ง
‘ถ้าเปลวไฟนั้นพุ่งมาหาพวกเรา....’
พวกเขาจะตายทันทีโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย มันเป็นพลังที่สามารถกวาดล้างอำนาจของผู้คุมธาตุได้อย่างง่ายดาย บางทีถ้าลิเวียธานเปลี่ยนเป็นรูปแบบที่สี่ มันคงสามารถปล่อยเปลวไฟนี้ได้เรื่อยๆ
อย่างไรก็ตามเมื่อสิ้นสุดเสียงคำรามครั้งสุดท้าย ร่างกายของลิเวียธานก็ได้สูญเสียพลังที่จะต่อต้าน ความตะกละนั้นเคยกล่าวถึงจุดอ่อนของรูปแบบที่สามไว้ ร่างกายของมันจะสูญเสียการป้องกันทั้งหมดเพื่อที่จะปลดปล่อยพลังทั้งหมดที่มันได้รับออกไป
อึก!
เช่นเคยมันเป็นเสียงของลิเวียธานที่ถูกกินโดยความตะกละ พร้อมกับที่ข้อมูลเกี่ยวกับเวทย์โบราณระดับตำนาน ลิเวียธาน ได้รับการปรับปรุง ตอนนี้เนื้อหาที่ขึ้นเครื่องหมายคำถามได้รับการเปิดเผยแล้ว
[ลิเวียธาน]
[หนังสือเวทย์โบราณที่กักเก็บเปลวเพลิงที่แท้จริง Muspelheim เอาไว้ ในช่วงสงครามแร็คนาร็อค เซิร์ทได้ปลดปล่อยพลังของหนังสือเวทย์โบราณอย่างเต็มที่และเผาต้นไม้โลกโดยการปลดปล่อย Muspelheim ออกมา อย่างไรก็ตามในทางกลับกันเขาได้กลายเป็นขี้เถ้า และที่อยู่เกี่ยวกับมันหลังจากนั้นไม่มีใครที่รู้
*ระดับของเวทย์โบราณคือ ‘ตำนาน’
*เมื่อกินแล้ว ความสัมพันธ์กับเวทย์ไฟจะเพิ่มขึ้นจนถึงขีดจำกัด พลังเวทย์ที่ต้องใช้ในการร่ายเวทย์ไฟจะลดลงครึ่งหนึ่ง ความเสียหายจากไฟที่ต่ำกว่าระดับของผู้ใช้จะไร้ผล ความเสียหายจากไฟที่ระดับสูงกว่าผู้ใช้จะลดลง
*เมื่อกินแล้ว จะได้รับRing of Muspelheim ไฟแห่งMuspelheim’s จะสามารถใช้ได้ทีละขั้นๆ
*เมื่อกินแล้วคุณจะยังไม่สามารถควบคุมพลังของเวทย์โบราณนี้ได้ด้วยความสามารถในปัจจุบัน ถ้าคุณต้องการได้รับการยอมรับจากมัน อย่างน้อยคุณต้องเป็นจอมเวทย์ขั้น8ระดับสูงสุดหรือจอมเวทย์ขั้น9เพื่อใช้มัน]
มันไร้สาระอย่างแท้จริง
‘…นี่มันอะไรกัน?!’
ธีโอรู้สึกประหลาดใจจนลืมเรื่องความเจ็บปวดของเขาไปโดยสิ้นเชิง หนังสือเวทย์โบราณที่ถูกผนึกไว้ในช่องเก็บของ Death’s Worship ก็ไร้สาระเช่นกัน เขาสามารถที่จะดูดซับความสามารถของเนโครแมนเซอร์ขั้น9ได้50%ถึง100%และสามารถควบคุมอันเดทได้ แต่ทว่าความเสี่ยงที่ร่างกายของเขาจะถูกยึดครองนั้นมีโอกาสเกือบ100%
ในขณะนั้นพื้นที่ๆสว่างจ้าก็กลับสู่สภาพปกติ
[อ่า....?!]
โลกทั้งใบดูเหมือนเลือนราง ธีโอได้มาถึงขีดจำกัดของหลังจากที่เผชิญกับแสงสว่างมาเป็นเวลานาน ธีโอดอร์ไม่ได้มองไปด้านหน้าและปิดเปลือกตาที่พองเนื่องจากความร้อนของเขา เขาไม่จำเป็นต้องเห็นสิงใดเพื่อคาดเดาสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
โลกได้กลับสู่สภาพเดิมหลังจากที่คลื่นพลังความร้อน แสง และลิเวียธานได้หายไป คำถามก็คือเขาสามารถเอาชีวิตรอดในสถานการณ์นี้ได้ยังไง....
“ธีโอ!”
ขณะที่ความร้อนได้หายไป การได้ยินของเขาก็กลับมา ธีโอได้ยินเสียงใกล้ๆตัวเขาและปิดการใช้งานFluidizationไปขณะที่เขารู้สึกเวียนหัว เขาคาดว่านั่นคงเป็นเสียงของซิลเวีย จากนั้นความเจ็บปวดจากเนื้อที่ดำเกรียมและเลือดที่ไหลก็ได้แล่นเข้าสู่หัวของเขา
“-อ้ากกก!”
‘ความเจ็บปวดที่น่าหวาดกลัว!’ธีโอเข้าใจแล้วว่าทำไมการเผาไหม้จึงเป็นการตายที่โหดร้ายที่สุด
สายลมที่พัดผ่านยิ่งทำให้เขาแสบร้อนยิ่งกว่าเดิม บางทีนี่อาจจะเป็นความเสียหายที่เขาสะสมเอาไว้ขณะที่เปิดใช้งานFluidization แม้เขาจะเปลี่ยนร่างกายตัวเองเป็นของไหล แต่ธีโอก็ได้ถูกเปลวไฟแผดเผาอยู่ดี
ซิลเวียมองไปที่สภาพของเขาและใช้เวทมนต์ทันที “รอก่อนนะ!”
มือของเธอส่องแสงสีฟ้าขณะที่เธอใช้เวทย์ความเย็นและแตะไปที่คอของธีโอ มันเป็นการรักษาสมดุลอุณหภูมิภายในร่างกายของเขาก่อนที่จะเริ่มต้นการรักษาแผลที่ถูกไฟไหม้ หากความร้อนยังคงอยู่ในบาดแผล ธีโอก็จะไม่สามารถฟื้นฟูตัวได้
การกระทำนี้มีประสิทธิภาพดีเมื่อลมหายใจของธีโอดอร์ค่อยๆสงบลง ส่วนที่เหลือของกลุ่มต่างตามมาในภายหลังและได้ช่วยกันรักษาธีโอ พวกเขาบีบอัดพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดของพวกเขาเพื่อสร้างเวทย์รักษา
จากนั้นเอลฟ์ชั้นสูง อลูการ์ด ก็ได้ขอความช่วยเหลือจากผู้คุมธาตุน้ำ “ท่านเอล-แมร์ โปรดช่วยรักษาเขาด้วย!ถ้าราคามันไม่เพียงพอ เราจะเตรียมเครื่องบรรณาการให้ท่านในภายหลัง”
สถานะของผู้คุมธาตุน้ำนั้นสูงสุดจนเอลฟ์ชั้นสูงไม่กล้าที่จะเรียกร้องพวกเขา ผู้คุมธาตุน้ำ เอล-แมร์จ้องมองไปที่ธีโอดอร์ด้วยการแสดงออกที่ว่างเปล่า พลังมาน่าของอลูการ์ดได้หมดลงแล้ว ดังนั้นเธอจะต้องใช้พลังอำนาจของตัวเองในการรักษาเขา
ปกติ เธอจะไม่ยอมรับคำขอด้วยเครื่องบรรณาการ แต่ในตอนนี้เธอกลับพยักหน้า
[ชายหนึ่งเดียวผู้ที่ดับเปลวไฟที่เป็นศัตรูของต้นไม้โลกและจะก่อให้เกิดหายนะ.....มันเป็นความสำเร็จที่เราไม่สามารถนึกได้ เราจะไม่ยอมรับเครื่องบรรณาการ มนุษย์หนุ่ม เราขอยกย่องชัยชนะของเจ้าในวันนี้] เอล-แมร์กล่าวขณะที่ยื่นฝ่ามือของเธอออกไป
วูบ!
แสงแห่งความอบอุ่นได้แผ่กระจาย พื้นดินที่แห้งกลายเป็นชุ่มชื้นและพลังชีวิตก็ได้กลับคืนสู่พื้นดินเล็กน้อย มันเป็นพลังที่คล้ายกับพลังของเอลฟ์ชั้นสูง แต่อยู่ในระดับที่สูงกว่า แสงได้ปกคลุมร่างกายของธีโอดอร์และผิวของเขาเริ่มกลับสู่สภาพเดิม เส้นประสาทที่ฉีกขาดได้รับการบูรณะและความเจ็บปวดได้จางหายไปเมื่อผิวที่ถูกเผาไหม้ของเขากลับสู่สภาพเดิม
ธีโอดอร์สามารถคืนสติของเขาได้ครึ่งนึง เขาเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้และก้มหัวให้กับผู้คุมธาตุน้ำ ผู้ให้ความเมตตาแก่เขา
“ขะ-ขอบคุณครับ”
[อย่าไปสนใจมัน]เอล-แมร์ส่ายหัวก่อนที่จะพูดอีกครั้ง[ความร้อนทั้งหมดที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของเจ้าได้ถูกขับออกไปแล้ว แต่เจ้าไม่ควรที่จะใช้พลังที่เจ้าได้รับการยอมรับอย่างสะเพร่า] เธอเตือนเขาขณะที่ก้มลงมองไปที่มือซ้ายของธีโอดอร์ ไม่มีรอยไหม้อยู่ที่นั่น แต่เป็นรอยสักคล้ายดวงอาทิตย์
มันเป็นอำนาจที่ความตะกละได้รับมาจากการสกัดลิเวียธาน the Ring of Muspelheim พลังที่ใช้ในการเรียกMuspelheim นั้นมากเกินไปสำหรับมนุษย์ที่ยังไม่ถึงขั้น7 การปล่อยปละละเลยอาจจะทำให้พลังอำนาจนั้นแผดเผาตัวเขาได้
ธีโอยิ้มอย่างบูดเบี้ยวและโค้งคำนับให้ขณะตอบกลับ “ครับ ผู้ปกครองแห่งธาตุน้ำ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่าน”
[เราไม่คิดเลยว่าจะได้พบเจอกับผู้ที่มาจากยุคโบราณกาล ปล่อยให้ทั้งสองอยู่ในตัวคนเดียว เป็นการเดินทางที่น่าตื่นเต้นยิ่ง]
คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ แต่ธีโอดอร์นั้นอดที่จะสะดุ้งไม่ได้
แท้จริงแล้วดวงตาของผู้คุมธาตุน้ำนั้นไม่ได้พลาดที่จะเห็นการดำรงอยู่ของความตะกละและลิเวียธาน อย่างไรก็ตามดูเหมือนเอล-แมร์จะไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องนี้ขณะที่เธอยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มแปลกๆ ก่อนที่เธอจะหายตัวไปจากโลกวัตถุ ลมแรงได้พัดผ่านขณะที่การปรากฏตัวของผู้ยิ่งใหญ่ได้หายไป
ทุกคนต่างเข้าใจกันดีว่าสถานการณ์ร้ายแรงได้จบลงแล้ว ทั้งกลุ่มอดที่จะถอนหายใจไม่ได้
“ฟู่....มันจบลงแล้ว”
“แต่ว่า....ฉันไม่สามารถที่จะเชื่อมันได้”
“ฉันก็เหมือนกัน”
คนผู้หนึ่งได้สติรับรู้ได้ถึงความตายที่พวกเขาเผชิญหน้าขณะที่คนอื่นๆต่างไม่เชื่อว่าพวกเขาสามารถมีชีวิตรอดมได้ ธีโอดอร์เป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บในที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตามถ้าเขาไม่ได้ก้าวไปในก้าวสุดท้าย ทั่วทั้งทวีปคงจะกลายเป็นนรก
การต่อสู้กับเวทย์โบราณระดบตำนานนั้นน่ากลัวอย่างนิ่ง มันเป็นเรื่องยากที่ผู้ชนะจะรู้สึกดีใจ
‘….มันเป็นเรื่องที่ดีพวกเราชนะแล้ว’
ร่างกายที่เหนื่อยล้าของธีโอดอได้ได้เอนไปพิงซิลเวียและแหงนหน้ามองท้องฟ้า ความตื่นเต้นในสิ่งที่เกิดขึ้นยังไม่จางหายไป ธีโอมองไปที่ท้องฟ้าที่เคยบิดเบี้ยวด้วยฝีมือของลิเวียธาน จากนั้นเขาก็มองไปที่มือซ้ายของเขา
‘Ring of Muspelheim’
“ฉันเข้าใจ....ฉันคิดว่า”
ตามคำแนะนำของเอล-แมร์ พลังนี้มันเหมือนกับน้ำพุที่ท่วมท้นซึ่งอาจจะทำร้ายร่างกายของเขาได้ มันเหมือนกับภูเขาไฟที่ปะทุอยู่และมันมากเกินไปสำหรับธีโอดอร์ มิลเลอร์ ถ้าหากเขาปล่อยมันออกมา เขาจะแผดเผาตัวเองและทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเขา
ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เขาจะสนใจกับเป้าหมายของเขาขณะที่คอยจับตามองพลังนี้ที่มาจากยุคโบราณกาล
วงกลมที่6ได้ถูกวาดในหัวใจของเขา นี่คือข้อพิสูจน์ว่าธีโอดอร์มาถึงวงกลมที่6แล้วสิ่งที่เขาต้องการก่อนออกเดินทางมาเอลฟ์เฮล์ม อย่างไรก็ตามมันดูเหมือนความเจ็บปวดจะทำให้เขาหลับตาและมุ่งความสนใจไปที่ภายใน
ซิลเวียค่อยๆจับตัวเขาและถามว่า “ธีโอ เธอไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม?”
“...ใช่ ฉันสบายดี และขอบคุณที่ช่วยเหลือฉันนะ มันคงจะร้ายแรงกว่านี้ถ้าไม่ได้ซิลเวียช่วย”ธีโอกล่าว
เช่นเดียวกับDeath’s Worship จะเกิดอะไรขึ้นหากเขาและความตะกละไม่ได้อยู่ที่นั่น?เขาจะสามารถเอาชนะลิเวียธานผู้ที่แผดเผาต้นไม้โลกและเอลฟ์เฮล์มได้หรือไม่?
ผลลัพธ์ก็คือความตะกละนั้นเป็นตัวซวยสำหรับเหล่าเวทย์โบราณ
‘ฉันไม่รู้ว่าทำไมเหตุการณ์ถึงเกิดขึ้นทุกที่ที่ฉันไปหรือถ้าฉันไปที่ที่หนึ่งเหตุการณ์ก็จะเกิดขึ้น’
มันอาจจะฟังดูเหมือนกัน แต่พฤติกรรมของเขาอาจจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับสาเหตุ ตัวซวยของเหล่าเวทย์โบราณ....ความตะกละการดำรงอยู่ของมันถือเป็นเรื่องแปลกประหลาด
อย่างไรก็ตามความคิดของธีโอไม่สามารถไปได้ไกลมากกว่านั้น
“อุหวา!ฉันคิดว่าฉันจะตายแล้วเสียอีก!”ในขณะนั้นเอลฟ์ชั้นสูง อลิซ่าก็ได้เดินเข้ามาหาพวกเขาหลังจากที่ฟื้นพลังของเธอ
เธอเหนื่อยอย่างมากหลังจากที่เรียกผู้คุมธาตุลมมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง
“แล้วเราจะกลับกันเลยหรือไม่?”อลิซ่าชูนิ้วโป้งของเธอแลชี้ไปที่ป่าด้านหลังของเธอ “งานเลี้ยงจะถูกจัดขึ้นทันทีที่พวกเรากลับไป!”
