Chapter 224: Explosion (2)
Chapter 224: Explosion (2)
แพนเดอโมเนี่ยมอยู่มานาน ผมควรจะเฝ้ามองเขาอย่างระมัดระวัง นั่นเป็นความผิดพลาดที่ร้ายแรงของผม ต้องขอบคุณการโจมตีที่น่าประหลาดใจของเขาและผมก็ล้มลง
ผมสามารถสร้างความเสียหายได้แต่แพนเดอโมเนี่ยมรู้จักพลังของผมและใช้กองกำลังที่เหมาะสมรับมือ.
อย่างไรก็ตามทุกอย่างก็มืดเนื่องจากการที่ผมเป็นลมหลังจากการต่อสู้เสร็จ ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคยแต่คิดว่ามันสายเกินไปแล้ว.
สายไปแล้ว...
“มาสเตอร์! มาสเตอร์! เอ๋ เอ๋! อย่าเพิ่งตายและปล่อยยิฮิไว้คนเดียว.”
"ไอ๊กู ~ กิ๊วๆ! ถ้ามาสเตอร์ตายยิฮิจะไปกลับคุณ!
“เอ๋~! แอ่รรร! กุกิ้วกิกุ!”
ผมเจ็บหู.
มีคนร้องอยู่ข้างๆหูของผม
ปากของผมพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว.
“...หนวกหู.”
“อือ! ฮือ! ป้าง...มาสเตอร์?”
มือของผมไปโดนจมูกของยิฮิ ผมลุกขึ้นขมวดคิ้วเล็กน้อยและเห็นสถานที่ต่างออกไปจากที่ผมเคยอยู่.
“ยิฮิ นี่มันหอนาฬิกา?”
“ใช่ ยิฮิมานี่ และมีผู้หญิงที่ไม่ดีติดมาด้วย.”
ยิฮิเลิกร้องไห้และวางมือไว้บนเอวของเธอ
“ใคร?”
“คุณรู้ ผู้หญิงน่าเกลียดคนนั้น ยิฮิจำชื่อเธอไม่ได้.”
คำอธิบายของเธอไม่เพียงพอ แต่ผมคิดว่าเธอหมายถึง ‘อึนเฮ’ นั่นเป็นเพราะว่าผมได้ยินเสียงของอึนเฮในความฝันของผม.
"ตอนนี้อึนเฮอยู่ที่ไหน?”
“ในห้องถัดไป~ ยิฮิขังเธอเอาไว้ ผู้หญิงไม่ดีได้เข้ามาโจมตีมาสเตอร์?”
ผมลุกขึ้นยืนและมุ่งหน้าไปยังห้องถัดไป โอเว่นยืนอยู่หน้าประตูเพื่อปกป้องมัน
"ฝ่าบาท คุณสบายดี?”
"คุณกลับมาแล้ว.”
“ผมได้รับข้อความด้วยจากคุณแฟร์รี่ว่าผมควรจะรีบกลับมา ด้วยวิธีการแบบนี้แพนเดอโมเนี่ยมแย่จริงๆ ส่งคนมาเป็นจำนวนมากเพื่อปะทะกับฝ่าบาท...”
โอเว่นตัดสินใจแล้วว่าแพนเดอโมเนี่ยมเป็นคนผลักผมเข้าไปจนมุม ผมเดินเข้าไปในห้องถัดไป.
ผมเห็นอึนเฮที่ร่างกายเปลื่อยเปล่าและถูกผูกไว้อยู่กับเก้าอี้
“...คุณแฟร์รี่ยืนยันว่าต้องทำอย่างนี้ ผมไม่สามารถหยุดเธอได้.”
โอเว่นพึมพัมอย่างข่มขื่น
อึนเฮได้ช่วยผมเอาไว้มากแต่ยิฮิได้เข้าใจเธอผิด เธอจึงมัดอึนเฮเอาไว้กับเก้าอี้.
ผมเดาะลิ้นขณะที่เข้าไปในห้อง ผมปลดโซ่ที่พันรอบตัวของอึนเฮก่อนที่เธอจะล้มลงผมได้ประคองเธอไว้ที่พื้น
ผมรีบเอาโพชั่นออกมาอย่างไว
อิลิคเซอร์!
มันเป็นยาที่รักษาทุกอย่างได้ตราบเท่าที่ยังไม่ตาย
ผมได้ยืนยันอะไรบางอย่าง
ผมดื่มอิลิคเซอร์หลังจากที่เงานักล่าของแพนเดอโมเนี่ยมโจมตีผมแต่มันก็ไม่ได้ผล
เห็นได้ชัดว่าเขตแดนที่เหนือกว่าไม่สามารถรักษาด้วยอิลิกเซอร์ได้
อย่างไรก็ตามมันไม่จำเป็นเพราะว่ามันไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าไร ผมเทยาอิลิคเซอร์เข้าไปในปากของอึนเฮ
“แค่ก!”
อึนเฮเกิดอาการไอ แต่ผมยังไม่หยุดเท ผมบังคับให้เธอดื่มมันให้หมด
‘ความเสียหายจากพลังเวทย์ดั้งเดิม.’
ดูเหมือนว่าเธอจะใช้พลังเวทย์ทั้งหมดของเธอเพื่อที่จะมาที่นี่ อิลิคเซอร์ได้รักษาและฟื้นฟูพลังเวทน์ดั้งเดิมของเธอ.
ผมเทยาอิลิคเซอร์และเอามือทาบอกของอึนเฮ มันคือการช่วยให้พลังเวทย์ไหลได้ดีขึ้น มีความเป็นไปได้ที่จะได้รับผลข้างเคียงดังนั้นผมจึงต้องกำจัดช่องว่างเหล่านั้นด้วยพลังเวทย์ของผม ผมค่อยๆปลุกเธอด้วยพลังเวทย์ของผม.
ผมอยู่ในท่านั้นประมาณ1ชั่วโมงแล้วก็ลุกขึ้น.
"กลับไป นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ.”
"นี่...”
อึนเฮเรียกชื่อผมออกมาจากด้านหลังแต่ผมไม่ได้หยุด ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจึงกลับมา
ผมส่งสายตาไปทางโอเว่นทันทีที่ออกจากห้อง โอเว่นก็พยักหน้า
โอเว่นนำอึนเฮออกไปนอกเขต
‘พลังเวทย์ของฉันฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว’
ผมสะบัดคอไปมามีเสียงกระดูกลั่นและรู้สึกผ่อนคลาย
หลังจากนั้นผมก็คว้าวาธและดาบจักพรรดิเดินลงจากหอนาฬิกา.
“มาสเตอร์ ผมควรจะอยู่ใกล้ๆคุณ!”
ยิฮิตามผมมา แต่ผมไม่ได้ให้ความสนใจเธอ
"ผมต้องกลับไปดูสถานการณ์.”
ดูเหมือนว่าหลังจากผ่านไปหนึ่งวันที่ผมล้มลงแล้ว ในเวลาเดียวกันก็มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนแปลง
ก่อนอื่นเลยเอเรียลโจมตียูป้าเธอใช้ประโยชน์จากช่องว่างนั่นลดอำนาจของยูป้าไปครึ่งนึง.
มันก็เหมือนกับแพนเดอโมเนี่ยมที่สู้กับเทวดาแต่ตอนหลังเขาใช้กำลังของเขาทั้งหมดมาจัดการผมและเกือบจะทำสำเร็จ มีช่องว่างในพลังของเขาและแฮซก็โต้กลับขอบคุณที่สนามรบกลายเป็นวุ่นวาย
'แพนเดอโมเนี่ยมตระหนักได้ว่าการโจมตีเซอร์ไพร์ของเขาล้มเหลว.’
เงานักล่าอยู่ทุกที่ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ลำบากนัก แต่พวกเขามีเยอะมาก นอกจากนี้หุ่นเชิดดีม่อนก็ไม่ได้ตายง่ายๆพวกเขามีความสามารถในการงอกใหม่
ผมประสบความสำเร็จในการทำลายเขา แต่ผมก็ได้รับบาดเจ็บหนัก
ผมรู้ว่าเป็นอึนเฮที่พาผมมาที่หานาฬิกาตอนที่ผมหมดสติ แต่ผมก็ไม่ได้มีความทราบซึ้งมากนัก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงกลับมา มันเป็นการเดิมพันที่เสี่ยงมากๆ
‘ผู้ชนะและผู้แพ้กำลังจะถูกตัดสินใจเวลาอันใกล้เท่านั้น ฉันจำเป็นต้องใช่ช่องว่างนี้.’
พวกเขาจะรู้สึกมั่นใจว่าจะได้รับชัยชนะ และผู้ชนะจะให้ความสนใจกับผู้แพ้เท่านั้น ถ้าผมใช้ควาหวังในเวลานี้มันจะเป็นอันตรายอย่างที่สุด.
การโจมตีเซอร์ไพน์ของแพนเดอโมเนี่ยมเกิดขึ้น เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในการสยบเทวดาถ้าประสบความสำเร็จครึ่งหนึ่งแล้วเขาก็เริ่มที่จะโจมตีผมโดยการสังหาร อย่างไรก็ตามแพนเดอโมเนี่ยมก็ล้มเหลวในการป้องกัน
กองทัพของเขาตอนนี้ด้อยกว่าของเอเรียลและยูป้า.
‘แพนเดอโมเนี่ยม คุณไม่ควรมุ่งเป้ามาที่ฉัน’
ถ้าเขาเป็นพลังของเขาไว้แล้วจัดการกับเทวดาเขาก็จะได้รับรางวัลของเขา มันจะเป็นชัยชนะของแพนเดอโมเนี่ยมอย่างท้วมท้น มันจะได้รับผลกำไลมากแต่เขาล้มเหลว...มันสายเกินไปที่เขาจะเสียใจในตอนนี้.
ผมมุ่งหน้ากลับไปยังชั้นใต้ดินผมมั่นใจว่าจะไม่มีการโจมตีเพิ่มขึ้นมาอีก.
เมื่อดวงจันทร์ขึ้นอีกครั้งชัยชนะจะถูกประกาศ
“ตุบ!”
เอเรียลคุกเข่าอยู่ที่พื้น ปากของเธอกระอักเลือดและร่างกายของเธอก็ยับเยิน ยูป้าก็มีความคล้ายคลึงกัน แต่เขายังสามารถเคลือนไหวได้อีกเล็กน้อย.
"คุณเป็นคนขี้ขลาดตาขาว!"
เอเรียลกัดฟันแน่น เธอสามารถทำลายและตีโต้กลับได้หลายครั้ง แต่ความแตกต่างทางจำนวนมีมากเกินไป อัศวินสีเงินทรุดตัวลง มอนเตอร์ที่อยู่รอบๆนั้นอาศัยช่องว่างนี้รุมทำร้ายเธอเพื่อเอาชนะเอเรียล
ตั้งแต่สมัยก่อนทุกอย่างได้ผลมาก
เอเรียลแข็งแกร่ง แต่ฝ่ายตรงข้ามของเธอก็เหมือนกัน ขณะที่เธอต่อสู้กับยูป้าพร้อมกับสิ่งมีชีวิตจำนวนมากความแข็งแกร่งของเธอก็หมดไปอย่างรวดเร็ว สุดท้ายยูป้าก็ประสบความสำเร็จในการน๊อคเอเรียล
“ฮื่ย..นังสารเลว นี่คือความแข็งแกร่งของฉัน ทำแกถึงพูดว่าขี้ขลาด?”
ความจริงแล้วยูป้ารู้สึกไม่สบายใจจริงๆ เอเรียลเดินหน้าอย่างต่อเนื่องและบาดแผลของเขาก็สะสมขึ้นเรื่อยๆหลังจากการต่อสู้มาสามสี่วันแต่คนสุดท้ายที่ยืนอยู่คือเขา ยูป้า.
แน่นอนว่าเขาได้รับควาเสียหายเป็นอย่างมาก สิ่งมีชีวิตของเขาลดลงอย่างเห็นได้ชัดจากนับแสนเหลือแค่ห้าหมื่นโดนประมาณ? นอกจากนี้เขายังเสียดีม่อนไปเป็นจำนวนมาก
“ฉันจะฆ่าคุณอย่างหมดจรด ถึงเวลาที่จะยุติความสัมพัทธ์ที่ไม่ดีของพวกเราแล้ว.”
ยูป้าและเอเรียลมีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายแม้กระทั่งอยู่ในโลกของดีม่อนตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะทำลายโซ่เหล่านั้น เขาพอใจมาก ยูป้าไม่อาจที่จะหยุดหัวเราะได้
เอเรียบลพยายามยกดาบของเธอ ดีม่อนและสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ของเธอเสียชีวิต บางตัวสามารถหนีได้ แต่เอเรียลไม่สามารถทำได้ ยูป้าไม่ได้สนใจคนอื่นและไม่ลืมเอเรียล
มันเป็นการยากที่จะหนีสำหรับเธอ อย่างไรก็ตามเธอก็จะสู้ดีกว่าที่จะรอความตาย.
ราชาดีม่อน
เธอมีสายเลือดของราชาดีม่อน แต่เธอไม่สามารถเป็นผู้ชนะได้
"ยกอาวุธของคุณซะยูป้า แบลนนอล เราไม่ได้เป็นมิตรกันถึงขนาดต้องพูดคุยก่อนเล็กน้อย?”
เอเรียลหัวเราะเยาะเขา ยูป้าไม่ชอบให้ใครมาหัวเราะเยาะ
"พูดเหมือนกับว่ามันจบแล้ว..มาฉันจะฆ่าเธอด้วยวิธีที่เลวร้ายที่สุด.”
ยูป้าเรียกไต้ฝุ่นมา มีหลายสิบลูก ความคิดของเขาแสดงให้เห็นว่าจะทำให้มันจบๆไปในการโจมตีตรั้งเดียว.
จู่ๆพวกมันก็รวมเข้าด้วยกัน
และ...ในเวลาเดียวกันโลกก้ปกคลุมไปด้วยแสงสีขาว
แพนเดอโมเนี่ยมโจมตีเทวดา เขาไม่มีกองที่มากพอที่จะต่อสู้ยืดเยื้อดังนั้นเขาจึงจงใจโจมตีเข้าไปใจกลางของกองทัพศัตรู
“เขาไปที่ไหน?”
แพนเดอโมเนี่ยมขมวดคิ้ว
เทวดารู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังจะมาถึง?
ไม่ มันไม่ใช่แบบนี้ แผนของเขาสมบูรณ์ เขาค่อยๆยึดฐานพร้อมกับสิ่งมีชีวิต มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นโดยไม่มีตาทิพย์.
ถ้างั้น...ทำไมแผนของเขาล้มเหลว?
ทำไม?
เพราะเหตุใด?
จิตใจของแพนเดอโมเนี่ยมเรื่มหมุนอย่างรวดเร็ว
ไม่ใช่แค่เซพรัฟเท่านั้นแม่แต่เทวดาปกติก็ไม่มีให้เห็น เทวดาระดัยสูงทั้งหมดได้ออกจากที่ของพวกเขา โดยปกติแล้วนี่คือการยืนยันการพ่ายแพ้.
แต่เทวดามีพลังเท่ากับๆเขา เขาไม่สามารถที่จะผลัดดันพวกเขาได้มากขนั้นนั้น เพราะอะไรพวกเขาถึงหนีออกไปเมื่อได้รับชัยชนะ
เขาคิดถึงเรื่องนี้เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่มีคำตอบที่แน่นอน อย่างไรก็ตามเขาก็รู้ว่าทำไม.
โลกได้สว่างเจิดจ้า ความรู้สึกนี้
‘ชิบหายแล้วรีบๆออกไป!’
สัญชาตญาณของเขาเตือนเขา
มันอันตรายมาก!
แสงสีขาวนั้นไม่ปกติ!
แต่เขาก็ก้าวเท้าของเขารีบออกไป
แสงที่โผล่ออกมากระจายไปหลายร้อยเมตรจากปราสาท
ผมได้กดระเบิด
ผมต้องการกลาดล้างสิ่งมีชีวิตของพวกเขาแต่มันดำเนินไปไม่ได้ ผมต้องจัดการกับแกร์นดยุคที่นี่
สิ่งมีชีวิตที่เฝ้าอยู่ที่หอนาฬิกา พวกเขามาตรวจสอบหลายครั้งว่าผมยังอยู่ที่นี่ มันเป็นสถานการณ์ที่ทำให้ผมไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มันจะอันตรายหากแกร์นดยุคสังเกตเห็นและหลบหนี ถ้าผมไปจากหอดูดาว.
ผมต้องการสร้างเครือข่ายที่แข็งแกร่ง
ผมยังคงได้รับอาการบาดเจ็บจากการโจมตีของแพนเดอโมเนี่ยมเล็กน้อย ตอนนี้ผมต้องหลอกลวงพวกเขา
การพนันมีความเสี่ยง
ผมได้ติดตั้งเครื่องกระตุ้นพลังเวทย์ที่หอดูดาวเพื่อขยายอำนาจของความหวัง ช่วงการระเบิดจะเพิ่มขึ้นสองเท่าและพลังทำลายล้างจะแข็งแกร่งขึ้น พูดอีกอย่างก็คือดีม่อนและสิ่งมีชีวิตจะถูกทำลายทันที
'ฉันต้องทำให้มันมั่นใจมากขึ้น.’
ช่วงระเบิดของความหวังแคบเกินไป นอกจากนี้ยังมีความเป็นไปได้ที่จะหลบหนีผ่านม้วนเวทย์ ถ้าพลังทำลายล้างไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้หลายๆคนสามารถอยู่รอดได้ ดังนั้นผมจึงต้องพนัน
มันเป็นความต้องการเมื่อไปผจญภัย ผมอพยพสัตว์ที่สำคัญทั้งหมดและยิฮิกลับไปที่ดันเจี้ยนการระเบิดของความหวังจะส่งผลแค่ผมเท่านั้น
บรึ้มมมมม!
เมื่อการระเบิดเกิดขึ้นผมก็อยู่ในสนามรบ
ผมเกือบจะอยู่ในสถานที่ๆแกร์นดยุคอยู่ได้ตอนที่โลกได้เปลี่ยนเป็นสีขาว ผิวของผมเริ่มละลายพวกแกร์นดยุคเริ่มรู้สึกตัวและเร่งรีบป้องกัน แต่ส่วนที่เหลือหายไปทันที.
‘วิธีที่เยี่ยม.’
การแสดงออกของผมผิดพลาดไปเล็กน้อย.
การคำนวนความของผมผิดพลาดไปไหม?
แม้ว่าพลังเวทย์ของผมได้รับการฟื้นฟูความแรงของความหวังก็ยังอยู่เหนือจินตนาการอยู่ดี
ผิวของผมละลาย
จะไม่มีชีวิตมากที่เหลือรอดจากการระเบิดครั้งนี้.
ผมรู้สึกใกล้ชิดกับความหวังมากกว่าคนอื่นและรูสึกถึงผลกระทบอย่างมาก
...มันเป็นเรื่องที่อันตรายเล็กน้อยสำหรับผม.
