Chapter 216: Hope (1)
Chapter 216: Hope (1)
จุดเริ่มต้นที่เรียบง่าย ยึดอาร์ค อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ทั้งสองคนก็จะกลายเป็นอุปสรรคใหญ่.
เอเรียลและยูป้า
ทั้งสองทำสงครามกัน
พวกเขาวางแผนตัดพลังของกันและกัน
หลังจากมาที่นี่พวกเขาก็คิดไว้แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ต่อสู้
แต่นั้นไม่ใช่อะไรมากไปกว่าการวางเพลิงอย่างลวกๆ
ไฟได้เผาใหม้ใหญ่ขึ้น
มันไม่ได้กังวลจนกว่ามันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่
ผลลัพธ์คือ...
ไม่มีผลลัพธ์ที่น่าแปลกใจ
การเผชิญหน้าระหว่างคนทั้งสองได้รับการยอมรับ.
ในแง่ของจำนวนยูป้าเหนือกว่า อย่างไรก็ตามเอเรียลก็เดินนำออกไปด้วยคุณภาพที่เหนือกว่าและฝ่ายของเอเรียลก็ตามาติดๆ.
การเผชิญหน้าที่เรียบง่ายระหว่างเทวดาและดีม่อนแพร่กระจายออกไปยังที่ต่างๆจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
‘นี่เเป็นสิ่งที่สุนกที่สุดในโลก.’
ผลยังเหลืออยู่ ครึ่งนึงที่เกิดขึ้นมีเพียงคนเดียวที่กำลังล่าเทวดาอยู่คือ แพนเดอโมเนี่ยม
มันจะง่ายถ้าหันไปมองศัตรูร่วมกันแต่แพนเดอโมเนี่ยมเป็นคนเดียวที่ถูกบังคับให้สู้กับเทวดา.
ผม...เป็นคนนอก
ผมไม่ได้เอาสิ่งมีชีวิตมากมายมาที่นี่ หลายคนได้เจอกับนักเวทย์ดวงจันทร์แล้วบาดเจ็บอย่างหนัก ผมตัดสินใจที่จะไปดูการต่อสู้ระหว่างเอเรียลและยูป้า
ถ้าพวกเขาสังเกตเห็นผมแล้ว ผมสามารถแกล้งทำเป็นล่าเทวดาได้
นอกจากนี้ผมยังเป็นคนเดียวที่เปิดทางให้กับพวกเขาได้ ผมจะไม่ถูกโจมตีในทันที แต่.
ไฟลุกลามและไม่มีใครหยุดมันได้
"คุณต้องการจะเอาเรือของเทวดาหรอ? ตอนนี้มันกำลังโดนเผาอยู่!”
เอเรียลตะเบ็งเสียง เธอมีสายเลือดของเดวิลและมีความคิดแย่ๆกับเทวดา
"มันไม่ใช่เรือของเทวดาแต่มันเป็นแค่เรือเฉยๆ? มันดูดีมาก ดูท่าแล้วอีหมาตัวเมียนี้สายตาจะไม่ค่อยดี.”
ยูป้าเปลี่ยนความคิดของเขา
เทวดาส่วนใหญ่ที่อยู่บนเรือถูกเตะออก
ตอนนี้มีการตัดสินใจเพียงอย่างเดียวคือครอบครองหรือเผาเรือ
แต่ความเห็นของทั้งสองไม่สามารถไปทางเดียวกันได้
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่แกร์นดยุคมีความภูมิใจมาก พวกเขาไม่ลังเลที่จะสู้กันตรงๆ
"การแก้ปัญหามันก็อยู่ตามเนื้อผ้า ยูป้า ฉันจะทำให้มันจบลง”
เอเรียลยกดาบงาช้างของเธอ
บัลร๊อค.ดาบที่ทำจากงาที่แข็งแกร่งที่สุด! มันเป็นโชคร้ายของบัลร๊อคมันถูกทำลายจากเดวิลเนื่องจากความแข็งแกร่งของมัน จำนวนของมันหายากมาก ผมอยากรู้ว่ามันมาอยู่ในมือของเธอได้อย่างไร
"ตกลง ฉันจะตอบรับการต่อสู้จากหมาตัวเมียนี่.”
ยูป้าหัวเราะร่าจนเห็นฟัน
มีกองทัพนับแสนรายล้อมเขา
กองทัพของเอเรียลมีประมาณห้าพันคน แม้ว่าจะต่างกันในเชิงคุณภาพ แต่ก็ยากที่จะลดความแตกต่างของจำนวนดังกล่าว พูดอีกอย่าง..ที่นี่มันจะเป็นหลุมศพของเอเรียล!
“วิซัค แมนทรัม คุณเป็นคนนำการโจมตีนี้”
เขาเป็นหนึ่งในดยุคของเขา ยูป้าให้เขาเป็นผู้นำ
อาร์คขนาดใหญ่กำลังล่มลงกับพื้น และเกิดสงครามใหญ่ระหว่างยูป้าและเอเรียล
การต่อสู้จองดีม่อนทำได้ง่ายมาก
รวบรวม, ต่อสู้, บดขยี้
มันเป็นประเพณีของดีม่อนที่จะโชว์พลังอำนาจของพวกเขาแม้ว่ามันจะเป็นการต่อสู้ที่ง่ายดายก็ตามพวกเขาก็จะทำแบบนี้ มีส่วนน้อยเท่านั้นที่จะเป็นการต่อสู้เล็กๆ
มันเหมือนกับเป็นการต่อสู้ของชนชั้นสูงแต่เป็นในรูปแบบของสงคราม
ตอนนี้พวกเขาทั้งสองได้ต่อสู้ตามแบบ ‘ประเพณี’.
สรุปคือพวกเขาจะทุ่มกำลังทั้งหมดของเขา
อยู่ป้ามีพวกมากมาย แต่ผมก็เดาว่าการชนะของเขาอยู่ที่6:4ความแตกต่างจากจำนวนไม่สามารถมองข้ามได้และผมก็เห็นได้ชัดจากฝั่งของยูป้านั้นดีกว่าเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเอเรียลคงไม่ตัดสินใจสู้ถ้าเธอไม่มั่นใจในชัยชนะ
‘ดี.’
นี่อาจไม่ดีสำหรับผมเท่าไรนัก
จุดแข็งของพวกเขาทั้งสองจะสามารถจัดการกับผมได้
คนเดียวอาจจะสามารถสู้กลับไปได้ แต่ความเสียหายก็จะมีมาก
ถ้าอย่างนั้นแล้วแพนเดอโมเนี่ยมคงไม่ใช้กำลังขนาดนี้...เขาไม่สามารถที่จะจัดการกับเทวดาเพียงคนเดียวได้ บางทีคนที่สับสนมากที่สุดเกี่ยวกับสถานการณ์นี้คือแพนเดอโมเนี่ยม.
ขอบคุณพวกเขาที่ไม่สามารถอยู่เฉยๆและเข้าร่วมทำสงครามกับเทวดาได้.
เห็นได้ชัดว่าเทวดาก็เห็นโอกาศสำหรับการต่อสู้ของแกร์นดยุคทั้งสองคน.
ผมคาดว่ามันจะมีความขัดแย้งแต่ผมไม่คิดว่ามันจะระเบิดออกมาอย่างนี้ ผมพอใจและเฝ้าดูการต่อสู้ครั้งนี้ อย่างไรก็ตามผมก็ต้องทำตามขั้นตอนต่อไป
‘ตอนนี้...’
ผมหันหัวไป
ผมกำลังมองหารูปสลักตัวน้อยในเสื้อคลุมของผม.
“โรส.”
เธอปรากฎออกมาเมื่อผมเรียกชื่อของเธอ
โรส.
ดาร์กเอลฟ์หญิง ฝาแฝดของรอย.
เดิมทีเธอควรจะอยู่ที่เกาหลีแต่ผมก็ได้เรียกเธอออกมา
โรสยิ้มกว้างหลังจากที่หัวของเธออกมาจากผ้าคลุม.
“ค่ะมาสเตอร์.”
“ตามมา.”
“ค่ะมาสเตอร์”
"มองไปที่เหลือของเทวดา ไม่จำเป็นต้องสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย เจ้าขาวจะดึงดูดเทวดามาที่นี่.”
มีเจ้าขาวเกิดขั้นมาหลายร้อยตัวในดันเจี้ยนและโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ในฐานะที่มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่สำคัญดังนั้นผมจึงใช้เสื้อเขี้ยวดาบเป็นเหยื่อ.
ผมตั้งใจที่จะดึงดูดเทวดามาที่แห่งนี้และทำให้มันเป็นการต่อสู้ที่น่าทึ่งมากขึ้น
ผมได้นำสิ่งมีชีวิตทั้งหมดสามพันตัวออกจากหอดูดาว ส่วนใหญ่เป็นสิ่งมีชีวิตขึ้นกลางไปถึงสูง มีเสื้อเขี้ยวดาบประปนอยู่ในหมู่ของพวกมัน.
จะไม่มีปัญหาใดๆในการดำเนินการ
โฮกกก!
เจ้าขาวร้องออกมา
จากนั้นมันก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วในสายตาของผม
เมื่อไม่จำเป็นต้องคอยดูแลแล้ว ผมก็ได้เคลื่อนไหวออกไป
‘ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่สินค้าจะถูกส่งมา.’
ผมเกาไปที่แก้ม
ผมต้องการเห็นความหวังของมนุษย์เพื่อให้มันบรรลุถึงวัตถุประสงค์อื่นๆ ตอนนี้พวกเขาได้บรรลุเป้าหมายของเขาเข้ามาที่หอดูดาวแล้ว
สถานการณ์ในสนามรบเป็นเรื่องเร่งด่วน
อึนเฮถูกบังคับให้เคลือนที่เร็วขึ้น
มีการต่อสู้ที่คาดเดาได้ยากอยู่ข้างหน้าไม่ถึง1วินาที การต่อสู้ของราชา.
มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะติดอยู่ตรงกลาง ถ้าพวกเขาถูกจับได้เท่ากับความตายของพวกเขา
"มีทางใต้ดินเชื่อมต่อไปยังชั้นใต้ดินของหอดูดาว จะไม่มีสิ่งมีชีวิตมากมายและเราสามารถออกมาได้หลังจากที่ติดตั้งความหวังแล้วในใจกลาง มันยังเหลือเวลาอีกนิดหน่อย.”
สถานที่ๆพวกเขาอยู่มันเป็นที่ๆรกร้างอย่างไรก็ตามมันมีช่องว่างระหว่างอาคาร ช่องว่าที่เป็นทางใต้ดินที่เชื่อมกับหอดูดาว
อีนเฮและสมาชิกในทีมของเธอเริ่มที่จะรื้อซากปรักหักพังออก หลังจากนั้นเขาก็เดินไปโดยไม่ผ่อนคลายความตึงเครียด
ทางเดินที่มืดมิด ถ้าพวกเขาไม่ใช่อเวคพวกเขาจะไม่สามารถมองเห็นข้างหน้าได้ ขอบคุณที่สามารถเพื่มขึดจำกัดของมนุษย์ได้ เนื่องจากมนุษย์สามารถมองเห็นในที่มืดได้.
'การสื่อสารถูกตัดออก.’
การติดต่อโดยตรงระหว่างอึนเฮและยองวูถูกตัดขาดและมีแต่ความมืดรอบๆตัวเธอ ต่อจากนี้ไปไม่สามารถคาดหวังได้จากการช่วงเหลือภายนอก.
พวกเขาต้องเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้เอง
ตึก ตึก.
เสียงของฝีเท้าที่พวกเขาได้ยิน
จิ๊! ชวิ๊ ชวิ๊!
มีน้ำไหลและหนูมากมาย ดูเหมือนสถานที่แห่งนี้ถูกทอดทิ้งมาหลายปีแล้ว.
อึนเฮได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวมาหลายอย่างไม่แปลกที่เธอจะไม่กลัวหนูอีกต่อไป เธอเดินไปตามทางขณะเตรียมพร้อมที่จะโดนโจมตี.
‘ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะไม่รู้ทางลับของหอดูดาว.’
นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่อาจปล่อยความตึงเครียดออกมาได้
ถ้าเธอสร้างปรากสาทมันก็จะต้องมีทางใต้ดิน
เธอรู้เกียวกับเส้นทางใต้ดินและกระจายกำลังเฝ้าไปรอบๆไว้ล่วงหน้า มันไม่แปลก
แต่...ไม่ว่าพวกเขาจะไปไกลขนาดไหนก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่สามารถมองเห็นได้
สิ่งมีชีวิตเพียงอย่างเดียวที่นี่คือหนู.
‘มันจะง่ายไปไหม?’
เธอขมวดคิ้ว ไม่มีสิ่งมีชีวิตในเส้นทางยาวๆแห่งนี้ ไม่มีการป้องกันเลย
‘กับดัก?’
มันเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามดีม่อนคงไม่กังวลในการวางกับดัก มันจะสะดวกสบายและมีประสิทธิภาพมากกว่าถ้าปล่อยสิ่งมีชีวิตปกป้องใต้ดิน
“นูน่า ผมรู้สึกไม่ดี”
เอ็ดเวิร์ดพูดอย่างระมัดระวัง
"ไม่มีสิ่งมีชีวิต.”
"แม้ว่าจะไม่มีอะไร...ผมก็รู้สึกไม่ดี”
"ไม่ทางเลือกอื่นนอกจากเส้นทางนี้ ไม่สามารถเข้าไปที่หอดูดาวได้จากเส้นทางปกติ.”
เธอเองก็ยังรู้สึกไม่ดี
อึนเฮหันกลับมองไปที่สมาชิกคนอื่นๆอีกครั้ง
การแสดงออกทางใบหน้าของพวกเขาก็มีความแตกต่างกัน.
ตอนนี้เป็นขึ้นตอนสุดท้ายของภารกิจ
และ...การแสดงออกของคิมยูราก็ออกไปทางมืดหม่น
ขอโทษ? ความรู้สึกผิด?
‘เธอน่าจะเป็นแค่ความกังวลใจ.’
ไม่มีเวลาเจาะลึกรายละเอียด.
อึนเฮหันกลับมาและก้าวออกไปข้างหน้า
เธอได้จำทางเดินล่วงหน้าเอาไว้แล้ว.
ไม่มีอุปสรรคขวางทางของพวกเขา
ในเวลานั้นพวกเขาได้ยินเสียงในที่มืด
"หยุด”
ตอนแรกเธอคิดว่ามันเป็นภาพหลอนแต่มีเสียงเข้ามาในหูของเธอย่างชัดเจน
“ฉันบอกให้คุณหยุด.”
มันมาจากอีกด้านของพวกเขา
เกือบจะถึงเป้าหมายแล้วแต่มีบางคนปรากฎตัวออกมา
ตาของอึนเฮและเอ็ดเวิร์ดเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นคน
คนอื่นๆตื่นตระหนกและระวังตัว แต่สำหรับอึนเฮและเอ็ดเวิร์ดการปรากฎตัวครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องปกติ
