Chapter 198: World (2)

Chapter 198: World (2)

ผมวิ่งไปเป็นเวลานาน ดูเหมือนว่าผมจะวิ่งมากว่า10ชม. แล้วแต่ท้องฟ้าก็ยังเหมือนเดิม สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะไม่มีเวลากลางคืน.

ความแข็งแรงของร่างกายของผมกำลังดีอยู่ แต่ผมไม่สามารถหยุดนิ่งได้ ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาผมก็มาถึงเป้าหมายของผม.

‘ที่นี่’

สถานที่ที่มีร่องรอยของกระต่ายได้สิ้นสุดลง มันเป็นป่าที่มีบ้านไม้เล็กๆอยู่ตรงกลาง

ผมไม่ลังเลเลยที่จะเข้าไป.

"เกิดรอยแยกที่อาณาเขต784อีกแล้ว!”

“ปิดอาณาเขต 227! ทุกคนจะไปพักที่นั่น!”

“ว้า!อาจารย์อยู่ที่ไหน?”

มันเป็นบ้านเล็กๆแต่เมื่อผมเดินเข้าไปแล้วมันก็ได้เห็นห้องแปลกที่ไม่มีที่สิ้นสุด.

กระต่ายยักษ์ที่กำลังนั่งอยู่หน้าจอที่มีขนาดใกล้เคียงกัน

มันไม่ใช่กระต่ายตัวแรกที่ผมเจอ

พลังเวทย์ของผมมีพลังไม่มากพอ แต่ผมยังสามารถรับกลิ่นได้.

หลังจากนั้นไม่นานผมก็เจอกระต่ายที่กำลังถือโน๊ตบุ๊คที่มุมหนึ่ง

"อ่า ทำไงดีเนี่ย ฉันไม่สามารถทำได้หากไม่มีอาจารย์...”

“เฮ้.”

"ระบบที่สมบรูณ์.ทำไมมันเป็นแบบนี้?ใครสามารถเข้าถึงสิทธิ์ผู้ดูแลระบบได้บ้าง? ฉันไม่สามารถเข้าได้ทั้งหมด.ไม่มีวิธีไหนที่จะซ่อมแซมได้เลย. โถ่~.”

"มองมาที่ผม.”

ตึง

กระต่ายทุบขาอย่างแรง

"หืม?"

กระต่ายมองมาที่ผมแปลกๆ

ในเวลาเดียวกันดวงตาของกระต่ายก็ใหญ่เพิ่มเป็นสองเท่า

“เอ๋ เอ๋... ทำไมข้อผิดพลาดจากอาณาเขตที่ 666 ถึงมาที่นี่ได้? ไม่ คุณเข้ามาได้อย่างไร?”

"ฉันไม่ใช่ข้อผิดพลาด.”

กระต่ายที่เคยบอกไว้ตอนอยู่ชายหาด แต่ผมจะไม่ฟังอีก ผมขมวดคิ้วขณะที่กระต่ายเอียงหัว

"ข้อผิดพลาดก็ต้องเรียกว่าข้อผิดพลาด ฉันไม่รู้ว่าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร แต่เราต้องฉีดวัคซีนที่แข็งแกร่ง...”

“สิ่งมีชีวิตอื่นๆไม่สามารถมองเห็นผมได้ มีเพียงคุณเท่านั้นที่เห็นผม บอกผม คุณคือใครและที่แห่งนี้คืออะไร?”

"วัคซีน!”

การะต่ายหันหัวตะโกนขึ้น เขารอสักพัก แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น กระต่ายมองผมอย่างสับสน.

“ทำไมถึงไม่มีปฏิกิริยากับวัคซีน? เดี๋ยว เฉพาะฉันที่เห็น?”

ผมกอดอกพร้อมกับเฝ้ามองความเคลื่อนไหวของกระต่าย ผมตัดสินใจได้ว่ากระต่ายไม่มีอำนาจพอที่จะข่มขู่ผม ผมยังอ่อนแอเพราะว่าผมไม่ได้มีพลังเวทย์ที่ยังไม่ได้ฟื้นฟู แต่ผมสามารถรับมือได้.

จากนั้นสายตาของกระต่ายก็หรี่ลง เขาจ้องมองมายังบริเวณเหนือหัวของผม

“ไม่มี ID...คุณจะเป็นอะไรถ้าไม่ใช้ข้อผิดพลาด?”

“รัลดาล บิกิเซล ดีม่อน.”

ผมกำลังรอให้เขาตื่นตระหนก ตอนนี้ผมได้แนะนำผมไปแล้ว.

“ดีม่อน? อ่า! อาจารย์พูดถึงเรื่องนี้สองสามครั้ง. แต่คุณเดินทางมาจากโลกดีม่อนได้อย่างไร? อาจารย์ไม่ใช่คนเดียวที่วางโปรแกรมนี้หรอ? มาดูกัน.”

เขาคลำไปที่หูของเขาก่อนที่เขาจะหยิบแว่นตาของเขาออกมา กระต่ายได้ใส่แว่นตาและทำท่าทางในอากาศ.

ดูเหมือนว่าเขากำลังเต้นอยู่คนเดี่ยว เขาดูเหมือนเป็นคนบ้า.

- การบุกรุกจากภายนอกถูกป้องกัน

‘หืม...?’

หน้าต่างข้อความโผล่มาข้างหน้าผม ขณะเดียวกันควันก็ลอยออกมาจากแว่นตาที่เขาสวมใส่.

เขารีบถอดมันออก.

"อะ-อะไรวะ? โปรแกรมนี้? มันไม่แตกต่างกัน? นอกจากนี้ระดับของความปลอดภัย...ยังมากกว่าอาจารย์!มันน่าเหลือเชื่อมาก!”

ตาทั้งสองข้างของเขาตกใจมาก ปากของเขาก็เปิดกว้างและเขาก็มองผมด้วยความไม่เชื่อ ความกลัวของเขาได้เปลี่ยนเป็นความประหลาดใจ.

"มันจะน่ากลัวมากถ้าคุณเป็นไวรัสจากภายนอก ปิดการใช้งานวัคซีนและยอมรับแค่ฉันในฐานะผู้ดูแลระบบส่วนหนึ่งเท่านั้น..บางทีฉันอาจจะติดไวรัสแล้ว.”

“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเกี่ยวกับอะไร.”

ผมไม่รู้จริงๆ ผมเคยได้ยินมนุษย์พูดแบบนี้เหมือนกัน แต่นั้นก็เป็นข้อมูลทั้งหมดที่ผมมี

“คุณเรียกว่า รัลดาล บิกิเซล? ผมรู้ได้ไหมว่าคุณมาจากไหน?”

เสียงของกระต่ายหมดหวัง

"มันต้องมีบางอย่างเช่น การให้และการรับ คุณรู้จักผมแล้ว แต่ผมยังไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร.”

“อ่า ฉันขอโทษ. ID ของฉัน 0001.ฉันเป็นผู้ดูแลระบบโลกกลับด้าน.”

"โลกกลับด้าน?"

กระต่ายพยักหน้าและพูด

“พระจันทร์! เราเรียกมันว่าด้านหลังของดวงจันทร์.”

หลังจากถูกแนะนำสั้นๆจาก0001ผมถูกพาเข้าไปในห้องเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยแสงจันทร์และแผนที่ของจักวาล.

"คุณมาจากโลกใช่มั๊ย? ฉันขอโทษ. ฉันคิดว่าคุณเป็นโปรแกรม.อย่างไรก็ตามนี่คือโลกที่คุณกำลังพูดถึง?”

0001 ชี้ไปยังพื้นที่หนึ่งของจักวาล เขาเคาะนิ้วสองครั้งทำให้แผนที่ของจักวาลขยายตัวขึ้นและดาวเคราะห์สีฟ้าก็ปรากฎขึ้น.

"ดูเหมือนว่าถูกต้อง.”

“จริงดิ? ถ้างั้น...อ่า มันเป็นยุ่งยาก.”

“ยุ่งยาก?”

“นี่เป็นดาวเคราะห์ที่ผู้ดูแลระบบไม่สามารถแทรกแซงได้ มันเป็นกฏที่ส่งต่อกันมาจากเบื้องบน อีกอย่าง...มันเป็นแบบนี้มาเป็นเวลา5ปีของโลกแล้ว?”

น้อยกว่า5ปี มันเป็ยช่วงทับซ้อนกับกับที่ดีม่อนได้มายังโลก ตาของผมหรี่ลงและถาม.

"คุณกำลังพูดถึงผู้ดูแลระบบแบบไหน?”

“พระเจ้า!”

“พระเจ้า...”

ตอนแรกผมไม่เข้าใจ. 0001 เรียกตัวเองว่าเป็น ‘ผู้ดูแลระบบ’ เขาไม่รู้สึกเหมือนกับพระเจ้าเลย.

"พระเจ้าก็มีลำดับ ในกรณีนี้อาจารย์เป็นผู้จัดการที่ดูแลระบบระดับกลาง ฉันเป็นเพียงผู้ช่วยของอาจารย์ ดังนั้นผมไม่ใช่พระเจ้า.”

ผมพยักหน้าและ 0001 ก็พูดต่อ.

"ผู้ดูแลระบบระดับกลางได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่เป็นผู้บริหารโลก พวกเขาต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่ากฎของโลกจะไม่ล่มสลาย...ในทางตรงกันข้ามผู้จัดการระดับสูงได้สั่งมาว่าห้ามไม่ให้ผู้ดูแลระบบมีส่วนร่วมกับโลกไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม.”

"สิ่งที่เกี่ยวกับสถานที่ของเดวิลเดธบลิ้งเกอร์?”

สำหรับผมเรื่องราวของพระเจ้าก็เหมือนกับผมกำลังจับก้อนเมฆที่กำลังลอยอยู่ หลังจากที่ผมบอกชื่อของเดวิลไป 0001ก็ตอบออกมาอย่างใจดี.

"เดวิลเป็นหนึ่งในผู้บริหารระดับสูง อ่า ถูกต้อง เขาเป็นเดวิลที่เอาโลกไปจากอำนาจของเรา เขาชื่อ...ใช่ๆเดธบลิ้งเกอร์ มีคนคัดค้านแต่ผู้บริหารระดับต่ำถูกบังคับให้ทำตาม.”

0001 ปิดปากของเขาทันที เขามองผมด้วยสายตาว่างเปล่าราวกับว่าเขาเผลอหลุดพูดอะไรบางอย่างออกมา.

"และคุณก็มาจากโลก เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอาจารย์ที่หายไป?”

"อาจารย์ที่คุณพูดถึงนี่คืออะไร?”

"ผู้จัดการระดับสูงของโลกกลับด้าน เมื่อสองเดือนก่อนเขาได้หายตัวไป ทันทีที่เขาหายตัวไปบางคนก็เลยได้สิทธิ์ในการบริหารแทนและโลกนี้ก็กลายเป็นไม่สมบูรณ์ เราไม่สามารถทำอะไรเพราะมันได้.”

การแสดงออกของ0001ได้เปลี่ยนมาเป็นเคร่งขรึมอีกครั้ง.

ผมจับไปที่กราม.

ฟังจากที่ 0001 พูดเขาพูดถึงโลกหลังดวงจันทร์.

ดวงจันทร์.และผู้จัดการระบบก็หายไป เวลาและสถานที่แปลกๆอย่างบังเอิญ เหนืออีกอื่นใดกลิ่นที่เหมือนกับนักเวทย์ดวงจันทร์ก็มาจาก0001.

"ผมอาจจะได้พบคุนที่คุณเรียกว่าครู.”

“อะไร...?”

"เขาใช้พลังดวงจันทร์ เขามักจะมีกลางคืนอยู่รอบๆตัวเขาและแม้ว่าจะทำลายร่างเขาเป็นร้อยๆครั้งแต่มันก็ถูกสร้างใหม่ทันที จากนั้นเขาก็ดูดกลางคืนที่อยู่รอบๆตัวเขาเข้าไปในตัวของเขา.”

"นั่น...ถูกต้อง! อาจารย์! เมื่ออาจารย์อยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีเขาจะดูดกลางคืนเข้ามา เมื่อไม่มีกลางคืนก็จะไม่มีอาจารย์ มันคือตัวเขาทั้งหมด อย่างไรก็ตามร่างของอาจารย์ถูกทำลาย?”

แม้ว่าจะมีข้อมูลบางส่วนที่หายไปแต่ 0001 ก็เชื่อ

แล้วนักเวทย์ดวงจันทร์เป็นพระเจ้า?

ฮ่า! มันยากที่จะเชื่อจริงๆ.

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพระเจ้าถึงได้เดินมาเดินไปอย่างเรื่อยเปื่อยแบบนี้ ยูป้ากำลังทำอะไร?

อย่างไรก็ตามหากเขาเป็นพระเจ้าแล้วการปฏิเสธพลังของคนอื่นๆได้ของเขาก็สมเหตุสมผล

"เขาถูกจับโดยดีม่อนตัวอื่น เขาเป็นตุ๊กตาที่ไม่มีความรู้สึกและได้แต่ทำตามคำสั่ง ผมได้ต่อสู้กับเขาเพราะว่าเขาเป็นศัตรูและพยายามที่จะฆ่าเขา แต่มันล้มเหลว หลังจากการเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายผมตื่นขึ้นมาบนชายหาด”

"ความสามารถในการต่อสู้ที่เทียบเท่ากับพระเจ้า...ไม่ใช่ชายที่ยอดเยี่ยมหรอ! ถ้าคุณสามารถรวบรวมแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้มากพอไม่ใช่ว่าคุณจะกลายเป็นพระเจ้าได้หรอกหรอ?  อิจฉา....ไม่ใช่! เดี๋ยว. อะไรนะ? อาจารย์ถูกจัดการแล้ว?”

0001 แสดงอาการสับสน.

"เขาถูกจับโดยดีม่อนตัวนึง.”

"คนที่เป็นอมตะถูกควบคุมโยมนุษย์? ไม่มีทาง! มันเป็นไปไม่ได้กับกฎของโลก! พระเจ้าจะไม่ยอมกับมัน!”

ผมนึกถึงเวลาที่ผมกลับมาในอดีต

บรรดาพระเจ้าของโลกถูกผนึกไว้ เดวิลเดธบลิ้งเกอร์ใช้สิ่งนี้ เขาสร้างดันเจี้ยนในสถานที่เทพถูกปิดผนึกและอัญเชิญดีม่อนมายังโลกและให้อยู่ในสถานที่นั่น.

พระเจ้าทั้งหมดของโลกถูกปิดผนึก ดังนั้นไม่มีใครรักษากฎของโลก ยกเว้น เดวิลเดธบลิ้งเกอร์.

อย่างไรก็ตามไม่มีการลงโทษเขา.

เดวิลไม่ได้ถูกผูกพันตามกฎ ผมไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร.

“อืมม...ทำไงดี? ฉันต้องไปหาอาจารย์.”

"ส่งผมกลับไปที่โลก จากนั้นผมจะฆ่าดีม่อนที่ควบคุมเขา."

ผมจะลบทั้งเอเลนและยูป้า มันจะเป็นประโยชน์ที่ผมจะฆ่าทั้งสองคน.

อย่างไรก็ตาม0001ส่ายหัว.

"มันไม่ใช่เรื่องง่าย.มันเหมือนกับโลกถูกทำให้แปดเปื้อนโดยอาจารย์.มันไม่เพียงพอ มนุษย์..มันเป็นไปได้อย่างไร...”

“รอยแยก?”

"ประมาณสองปีที่ผ่านมาโปรแกรมผิดพลาดและมีรอยแยก มันเป็นโอกาศของโลกที่จะได้สัมผัสหลังจากผ่านไป100ปี หลังจากนั้นครั้งที่สอง...ฉันได้จัดการกับมัน ฉันค้นหาผ่านระบบทั้งหมด มันไม่มีปัญหาหรอกนะ แต่บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นในช่วงเวลานั่น...ไม่ มันไม่สมเหตุสมผล?”

ร่างกายของ0001สั่นสะท้าน.

ไหล่ของเขาห่อลงเมื่อคิดว่าความผิดของเขาทำให้อาจารย์ต้องถูกจัดการ

การะต่ายได้กัดมือของเขา

"ไม่ มันเชื่อมต่อกับความว่างเปล่า มีเพียงการเข้าไปในความว่างเปล่าแม้วินาทีเดียว! เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จากโลกจะใช้หนึ่งวินาทีนั้น การดำรงอยู่ของความว่างเปล่าไม่ได้เป็นที่รู้จักอย่างแท้จริงในตอนแรก...”

ประมาณสองปีที่ผ่านมา!

และว่างเปล่า.

มันคุ้นเคย ผมคุ้นเคยกับมันมากๆ.

มันเป็นช่วงเวลาที่คอนทากอโนมถูกอัญเชิญและถูกกำจัด

สิ่งมีชีวิตจากความว่างเปล่าผมไม่เคยได้ยินมาว่าถูกอัญเชิญมายังโลกบ้างแล้ว.

“ความน่าจะเป็นก็ใช่ว่าจะเป็น0”

"ฉันเดา...มันไม่สามารถช่วยได้ ฉันขอคิดสักแปป”

กระต่ายเดินไปมุมห้องและเอาลูกศรออกจากลิ้นชัก

“มันเป็นคำขอ วัคซีนนี้สามารถช่วยอาจารย์ได้ ไม่อย่างนั้นโลกจะสูญสิ้น.”

มันเป็นลูกศรเหมือนปกติ

ผมอยากรู้และใช้มัทอาย

-โปรแกรมกำลังแปลความหมาย แปลความหมายเสร็จสมบูรณ์

-ชื่อ: ศรดวงจันทร์ [Moon Arrow] (Legend) รายละเอียด:ลูกธนูสร้างจากความควบแน่นที่แข็งแกร่งของออร่าจากดวงจันทร์.ประกอบไปด้วยคำอวยพรและขอบคุณจากพระเจ้า.มันเพียงพอที่จะเรียกว่าเป็นร่างจำแลงของพระเจ้า. *ทุกสถานะ +2 เมื่อมันถูกยกระดับมันสามารถเจาะผ่านขอบเขตทั้งหมด. ** มีผลแตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่ออีกฝ่ายโดนโจมตี.

ตำนาน!

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ถือสิ่งที่มีระดับขนาดนี้ ผมได้เห็นมันสองสามครั้ง แต่ไม่เคยสัมผัสมัน.

ผมเจอมันโดยสถานที่ที่ไม่คาดคิดโดยสิ้นเชิง.

“ฉันจะเปิดผ่านโปรแกรม มันจะเริ่มจากโลกดีม่อนและส่งผ่านไปยังโลก.”

"ส่งผ่านโลกดีม่อน?”

ผมสงสัยว่ามันจำเป็นจริงๆหรือ 0001 เห็นการแสดงออกของผมและอธิบายให้ผม

"ฉันได้รับรหัสผ่านร่างกายของคุณ คุณไม่ได้มากจากโลกดีม่อนหรอกหรือ ไม่งั้นคุณก็จะไม่สามารถผ่านตรงนี้ไปได้ ถ้าความคิดของฉันถูกต้อง...มันจำเป็นต้องมีเงื่อนไขบางอย่างก่อนที่คุณจะย้ายไปยังโลก ถ้าคุณไปจากโลกดีม่อนเงื่อนไขเหล่านี้ก็ไม่จำเป็น มันเป็นเรื่องสมเหตุสมผลเนื่องจากมันเป็นบ้านเก่าของคุณ.”

0001 หยิบแก้วมาอีกชิ้นหนึ่ง.

หลังจากนั้นเขาก็วางมันลงแล้วก็พูด

"โปรดรอสักครู่ มันใช้เวลาไม่นาน.”

EngTL Note: ตามคำพูดของเกาหลีคำว่า ‘เดวิล’ มันเป็นตัวตนคนละอย่างกับเดธบลิ้งเกอร์และเป้าหมายของรัลดาล บิกิเซล. ฉันได้แปลพวกเขาทั้งสองเป็นเดวิล แต่ถ้าจะให้ฉันย้อนกลับไปแก้เป้าหมายของรัลดาลน่าจะเป็น ‘ราชาดีม่อน’ มากกว่า ‘เดวิล’เพื่อให้เกิดความแตต่างกันอย่างชัดเจนที่สุด