Chapter 194: Magician of the Moon (2)
Chapter 194: Magician of the Moon (2)
พวกเขามีคุณภามมากสำหรับสเกลตัล.นอกจากนี้ยังมีสกิลระดับอีปริก.โดยปกติแล้วสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่สามารถหาซื้อได้ทั้วไปเนื่องจากพวกเขาเกิดขีดจำกัดของสิ่งมีชีวิตโดยทั่วไป.
เคออสสเกลตัลทั้งสองยังคงเดินตามหลังผมมา.ในที่สุดเราก็มาถึงทางเข้าของดันเจี้ยนซึ่งมีสิ่งมีชีวิตบางตัวรออยู่.
โบนดราก้อนทั้งสองตัว!
ราคามันแพงกว่าที่คิดไว้ แต่มันจะไม่เป็นอันตรายหากว่าผมซื้อมา.ถ้าผมซื้อโบนดราก้อนทั้งสองจากโรงประมูลผมอาจเสียมากกว่า56ล้านแต้มจากการประมูลมันทั้งสอง.
ร่างกายของพวกเขายาวกว่า100เมตร.ปีกพวกเขายังใหญ่มากขึ้นไปอีก.แม้ว่าจะมีแค่สอง.มันก็ยักยากที่จะไม่รู้สึกหวาดกล้ว.
ผมค่อยๆปีนขึ้นไปบนมังกรตัวหนึ่ง. เคออสสเกลตัลก็ได้ขึ้นไปบนหลังมังอีกตัวที่เหลือ.การผสมผสานกันระหว่างเคออสสเกลตัลและโบนดราก้อนทำให้ผมมีพลังที่ไม่อาจคาดเดาได้.
แน่นอนแม้ว่ามันจะไม่ใช่มังปีศาจแต่มันก็ยังเป็นมังกร!
มังกรนั้นหัวสูงและยังหยิ่ง.มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะให้พวกเขาตามใครสักคน. ผมจะได้รับความอิจฉามากจากดีม่อนที่ต้องการหาวิธีทางให้ได้มังกร แม้ว่ามันจะอยู่บนภูเขา.
ตอนนี้ผมสามารถโบยบินไปในกลุ่มเมฆพร้อมกับมังกรได้แล้ว.แม้ว่าโบนดราก้อนจะอ่อนแอกว่ามังกรปีศาจแต่มันก็แข็งแกร่งที่สุดในเหล่าอันเดธ.
“มาสเตอร์ ~ คุณกำลังจะไปไหนอ่า?”
ยิฮิที่กำลังนอนอยู่ขยี้ตาพร้อมกับถาม.
“ผมกำลังจะไปหาแม๊ก หากมีอะไรที่เร่งด่วนก็ติดต่อหาผมทันที.”
"ยิฮิจะทำให้ดีที่สุด ยิฮิฮิ.”
ผมไม่ค่อยเชื่อเธอเท่าไรนัก แต่เธอเติบโตขึ้นมาเล็กน้อยหลังจากเกิดอุบัติเหตุ.ถ้ามีเรื่องเร่งด่วนเธอจะเป็นคนแรกที่รายงานเรื่องนี้.แน่นอนส่าคำว่า ‘เร่งด่วน’ ของเธออาจจะแตกต่างออกไป แต่ทั้งทัสมาลและคริสปี้ก็ไม่ว่าง.
"บอกจูรอมหากมันเป็นเรื่องเล็กน้อย.”
จูรอมเป็นดาร์กเอลฟ์ที่ค่อนข้างน่าเชื่อถือ.ยิฮิพองแก้มอย่างอารมณ์เสีย.
“เชื่อยิฮิ มาสเตอร์ ไม่มีปัญหาอะไรที่จะหลีกเลี่ยงจากสายตาของฉันได้.”
ผมดีใจ.
ผมเตะโบนดราก้อนเบาๆ
คู่ชซซซซวว!
โบนดราก้อนคำรามและกางปีกออก.
ขณะที่เคออสได้กุมบังเหียนแน่นขึ้น โบนดารก้อนได้ออกจากดันเจี้ยนไปอย่างรวดเร็ว.
"ดูแลตัวเองด้วยยยย~"
ยิฮิค้อมหัวคำนับ
การติดต่อครั้งสุดท้ายอยู่ที่บราซิล ผมบอกให้เขาซ่อนตัวอยู่ในเมืองที่เรียกว่าเบเล็ม
มันค่อนข้างไกล แต่ความเร็วของมังกรมากกว่าที่ผมคาดคิดเอาไว้ ผมสามารถมาถึงปลายทางได้ด้วยเวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น.
มันติดอยู่กับทะเล แต่เมื่องได้ถูกทำลายลงไปแล้ว
ศพและกระดูกของสิ่งมีชีวิตต่างๆกระจายอยู่รอบๆ.
ผมลงจากมังกรแล้วมองไปรอบๆเพื่อสรุปสถานการณ์.
"มีการจู่โจมที่น่าประหลาดใจอยู่บริเวณนี้.”
มันเป็นการโจมตีอย่างแท้จริง มันไม่คาดคิดและแม๊กได้รับความเสียหายอย่างมาก
โชดดีที่ผมไม่ได้เห็นร่างกายของแม๊กรอบๆนี้
คนร้ายเป็นหนึ่งในดีม่อนของยูป้าแต่...ผมไม่เชื่อแม้ว่าจะเห็นการต่อสู้ที่รุนแรงขนาดนี้กับตา.
‘เขาคงจะไม่สูญเสียสิ่งมีชีวิตหลายพันตัวในครั้งเดียว.’
ในขณะเดียวกันผมไม่ใส่ใจและเดินออกไป เพื่อที่จะเข้าไปแทรกแซงยูป้าและเอเรียลผมก็ได้เอาคันเบ็ดคั่นไว้ระหว่างพวกเขาทั้งสอง.
แม๊กได้ป้องกันพวกเขา เขาเล่นบทบาทนี้แทนผม.
‘ฉันต้องหาเขา.’
แม๊กมีประโยชน์อย่างมาก เขาไม่อาจสูญหายไปในสถานที่แบบนี้
"มองไปรอบๆ ถ้าพวกคุณเห็นอะไรแปลก บอกผมทันที.”
ซี่~.
100 เชดเริ่มเคลื่อนไหว.
หลังจากที่สูญเสียการติดต่อผมได้เอาเชดมาเพื่อการนี้.
ประมาณ30นาทีเชดเริ่มกลับมา ส่วนใหญ่ไม่พบอะไรแต่มีเพียงไม่กี่ตัวที่ค้นพบเครื่องหมายมากมาย.
‘เคลื่อนย้ายเวทย์มนตร์.’
เครื่องหมายโบราณ.
มันหายไปครึ่งนึง แต่มันเป็นวงเวทย์อย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเวทย์เคลื่อนย้าย.
มันต้องใช้เวลาและวัศดุที่มากในการตั้งค่าเครื่องหมาย ไม่มีดีม่อนตนอื่นอยู่ที่นี่ดังนั้นมันต้องเป็นแม๊กที่ทำไว้ มันเป็นมารตการป้องกันในขณะที่ถูกโจมตีอย่างฉับพลัน.
‘การไหลเวียนของพลังเวทย์ไม่เสถียร.’
โชคไม่ดีที่ผมพบว่าการเคลื่อนย้ายเวทย์มนตร์ถูกปิดกั้นไว้อย่างสมบูรณ์ ผมไม่สามารถไล่ตามกระแสเวทย์มนตร์ได้.
‘มีบางคนตามแม๊กไปและจงใจขัดขวางการกะแสเวทย์มนตร์.’
ผมยกมือขึ้นปากหน้าผาก เนื่องจากแม๊กถูกโจมตีและต้องหลบหนีอย่างรวดเร็ว เขาไม่มีเวลามาป้องกันกระแสเวทย์มนตร์แน่นอน.
แน่นอนได้เลยว่าแม๊กไม่ได้เป็นคนทำ
ทำไม? ศัตรูต้องเชื่อว่าเขามีคนช่วยเหลือ
'มีข้อสงสัยบางอย่าง แต่เกือบจะแน่นอน.’
ความคิดของผมไม่ได้ขี้เลื่อย อย่างไรก็ตามการตัดสินใจของศัตรูก็ฉลาด ต้องขอบคุณที่ผมถูกกันไว้ที่นี่ ผมไม่มีความสามารถในการฟื้นฟูร่องรอยที่ถูกทำให้หายไป.
“หืมมม...?”
ขณะที่ผมมองไปรอบๆซากปรักหักพังผมพบดาบอยู่ในนั้น
“นั่น...ดาบของแม๊ก.”
ผมคว้าจับดาบธรรมดาๆมาดู
มันเห็นได้ชัดเลยว่าเป็นดาบที่แม๊กใช้.ดาบสีทองที่ยอดเยี่ยมเมื่อมันสังหารศัตรู แต่ปกติแล้วมันจะดูธรรมดาแบบนี้.
บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ศัตรูไม่เจอดาบ พวกเขาเคยเห็นมันส่องสว่างอยู่ในแม๊ก.
ผมฉีดพลังเวทย์เข้าไปในดาบ ตัวดาบส่องแสงสีทองจางๆ
วึ่ง วึ่ง!(เหมือนเสียงของดาบสตาร์วอร์เวลาควง)
ในขณะนั้นดาบก็ส่าย ผมขยับดาบมันก็หยุดสั่น ผมแบบนั่นนั้นอีกครั้งและดาบก็ส่ายขึ้นอีกรอบ.
‘ดาบกำลังชี้ไปที่ทิศตะวันออก.’
ผมพยักหน้า.
ดาบจะไม่ส่ายหากไม่มีเหตุผล.
มันถูกใช้มาเป็นเวลานาน และตัวดาบมันก็ได้พัฒนามาจนกลายมามีตัวตน.แม๊กใช้ดาบนี้มากกว่าพันปี.
มันไม่ได้เป็นดาบที่มีตัวตนเป็นของตัสเอง แต่มันรู้ว่าเจ้านายมันอยู่ไหน.
ผมออกจากซากปรักหักพัง.
จากนั้นผมก็เดินเข้าไปหามังกรและพูดว่า
“ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้.”
ทั้งหมดของอเมริกาใต้เป็นพื้นที่ของยูป้า ผมไม่สามารถเคลือนไหวไปรอบๆได้ มันอาจจะเป็นหาที่ถูกจับ.
'มีบางคนมา.’
ดีม่อนอยู่ใกล้ๆนี่...ดอร์มิน? เขาเป็นดีม่อนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพื้นที่นี้.
เขาไล่ตามผมอย่าดุเดือนโดน.
"เร่งความเร็ว.”
อย่างไรก็ตามไวเวิร์นไม่อาจไล่ตามความเร็วของมังกรกระดูกได้(โบนดารก้อน-มังกระดูกตัวเดียวกันนะอยู่ที่อารมณ์ในการเรียกตอนนั้นๆ).
ซูมมม!
มักกรกระดูกได้สบายปีกของมันและความเร็วก็เพิ่มขึ้น.
มีการไล่ตามมาไม่กี่ครั้งหลังจากที่ผมมาถึงจุดที่ดาบมีปฏิกิริยาอย่างรุนแรง มันเป็นสถถานที่ที่มีภูเขาอย่างมากมายและยังมองเห็นแม๊กได้อย่างชัดเจนจากที่นี่.
“รอที่นี่.”
ผมไม่อยากถูกเจอพร้อมกับมังกรกระดูก ผมซ่อนร่างกายของพวกเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และเคลือนไหวคนเดียว เคออสยังอยู่ใกล้ๆกับมังกร.
‘กลิ่นแห่งความตาย.’
ผมขมวดคิ้วขึ้นเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้เขคภูเขา ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิต แต่มีกลิ่นเหม็นๆอยู่รอบๆ.
มันเป็นกลิ่นคล้ายๆกับตอนที่ฆ่าผู้บัญชาการตอนอยู่ที่โลกเบื้องล่าง มันดูเจือจางแต่มันแย่เป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามในโลกนี้มีผู้บัญชาการอยู่คนเดียวคือแม๊ก.
กลิ่นนี้ต้องมากจากแม๊กอย่างเห็นได้ชัด.
'ฉันจะไม่รู้จนกว่าจะไปเช็คให้แน่ใจ.’
เว้นแต่ว่ายูป้าจะมาโดยตรง...ผมไม่คิดว่าแม๊กจะเสียท่าคนอื่นได้ง่ายๆ
จิ๊.ผมเดาะลิ้นและเดินไป.
ผมเดินไปทางที่ดาบของแม๊กชี้และไม่นานก็เจอถ้ำ.
มีกลิ่นที่แรงมากจากภายในถ้ำ
ที่นี่. แม๊กอยู่นี่.
ภายในถ้ำค่อนข้างยาวผมไม่เห็นทหารคนอื่นเลย.
อย่างรวดเร็ว...ลึกเขาไปในถ้ำผมพบว่าแม๊กอยู่ติดกับกำแพง
เขากำลังสูญเสียสติ
มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าเขาตายหรือว่ามีชีวิตอยู่จากร่างกายของเขา
“แม๊ก.”
ผมเปิดใช้พลังเวทย์และถ่ายเทไปให้เขา
หลังจากรอมาหลายวินาที แม๊กก็เริ่มเคลื่อนไหว
“จักพรรดิ...ฝ่าบาท...?”
แม๊กพยายามจะยืนขึ้นเพื่อคำนับผม แต่ผมหยุดเขาเอาไว้
"ถูกต้อง คุณไม่จำเป็นต้องลุกขึ้น แต่อธิบายมาก็พอ.”
“พระจันทร์...”
"พระจันทร์?”
"พลังเวทย์อันมากมายจากดวงจันทร์...นักเวทย์...”
เรื่องเล่าจากปากของแม๊กหยุดลงแค่ตรงนี้ เขาหมดสติอีกครั้ง
ผมค่อยๆวางมือลงบนบ่าของแม๊ก
'นักเวทย์ที่ไม่ใช่ดีม่อน’
ถ้าฝ่ายตรงข้ามเป็นดีม่อยเขาจะพูดชื่อ. ทั้งหมดที่แม๊กพูดคือ ‘นักเวทย์’
อย่างไรก็ตามแต่ไม่มีความทรงจำไหนที่เกี่ยวกับนักเวทย์ดวงจันทร์ บางทีอาจจะเป็นอเวคที่มีชื่อคล้ายๆกัน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับแม๊กในระดับของเขา มันไม่ดีพอ
'ยูป้าต้องทำอะไรบางอย่าง.’
ผมส่ายหัว
ก่อนอื่นผมต้องรักษาแม๊ก
