Chapter 164: Ifrit (1)

Chapter 164: Ifrit (1)

ผมมีดันเจี้ยนสามแห่งรวมทั้งเกาหลี.ในขณะที่อีกสองว่างเปล่า.คริสปี้และทัสมาลสามารถเติมเต็มในที่แห่งนั้นได้.

และผมก็พูดถึงทัสมาลอีกเรื่องนึง.

“คุณรู้จักอันนี้หรือไม่?”

ผมได้เอาบางอย่างออกมาจากการที่ผมซื้อในโรงประมูล.

ตาของทัสมาลเบิกกว้างเมื่อเห็นมัน.

“ไข่เทวดา?มันมีอยู่แล้วในที่นั่น...โอ้พระเจ้า คุณได้มันมาอย่างไง?”

“โรงประมูลปีศาจ.คุณสามารถไปที่นั่นได้ในปีต่อไป.”

"ดาร์กสปิริตได้ขโมยวิญญาณสวรรค์!”

ทัสมาลตัวสั่น.แม้ว่าผมจะซื้อไข่เทวดาได้จากร้านค้าเกรียติ แต่ดาร์กสปิริตต้องขโมยมัน.ผมได้สัญญากับเธอว่าจะช่วยให้มนุษย์รอดพ้นจากดีม่อน.

ความจริงแล้วมันเป็นสัญญาที่มอบให้กับทวยเทพเมื่อผมกลับมาที่อดีต.ผมไม่สนว่ามันจะมีเงื่อนไขอย่างไรต่อเมื่อผมสามารถกลับมาที่อดีตได้.มันเป็นปาฏิหาร.อย่างไรก็ตามผมไม่ใช่คนที่จะไม่ทำตายสัญญา.ดังนั้นผมจึงให้โอกาศมนุษย์.

อย่าไรก็ตาม...ทัสมาลเต็มใจเข้าร่วมกับผมในขณะที่ดาร์กสปิริตแตกต่าง. ทัสมาลรู้เรื่องเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการประมูล.เธอเข้าใจว่าดาร์กสปิริตขายสินค้าและสิ่งมีชีวิตเพื่อประโยชน์ของเธอเอง.

มันก็เหมือนกับที่พวกเขาขายไข่เทวดา.

เธอต้องโกรธเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว.

"ไม่ต้องห่วง มันมีแค่ใบเดียว.”

ความโกรธของทัสมาลสงบลงเล็กน้อย.

"ไข่นี้..มันเป็ฯไข่พิเศษที่ได้รับพรจากกฎของสวรรค์. ฉันรู้ว่าผู้ปกป้องที่ให้พรไข่ใบนี้เพื่อกำหนดให้เป็นเทวดาขั้นสูง.”

เธออธิบายรายการ.

ทัสมาลเป็นเทวดาของอาณาจักร เป็นเทวดาระดับกลางเท่านั้น.

ความสามารถของเทวดาขั้นสูงมีอะไร?

“ทัสมาล คุณจะฟักมัน.”

"มันไร้สาระ! มันเป็นไขศักดิ์สิทธิ์ฉันต้องไปหาเทวดาแห่งแสง!”

ทัสมาลปฎิเสธ.มันเป็นเกรียติอย่างยิ่งที่ได้เห็ยเทวทูต. เธอยังคงกังวลแม้ว่าจะแค่ถือไข่.

แต่ผมหัวเราะ.

“หาใคร? ตอนนี้เทวดาไม่ได้อยู่บนโลก? คุณคิดว่าเขาต้องการไข่ในมือของเรา? พวกเขาไม่สามรถกลับสวรรค์ได้.พวกเขาถูกโจมตีโดยดีม่อนเสมอดังนั้นจึงไม่ปลอดภัย.”

ผมรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับร่างกายของเทวดา.เทวดาจะไม่รับไข่ที่ถูกสัมผัสโดยดีม่อนหรือเทวดาตกสวรรค์.แม้ว่ามันจะเป็นไข่ที่ได้รับพรศักดิ์สิทธิ์.สถานการณ์ของพวกเขาก็ไม่ดี.

“......”

ทัสมาลเงียบ.

ผมจี้ใจดำ.

“สถานที่ปลอดภัยเพียงแห่งเดียวคือที่ดันเจี้ยนญี่ปุ่น. คุณเข้าใจไหม? ถ้าไม่ก็ทิ้งไข่ใบนี้ซะ.”

“...ฉันเข้าใจ. แต่อย่าคาดหวังมากนัก.ฉันไม่รู้ว่าจัฟักไข่ที่มีสถานะเป็นเทวทูตที่เหนือกว่าฉันได้หรือไม่...”

ทัสมาลพูดด้วยความขุ่นเคืองและหันไปรอบๆ.

ถ้าเธอทำไม่ได้แล้วใครทำได้.ส่วนใหญ่ความรู้เกี่ยวกับเทวดามาจากเธอ.ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเทวดาตกสวรรค์แต่แก่นแท้ของเธอก็ยังเป็นเทวดา.

‘ฉันเหลือแต้มประมาณ12ล้าน.’

พิธีสิ้นสุดแล้ว.มันไม่สำคัญว่าพวกเขาจะแยกจากกัน.สิ่งสำคัญคือประสิทธิภาพของพวกเขา.

‘ฉันจะสวมแหวนนี้’

มันคือ ‘แหวนผู้พิชิต’ ที่ผมซื้อมาจากโรงประมูล ผมมองไปในคำอธิบายของมัทอาย.

ชื่อ - แหวนผู้พิชิต (Epic, Set) คำอธิบาย: แหวนที่มีเพียงผู้พิชิตเท่านั้นที่สามารถสวมใส่ได้ มันเป็นแหวนที่เข้าคู่กับวงอื่นที่ช่วยฟื้นพลังเวทย์อย่างมาก * ผล "สง่างาม" จะเป็นสัดส่วนกับพลังเวทย์ของผู้สวมใส่ เพิ่มพลังการโจมตีของเวทมนตร์ (+ 10% ต่อดินแดนที่พิชิต) * มีผลเฉพาะกับผู้ที่เป็นเจ้าของ 'ดินแดน' เท่านั้น * สกิล 'การโจมตีครั้งสุดท้าย (Ex Epic)' สามารถใช้งานได้เมื่อสวมใส่กับ แหวนดูถูกผู้อ่อนแอ

ไม่มีออฟชั่นอะไรที่เพิ่มค่าสถานะของผม. อย่างไรก็ตามผมก็ได้มองเห็นผลของเซ็ตรวมทั้งการฟื้นพลังเวทย์.

มีหลายชิ้นที่สามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งหรือรักษาแผลได้ แต่การฟื้นฟูพลังเวทย์ก็หายาก.มันเป็นประเภทไอเทมเติบโต..

การฟื้นพลังเวทย์ไม่ชัดเจนเนื่องจากไม่มีมาตฐานที่แน่ชัด แต่ผมก็เดาได้ไม่ยาก.ในกรณีของผมคือการฟื้นฟูพลังเวทย์ทั้งหมดของผมภายใน5วัน.โลกเบื้องล่างและดันเจี้ยนของผมเพิ่มการแสดงผมอีก 40%, ซึ่งหมายความว่าการฟื้นฟูของผมจะเหลือเพียง3วัน.

'ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องได้รับแหวนดูถูกผู้อ่อนแอ...’

นี่เป็ฯครั้งแรกที่ผมเห็นแหวน ผมไม่รู้ว่าแหวนดูถูกผูอ่อนแอคืออะไร อย่างไรก็ตามผมมั่นใจว่าผมจะได้รับมัน.

“คริสปี้ ผมสงสัยว่ารอยกำลังทำอะไร.”

รอย. ดาร์กเอลฟ์ตัวน้อยๆที่อยู่ร่วมกับอเวคและกิริน ในขณะที่เขาโจมตีดันเจี้ยนแพนเดอโมเนี่ยม.

การโจมตีควรเกิดขึ้นแล้ว ผมอยากรู้.

"ฉันจะเอาคริสกตัลบอลมา.”

คริสปี้พยักหน้าและออกไป.

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เอาคริสตัลบอลที่มีขนาดพอๆกับร่างกายของเธอมา

ผมใส่พลังเวทย์ของผมไปและผมก็สามารถเห็นเหตุการณ์โดยรอบของรอยได้.

“แม่ง!”

หนึ่งในอเวคสถบด้วยความรังเกียจ.

เขามองอย่างหน้ากลัว เขาถ่มฟันของเขาและบังคับให้ขาของเขาเคลื่อนไหว.

"เราเกือบจะไปถึงที่นั่น! แกนดันเจี้ยนอยู่ตรงหน้าเรา!”

"ฉันไม่คิดว่ามันจะมีกำลังเสริม.”

การจับภาพของดันเจี้ยนล้มเหลว.พวกเขาถูกบังคับให้ล่าถอย.

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นบาเรียของกิริน พวกเขาจะถูกกวาดล้าง.

“ตอนนี้เราจะทำไง.มีความเสียหายมากกับพวกเขา.ถ้าพวกเรากลับบ้านแล้วรวมพลังขึ้นมาใหม่ พวกเราจะมีความหวังในการจัดการพวกเขา.”

กิรินที่อยู่ในร่างของหญิงสาวอยู่ด้านหน้า.แม้ว่าจะล้มเหลว แต่มันก็เป็นประสบการณ์.การปราบปรามของเอวถูกโต้กลับ.ประสบการณ์นี้จะช่วยให้พวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็ว.

“ถะ-ถูกต้อง...”

ข้างๆเธอ มีรอยพยักหน้า.

รอยอยู่แนวหน้า.มีบาดแผลบนร่างกาย แต่เขาก็มีใบหน้าที่เชื่อมั่น.

คำพูดของทั้งสองคนช่วยให้บรรยากาศดีขึ้น.

“ใช่. ตกลงตามเด็กของผู้ช่วยชีวิต.”

"เราจำเป็นต้องแข็งแกร่ง.โปรดช่วยเราด้วย."

"โปร...!"

ดวงตาของอเวคสว่างขึ้น.พวกเขาเกือบจะจับแกนดันเจี้ยนได้. มันเป็นความสำเร็จที่โดดเด่นอย่างมากของอเวค.อีเว้นที่ไม่เคยมีมาก่อน ความเชื่อมั่นของพวกเขามากขึ้น.

ท่ามกลางความสับสน กิรินพูดกับรอย.

“เด็กน้อย.พลังใจอย่างเดียวไม่เพียงพอ.ถ้ามาสเตอร์ของคุณอยู่ที่นี่มันจะง่าย แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่...คุณควรจะไป.”

“ผม?”

"ฉันจะแนะนำพวกเขาอย่างระเอียด. ฉัน ‘กิริน’ สกิลของฉันจะสามารถให้กำเนิดราชาได้ในบางครั้ง.อย่างไรก็ตามหอที่พึ่งสร้างยังสามารถพังลงมาได้. มันจำเป็นต้องใช้วิธีการควบคุม.”

"คุณกิริน ไม่สามารถทำได้หรอ?”

"ฉันเป็นเทพปกปักษ์ของพวกเขา.สกิลของฉันอยู่ที่ความเชื่อ.ถ้าเราลงโทษพวกเขา ราชาจะไม่เกิด.แม้ว่าเขาจะเกิดเขาก็จะเป็นคนเผด็จการ.”

รอยลังเลก่อนจะพูด.

“...ผมต้องได้รับการยินยอมจากมาสเตอร์.”

กิรินหัวเราะ.

"เขาจะเห็นด้วย.”

ผมเรียกโรส.รอยที่อยู่ตัวคนเดียวในสถานการณ์แบบนี้.โรสจะช่วยให้เขาเดิมตามทางที่ควรได้.

“โรส. ไปหารอยและมอบดาบเล่มนี้.”

"นี่มันไม่ใช่ดาบที่ดูดีเกินไปหรอ?”

"ดาบเอซเซล.มันเป็นดาบที่จะพิสูจน์คุณค่าของรอย.”

ตาของโรสหมองลง.

"แล้วหนูหล่ะ มาสเตอร์?”

รอยได้รับดาบ เธอก็ต้องการบางอย่างเหมือนกัน.

"ผมจะสร้างให้คุณอย่างหนึ่ง.ผมเหลือโอริฮารูกอนเล็กน้อย.”

"อ่า! หนูเห็นในหนังสือ. มันเป็นแร่ที่ยอดมาก. คุณกำลังทำดาบให้โรส? ว้าว!”

โรสแสดงออกด้วยความยินดี.

โอริฮารูกอน.

มันเป็นอีกหนึ่งอย่างที่ผมได้มาจากการประมูล.

โอริฮารูกอนเป็นแร่ที่แข็งแกร่งที่ถูกเรียกว่าแร่พระเจ้า.หากได้รับการหลอมที่ดีแล้ว อาวุธสุดยอดจะถูกสร้างขึ้น.สกิลที่ต้องการของช่างตีเหล็ก แต่ผมมีราชาคนแคระและโอเว่น.การรวมกันของทั้งสองคนจะช่วยให้สร้างสิ่งใหม่ๆเกิดขึ้น.

"ผมจะให้ดาบเล่มนั้นเมื่อมันสร้างเสร็จ. ตอนนี้ไปเข้าร่วมกับรอยและให้ดาบเล่มนี้แก่เขา.”

"คุณกำลังบอกให้โรสไปช่วยรอย?”

“ถูกต้อง.”

"ดี รอยอาจจะไม่ปลอดภัยหากว่าเขาอยู่คนเดียว.โรสจะจับตาดูเขาไว้.”

โรสลุกขึ้นและถือดาบที่ใหญ่กว่าร่างของเธอ.เธอถือดาบและมุ่งหน้าไปที่M3.

"หนูจะไปแล้วน้าาา~"

โรสนั่งบนไหล่ของM3และมันก็เคลื่อนไหวทันที.

‘ตอนนี้...’

การจัดการหลังจากได้ของจากการประมูลเสร็จแล้ว.รายการอื่นๆต้องใช้เวลาดังนั้นผมจึงมีสิ่งเดียวที่เหลือ.

‘แก่นแท่เปลวเพลิงที่ยอดเยี่ยม.’

แก่นแท้เปลวเพลิงมาถึงดันเจี้ยนพร้อมกับกรง.ผมไปชั้นบนสุดแล้วเฝ้ามองมันสักครู่.

ทุกคนเห็นเป็นไฟ แต่ผมเห็นมังกรที่ยืนสองขา.มันดูคล้ายกับ ‘มังกรตัวผู้’

ไฟสว่างขึ้นและมันหมุนเป็นเกลียวเพื่อเพิ่มความกดดัน.

‘คุณคือใคร?’

มันเป็นสิ่งที่ผมสงสัย. ผมรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็นเขา. เขาให้ความรู้สึกที่คุ้นเคย.

ตอนนี้ถึงเวลาตรวจสอบแล้ว.

ผมจะต้องแก้ปัญหากับความอยากรู้ของผมก่อนที่จะส่งให้กับสปิริตไฟ.

แกร๊ก!

ผมไขกรงและเปิดมันออก...

กรรรรร!

เขาคำรามใส่ผม.