Chapter 152: Demon World Auction (1) ฟรี13-10-2017

Chapter 152: Demon World Auction (1)

จากที่ผมจำได้มันก็เหลืออีก3เดือนกว่าจะถึงงานประมูลครั้งที่5ผมพลาดครั้งที่4ไปเนื่องจากอยู่ที่โลกเบื้องล่างดังนั้นผมต้องวางแผนให้ดี.

‘การประมูลครั้งที่ 3 จะได้ทำทุกอย่างตั้งแต่เริ่มต้น-เสร็จสมบูรณ์.’

มาโกปรากฎทำให้ทุกอย่าเปลี่ยนแปลง.

ผมไม่รู้อะไรเกินขึ้นในปีที่4 แต่มันไททันออกมา แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหดม มันคงจะดีที่มีความสามารถย้อนกลับไปได้

มันแตกต่างจากชีวิตก่อนหน้าของผม ความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมไม่เคยจพได้เลยว่ามันจะเร็วมากขนาดนี้ในชีวิตที่แล้ว ดีม่อนที่ล้มเหลวร้ายแรงในปีที่3 และปีที่4จะมีแนวโน้มสูงขึ้น.

เทวดาปรากฎและโอคูลอสตาย พวกเขาเริ่มกวาดล้างดินแดนอย่างจริงจัง ไพ่ทุกใยที่ซ้อน...

มีแนวโน้มว่าจะได้พบพวกเขาในการประมูล.

‘ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับดีม่อนของฝ่ายโอคูลอส.’

โอคูลอสตายแน่นอน แต่ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับดีม่อนที่มาจากกลุ่มพวกเขา มีโอกาศที่เขาจะรอดชีวิต แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีผลกระทบ.

แต่ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่..ผมไม่สามารถคิดได้เลยว่าพวกเขาจะยังเป็ยตัวเองอยู่หรืออาจจะดูดซึมคนอื่นๆ ผมต้องทำให้ทุกแผนอยู่ในใจ

‘ในหลายๆอย่างนี่มันพึ่งผ่านไป5ปี.’

มีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง ไม่มีเหตุผลที่จะติดอยู่ในดันเจี้ยน คนที่ก้าวหน้าน้อยจะถูกกินอย่างช้าๆ.

ในขณะที่แพนเดอโมเนี่ยมกำลังยกคนไปฆ่าอเวคแต้มที่เก็บไว้หลังจากที่มาเสริมดันเจี้ยนและการประมูลผมไม่รู้ว่าเอเรียลและยูป้าวางแผนแบบไหน

'มีตัวแปรแน่นอน ถ้าฉันไม่ต้องการที่จะถูกสั่นคลอนด้วยตัวแปรที่ไม่ซ้ำกันเหล่านี้.'

ความจริงทุกอย่างที่อยู่รอบๆผมเป็นตัวแปรหมด ตอนนี้ผมต้องการสร้างมาตรฐานอย่างต่ำเอาไวและสร้างอาวุธของผม.

‘แต้มอย่างเดียวไม่เพียงพอ.’

เวลาใช้แต้มมันคงไม่อาจวางจุดยืนที่ผมได้สร้างเอาไว้มาก่อน ถึงแม้ว่าผมจะเป็นประเด็นของความสนใจ แต่ก็ยากที่จะมีอิทธิพลดังแต่ก่อน.

ผมต้องการอย่างอื่น ผมต้องการให้พวกเขากังวลเกี่ยวกับการปรากฎตัวของผม

‘ฉันจะทำการเปลี่ยนแปลง.’

ผมพยักหน้า คำตอบนั้นง่ายมาก หากว่าผมไม่ถูกคว่ำบารตมันต้องลองอีกครั้ง.

ปัญหาเหล่านี้่อาจจะผิดแผนก็เป็นได้.

‘โดบูลอง...’

ผมเดาะลิ้น.

ถ้าผมติดต่อโอบูลองได้มันจะไม่เป็นเรื่องยาก นอกจากนี้โลกสปิริตยังคิดว่าผมตายแลัว ผมจำเป็นต้องติดต่อพวกเขาอยบ่างน้อยหนึ่งครั้ง มันต้องได้รับอณุญาตก่อนที่จะได้เข้าไปประมูลได้.

อย่างไรก็ตามการเดินทางไปที่สปิริตเวิร์ลก็เป็นอีกปัญหานึง ไม่มีทางที่จะติดต่อกับโอบูลองได้ที่นี่ ถ้าผมอยาไปที่นั่น...

'ฉันต้องเปิดรอยแยก.’

ยังมีอีกหลายส่วนที่ยังไม่เครียร์กับรอยแยกเหล่านั้น ไม่มีการรับประกันว่าผมจะได้ไปที่ๆผมอยากไป แต่ผมมันสัญลักษณ์ที่โดบูลองให้มา หินก้อนเล็กก็ยังไม่พอ ผมจำเป็นต้องมีการเปิดรอยแยกเพื่อใช้การสื่อสาร มันไม่จำเป็นต้องเข้าไปโดยตรง

รอยแยกมันเป็นประเภทวัฎจักร มันจะช่วยให้ผมสามารถติดต่อกับโดบูลองได้.

ในขณะเดียวกันผมก็หันหัวของผม

โอเว่น!

ในเวลานั้นเขาได้พูดว่าเขาสร้าง7บาปครบทั้งหมดและโยนมันเข้าไปในรอยแยก.

พูดอีกอย่างก็คือเขาสามารถเปิดรอยแยกด้วยตนเอง

มันเป็นเพียงเงื่อนงำ ผมขยับเท้าก้าวออกไป.

‘ฉันจะไปดูโอเว่น.’

ผมหวังว่าเขาจะเป็นคำตอบ.

“รอยแยก คุณพูดอะไร?”

โอเว่นที่กำลังทำอาวุธในห้องทำงานของปาการาม แต่เดิมเขามีหกแขนและเขาก็ถูกตัดไป4แขน ดังนั้นเขาจึงต้องสร้างแขนปลอมมาแทนที่เหล่านั้น.

ปาการามและราชาครแคระอยู่ที่นั่นใกล้ๆแต่ผมไม่สนใจผมมองไปที่โอเว่นและพูด.

"ถ้าคุณสามารถโยร7บาปลงในรอยแยกได้แล้วคุณเปิดมันได้อย่างไร.”

“ผมรู้ แต่..มันมีความเสี่ยง ผมไม่สามารถทำมันได้คนเดียว.”

"คุณต้องการอะไร?"

โอเว่นหลับตาลง เขาขบคิดสักครู่ก่อนที่จะถอนหายใจ.

"หลังจากที่เปิดรอยแยก มันจะปรากฏตัวอย่างรุนแรงเป็นไปได้ว่าอาจจะมีสิ่งที่ไม่รู้จักออกมา ตัวอย่างเช่นสปิริตจากโลกสปิริตหรือ..อะไรก็ตามที่ติดอยู่ในความว่างเปล่า มีหลายชีวิตที่ติดอยู่ในนั้น มันร้ายแรงและไม่สมเหตุสมผล."

"คุณคิดว่าผมจะไม่สามารถจัดการกับพวกเขาได้?”

แม้ว่าตัวที่ออกมาจะเก่งมากก็เถอะแต่ผมก็มีความมั่นใจ

การตัดสินใจของผมแน่วแน่ โอเว่นรับรู้ได้ถึงข้อนี้ เขารู้ว่าไม่สามารถหาวิธีมาโน้มน้าวใจของผมได้.

“เอาหล่ะ อย่างไรก็ตามมันจำเป็นต้องใช้วัสดุ ในการสร้างอุปกรณ์และผมต้องการให้ปาการามเป็นคนช่วย.”

"บอกสิ่งที่ต้องการแล้วจะได้ทุกอย่าง”

“ก่อนอื่นเลยวาธ ให้ผมได้ยืมมัน ผมจำเป็นต้องสร้างพิมพ์สำกรับอุปกรณ์.”

Suuk.

ผมส่งวาธโดยทันที.

โอเว่นมองดูอย่างประหลาดใจน้อยๆ.

"คุณให้มันโดยไม่มีคำถาม?”

"มันไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการได้เป็นอย่างแรก”

"ผมจไม่ได้ว่าผมสร้างมันขึ้นมาได้อย่างไร ในทุกๆอย่างวาธไม่ใช่สิ่งของเพียงอย่างเดียวที่ต้องการ ผมอาจจะขอยืมไอเทมที่เรียกว่าทาวซันวิงค์ มันยิดเยี่ยมมากในการเก็บพลังเวทย์มนตร์.”

ทาวซันวิงค์ถูกถอดออก เมื่อถอดมันออกไปพลังเวทย์ที่อยู่ภายในจะหายไป.

“อ่า! แหวนพารานอมอล! นั่นก็เยี่ยม ความผิดปกติของไอเทมเป็นสิ่งที่ดีสำหรับรอยแยก.”

“มีอีกไม๊?”

"ฝ่าบาท ผมโกหกคุณแล้วหรือยัง?”

มันไม่ชัดเจนแต่โอเว่นมีความรู้ในด้านนี้ มันไม่น่าสงสัยหากเป็นชีวิตก่อนหน้านี้ของผม แต่ตอนนี้ผมรู้สึก ‘แข็งแกร่ง’

ผู้ใต้บังคับบัญชาบองผม ว่าผมสามารถเคลื่อนไหวได้.

"ผมจะบอกคุณในส่วนที่เหลือ การสร้างมันขึ้นมาจากไฟมันต้องใช้ระยะเวลานึง..และอุปกรณ์เหล่านี้สามารถใช้ได้ครั้งเดียวเท่าัน้น การใช้วัสดุนอกเหนือจากนี้มันไม่อาจจินตนาการได้ คุณต้องการเปิดรอยแยกหรือไม่?”

เขาถามเพื่อขอให้ผมยืนยัน

"เปิดมัน"

“โอเค. งั้น...ปาการาม,คุณพร้อมจะเป็นผู้ช่วยผมไหม?”

ปาการามที่เฝ้ามองอยู่ด้านหลังเปิดปกาด้วยความไม่น่าเชื่อ.

"คุรเปิกรอบแยกได้จริงๆ?”

"คุณมีชัวิตมานานเท่าไร? ดูเหมือนกับว่าคุณได้ใช้ชีวิตสบายๆในเทือกเขาเป็นเวลานาน คุณไม่รู้หรอว่ามันทำอย่างไร?ราชาคนแคระยังมองมาที่ผมด้วยความเคารพ.”

ราชาคนแคระมองไปที่โอเว่นด้วยความเคารพ เขาให้ความสำคับกับโอเว่นก่อนและจากนั้นก็ดันเจี้ยนมาสเตอร์.

ตรงกันข้ามโอเว่นรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ปาการามไม่รู้จักเขา แม้แต่บ้านนอกที่ทำไร่ไถ่นายังรู้จักเขา.

"ผมยอมรับว่าคุณดูเหมือนมีความรู้และค่อนข้างคล่อวแคล่ว.”

“จิ๊ จิ๊. รอดูก่อน ผมจะกดจมูกที่หยิ่งๆของคุณลงมา”

มีสงครามประสาทเกิดขึ้น.

ผมขัดจังหวะของพวกเขา.

"เวลาที่คิดว่าจะใช้นานเท่าไร?”

"อย่างน้อย1เดือน.”

“แจ้งความคืบหน้าให้ยิฮิและบอกยิฮิถ้าคุณต้องการอะไร”

“ผมเข้าใจแล้ว.”

โอเว่นเห็นด้วย

อย่างไรก็ต้องเป็นรอยแยก.

มันต้องใช้เวลาดังนั้นผมจึงต้องแยกออก.

- ความสำเร็จที่โดดเด่น! เป็นครั้งแรกที่มีการสร้างหมู่บ้าน 'ลิซาร์ดแมน' จำนวน 10 หมู่บ้าน จะได้รับ 200,000 แต้ม จะได้รับคะแนนความสำเร็จเพิ่ม 300 คะแนน

- ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่! เป็นครั้งแรกจำนวนเทวดาเพิ่มขึ้นจากการผสมพันธุ์ จะได้รับ400,000 แต้ม จะมีการเพิ่มคะแนนความสำเร็จเพิ่ม 500 คะแนน

- ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่! เป็นครั้งแรกที่‘เมล็ดดั้งเดิม’ ได้ถูกเก็บเกี่ยว. อย่างไรก็ตามเมล็ดดั้งเดิมจะไม่เติบโตมาเป็นต้นไม้. อย่างไรก็ตาม ‘ต้นไม้โลก’ สามารถงอกออกมาจาก‘เมล็ดดั้งเดิม’ ได้ด้วยเงื่อนไขบางประการ. จะได้รับ 1,000,000 แต้ม จะมีการเพิ่มคะแนนความสำเร็จ 1,000 คะแนน ......

วิธีที่ดีที่สุดในการได้คะแนนคือการได้รับความสำเร็จมากมาย เพื่อให้บรรลุ 'แผน' ของผม ผมต้องการความพิเศษและไอเทมพิเศษ.

ผมมีเมล็ดดั้งเดิม แก่นแท้ดั้งเดิม น้ำตาเทววาและไปเทมอี่นๆอีกมากมายที่สามารถซื้อได้จากร้านค้าเกรียติ.

แต้มของผมกลับมาเป็น30ล้านโดยใช้เวลาเพียงเดือนเดียว หลังจาการฟื้นฟูดันเจี้ยนเสร็จ จึงได้เขาไปห้องทำงานของปาการามเพื่อดูความคืบหน้าในการสร้างรอยแยก

และ..ใรที่สุดโอเว่นก็บอกว่าทำสำเร็จแล้ว.

"ผมจะคืนวาธให้คุณ.”

"เมื่อรอยแยกเปิดขึ้นวาธและไอเทมต่างๆจะทำหน้าที่เป็นตัวส่งพลังที่แข็งแกร่ง”

เมื่อผมชำเลืองมองไปยังที่มือของโอเว่นที่เรียกว่าวาธ แน่นอนว่าพลังเวทย์แตกต่างกันแต่รูปร่างเหมือนเดิม

"รอยแยกไม่ควรเปิดเป็นเวลานาน ฝ่าบาทแม้ว่าคุณจะแข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัดแต่คุณอาจจะท้อแท้ถ้าสิ่งมีชีวิตจำนวนมากปรากขึ้น.”

"มันเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ.”

“ผมเข้าใจ ผมกำลังจะเปิดรอยแยก.”

นอกเหนือจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้วของวาธแล้ว ยังมีไอเทมอีกหลายอย่างที่แปลกไปไม่ว่าจะเป็นทาวซันวิงค์สีเทาหรือพารานอมอล พวกมันน่าเกรียดแต่โอเว่นเป็นคนทำมันเอง.

โอเว่นใส่ปีกและแหวน เขาได้รับพลังจากวาธผ่านปีก.

Hwaaaaack!

ในเวลาเดียวกันก็มีพลังเวทย์ทุกชนิดมารวมกัน มีไฟ น้ำแข็ง และลมที่แรงบ้างเบาบ้างเป็นบางครั้ง มันเหมือนความวุ่นวาย!

แสงและความมืดวิ่งเข้ามารวมกัน แสงที่ถูกบิดเบี้ยวไปเรื่อยๆ.

‘ดูเหมือนว่ารอยแยกจะปรากฎ.’

ผมรู้เกี่ยวกับมัน มันเหมือนกับสิ่งที่ผมคิด

ในไม่ช้าความยิดเบี้ยวเหล่านั้นดูถูกแทนที่ด้วยรอยแยก.

“มันเปิดแล้ว เมื่อพลังเวทจากพันปีกและแหวนหายไปรอยแยกก็จะหายตาม.”

วางเอามือยื่นเข้าไปในรอยแยก มือของผมถือหินที่โดบูลองให้มา.

มันเริ่มสั่นสะเทือนเมื่อผมอัดพลังเวทย์เข้าไป

Duk!

ผมรู้ในทันที ว่ามีการเชื่อมต่อลแ้ว.

-ไม่มีใครที่จะติดต่อผมด้วยสิ่งนี้..คุณคือใคร?

“โอบูลอง นี่ฉันเอง.”

-ฉัน? ผมไม่รู้ ว่าคุณกำลังสื่อสารด้วยวิธีนี้ได้อย่างไร?

เสียงของโดบูลองเต็มไปด้วยความสงสัย.

"ใครจะสื่อสารผ่านหินนี้ได้ถ้าไม่ใช่ผม?”

ไม่. มันยากเกินกว่าจินตนาการได้ว่าโดบูลองจะมอบให่ใครหลายคน

เสียงของโดบูลองสั่นในขณะที่เขารูกสึก

-บางที...! ไม่, แต่, มันไม่สามารถ?

ผมพูดพร้อมกับหัวเราะ.

“มันไม่คล้ายใครเลย.”

―…….

โดบูลองไม่สามารถตอบได้ ผมสามารถบอกได้เลยว่าเขาคงจะรู้สึกประหลาดใจ.

ผมรออย่างสบาย.

ผมไม่สามารถบังคับควบคุมรอยแยกได้แต่ดูเหมือนกับว่าผมจะ ‘อิสระ’ ในการควบคุมการสนทนากับเขาได้.

-คะ-คุณเป็น คุณรัลดาล บิกิเซล?

"ไม่มีดีม่อนตนอื่นที่ใช้ชื่อนั้น.”

-มันไร้สาระ ผมตรวจสอบแลัวและคุณก็ถุกลบออกจากระบบ...

"คุณสามารถดูได้?”

มันหมายความว่าพวกเขาจะรู้เมื่อดีม่อนตาย ผมถามด้วยความสับสนและโดบูลองตอบ

-กรุณารอสักครู่ ผมจะตรวจสอบ. จะใช้เวลาไม่นาน.

"ผมจะรอ เป็นแขกที่จะมาถึง”

ผมดึงมือของผมออกมา เมื่อรอยแยกถูกปิดมันไม่สามารถเปิดได้ไหม โดบูลองสามารถเปิดรอยแยกได้แต่มันใช้เวลานานเกินไป มันเหมือนเพียงสองเดือนก่อนการประมูล.

ตั้งแต่ผมเปิดรอยแยกจนกระทั่งต้องมารอโดบูลองหากเขากลับมาช้าเขาก็จะไม่เห็นจนกระทั่งพวกที่มี ‘การดำรงอยู่’ เข้ามามันก็เป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้.

“โอมายก๊อต! นี่มันวิญญาณโบราณ.มันดูเหมือนว่ารอยแยกนี้พึ่งผ่านไปไม่กี่พันปี! ผมครวจะปิดมันตอนนี้เลยไม๊?”

โอเว่นตกใจเมื่อเห็นการดำรงอยู่.

มือหนา ร่างกายที่มืด สองตาที่เห็นท่ามกลางความมืดในขณะที่ลอยอยู่ในอากาศ วิญญาณที่ตายลง..มันควรจะเป็ยวิญญาณขั้นสูง พวกมันปรากฎตัวพร้อมกันถึง10ตัว.

ผมส่ายหัว

“ผมจะจัดการกับมัน.”

ผมมองไปที่วิญญารที่ร่วงหล่นเหล่านั้นพร้อมกับกำวาธและดาบจะกพรรดิไว้ในมือ

"ไม่สามารถขยับได้เพราะต้องรักษารอยแยกไว้ มันจะดีหรอ?”

“แค่ผมก็พอ.”

พลังพื้นฐานของวิญญาณก็คือความมืดนั่นเอง ผมไม่สามารถใช้ดาบทมิฬได้และต้องจัดการด้วยจันทราโรยฯ อย่างไรก็ตาม..นั่นเป็นเพียงที่ว่าผมทำตามพลังพื้นฐาน ผมแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น การโจมตีผม.

รอยแยกนั้นไม่สามารถปิดได้ดังนั้นผมต้องดูแลพวกมัน

Kuoooooh.

วิญญาณที่ร่วงหล่นลงทะลุผ่านความมืด ดูเหมือนว่าพวกเขาก้าวร้าว.

แต่ผมก็เร็วกว่า.

Chwack!

ผมตัด1ในวิญาณออกจากกัน วิญญาณก็แยกออกมาเป็นสองดวง

‘มันน่ารำคาญเล็กน้อย.’

วิญญาณที่ร่วงหล่นสามารถปบ่งร่างได้

‘ฉันจำเป็นต้องตัดพวกเขาเพื่อให้พวกเขาไม่สามารถแบ่งตัวได้.’

ดาบทมิฬทำให้การบาดเจ็บไม่สามารถรักษาได้ แต่นี่เป็นอีกพื้นที่นึง อย่างไรก็ตามผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก ผมจะโจมตีเขาไปเรื่อยจนกระทั่งเขาแบ่งตัวเองไม่ได้

เริ่มต้นจากที่วิญญาณโบราณลดลงและต่อมาด้วยการควบคุมโกเลมและโกเลมก็แตกสลายไป โชคดีที่พวกมันมีชีวิตคล้ายๆคอนทากอโนมไม่ปรากฎขึ้น หลังจากการซื้อเวลาโดบูลองก็ติดต่อผม

-จริงด้วย..คุณยังมีชีวิตอยู่ มันน่าประหลาดใจมาก.

“ผมยังไม่ตาย.”

Supak!

โกเลมย่อยวลายได้ถูกแบ่งออกเป็นสอง

ฝันของผมยังคงถูกต้อง นั่งอยู่บนบัลลังก์ของปีศาจด้วยรอยยิ้มกว้าง! ผมจะไม่ตายจนกว่าผมจะบรรลุความฝันนี้ ผมมั่นใจว่าผมจะไม่ตาย.

-เสียงรอบๆตัวคุรดังมาก คุณกำลังสู้อยู่หรอ?

"มันไม่ใช่เรื่องใหญ่.”

Hwaruruk!

ผมเผาส่วนที่เหลือของโกเลมย่อยสลายด้วยเปลวไฟของไพน์ตอนนี้ทุกอย่างก็คืนสู่ความสงบ(โกเลมย่อยสลายหรือโกเลมแก๊กติสที่แปลว่ากระเพาะ)

-โอวว ตอนนี้เงียบแล้ว ด้วยวิธี...ผมสงสัยบางอย่าง ผมสามารถฟังเรื่องรางของคุณได้หรือไม่?

"น่าเสียดายที่ไม่มีเรื่องจะบอก.”

-นี่..ผมต้องการที่จะรู้วิธีที่สามารถหลีกเลี่ยงดวงตาของระบบ ผมจะจ่ายให้...

โดบูลองพูดอย่างเร่งรีบ ช่องโหว่จากระบบมันจะมาพร้อมกับการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ ดาร์กสปิริตกระตือรือล้นที่จะหลีกเลี่ยงระบบ.

อย่างไรก็ตามโลกเบื้องล่างได้อยู่ในระบบแล้ว มันไม่ความสูญเสียของผม เพราะว่าผมได้รางวัลมากมายหลังจากการเชื่อมต่อโลกเบื้องล่างกับดันเจี้ยนของผม แต่มันน่าเสียดายสำหรับโดบูลอง.

“โดบูลอง คุณไม่รู็เหตุผลที่ผมติดต่อคุณหรือ?”

-อืมม ใช่แล้ว คุณรัลดาล เวลามีค่ามาก เหตุผลที่คุณติดต่อกับผมเนื่องจากเรื่องประมูล?

นั่นเป็นเหตุผลที่ถูกต้อง เป็นความจริงที่ผมติดต่อเขาเพื่อการประมูล

แต่มีบางอย่างที่สำคัญกว่า.

"ผมมีข้อเสนอพิเศษ.”

-ข้อเสนอ?

“โดบูลองคุณเคยคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนวิธีการประมูลหรือไม่?”

ผมพูดตรงๆ.

การเอาสิ่งเหลือเดนไม่ใช่ธรรมชาติของผม.

อย่างไรก็ตามผมก็ถือกุญแจอยู่ข้างๆ

-มันไม่เคยแม้แต่จะเข้ามาในหัวผม ไอ้การเปลี่ยนวิธีประมูลเนี่ย?

เสียงของโดบูลองสั่นทุกคำอย่างไม่คาดคิด ผมไม่ได้ถ่วงเวลา.

"เพิ่มไปเทมอื่นๆจากการประมูล ไอเทมที่สามารถได้รับจากดีม่อน.”

-พูดอีกอย่างก็คือคุณต้องการที่จะมีส่วนร่วมในการประมูล?

"ถูกต้อง ควรจะมีการยืนยันตัวตยของดีม่อนที่มีส่วนร่วมในการประมูล.”

-เป็นไปไม่ได้ไม่มีเวลาพอที่จะให้ราชาเปลี่ยนแปลงกฎ.

กรณีนี้เป็นแบบนั้นจริงๆ?

เขาสามารถเปลี่ยนกฎเพื่อประโยชน์ของตนเอง

"มันจะทำให้เกิดความตื่นเต้นบางอย่างในการประมูล โปรดรู้ไว้ด้วยว่าผมจะวางแก่นแท้ดั้งเดิมเพื่อทำการประมูล.”

-แก่นแท้ดั้งเดิม...!

แก่นแท้ดั้งเดิม เป็นไอเทมที่ราชาดาร์กสปิริตต้อวการ ผมได้ขอแลกกับ7บาปกับมัน.

มันเป็นไอเทมที่สามารถยกระดับขีดจำกัดได้ แม้ว่าการทำลายมันจะเป็นเรื่องยากมากก็เถอะ แต่มันก็ไม่ยากพอที่จะหาทางทำลายมัน นั่นเป็นเหตุผลที่แอบนอลต้องการมันและแกร์นดยุคได้ซ่อนมันไว้จากชีวิตก่อนหน้านี้่ของผม.

ตอนนี้ผมประกาศว่าผมจะนำมันขึ้นมาเพื่อประมูลโดบูลองเงียบครู่หนึ่ง

โดบูลองไม่สามารถสรุปได้ดังนั้นเขาจึงถาม.

-คุณรัลดาล ฉันไม่สามารถเดาได้เลยว่าคุณรัลดาลคิดอะไร ผมขอถามได้ไหม?

“คุณยังไม่เข้าใจ?”

-นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงขอ?

โดบูลองสับสน.

เรามีความสัมพันธ์ดังนั้นเขาจึงสันนิษฐานว่าผมกำลังจะมอบแก่นแท้ดั้งเดิมให้แก่ แอบนอล.

แต่ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไป ผมไม่สามารถพลิกแฟลงแผนของผมได้อีก.

"แอบนอลเขาจะเข้าประมูล”

ผมพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็เป็นข้อเสนอที่เป็นประวัติการณ์

มันเกินกว่าที่จะกลับแผน!

ผมตั้งใจที่จะลากแอบนอลขึ้นมาบนผิว เขาไม่สามารถยืนดูเฉยๆได้!

-...บ้า.ราชาดาร์กสปิริตเป็นหัวหน้าของการประมูลโลกปีศาจ.

"มีกฎไหนที่เขาไม่สามารถเข้าร่วมได้?”

-มันเป็นเรื่องของความเป็นธรรม...ผมไม่สามารถตัดสินใจแทนราชาได้

"นั่นไม่ใช่ปัญหาของคุณ.”

การตัดสินใจสุดท้ายมันจะอยู่ที่แอบนอล ไม่ว่าโดบูลองจะพูดมากแค่ไหน แอบนอลจะตัดสินใจในที่สุด โดบูลองอยู่ใกล้เขามากที่สุด แต่เขาก็ยังเป็นได้แค่ที่ปรึกษา.

-เหตุผลที่คุณรัลดาลเปลี่ยนวิธีการประมูล คือต้องการให่ราชาร่วมประมูล?

"ผมยังจะได้รับประโยชน์.”

ผมจะได้รับประโยชน์อย่างไร?

แอบนอลจะถูกเปลี่ยนมาจากผู้ชมเป็นผู้ร่วม มันจะเป็นการปลูกจิตสำนึกกับดีม่อนต่อเมื่อราชาดาร์กสปิริตเริ่มเคลื่อนไหว.

ผมต้องการความสับสนจากที่นี่

ราชาดาร์กสปิริตเป็นตัวแปรที่มีแค่สองด้าน แต่มันก็ใช้ได้กับผมเท่านั้นแหละ.

นอกจากนนี้ผมจะได้รับแต้มมากขึ้นและสามารถซื้อไปเทมเพิ่มเติมได้

ดีม่อนจากฝ่ายอื่นๆจะอยากได้สิ่งของที่ผมเอาไปประมูล พวกมันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถไปหาที่ไหนได้จากร้านค้าทั่วไป มันเป็นเพราะทั้งหมดมาจากร้านค้าเกรียติ

-หุ! เอาล่ะ ผมจะบอกราชาดาร์กสปิริตและ ... ความอยู่รอดของคุณรัลดาลก็ปรากฎขึ้นอย่างฉับพลันดังนั้นการให้รายการสินค้าประมูลล่วงหน้าถือเป็นเรื่องยุ่งยาก.

"ไม่สำคัญหรอก."

-ผมเข้าใจ ผมจะขออณุญาตราชาจากนั้นจะแจ้งวิธีการเปลี่ยนการประมูล อย่าคาดหวังมากนักนะ.

“ผมกำลังจะมองไปข้างหน้า.”

Duk!

สัญญาณถูกตัด.