เล่มที่ 1: บทที่ 4-2 (Resident Evil)
เล่มที่ 1: บทที่ 4-2 แปลโดย: กิลด์เทพอสูร
เจิ้งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า "แล้วหมวดที่ 4 ล่ะ? ซึ่ง 3 หมวดแรกแทบจะรวมทุกอย่างไว้หมดทั้งแล้ว"
เจี๋ยพูดพร้อมกับยิ้มแบบมีเลศนัย "หมวดที่สี่คือของดี นายก็น่าจะรู้ว่าทุกคนมักสติแตกเมื่อต้องอยู่ที่นี่นานๆ ดังนั้นประเภทสุดท้ายคือไอเท็มความบันเทิง"
"ก็จะมียาสูบ,กัญชา,เฮโรอีน พวกนี้จะมีราคาถูก 1 คะแนนจากรางวัลสามารถนำมาใช้แลกได้ 1,000 ส่วน อย่างเฮโรอีน 1 กิ โลกรัมจ่ายแค่เพียง 5 ส่วนของคะแนนเป็นไงล่ะ? พระเจ้าได้คำณวนไว้แล้วว่าคนทั่วไปต้องมีประมาณ300 คะแนน และมีภูมิคุ้มกันเซลล์อยู่ที่ 350 คะแนน เพื่อให้มีภูมิคุ้มกันสำหรับการฉีดเฮโรอีน แบบไม่บันยะบันยัง"
"นอกจากนี้นายยังสามารถแลกคะแนนกับเวลาที่จะกลับไปเที่ยวบนโลกได้จากหมวดหมู่นี้ นอกเหนือจากนั้นก็มีอัลบั้มเพลง หนัง หรือแม้กระทั่งผู้หญิง!"
พอถึงตอนนี้เจี๋ยก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เจิ้งขึ้นพูดว่า "ผมไม่สนใจซิลิโคลน" (ตุ๊กตายาง)
เจี๋ยตบไปที่ไหล่ของเจิ้ง "นายพูดอะไรพระเจ้าสร้างผู้หญิงจริงๆ ขึ้นมาได้! พวกเธอมีสติปัญญาและบุคลิกภาพของตัวเอง หรือแม้แต่กระทั่งความทรงจำ ถ้าหากนายซื้อผู้หญิงคนหนึ่งนายจะสามารถเลือกใบหน้า , ร่างกายอายุเชื้อชาติได้ทุกรายละเอียด นายเคยเล่น Artificial Girl game(1) บ้างไหมล่ะอันนี้จะมีรายละเอียดมากขึ้น"
เสี่ยวอี้ทำสายตาแวววาว ส่วนหลานทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูก
เจี๋ยหยุดหัวเราะและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ไม่มีใครรู้ว่าพวกเราจะมีชีวิตรอดอยู่ในหนังเรื่องต่อไปหรือเปล่า ดังนั้นฉันจึงต้องการที่จะมีผู้หญิงที่ชอบอยู่เคียงข้าง เชื่อฉันเถอะเธอไม่ใช่ตุ๊กตายางถึงแม้ชีวิตของเธอจะถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า เธอเหมือนจริงยิ่งกว่าผู้หญิงที่อยู่ในโลกความจริงมาก และเธอก็ยังรักนายจริงๆ นายสามารถแบ่งปันความกลัวหรือประสบการณ์ต่างๆ กับเธอ พระเจ้าจะพูดเมื่อนายมีคะแนนมากพอที่จะกลับไป นายยังสามารถเก็บศักยภาพและความสามารถพิเศษที่อัพเพิ่มทั้งหมดติดตัวนายไปด้วย หรือไอเท็มทั้งหมดที่ได้แลกไว้ ผู้หญิงคนนี้เธอสามารถกลับไปกับนาย และถ้าฉันกลับไปได้ ฉันจะแต่งงานกับเธอเพราะเธอเป็นคนที่ฉันจะรักตลอดชีวิตของฉัน"
เป็นคำพูดที่ออกมาจากใจจริงและความปรารถนา ในโลกสมัยใหม่ ผู้คนมักสนใจแค่เงิน และ เซ็กส์ เจิ้งและคนอื่นๆ ชื่นชมคนที่รักใครคนหนึ่งได้อย่างแท้จริง
หลานแตะศรีษะของเธอ "เลิกสนทนาหัวข้อนี้เถอะ ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งยืนหัวโด่อยู่ที่นี่ เจี๋ยบอกเราเกี่ยวกับห้องรับรองของพระเจ้า จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากจบภารกิจ? "
"ไม่มีอะไรพิเศษ เธอจะได้ไปที่ห้องรับรองที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้หลังจากเสร็จภารกิจก็เท่านั้น พระเจ้าเป็นลักษณะของแสงทรงกลมที่ลอยอยู่ตรงกลางอากาศ เธอสามารถสื่อสารกับเขาได้ผ่านทางความคิด เธอแค่คิดเท่านั้นมีห้องพักอยู่20ห้องแต่ว่ามันไม่เคยเต็ม เธอจะมีห้องส่วนตัว และเฉพาะคนที่เธออนุญาตเท่านั้นถึงจะเข้าห้องของเธอได้ นอกจากนี้เธอจะมีเวลา 10 วันในห้องรับรองระหว่างรอภารกิจใหม่"
หลานกำลังจะถามเรื่องอื่นต่อ แต่จู่ๆ เจี๋ยกลับลุกขึ้นยืนและวิ่งไปที่ประตูชะเง้อมองออกไปนอกหน้าต่าง คนที่เหลือตกใจและรีบตามหลังเขาไป แต่พวกเขาไม่เห็นอะไรบนทางเดิน
เจี๋ยหันกลับมาและร้องตะโกนว่า "ราชินีแดง ส่งข่าวว่าเธออยู่นอกห้อง"
มีเสียงของสาวน้อยดังขึ้นมา "ฮันเตอร์ 2 ตัวกำลังโจมตีที่ประตูด้านนอก มีเวลา 40 วินาที"
"ระยำเอ๊ย! ฉันว่าแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่าย ฮันเตอร์มันคงได้กลิ่นของพวกเราประตูด้านนอกคงสะกัดมันไว้ไม่ได้ พวกเราคงต้องซ่อนตัวอยู่ที่นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด"จากนั้นเจี๋ยมองไปที่นาฬิกาของเขา
เจิ้งและคนอื่นๆ ก็มองไปที่นาฬิกาด้วยเช่นเดียวกัน เหลือเวลาเจ็ดนาทีนับถอยหลัง ยังเหลือประตูบานที่สามและทางเดินคั่นกลางระหว่างพวกเขากับฮันเตอร์อยู่ พวกเขาไม่สามารถใช้อาวุธที่มี รับมือหรือต่อสู้กับพวกฮันเตอร์ได้
เจิ้งไม่อยากตายอยู่ที่นี่ตราบที่ยังมีความหวัง เขาตะโกน "ราชินีแดงพวกเรามีเวลานานแค่ไหน?"
ไม่มีเสียงตอบสนองใดๆ เจิ้งหยิบปืนชี้ไปที่เครื่องคอมพิวเตอร์ "ฉันรู้ว่าเธอกำลังตั้งโปรแกรมเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของที-ไวรัส หรือถ้าพูดให้ถูกเธอจะฆ่าทุกอย่างที่มีความเป็นไปได้ว่าจะแพร่กระจายเชื้อ ซึ่งรวมถึงพวกเราด้วยใช่มั้ย? งั้นเธอต้องตัดสินใจซะเดี๋ยวนี้ ว่าจะเลือกปกป้องพวกเราด้วยระบบการป้องกันหรือจะปล่อยให้ฮันเตอร์ให้เข้ามาที่นี่ แต่เราจะจัดการทำลายวงจรหลักของเธอ และ เมื่อเธอสูญเสียการควบคุมรังผึ้ง เธอคิดว่าปริมาณของเชื้อไวรัสจะแพร่กระจายออกไปสู่โลกภายนอกซักเท่าไหร่?"
มีเสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตอบกลับมาในที่สุด "ฉันอยากถามว่าทำไมคุณถึงยังดิ้นรน? คุณตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่เอง ทำไมคุณถึงไม่ยอมเสียสละตัวเอง? "
หลานตอบก่อนที่เจิ้งจะได้พูดออกมา "คอมพิวเตอร์ไม่ควรจะตั้งคำถามกับมนุษย์ เธอควรรู้ว่าเธอเป็นเพียงแค่คอมพิวเตอร์ เข้าใจไหม? อีกอย่างในเมื่อเราอยู่ที่นี่แล้ว นั่นหมายความว่าเราไม่สามารถที่จะแพร่กระจายเชื้อไวรัส ถึงแม้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ก็ตาม แล้วทำไมเธอถึงจะไม่ปกป้องเราล่ะสาวน้อย? "
"เข้าใจแล้ว ฮันเตอร์ไม่สามารถที่จะเจาะระบบป้องกันได้"
ในเวลาเดียวกันเสียงดังปัง! มาจากประตูทางเดินฮันเตอร์ปรากฎตัวให้เห็นผ่านช่องหน้าต่าง ประตูโลหะชำรุดเสียหาย
"พลังอันน่าทึ่ง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมค่าหัวของมันถึงมีมูลค่ากว่า 100 คะแนน ถ้าฉันมี อาร์.พี.จี กับ ระเบิดมือแบบไม่จำกัด ฉันอาจจะได้คะแนนนี้" เจี๋ยหัวเราะ
เจิ้งถามโดยไม่ต้องคิดว่า "มันราคาเท่าไหร่?"
"แน่นอนว่าราคามันสูง อาร์.พี.จี ธรรมดาราคา 2,000 คะแนน ฉันจะซื้อมาไว้ใช้หลายๆอัน แต่ว่ามันใช้กับหนังทุกเรื่องไม่ได้"
ประตูโลหะรูปทรงบิดเบี้ยว ฮันเตอร์ใช้กรงเล็บฉีกกระชากมันออกต่อหน้าของพวกเขา
พวกมันมีความสูงหลายเมตร กล้ามเนื้อทั้งร่างกายของมันทั้งหมดเป็นสีแดง พวกมันไม่มีตา เป็นไปได้ว่ามันตรวจจับเป้าหมายโดยอุณภูมิความร้อนจากร่างกายและกลิ่น
ลิ้นของมันสามารถยืดออกไปได้ไกลกว่าสามฟุต กรงเล็บแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้า
เจิ้งมองไปที่ฮันเตอร์ทั้งสองตัวและปืนตนเอง เขาคิดว่าปืนกระบอกนี้คงไม่สามารถทำให้มันบาดเจ็บได้ และไม่ต้องพูดถึงเรื่องการฆ่ามัน
ฮันเตอร์ตัวหนึ่งหันมาหาพวกเขาและเริ่มพุ่งเข้าโจมตีใส่ทันที ตัวที่สองพุ่งตามไล่หลังมาติดๆ ปัง! ! ! ! พวกเขารู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของประตู
"ราชินีแดง!" เจิ้งและเจี๋ยร้องตะโกนพร้อมกัน
ในเวลาเดียวกัน แสงเลเซอร์ได้ปรากฏขึ้นมาบนทางเดินมันพุ่งตรงไปยังฮันเตอร์ ทันทีที่ฮันเตอร์กำลังเริ่มพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง แสงเลเซอร์ตัดผ่านพวกมันและหายไป ฮันเตอร์หยุดเคลื่อนไหว
ทั้งสี่คนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่ออยู่ต่อหน้าฮันเตอร์ พวกเขารู้สึกว่าตัวเองช่างตัวเล็กกระจ้อยร่อยสิ้นดี มันใช้เพียงแค่หนึ่งกรงเล็บก็สามารถคร่าชีวิตพวกเขาได้ แม้แต่เจี๋ยเองที่แข็งแกร่งกว่าคนปรกติทั่วไป เขาเองก็คงไม่รอดถ้าต้องสู้กับสัตว์ประหลาดพวกนี้
เจี๋ยนั่งลงบนพื้นและหยิบซิการ์ออกมา เขาโยนม้วนหนึ่งให้กับเสี่ยวอี้ "รู้รสชาติความกลัวและขวัญผวารึยังล่ะ? ฉันมีประสบการณ์แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผ่านหนังมาแล้วสามเรื่องได้ยังไง แม่งเอ๊ย! ที่นี้มันเกินจะทนแล้วโว้ย"
เจิ้งและหลานยิ้มอย่างขมขื่น ในตอนที่ฮันเตอร์พุ่งเข้ามา ปฏิกิริยาตอบสนองของพวกเขามันเลวร้ายยิ่งกว่าเจี๋ย พวกเขาตัวสั่นเทาจนยืนแทบไม่อยู่ ขอบคุณพระเจ้าที่ระบบการป้องกันช่วยชีวิตพวกเราไว้ทัน ไม่อย่างนั้นพวกเราคงทำไม่ได้แม้แต่จะวิ่งหนี
"รอต่อไป ระบบการป้องกันนี้ดีพอ เราอาจจะ..."
ทันใดนั้น ทั้งห้องก็มืดสนิทพวกเขาวิ่งไปมองที่ประตู ทางเดินก็มืดสนิทเช่นเดียวกัน พลังงานได้ถูกปิดลง
"บ้าเอ๊ย ฉากนี้ ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปได้ยังไง? นายยังจำได้ฉากนี้กันได้ไหม" เจี๋ยเตะไปที่ประตูและกรีดร้อง
เจิ้งพยายามคิดทบทวนถึงฉากนี้ อายุของหนังเรื่องนี้กว่า 10 สิบปีแล้ว ถึงเขาจะเคยดูมันแต่เขาได้ลืมรายละเอียดปลีกย่อยไปหมดแล้ว ครู่หนึ่งผ่านไปเจิ้งและหลานพูดขึ้นมาพร้อมกันว่า "แคปแลนปิดระบบราชินีแดง!"
เมื่อตัวละครหลักถูกขังอยู่ในห้องแล็บ และฮันเตอร์ได้โจมตีที่ประตู แคปแลนจะปิดระบบราชินีแดงเพื่อจะช่วยพวกเขา เท่ากับว่าพวกเขาทั้งสี่ตอนนี้สูญเสียการป้องกัน เพียงสิ่งเดียวที่เหลือให้พวกเขาคือประตูบานสุดท้าย
พวกเขาค่อยๆ ตั้งสติ เพราะรู้ดีว่าเสียงต่างๆ จะดึงดูดความสนใจของฮันเตอร์ ดังนั้นพวกเขาจึงปิดปากของตัวเองให้เงียบสนิท แต่ว่าเสียงลมหายใจของพวกเขายังคงชัดเจนในความมืดมิดนี้
เวลาผ่านไป เสียงหายใจรุนแรงดังออกมาจากความมืด พร้อมกับเสียงของมีคมครูดกับโลหะ พวกเขาไม่ต้องมองก็รู้ว่าสิ่งที่อยู่ด้านนอกคืออะไร
เจิ้งจำได้ว่าอีกเพียงไม่กี่นาที ตัวละครหลักจะกลับมาที่ฐาน หลังจากที่พลังงานได้ดับลง และจะเป็นเวลาเดียวกับที่ภารกิจสิ้นสุดลง
เจิ้งถามหลานด้วยเสียงแผ่วเบา "นาฬิกาเวลาเท่าไหร่?"
"ฉันไม่รู้ มันมืดมากฉันมองไม่เห็น อาจจะอีกไม่กี่นาที"
“ไม่กี่นาที? แล้วมันกี่นาที?”
เจิ้งไม่สามารถพูดออกมาได้อีก สุดท้ายเสียงลมหายใจก็เข้ามาใกล้ประตู หัวใจของพวกเขาเหมือนกำลังถูกบีบรัด จากนั้นพวกเขาต่างได้ยินเสียงครูดที่ประตู
“อีกนานเท่าไหร่? เหลือเวลาอีกเท่าไหร่? เร็วเข้า!”
เจิ้งจ้องเขม็งไปที่ประตูพร้อมกับจับปืนแน่น ถึงแม้จะรู้ว่าสิ่งนี้ไม่สามารถทำอะไรฮันเตอร์ได้ แต่มันเป็นสิ่งเดียวที่ไว้ยึดเหนี่ยว
ปัง! มีเสียงดังปัง วัตถุแหลมคมเจาะทะลุผ่านประตู หัวใจของพวกเขาเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ พวกเขารีบวิ่งไปที่ด้านหลังของห้อง แม้กระทั้งเจี๋ยก็ยังเอาตัวชิดกับผนัง
ประตูเริ่มบิดเบี้ยว และในที่สุดกรงเล็บก็เจาะทะลุผ่านประตูมันฉีกกระชากประตูโลหะที่มีความหนาถึง10ซม.ราวกับเป็นแค่ก้อนเนยพวกเขาเห็นใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัวของฮันเตอร์
"อ๊ากกกก!" เจิ้งและเจี๋ยเริ่มส่งเสียงกรีดร้อง พวกเขาสาดลูกกระสุนใส่ฮันเตอร์อย่างไม่คิดชีวิต พวกเขาได้สูญเสียความเยือกเย็นเพราะความหวาดกลัว และ ความมืด กระสุนที่กระหน่ำยิงออกไปกลับไม่โดนฮันเตอร์ซักนัด มันโยนชิ้นส่วนประตูที่ติดอยู่ในมือของมันเข้าใส่พวกเขาทั้งสี่คน
(1)Artificial Girl game เป็นเกมส์แนว 18+ ลักษณะเป็นหุ่นแอนดรอยด์ที่มีรูปลักษณ์เป็นหญิงสาวรูปร่างหน้าตาแบบต่างๆ AG นั้นมีอากัปกิริยาเหมือนมนุษย์แทบทุกประการจนแยกแทบไม่ออกว่าคนไหนคือมนุษย์หรือ AG สิ่งที่เรียกว่า AG นั้นสามารถทำได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่เจ้าของต้องการ
ติดตามข้อมูลข่าวสารนิยายเรื่องนี้ได้ก่อนใครที่ FB: www.facebook.com/IDTR8 หรือพิมพ์ค้นหา นิยายแปล: เกมส์สยองต้องไม่ตาย
