Chapter 145: Roy, Rose (1)

Chapter 145: Roy, Rose (1)

สิ่งที่ผมต้องการที่สุดก็คือข้อมูล ผมต้องการรู้ว่าผมพลาดอะไรไประหว่างที่ไม่ได้อยู่ที่โลก พลังที่น่ากลัวมากที่สุด..มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเคลื่อนไหวโดยไม่ทราบการเคลื่อนไหวของเทวดาหรือดีม่อน.

และลิซปาการามเป็นคนที่เหมาะที่สุดที่จะถามเกี่ยวกับเรื่องนี้.

ปาการาม!

ผมจำได้.

เขาเป็นนักวิจัยชีวิต ไม่ใช่ว่าเป้าหมายของเขาคือการสร้างโอมุนครูสหรอกหรอ?

"ผมจะทำตาม สัญญาแม้ว่าจะมาสายไปนิด.”

"ไม่เป็นไร แม้ว่าจะไม่เกี่ยวกับโอมุนครูสแต่ผมก็ได้สร้างอะไรที่มันก้าวหน้าด้วยต้วของผมเอง.”

ห้องทำงาน.ผมสัญญาว่าจะให้การสนับสนุนเพื่อที่เขาจะได้สร้างโอมุนครูสต่อไป อย่างไรก็ตามผมก็ได้ใช้เวลาโดยไม่ได้ตั้งใจเป็นเวลา1.8ปีในโลกเบื้องล่าง แต้มไม่สามารถใช้งานได้ ดังนั้นเขาเลยไม่อาจจะได้ทำวิจัย.

ถึงกระนั้นปาการามก็ไม่ใช่ไม่พอใจ เขาดูเหมือนกับว่าไม่ค่อยสนใจมัน.

ผมหันไปมองเด็กทั้งสองคนข้างปาการาม.

"เด็กพวกนี้?"

"ผมเป็นอาจาร์ยพวกเขา พวกเขามีการเรียนรู้ที่เร็วมากและน่าทึ่ง ตอนนี้ทำไมไม่แนะนำตัวหน่อยหล่ะ?”

ผิวคล้ำและหูแหลม เด็กสองคนนี้น่าจะเกิดมาประมาณ4-5ปี.

มันเป็นเรื่องบังเอิญหรอที่พวกเขาเป็นฝาแฝด แต่พวกเขาก็ดูคุ้นๆเหมือนกัน.

ในหมู่พวกเขาเด็กหญิงเดินออกมาแนะนำตัวก่อนและโค้งคำนับ.

"สวัดดี ดันเจี้ยนมาสเตอร์ หนูชื่อโรส ได้ยินว่าชื่อนี้เป็นชื่อที่มาสเตอร์ตั้งให้ รู้สึกเป็นเกรียติอย่างยิ่ง.”

“ผะ-ผมชื่อรอย.”

พวกเขาสองคนออกอาการประหม่า.

‘พวกเขาโตได้ขนาดนี้แล้ว’

ตอนที่ผมจำได้ว่าพวกเขาพึ่งเกิดใหม่ๆ

ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเกิดผมได้ตั้งชื่อพวกเขา ผมตั้งชื่อด้วยตนเอง แต่ตอนนี้รู้สึกแตต่าง

โรสเงยหน้ามองด้วยสายตาเบิกกว้าง

"ราชินีที่ได้ดูแลได้บอกกับหนูว่า หนูจะต้องเรียนรู้ให้ไวที่สุดเพื่อที่จะได้ช่วยงานมาสเตอร์ได้ไวที่สุด แม้ว่าจะมีปัญหานิดหน่อยเนื่องจากว่าโรสยังเป็นเด็ก.”

"ผ-ผมด้วย..”

ผมหัวเราะนิดหน่อย เด็กหญิงตัวเล็กๆที่กำลังพูดเรื่องตลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาที่ไม่ยอมแพ้ ผมความหวังว่าเมื่อเธอโตขึ้นความมั่นใจนี้จะยังคงอยู่.

"มันยอดเยี่ยม”

"แก้ไขนิด เด็กเหล่านี้มีเพียงอย่างเดียวคือเรียนรู้ได้ไวกว่าคนอื่น เด็กเหล่านี้ช่วยได้อย่างมากในการวิจัยของผม แม้ว่ารอยจะมีลักษณะที่ขี้อายเล็กน้อยแต่มันก็สามารถแกไขได้?”

ในการประมูลครั้งที่สามผมได้ซื้อสกิลที่เรียกว่า การติดต่อทางจิตของฝาแฝด ผทจะเชื่อมั่นมากกว่านี้หากได้ตรวจสอบอีกครั้ง.

เห็นได้ชัดว่าสกิลได้รับการเรียนรู้อย่างประสบความสำเร็จทำให้เกิดความสามารถมากขึ้น.

“กาปาราม ผมได้ยินมาว่าคุณสามารถช่วยผมได้ คุณช่วยได้อย่างไร?”

นี่เป็นเหตุผลที่ผมมาพูดคุยกับเขา.

เมื่อผมถามอย่างจริงจังปาการามก็มอบหนังสือให้ผม

"ก่อนอื่นเลย โปรดรับสิ่งนี้ นี่คือหนังสือที่ผมจดบัญทึกงานที่ผ่านมาและความคิดของผม คุณอาจจะเติมเต็มช่องว่างได้บางส่วน.”

ผมเปิดหนังสือและเห็นสิ่งต่างๆเช่นการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันสิ่งที่เกิดขึ้นในดันเจี้ยนและการสำรวจจากภายนอก แม้แต่รายละเอียดเกี่ยวกับสภาพอากาศก็ถูกเขียนขึ้น.

ปาการามพูดและเริ่มยิ้มน้อยๆ.

"ผมเป็นนักวิจัย ผมชอบเก็บบันทึกทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าอะไรโดยเฉพาะดันเจี้ยนเพราะสถานที่นี้เรียกว่าโลกเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก ไม่มีหัวข้อที่กำหนด แต่ควรจะเพียงพอที่จะเติมช่องว่างให้กับคุณ.”

"ก็พอช่วยได้.”

ข้อมูลนี้มาก ดูเหมือนจะใช้เวลาสองถึงสามวันในการอ่าน.

ฉันกำลังอ่านหนังสือเล่มนี้เมื่อปาการามเงียบและพึมพำเบาๆ.

“และ..คุณจำ M3 ได้ไหม?”

"โกเลมตัวนั้นที่ผมซื้อมาตอนประมูล?”

ผมหันหน้าไปตอบ.

มันเป็นรุ่นที่สมบูรณ์ของ M1 และ M2 ชื่อว่า โกเลม แต่มันดูคล้ายอัศวินเทียม แน่นอนผมจำมันได้.

อย่างไรก็ตามผมไม่รู้ว่าทำไมชื่อนี้จึงถูกกล่าวถึงในขณะนี้ มันไม่ได้รับบาดแผลรุนแรงเหมือนกับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงอื่นๆ ปาการาม พูดต่อแม้ว่าเขาจะสับสน.

"ผมได้ซ่อมแซมและปรับปรุงทุกครั้งที่เขาพัง.”

Tak!

เขาตบมือและอัศวินที่มีดวงตาสีแดงก็เดินออกมา.

อย่างไรก็ตามมันถูกปกคลุมด้วยเขม่า มีรอยแตกมากมายบนตัวมันแม้ว่าจะเป็นนิ้วของมันก็ไม่เว้นสักนิ้ว.

ห่า! ผมเดาะลิ้น.

มันน่าแปลกที่เขาพังขนาดนี้แล้วทำไมยังทำงานอยู่.

"มีหลายแผลเลย.”

“ศัตรูทั้งหลายพยายามที่จะทำลายมัน แต่ผมได้ซ่อมแซมให้มันมีชีวิตอยู่ได้ เป็นเหตุให้มันแข็งแกร่งขึ้นมาก เนื่องจากว่าผมได้ปรับแต่งมันให้เหมาะสมกับการต่อสู้หลายๆครั้ง.”

"ปรับแต่ง?”

"ผมได้ซ่อมM3 และ..สิ่งที่ผมทำคือสิ่งที่มนุษย์ใช้คือการเชื่อมต่อหลายๆแกนจะทำให้มันมีพลังมากขึ้น.”

ผมแตะไปที่คาง.

เรื่องของปาการามเป็นส่งที่น่าสนใจมาก.

ที่เทคโนโลยีที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ อย่างไรก็ตามผมไม่เคยคิดที่จะใช้เกี่ยวกับมัน มันไม่จำเป็นต้องกังวล เมื่อตอนนี้ปาการามได้ใช้มันแล้ว.

"ผมจะไม่บอกเรื่องราวที่ซับซ้อนเหล่านั้น แต่มีการเชื่อมแกน4ตัวเข้าด้วยกันเพื่อให้เขาเคบื่อนย้ายได้อย่างมีประสิทธิภาพ รอยและโรสมีประโยชน์อย่างมากที่นี่ ผมได้เชื่อสกิล ติดต่อทางจิตกับแกนของM2-3 จึงเริ่มเติบโตขึ้น.”

“โฮ...”

M3 มันสมบูรณ์แล้ว ไม่มีที่ว่างในการเติบโต มันพูดจากการอธิบายของเขา แสดงว่ากรอบของมันได้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว.

ผมหันไปมองM3และใช้มัทอายเพื่อยืนยัน.

ชื่อ: M3
สถานะ
Strength	92(+5)	Intelligence	0(+41)
Agility	91(+5)	Stamina	84(+5)
Magic Power	85(+5)
ศักยภาพ:  (352+61/340) เอกลักษณ์: หุ่นรบรุ่นสมบูรณ์ ไม่จำเป็นต้องให้แข็งแกร่งมากไปกวว่านี้แล้ว มันไม่มีความรู้สึกเนื่องจากคววามฉลาดของมัน เป็น0 แต่มันเป็นโกเลมที่ดีที่สุดโดยมีต้นแบบของM1-2 ** แกนทั้งสี่ถูกนำมารวมกัน ลิซ ปาการาม ทำให้ M3 มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการใช้งาน สกิล:พายุ (Ex U), การโจมตีร่วมกัน (Ex U), รอย และ โรส (Ex U)

มีหัวข้อที่ถูกซ่อนไว้ปรากฎออกมา สถานะเพียงๆเปลี่ยนไปเล็กน้อย นอกจากนี้ยังมีสกิลอื่นที่เรียกว่า‘รอยและโรส (Ex U)’.

มันเปลี่ยน ผมไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นไปได้ ผมได้แต่ถูกบังคับให้ตกใจ

'มันเป็นการผสมผสานกับการเสริมสร้างความแข็งแกร่ง เขาเป็นมันเฉพาะเทคโนโลยีเพียวๆเท่านั้น.’

ในเอกลักษณ์มันก็ถูกเขียนว่าM3สมบรูณ์.

'มันอาจจะมีอะไรที่เป็นประโยชน์เกิดขึ้นได้หาก โอเว่น ปาการามและราชาคนแคระทำงานร่วมกัน.’

เป็นเรื่องปกติที่ผมจะมีความรู้สึกอยากรู้อยากเห็น ผมไม่สามารถคิดออกเลยว่าพวกเขาสามคยทำงานร่วมกันมันจะมีประสิทธิภาพขนาดไหน.

“รอยและโรส สามารถสนับสนุนM3ได้ มันจะมีประโยชน์อย่างมากในการสู้รบ.”

ผมจำได้ว่าเคยเห็นมันมาก่อน ตอนที่ผมกำลังสู้กับไททันและ4ดีม่อนผมเคยเห็นเกราะเงินแว่บๆเคลื่อนไหว.

รอยและโรสควบคุมมัน ผมมองไปที่พวกเขาด้วยความประหลาดใจ โรสที่ยืดอกรับและรอยที่ก้มหัวอายๆ

"นี่เป็นส่วนหนึ่งของการวิจัย?”

"มันคล้ายๆกัน ถ้าผมมีอุปกรณ์ที่เหมาะสมและห้องทำงานผมคิดว่าผมทำให้มันดีกว่านี้ได้.”

“ตกลง งั้นผมจะให้แต้มกับคุณ3ล้านแต้ม.”

"......!"

ปาการามยืนขึ้น.

เขารู้ว่าสามล้านแต้มมีค่าแค่ไหน.

เขาไม่ได้รับความช่วยเหลือเป็นเวลา1.8ปีดังนั้นเขาจึงตื่นเต้น.

“จริง? สามล้านแต้ม...”

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่การลงทุน.

"คุณควรทำงานร่วมกับโอเว่นและราชาคนแคระ ช่วยเหลือกันและกัน.”

ปาการาม พูดออกจมูก.

"ถ้าเป็นแค่ราชาคนแคระ แน่นอนว่าผมจะรับการช่วยเหลือ ความชำนาญของเขาเป็นประโยชน์อย่างแน่นอน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินชื่อโอเว่น.”

“ช่างตีเหล็กทไวไลท์โอเว่น คุณไม่เคยได้ยินเขา?”

"ผมไม่รู้ ผมไม่เคยได้ยินชื่อของเขาในขะณที่ค้นคว้าบนภูเขา ถ้าเป็นแบบนั้นไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมก็ได้.”

เป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่รู้แม้ว่าโอเว่นจะมีชื่อเสียงขนาดไหน.

โอเว่นเดิมทีเป็นมนุษย์ และเขาก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในพื้นที่ๆแตกต่างอย่างสิ้นเชิง.

"มันจะเป็นประโยชน์ถ้าคุณทำงานร่วมกัน.”

"หืมม...ฉันจะทำวิจัยร่วมกับผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของ ดันเจี้ยนมาสเตอร์.”

เขาเห็นด้วยท่าทางอ่อนน้อม ผมจะดูว่าเขาจะรักษาท่าทีอย่างนี้ต่อไปได้หรือไม่.

"ผมจะปล่อยให้คุณได้ใช้แต้มตามที่ได้รับ คุณสามารถบอกยิฮิได้ว่าคุณต้องการอะไร เธอจะหามาให้.”

"ผมเข้าใจ. คุณจะไม่เสียใจ.”

ปาการามโค้งหัวสั้นๆ

ขณะที่ผมกำลังหันไปปาการามรับพูดว่า.

"โอ้ ผมจะปล่อยผู้ช่วยของผมไป.ผมคงไม่สามารถสอนเขาได้หลังจากที่ได้ห้องทำงาน.เด็กๆตื่นเต้นมากหลังกจาที่ได้เห็นมาสเตอร์.บางทีคุณอาจจะให้เขาช่วยทำะูระเล็กๆน้อยๆได้.พวกเขาสามารถช่วยได้โดยการใช้M3.”

ปาการาม..ผมไม่ได้ใช้เวลาทำความรู้จักนานพอที่จะรู้จักผมดี.

โดยเฉพาะโรสที่กำลังมองผมด้วยสายตาอันแรงกล้า

'รู้วิธีควบคุม M3 จะเป็นประโยชน์.’

พวกเขายังเด็ก แต่ผมไม่คิดว่าจะไร้ประโยชน์.

'ลอร์ดดาร์กเอลฟ์ พวกเขาสามารถเป็นบอสตามชั้นต่างๆได้.’

ผมจำได้ว่าศักยภาพของเด็กสองคนนั้นดีมาก ตามที่คาดไว้ผมได้ตรวจสอบด้วย มัทอาย และพวกเขาเติบโตขึ้นเป็นอย่างดี ถ้าผมช่วยพวกเขาสักนิดแล้วพวกเขาก็จะเติบโตเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังในอนาคต.

"กองไว้ตรงนั้น.”

ผมพูดอย่างห้วน ๆ

"ผมจะเริ่มสร้างห้องทำงานทันที หลังจากนั้น...”

ปาการามพูดอย่างสุภาพก่อนจะออก.

อย่างไรก็ตามเด็กทั้งสองคนก็ไม่ได้ตามออกไป.

“ตามผมมา.”

"ครับ!"

โรสตอบด้วยเสียงหัวเราะ.

รอย...เขาตอบด้วยเสียงอันดังและเดินตามหลังผม.

มีข้อความมากมายที่ปาการามส่งมาให้ผ่านหนังสือ ข้อมูลต่างๆถูกจัดเรียงไว้ตามวันเวลามีข้อมูลมากมายที่ได้เข้ามาในหัวของผม และผมก็สรุปเป็นช่วงสั้นได้อย่างนี้.

[5 เม.ย. แพนเดอโมเนี่ยมสังเกตเห็นดันเจี้ยนและฝ่ายของเขาเริ่มไม่พอใจ เขาได้ทิ้งคนเฝ้าไว้อยู่รอบๆดันเจี้ยนเอาอาจจะต้องล่าถอย]

[5 เม.ย. เกิดการสู้รบครั้งที่สอง มันถูกป้องกันไว้อย่างปลอดภัย ดีม่อนได้ล้มรอบเกาหลีใต้ทั้งหมด การเคลื่อนไหวของเขาถุกป้องกันไว้หลายครั้ง.]

[18 พ.ค. มนุษย์ได้เริ่มโต้กลับ การโจมตีของดีม่อนชะลอตัว มนุษย์ที่เรียกตัวเองว่ามเวคชึ่งรวมตัวกันในนาม กิลด์ ได้ประกาศสงครามกับดีม่อน.]

[23 ต.ค. เมืองหลวงของเกาหลีใต้ที่เรียกว่า ‘โซล’ ถูกยึด. ในสถานการณ์นี้เหล่าดีม่อนได้จัดทีมเพื่อบุกเขาดันเจี้ยนเต็มรูปแบบ.]

[31 ธ.ค.เทวดานับหมื่อได้บุกลงมายังโลก อาร์แองเจิ้ลได้รับการยืนยัรในเหตุการณ์นี้ ดีม่อนและเอเรียลได้ออกมจากดันเจี้ยนและได้ประกาศการดำรงอยู่ของพวกเขาไปทั่วโลก เกาหลีใต้ยังคงถูกยึดโดย4ดีม่อนและชั้น7ก็แตกพ่ายไปแล้ว.]

......

[3 ก.ค.มนุษย์จำนวนน้อยที่ถูกเรียกว่าอเวค กำลังถูกทำเหมือนกับ‘ฟาณืมแต้ม’ ของดีม่อน.พวกเขาบังคับให้มนุษย์เติบโตขึ้นปเพื่อที่จะได้รับแต้มมากขึ้นซึ่งสามารถช่วยให้พวกเขาเรียกสัตว์ทรงพลังได้ เทวดาได้โจมตีดันเจี้ยน ในวันนี้ชั้น12ของดันเจี้ยนได้แตกแล้ว.]

......

นี่คือข้อมูลที่มีอยู่ในหนังสือ มันถูกเขียนด้วยเลือด จากข้อมูลนี้ผมได้เข้าใจถึงสถานการณ์.

ผมไม่ได้ขยับไปไหนนานกว่าครึ่งวัน.

เมื่อผมวางหนังสือผมสังเกตเห็นโรสนั่งอยู่บนเข่าของเธอ เธอกำลังถูเท้าของเธอด้วยใบหน้าสีแดง

"คุณกำัลงมองอะไร?”

"ฉันกำลังมองดันเจี้ยนมาสเตอร์.”

คำตอบที่ออกจากปากของโรสเป็นธรรมชาติมาก.

มันยังไม่จบสำหรับคำตอบของเธอ.

"ฉันอยากรู้เกี่ยวกับดันเจี้ยนมาสเตอร์.”

การแสดงออกของเธอค่อนข้างโจ่งแจ้งดูเหมือนกับเธอจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องรางของผมมาก่อน เธอยากรู้เรื่องของผมเพื่มเติม

เธอฉลาดมากในทางตรงกันข้ามการแสดงออกของรอยจะตรงกันข้ามจากคำพูดของเธอ ถ้าพวกเขาได้ยินมาว่าผมเป็นคนดีมากขนาดไหน เขากังวลว่าโรสจะทำผิดพลาดจากคำพูดของเธอและถูกลงโทษ.

ผมไม่สนตราบใดที่พวกเขาไม่ทรยศผม

และ..ผมต้องการให้พวกเขาเป็นบอสของชั้นต่างๆได้อย่างไร

ผมลุกขึ้นยืนและพูดว่า.

"ฉันจะออกจากดันเจี้ยน เตรียมตัวและทำตามฉัน.”