Chapter 139: The Final War
Chapter 139: The Final War
โอเว่นยึดป้อมปราการหลักคืนได้.
ข่าวลือเกี่ยวกับผมกำลังแพร่กระจายไปทั่วโลกเบื้องล่าง
ผมมีหัวใจราชานรกและดาบจักพรรดิ ทหารต่างสงสัยว่าผมเป็นราชาจริงๆหรือ.
ผมไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ ปล่อยมันเป็นหน้าที่ของข่างลือ.
‘แม๊กซิมั่ม ทำไมเขายังไม่มา?’
มันแตกต่างจากมาดาริหรือคนอื่นๆ พวเขาจะยังไม่เคลื่อนไหวจนกว่าจะแน่ใจ.
อย่างไรก็ตามมันควรจะมีสักคนที่เคลื่อนไหวหลังจากได้ยินข่าวลือ.
ผู้บัญชาการที่โหดร้ายแม๊กซิมั่ม.
เขารู้จักผม เขาเป็นคนให้ดาบจักพรรดิแก่ผมด้วยตนเอง นอกจากนี้ผมไม่ได้อยู่ในระบบแล้วเขายังยอมรับผมอยู่ไหม.
เขาอาจจะสรรเสริญเหมือนเมื่อก่อนหรือไม่? หรือบางที..เขาอาจจะเป็นศัตรู?
แน่นอนว่าผมไม่ได้รอแค่ปฎิกิริยาของเขา.
พลังจากที่จัดการป้อใจยเข้าที่เข้าทางแล้วผมเริ่มมองถึงการกระทำอื่นๆได้อย่างรอบคอบ.
ลมเริ่มพัดมา ผมวางแผนที่จะดูสิ่งนี้จนจบ
‘ฉันต้องไปส่วนกลาง.’
ผมจำเป็นต้องได้รับความยิมยอมจากผู้บัญชาการทุกคนก่อนที่จะได้เข้าไปเอาในสมบัติ.
ถ้าพวกเขาไม่ปฏิบัติตามฉันแล้วผมจะทุบตีพวกเขาให้ละเอียด.
"ตามมา!"
ลมเริ่มมาเล็กน้อย.
มีการตื่นตัวในขณะที่ผมเคลื่อนไหว.
กองกำลังที่เดินทางจากใต้ไปสู้เขตกลางอย่างไม่ลังเล.
มีผู้บัญชาการ12คนมาดาริได้กลับสู่โลกและโอเว่นอยู่ข้างผม.
การพัฒนาในอนาคตขึ้นอยู่กับว่าพวกเขายอมรับผมหรือไม่ แต่ผมจะสร้างทางไปยังตรงหน้าพวกเขาก่อนตัดสินใจ.
ผมจะทำให้พวกเขาเลือก.
พร้อมด้วยกองกำลังที่เหลือจากมาดาริ ผมรู้สึดซาบซึ้งกับทหารม้าแพนท่อม มันไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่ามันเป็นกองทัพที่ดีที่สุด.
"กินพวกที่อ่อนแอ.”
โลกนี้เหมาะกับการรอดชีวิต.
ผมตัดสินใจที่จะก้าวต่อผู้บังคับบัญชาที่อ่อนแอที่สุด.
พวกเขาตดใจและไม่ได้เตรียมพร้อม หลังจากที่พวกเขาอ้างว่าทำ‘ถูกต้องตามกฎ’ และโกหกต่อโลก.
'พวกเขาเป็นสุนัขที่ไม่ควรจะปล่อยให้มีชีวิต.’
มันเหมือนกับผู้บัญชาการยกกแงกำลังออกจากโกดัง.
โชคร้ายที่พวกเขาคิดว่าผมเป็นจักพรรดิ มันเหมือนกับสุนัขที่วิ่งไล่งับหางตนเอง.
เป็นที่เข้าใจได้.
มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ราชานรกจะปรากฎตัวอย่างฉับพลัน การจัดการมาดาริไม่ได้หมายความว่าผมเป็นราชานรก.
‘ความโกรธและการชดเชย เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาก็จะไม่ปล่อยคอของเขาให้ลอยออกไป.’
อย่างไรก็ตามนี่เป็นแค่ 'ความคิด' ของผมเท่านั้น
ผมยกดาบขึ้น พวกเขาถูกปกคุลมไปด้วยยาพิษที่เป็นอันตรายอย่างมาก และอาจจะตายได้จากการโนแทงทีเดียว.
นอกจากนี้ ... ผมรู้สึกประหลาดใจมากขึ้นในสนามรบ.
เวลาผ่านไป พวกเขาอยู่ข้างผม.
ผมมีชัยชนะ
ผู้บัญชาการภาคกลางลดหัวเข่าของเขาโดยไม่ลังเล ผู้บัญชาการ3คนได้กลับสู่พื้นโลกแล้ว มีผูบัญชาการเหลือ8คนและผมต้องจัดการกับพวกเขาอีก7คน.
กองทัพของผมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมันอาจจะสูสีกับของแม๊กซิมั่มก็ได้.
แต่หลังจากที่ผู้บัญชาการสามคนได้พ่ายแพ้ให้กับผม มีบางคนเดินทางมาที่ป้อมปราการของผม.
เขา..คือแม๊ก.
"ฝ่าบบาท! ฝ่าบาทอยู่นี่จริงๆ?”
“มันดูไม่เหมือนหรอ.”
Flop!
นี่เป็นสถานที่ของผม แม๊กเป็นคนเดียวที่อยู่ที่นี่.
แม๊กคุกเข่าลงข้างนึง
"ให้อภัยด้วยที่กระหม่อมมาสาย กระหม่อมคิดว่ามีใครบางคนแอบอ้างเป็นฝ่าบาทและไม่ได้เคลื่อนไหว กระหม่อมคิดว่ามันเป็นกับดักของใครบางคน แล้วกระหม่อมก็ได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จของพระองค์...”
นั่นคือเหตุผล ว่าทำไม.
ผมพยักหน้า.
“ผมไม่สน.”
"หลังจากที่จัดการผู้บัญชาการคนอื่น แม๊กซิมั่มก็ถูกบังคับให้เชื่อว่าราชาได้กลับมา ผมไม่สามารถให้อภัยคนที่ไม่เนรคุณหรอกนะ!”
แม๊กกำหมัดแน่น ผมยิ้มน้อยๆและถามคำถามที่ผมอยากรู้.
“แม๊กซิมั่ม. ผมบอกว่าคุณเป็นกลาง แล้วเหตุผลที่คุณเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลังคืออะไร? คุณกำลังต้องการสมบัติ?”
แม๊กส่ายหัว และทำเสียงดัง.
"เป็นได้ได้อย่างไร?หลังจากที่ได้เห็นฝ่าบาทแล้วผมก็เริ่มเคลื่อนไหวเพื่อทำความสะอาด.ความภักดีที่ผมมีให้ฝ่าบาทถูกบิดเบื้อน ผมรู้สึกผิดหวังมากและกลับมา...”
ผมเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเคลื่อนไหว แม้ว่าเขาจะมีความผิด แต่ผมก็ไม่ใช่ราชานรก มันไม่จำเป็นต้องลงโทษเขา.
“แม๊กซิมั่ม คุณจะติดตามผมและลงโทษผู้บัญชาการคนอื่น?”
"แน่นอน ผมมาเพื่อทำแบบนั้น ทหาร3แสนคนของแม๊กซิมั่มคนใหม่ จะติดตามฝ่าบาท.”
"เอาล่ะ ผมจะไม่สงสัยคุณ”
"ขอบคุณ!"
แม๊กจรดหน้าผากติดพื้นมากที่สุด.
"ฝ่าบาทมาแล้ว...ดังนั้นฝ่าบาทไม่ควรทำทุกอย่าง?”
ผมตอบกลับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยเขาเงยหน้าขึ้นและพูด.
“ผมจะดูแลทุกอย่าง.”
"พาผมออกจากโลกเบื้องล่าง.”
เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย มันเป็นธรรมชาติ เขารอมานานแลัวในโลกเบื้องล่าง ในที่สุดผมก็มา ดังนั้นเขาจึงมีความสุขโดยที่ไม่คิดว่าผมจะออกไป.
“แม๊กซิมั่ม. มันไม่มีอะไรที่ชัดเจน และมีเวลาสั้นๆเท่านั้นที่ต้องรอ.”
เขาเชื่อมั่นว่าผมความจำเสื่อม เขาพร้อมที่จำทำตามผมไม่ว่าอะไร.
ถ้ามีทางออกจากขุมสมบัติก็จะมีทางออกโลกใบนี้ อาจจะเป็นไปได้ที่จะมาเชื่อมโยงสถานที่นี้กับดันเจี้ยนของผม มีบางอย่างที่อาจจะเป็นไปได้ แต่ผมไม่สามารถพูดง่ายๆ.
“แม๊กซิมั่มคนใหม่นี้ จะช่วยฝ่าบาทจนกว่าจะกลับสู่โลก.”
แม๊กซิมั่มกำจัดความสงสัยของเขาทั้งหมดและช่วยผมกลับสู่โลก.
เมื่อพิจารณาการต่อสู้อย่างต่อเนื่องที่เกิดขึ้นในอนาคตความคิดของแม๊กก็ถูกต้อง.
ดังนั้นแม๊กเข้าร่วมกับผมแล้ว พลังของผมก็เพิ่มขึ้นอีก2เท่า
ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไป.
นี่เป็นโอกาสทองในการจัดการผู้บัญชาการและเปิดขุมทรัพย์.
ผมได้ยึดครองภาคกลางได้อย่างรวดเร็ว
มีข่าวลือว่าผมร่วมมือกับแม๊กเพื่อจัดการผู้บัญชาการคนอื่นๆ พวกเขาจึงค่อนข้างตื่นกลัว.
มันไม่แย่สำหรับผม ผมได้รวบรวมกองกำลังมากพอและผมก็พอใจกับการเติบโตของมัน.
"ผู้บัญชาการทุกคนเริ่มที่จะรวมพลแล้ว เราต้องจัดการก่อนที่คนอื่นๆจะพร้อม.”
แม๊กแนะนำผม แต่ความคิดของผมต่างออกไป.
"ปล่อยพวกมันไป เราจะจัดการทั้งหมดในทีเดียว”
มันเป็นโอกาศเดียวที่จะจัดการเขาทั้งหมด.
มันใช้เวลานานเกินไปที่จะไปเดินไปรอบๆแล้วค่อยๆจัดการทีละคน.
ผมได้จัดการผู้บัญชาการ3คนภายใน60วัน พวกเขาตื่นตัวและหนีหายไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่ตอนนี้ก็ไม่แปลกที่จะเกิดขึ้น.
‘พวกเขาจะเตรียมตัว.’
พวกเขาไม่ได้แสดงตัวว่าต้องการที่จะยอมรับผม พวกเขารอผมแสดงความอ่อนแอออกมา มันจะดีกว่าถ้าเราจะกวาดล้างพวกเขาทั้งหมดในครั้งเดียว.
“แม๊กซิมั่มและโอเว่น.ฝึกทหารและเตรียมพร้อมสำหรับสงครามครั้งสุดท้าย เราจะเสร็จสิ้นทุกอย่างพร้อมกัน.”
"แม๊กซิมั่มคนใหม่จะติดตามฝ่าบาท.”
"โอเว่นคนใหม่จะติดตามฝ่าบาท.”
ทั้งสองคนต้องการที่จะติดตามผมใยภายภาคหน้า.
แม๊กและโอเว่น ดูเหมือนจะมีความสุขกับสถานการณ์นี้ ความเข้าใจผิดว่าผมเป็นราชานรกที่ต้องการรักษาจนกว่าจะหาย.
‘ฉันต้องพร้อม.’
ดาบของมูนเกือบเสร็จแล้ว ด้วยการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยมันก็จะเป็นของผมโดยสมบูรณ์
'ผมต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะสมบูรณ์.’
ผมแม่มปากแน่นขณะที่เข้าห้องฝึกฝน.
มือของผมจับไปที่วาธและดาบจักพรรดิ มันสั่นและมันก็ตื่นเต้น.
3เดือน.
นั่นเป็นเวลาในการรวบรวมศัตรูทั้งหมด ผู้บัญชาการที่เหลืออีก6คนได้จัดตั้งพันธมิตรชั่วคราว.
แม๊กและผมต่างก็คิดว่ามันเป็นอะไรที่ไร้สาระ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาถูกคุกคามเกี่ยวกับราชานรก แต่มันก็ทำให้ง่ายขึ้น.
กองทัพของผมมีถึง5แสนและผมยังมีผู้บัญชาการที่ยอดเยี่ยมติดตามอีก2คน มันเสี่ยงที่จะบัญชาทหารโดยไม่มีพวกเขา.
กองทัพของศัตรูมีทหารประมาณ 600,000 คน พวกเขามีตัวเลขที่สูงกว่าเล็กน้อย.
อย่างไรก็ตามผู้บัญชาการทั้งหกคนแทบเข้ากันไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าการทำงานเป็นทีมของพวกเขาไม่ตรงกันซึ่งแตกต่างจากกองทัพของผม.
"ผมขอโทษ คนไรความสามารถเหล่านั้นเอาใจออกห่างคุณ.”
แม๊ก อายความคิดของพวกเขา.
นี่เป็นด้านหน้าของขุมสมบัติ มันเป็นสถานที่สมบูรณ์แบบสำหรับสงครามครั้งสุดท้าย แต่ผมรู้สึกเสียใจอีกครั้งที่ผู้บัญชาการเหล่านั้นเป็นศัตรู.
แต่เดิมพวกเขาติดอยู่ในโลกเบื้องล่าง ดังนั้นพวกเขาจึงตำหนิผม
"มันไม่ใช่บาปของคุณ พวกเขาไม่สามารถจัดการกับเวลาได้และมันก็กลายเป็นความเสียหาย.”
ผมยักดาบจักพรรดิขึ้น.
และเล็งไปที่ศัตรู.
“แม๊กซิมั่ม.ถ้าคุณรู้สึกผิดงั้นก็เอาหัวลงไว้ตรงนี้ ผมให้เวลามากมายในการยอมรับผม ตัดหัวคนที่ไม่ยอม ผมจะยกดทษให้คุณ.”
“กระหม่อมจะทำตามที่พระองค์พูด กระหม่อมจะเอาหัวพวกน่าเกลียดเหล่านั้นมาอยู่ใต้ฝ่าพระบาทของพระองค์.”
แม๊กลุก.
ผมมองไปข้างหน้า
มีทหารกว่า1ล้านคนมาอออยู่ที่หน้าขุมทรัพย์
เป็นที่ราบกว้าง ทั้งสองฝ่ายหันหน้าเข้าหากัน
เฉพาะผู้ชนะเท่านั้นที่สามารถเปิดประตูสู่ขุมสมบัติได้ ผู้แพ้ก็จะเงียบและกลับมาลงสู่โลก.
"โจมตี!"
ผมตะโกนในขณะที่รีบวิ่งไปข้างหน้า.
มันเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามครั้งสุดท้าย.
Tเขามีกลิ่นของความตายอยู่ทุกแห่ง เป็นที่คุ้นเคย มันปลอบโยนเหมือนบ้าน.
ศัตรูหลายคนถูกปล้นด้วยวาธและดาบของจักรพรรดิ
Chwack! Chwaruruk!
ผมหมุนดาบของผม.
ความมึนงง!
เทคนิคที่สมบูรณ์ของมูนเป็นอะไรที่น่าทึ่ง ผมจมอยู่ในความรู้สึกนั้น
ขณะที่ผมใช้ดาบและฆ่าศัตรูอยู่เรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปในตัวผม การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นไปตามธรรมชาติผมยอมรับมัน.
พลังเวทที่ไหลออกมาจากหัวใจเกิดความผันผวน.
Kuaaaang!
จากนั้นสายฟ้าพระเจ้าก็ตื่นขึ้นมา.
สายฟ้าพระเจ้าเผาศัตรูทั้งหมดด้านหน้าของผม มันเป็นการรวมตัวกันหลังจากที่ผ่านไปเนิ่นนานแต่ผมก็ชอบเวลานั้น.
เมื่อเวลาล่วงเลยผมก็ค่อยๆเร็วขึ้น แสงจันทร์เริ่มรุนแรงขึ้นและรู้สึกเหมือนหัวใจของผมพังทลาย
ดูเหมือนเวลาจะเร็วขึ้น.
‘อ่า!’
ในจุดนึงสิ่งต่างๆในตัวผมก็เริ่มเปลี่ยนแปลง
พลังพุ่งขึ้นปุบปับ!
ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างกลับมา.
ความจริงแล้วผมรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม มันเหมือนกับเพิ่มขีดจำกัดใหม่
‘ฉันทะลวงขีดจำกัดแล้ว.’
ถูกต้อง ความรู้สึกที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน แต่มั่นใจว่าผมทำลายขีดจำกัดแล้ว ศักยภาพของผมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว...!
มีรอยยิ้มบนใบหน้าของผม.(ไม่มีก็แปลก เห็นบ่นมาตั้งแต่ตอนแรกๆ)
ผมตื่นออกมาอย่างไม่เต็มใจในช่วงนี้.
เหตุผลเพราะ?
แกร์นดยุคได้ซ่อนความลับเพื่อทำลายขีดจำกัด.
'เราทำสำเร็จ’
โลกเบื้องล่างช่วยผมไว้มากจริงๆ.
ถ้าผมไม่เติบโตมากกว่านี้แล้วในที่สุดผมอาจจะพ่ายแพ้แต่มันไม่ใช่ในอนาคต.
พวกเขาอาจเติบโตขึ้นได้เท่ากับผม ผมต้องการแก้ไขปัญหานี้ก่อนที่จะเกิดขึ้น.
‘ฉันต้องจบสงคราม.’
มันกำลังจะจบเร็วๆนี้
