ตอนที่ 75 วีรบุรุษสงคราม 1

เอลโลน่ารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นมันหยุดนิ่ง แต่ธีโอดอร์ผู้ที่เชื่อมต่อกับความตะกละ ทำให้เขาได้ยินการสนทนาระหว่างความตะกละและหยิ่งยโส เสียงที่พวกมันพูดกันไม่ได้มีความนุ่มนวลเลย มันมีแต่ความรังเกียจที่มีต่อกันอย่างชัดเจน

โดยเฉพาะหยิ่งยโส(อัตตา) มันพูดออกมาอย่างเหยียดหยาม –เจ้ายังคงเอาแต่หมกหมุ่นอยู่กับพวกลิงที่แสนต่ำต้อย น่าอับอายอย่างยิ่งที่เจ้าถูกจัดให้เป็น1ใน7บาปเช่นข้า อะไรคือคุณค่าของพวกที่เอาแต่พึ่งพาในเวลาและโชคงั้นรึ?

-ความงามและสติปัญญา เป็นอะไรที่ก้อนเนื้อเช่นเจ้าไม่มีวันเข้าใจ

ความตะกละพูดตอบโต้

-ไม่ว่าเจ้าจะรวบรวมและผสมสายพันธ์ไปมากแค่ไหน เจ้าก็ยังต้องอาศัยสิ่งมีชีวิตต่างๆ เจ้าไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นไอขี้แพ้ที่ยอมแพ้ในขอบเขตของสายพันธ์ รวบรวมส่วนที่ดีที่สุดของสิ่งมีชีวิตแต่ละเผ่าพันธ์ เจ้าไม่ได้แตกต่างไปจากคิเมร่า

-โอหัง ไม่มีใครเทียบข้าได้!  หยิ่งยโสตะโกนใส่ความตะกละ มันพูดด้วยความเย่อหยิ่งตามชื่อของมัน

มันร้องคำรามออกมาด้วยเสียงอันดัง ทำให้ธีโอและเอลโลน่าต่างรู้สึกอึดอัด เสียงคำรามของมันทำให้จิตวิญญาณของทั้งคู่สั่นสะเทือน นื่คือความน่ากลัวของ Dragon Fear ในตำนาน

“แค่ก!” ธีโอกระอักเลือดออกมา หลังจากที่เกิดคลื่นกระแทกทำให้เขาบาดเจ็บภายในพอสมควร และเมื่อหยิ่งยโสคำราม ทำให้วงกลมของเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ถ้ามนุษย์ที่ไม่มีพลังออร่าหรือเวทมนต์ หัวใจของพวกเขาจะหยุดเต้นทันทีที่ได้ยินเสียงคำรามนี้

การดำรงอยู่ของมันทรงพลังเกินไป ธีโอรู้สึกถึงช่องว่างระหว่างเขากับมันดี

‘บ้าจริง มันคือตัวอะไรกัน?ทำไมมันถึงโจมตีพวกเรา?!” มันเป็นคำถามที่เขาคิดขณะที่เขาไม่คิดว่าจะได้รับคำตอบ

-มันคือหนังสือเวทย์โบราณ อัตตา มันเป็น1ใน7บาปเช่นข้า ถ้าข้าถูกเรียกว่า[ความตะกละ]เช่นนั้นมันสมควรเรียกว่า[หยิ่งยโส] มันเป็น’ผู้เชี่ยวชาญในการชิงอำนาจของสายพันธุ์’

ความตะกละตอบเขา

ธีโอดอร์รีบคิดคำถามและถามความตะกละอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกได้ว่าข้อมูลเหล่านี้จะเป็นตัวกำหนดชีวิตและความตายของเขาทั้งสองคน ‘การช่วงชิงอำนาจของเผ่าพันธ์?นั่นคือพลังของหยิ่งยโสใช่มั้ย?’

-ถูกแล้ว

ธีโอดอร์รับฟังโดยไม่พลาดแม้แต่คำเดียว

-มันเหมือนกับข้าที่เป็นหนังสือเวทย์โบราณที่มีความสามารถในการรวบรวมหนังสือเวทมนต์ หยิ่งยโสเป็นหนังสือเวทย์โบราณที่มีพลังในการรวบรวมสิ่งมีชีวิต มันมีความสามารถในการจัดเก็บข้อมูลทางพันธุกรรมของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดทั้งสิ้น เมื่อมันกินสายพันธ์ชนิดใดเข้าไป มันจะสามารถสร้างคุณลักษณะโดยกำเนิดของสายพันธ์นั้นได้

‘คุณลักษณะโดยกำเนิด?’

-ตัวอย่างเช่น พลังในการฟื้นฟูของโทรลล์หรือพละกำลังของออร์ค

ท่าทางของธีโอกลายเป็นตกตะลึงเมื่อเขาเข้าใจถึงพลังของหยิ่งยโส

หยิ่งยโสมีความสามารถในการกินสิ่งมีชีวิตและได้รับคุณลักษณะที่ดีที่สุดของสายพันธ์นั้นมา! มันไม่ได้ด้อยไปกว่าความสามารถในการสกัดแก่นแท้ของหนังสือเวทมนต์หรือดูดซับพลังเวทย์จากอุปกรณ์เวทย์ของความตะกละเลย ไม่สิ มันอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำถ้านำมาใช้ในเรื่องของการต่อสู้

นอกจากนี้ เมื่อดูตามตัวของสิ่งมีชีวิตที่น่าสยดสยองนี่แล้ว คุณลักษณะที่มันสร้างได้ไม่ได้มีเพียงแค่1หรือ2

‘มันสามารถสร้างได้กี่คุณลักษณะกัน?’

-อืม ความตะกละจ้องมองไปที่หยิ่งยโส ชั่วขณะก่อนที่จะตอบกลับ  - ใยได้ปลดผนึกออกไป4อันแล้ว ตอนนี้มันสามารถผสมได้5ชนิด....ผู้ใช้ เจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับหยิ่งยโสงั้นหรอ?

‘แล้วฉันมีทางเลือกอื่นหรือไง?’

-ไม่จำเป็น มันไม่ได้มาเพื่อกินพวกเรา

‘หืม?’

แต่ผู้ที่ตอบคำถามธีโอนั้นไม่ใช่ความตะกละ แต่เป็นอัตตา

-เอาละ ข้าไม่ต้องการที่จะเสียเวลาไปกับการพูดคุยเช่นนี้อีกต่อไป

ขาทั้งแปดข้างของมันเริ่มขยับไปด้านหน้า ทันใดนั้นธีโอก็พุ่งไปหยุดอยู่ด้านหน้าของเอลโลน่าและปล่อยพลังเวทย์ของเขาออกมาทันที  การรับรู้ทางประสาทสัมผัสบอกให้เขาหนีไป แต่สัญชาตญาณของมนุษย์ทำให้เขาทำเช่นนี้ เขาไม่สามารถที่จะหนีไปได้หลังจากคิดถึงการเสียสละของเหล่าจอมเวทย์อาวุโส

จากนั้นอัตตาก็ถามเขาด้วยเสียงแปลกๆ –เจ้าจะทำอะไร ความตะกละ? ข้ามาเพื่อกินเอลฟ์ชั้นสูง ข้าไม่มีความสนใจในพวกลิงกระจอกพวกนี้

“…..อย่าทำให้ฉันหัวเราะ” ธีโอไม่สนใจอาการสั่นกลัวของเขาขณะที่มองไปที่ความตะกละและประกาศอย่างหนักแน่นว่า “ฉันจะไม่ให้แกแตะต้องตัวเธอเด็ดขาด”

เป็นการกระทำที่กล้าหาญซึ่งสมควรได้รับการยกย่องอย่างมาก

-งั้นก็ตายซะ   มันตัดสินใจที่จะฆ่าเขาโดยไม่มีความลังเลเลย

หยิ่งยโสได้เปลี่ยนรูปร่างมันทันที ขาแมงมุมทั้ง8แปดขาของมันกลายเป็นขาม้า4ข้าง ขณะที่ร่างกายร่างกายของมันกลายเป็นตั๊กแตน มันแปรเปลี่ยนรูปร่างอย่างรวดเร็ว ผลลัพธ์ก็คือส่วนล่างมันกลายเป็นเซ็นทอร์ขณะที่ร่างกายส่วนบนและปีกของมันแปรเปลี่ยนเป็นตั๊กแตน

-กรี้สสส ปึง!

มันวิ่งเข้ามาหาธีโอจากนั้นมันกระทืบเท้าของมันลงกับพื้นทำให้เกิดคลื่นกระแทกที่แสนรุนแรงแผ่กระจายออกไป แม้กระทั่งเหล็กยังคงถุกบดขยี้คงไม่ต้องถามถึงร่างกายของธีโอ

‘อ่า ฉันต้องตายแน่ๆ’ ธีโอมั่นใจว่าเขาจะตายจากแรงกระทึบของกีบเท้านั่นแน่

ร่างกายของเขาไม่สามารถที่จะเร่งความเร็วให้ได้เท่ากับร่างกายที่ใหญ่โตนั่น นับประสาอะไรกับการตอบสนองต่อการโจมตีกันละ แต่ทว่า

วูบบ...!

ทักษะจากกำไลแห่งการป้องกันถูกเปิดใช้งานทันที โล่เวทมนต์ถูกร่ายออกมาสามอันล้อมรอบตัวธีโอเอาไว้ จากนั้นธีโอก็ได้ใช้พลังเวทย์ของเขา

‘บทเพลงแห่งสงคราม’

เขาได้ใช้วงกลมทั้ง5วงในการใช้บทเพลงแห่งสงครามครั้งนี้เพื่อที่จะทำให้การตอบสนองของเขาถูกเร่งถึงจุดสูงสุดชั่วขณะ

ธีโอได้จมลึกเข้าไปในจิตสำนึกของเขาเพื่อที่จะใช้เทคนิคลับเพื่อความอยู่รอด มันเป็นหนึ่งในเทคนิคของศิลปะการต่อสู้ทางตะวันออก Force Dispersion(การยืมแรงศัตรูอะครับ)

แขนทั้งสองงข้างของธีโอเคลื่อนไหวไปมาอย่างสับสนวุ่นวาย

ปึง!

เมื่อคลื่นอัดกระแทกได้มาถึงตัวเขา ธีโอถูกซัดกระเด็นไปด้านหลังทันที เขาถูกกระคลื่นซัดกระเด็นไปกระแทกต้นไม้7ต้นก่อนที่จะหยุดเมื่อกระแทกเข้ากับก้อนหิน ถ้าคลื่นนี้กระแทกเขาโดยตรงอวัยวะภายในของเขาคงแหลกละเอียด!

“แค่ก!”

แม้ว่าการโจมตีจะไม่ได้โดนธีโอโดยตรง แต่มันทำให้ซี่โครงของเขาหักหลายซี่ ขณะที่เขาทรุดตัวลงเขาก็ได้ใช้เวทย์รักษา เขาถูกผลักกระเด็นไปหาเอลโลน่าจากแรงกระแทกนั้น

มันน่ายกย่องมากที่ธีโอสามารถทำเช่นนี้ได้ แต่เขาไม่สามารถที่จะทำมันได้อีกครั้ง เขาไม่สามารถที่จะต้านทานการโจมตีของอัตตาได้อีกแล้ว

‘ถ้าฉันโดนโจมตีอีกครั้ง....ฉันจะตาย’

ผิวหนังของมันแข็งแกร่งอย่างน้อยในระดับผู้ใช้ออร่าขั้นปรมาจารย์ ถ้าธีโอยังคงสู้ต่อไปในที่สุดเขาจะตาย เขาไม่มีทางที่จะเอาชนะมันได้เลย

อย่างไรก็ตามอัตตากลับหัวเราะใส่ธีโอและให้โอกาสครั้งสุดท้ายแก่เขา

-เจ้าถือว่าค่อนข้างใช้ได้สำหรับพวกลิง ข้าจะให้อภัยเจ้าในครั้งนี้

มันไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นอีกจากนั้นมันก็จ้องมองมาที่ธีโอดอร์ ดวงตาของมันมีถึง6คู่ มันสามารถมองได้360องศา รอบตัวมัน  แสงสีแดงที่สาดส่องออกมาจากดวงตาทำให้เกิดความหวาดกลัวที่มนุษย์ไม่สามารถทนได้ จิตใจของพวกเขาจะถูกทำลายเมื่อสบกับดวงตาของมัน

แม้จะเป็นเรื่องที่ขี้ขลาด แต่ธีโอจะสามารถเอาตัวรอดได้ ความอยู่รอดเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของเขา ความตะกละได้บอกกับธีโอว่าเขาจะสามารถมีชีวิตรอดอยู่ได้ถ้าเขาเลือกที่จะถอยหลังออกมา ความตะกละกระซิบบอกกับเขาราวกับงูขณะที่เขาหันหน้าหนีออกจากเอลฟ์ชั้นสูงที่กำลังยืนตัวสั่นอยู่ข้างๆเขา มันไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายนักที่เขาจะหนีไป

‘….ไม่ ฉันมันบ้าที่คิดเช่นนั้น’ ธีโอดอร์ยิ้มและตบแก้มตัวเองอย่างแรง

อึก!เลือดเต็มไปทั่วปากของเขา แต่นั่นเป็นสิ่งที่ดี

ธีโอไม่จำเป็นต้องฟังเสียงนี้อีกต่อไป เวทมนต์ที่ลดลงเนื่องจากความกลัวเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง เขายังคงไม่มีโอกาสที่จะชนะเลย ดังนั้นธีโอจึงถามคู่หูของเขา ‘ความตะกละ’

-อะไร?

‘บอกฉันทีว่าฉันจะเอาชนะมันได้ยังไง ไม่สิ ไม่เป็นไรถ้าฉันไม่สามารถเอาชนะมันได้ขอแค่บอกวิธีที่ฉันโจมตีไอระย่ำนี่ได้ก็พอ’

แม้ว่ามันจะเป็นหนังสือเวทย์โบราณเช่นความตะกละก็ตาม   แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่จำเป็นต้องมีผู้ใช้ ถ้าเป็นเช่นนั้นธีโอจะไม่สามารถที่จะเอาชนะมันได้เว้นแต่จะได้รับความร่วมมือจากความตะกละ

เมื่อมันสัมผัสได้ถึงเจตนาที่แน่วแน่ของธีโอ ความตะกละก็ถามด้วยน้ำเสียงอึดอัด –ทำไมกันผู้ใช้?ทำไมต้องพยายามถึงเช่นนี้?เอลฟ์ชั้นสูงตนนี้ไม่ได้มีค่ากับเจ้าเลย

‘ฉันไม่ได้ต่อสู้เพราะเหตุผลนี้’

ถ้าธีโอดอร์เคยยอมแพ้ครั้งหนึ่ง ครั้งต่อๆไปเขาจะทำจนชิน ธีโอดอร์ มิลเลอร์จะกลายเป็นคนที่มีชีวิตอยู่ได้เพราะความขี้ขลาด เขาอยากจะตายด้วยเจตนาของตนของมากกว่าที่จะกลายเป็นคนขี้ขลาด

เสียงของธีโอเต็มที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นพร้อมที่จะตายถูกส่งไปหาความตะกละ

นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่เขลาและไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตามความตะกละกลับกล่าวว่า –เอาละ....ข้าจะยอมให้เจ้าใช้พลังนี้ล่วงหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามีผู้ใช้เช่นเจ้า

ผู้ใช้คนก่อนหน้านี้ของความตะกละนั้นเป็นคนที่เย็นชาเสมอ เขาจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้เขากลายเป็นจุดสูงสุดของเหล่าจอมเวทย์ มีจอมเวทย์มากมายที่เติมเต็มหน้ากระดาษและตายโดยไม่ทิ้งชื่อไว้ด้านหลัง อย่างไรก็ตามไม่มีใครที่พยายามจะสู้ด้วยความเชื่อเช่นนี้แบบธีโอ บางทีผู้ใช้ที่แปลกๆคนนี้อาจจะแสดงให้ความตะกละได้เห็นบางสิ่งบางอย่าง

1ใน7บาป ที่ซึ่งเก็บรวบรวมความรู้ภูมิปัญญาเอาไว้ ได้ทำการเดิมพันเป็นครั้งแรก!

[Error!Error! คำขอที่ไม่ได้รับอนุญาติ ผนึกลำดับที่4ได้รับการปลดผนึกด้วยวิธีผิดปกติ]

[หนึ่งในคุณสมบัติของความตะกละได้ถูกเปิดขึ้นโดยการบังคับ ผู้ใช้ควรตรวจสอบข้อมูลของคุณสมบัตินี้ทันที]

[หนังสือเวทย์โบราณ ‘ความตะกละ’ /ระดับC]

[ผนึกลำดับที่4ของความตะกละ ได้รับการปลดผนึกอย่างผิดปกติ นับจากนี้เป็นต้นไปผู้ใช้สามารถยืมพลังของผู้เขียนที่ความตะกละได้กินไปแล้วได้ อย่างไรก็ตาม สามารถยืมพลังของผู้แต่งออกมาได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่สามารถที่จะโหลดซ้ำสองได้(ไม่รู้จะแปลยังไงดีครับกับ load )]

[ระดับC ‘Overwritten’ ถูกเรียกใช้!]

[‘อัลเฟรด เบลลอนเทส’ ได้ถูกโหลดเข้าไปในร่างกายของผู้ใช้]

อัลเฟรด เบลลอนเทส วีรบุรุษสงครามที่สังหารทหารหลายพันคนระหว่างสงคราม เมื่อครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาและชื่อเสียงของเขาได้แผ่กระจายไปทั่วทุกมุมโลก

แม้กระทั่งผู้ใช้ออร่าระดับปรมาจารย์ยังหลีกเลี่ยงที่จะต่อสู้กับเขา เขาผู้ได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะของการต่อสู้  ขณะนี้อัลเฟรดผู้ซึ่งหลับลึกไปแล้ว ได้เข้ามาครอบงำร่างกายและจิตวิญญาณของธีโอ จากนั้นก็ปรากฏแสงสีน้ำเงินที่ปลายนิ้วของธีโอ

นี่คือคุณสมบัติที่4ของความตะกละ

นี่คือช่วงเวลาที่ วีรบุรุษจากหน้าประวัติศาสตร์ได้กลับคืนสู่ยุคปัจจุบัน

 

ปล.สนุกกันมั้ยครับ ตอบกันหน่อยย