ตอนที่แล้ว43. Slam. Charge. (6)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป45. Slam. Charge. (8)

44. Slam. Charge. (7)


44. Slam. Charge. (7)

“คุ! อัค!”

มันเป็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวเบื้องหน้าผม.

โล่เลเวล100ทั้งสามพักยับเยิน.

ผมใช้แม้กระทั้งโล่สะท้อนที่อเวคแล้ว.

มีความเสียหายจำนวนมากที่ผมไม่เห็นและไม่ได้ยิน.

ที่ท้องของผมมีหลุมขนาดเท่ากำปั้นสองหลุม.

มันเหมือนกับถูกเปิดจากด้านหน้าและมีเลือดไหลออก.

อวัยวะของผมเริ่มไหลออกทีละทีนิดๆ

‘มา… โล่มานา!’

ผมทรุดเข่าลง.

แบนวอน จินชอนหลุดออกจากมือผมมานานแล้ว.

การโจมตีที่ร้ายแรงขนาดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมานานแล้วตั้งแต่โดนแคนวาคอร์

ด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของผม ผมยังไม่สามารถป้องกันท้องของผมได้.

แม้อย่างนั้นเลือดก็ยังไหลออกมาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด.

ใครทำ คนที่ทำความเสียหายอย่างมากได้ขนาดนี้และแม่นยำมาก.

เมื่อความสงบกลับมาก ผมก็รักษาแผลด้วยมือของผม

ด้วยมืออีกครั้งที่อยู่บนพื้นผมก็ยังทำให้มั่นใจว่าผมยังใช้โล่มานาอยู่.

เหลืออีกเพียง 200 คนที่กำลังรอเผด็จศึกสุดท้ายอยู่ พวกเขารอที่จะโจมตีพลังเวทย์ชั้นสูงและโจมตีกายภาพทั้งหมดกับผม.

ถ้าผมไม่ได้เพิ่มเลเวลสกิลฮีลของผมเป็นเลเวล100 ผมก็ไม่สามารถที่จะจัดการกับสถานการณ์ที่น่ากลัวอย่างนี้.

ท้องที่เป็นรูเริ่มหายลง.

ร่างกายของผมเริ่มที่จะฟื้นฟูความอบอุ่นที่เสียไปจากการที่เลือดออกพร้อมทั้งสีที่ซีดของมันก็เริ่มกลับมาเหมือนเดิมก่อนหน้านี้.

มันเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก

ทุกอย่างแทบจะจบลงด้วยการโจมตีแค่ทีเดียว.

“ฮ่า.. ฮ่า… แม่งอันตรายสุดๆ.”

มันเป็นความผิดพลาดที่ยกเลิกโล่มานา เนื่องจากมันไม่ไม่มีคูลดาวน์

บาดแผลของผมหายเป็นปกติ.

ตอนนี้มันทำใจให้เย็นได้แล้ว ผมไม่สามารถเลิกใช้โล่มานาได้.

เดาว่าผมต้องใช้มืออีกข้างเพื่อปกป้องและอีกข้างเพื่อโจมตี.

สกิลที่มีความเสียหายสูงที่สุดคือดาวตกและภูเขาน้ำแข็งที่มีเวลาเตรียมใช้ 4 นาที

และพวกมันยังมีคูลดาวน์อีก 4 นาที

แทนทั้งสองสกิลนั้นผมยังสามารถใช้ไฟช๊อคที่มีคูลดาวน์ต่ำให้เกิดความเสียหายเป็นได้มากที่สุด.

มือของผมแต่ละข้างถือแบนวอนจินชอนอีกครั้งและผมก็ยังมองพวกเขาด้วยความโกรธ

มองดูที่ผมกำลังฟื้นความสงบใบหน้าของพวกเขากำลังเต็มไปด้วยความกลัว.

บางคนเริ่มถอยหลัง.

เป็นตามที่คาดแม้ว่าพวกเขาจะใช้เวทย์ทุกอาชีพโจมตีเข้ามาโจมตีเบืองหน้าโดยไม่สนใจอะไร.

ด้วยการมองที่เต็มไปด้วยความกลัว พวกเขาหันไปจ้องมองคนอื่นๆ.

ผู้คนเริ่มถอยหลังและเร่งไปยังทางออก.

อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น

บรรดาผู้ที่หนีถูกตัดหัวออกโดยเลขาฯที่ใส่แว่นกันแดดก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้.

ด้วยการทำความสะอาดเลือดที่มีดของเขาบ่งบอกผู้ที่ต้องการจะเข้าใกล้ด้วยความกลัว

“สู้ หัวหน้าไม่ได้สั่งให้ถอยกลับ.”

ร่างที่ถูกตัดหัวยังคงยืนอยู่ที่เดิม.

มันเหมือนมีน้ำพุที่กำลังพ่นเลือดอยู่.

คนที่อยู่รอบๆร่างชายไร้หัวคนนั้นไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากร้องไห้.

เลขาฯได้ชี้ดาบไปที่ฝูงชนอีกครั้ง.

แต่ตอนนี้พวกเขาจะสับสนกับความกลัว.

ผมตัดสินใจที่จะดูแลความพิเศษนี้หลังจากที่จัดการกับปาร์คฮยอนและกาดของเธอ.

ผมไม่สามารถเสียเวลาได้อีกต่อไป

ผมใช้ ‘ผู้กล้าปกป้อง’ มันเป็นแสงสีแดงห่อหุ้มตัวผมไว้.

มันเพิ่มพลังโจมตีของผม ผมวิ่งไปยังทางที่ปาร์คฮยอนยืนอยู่.

30 นาทีต่อมา!

ด้วยการต่อสู้ที่ยาวนาน ดูเหมือนว่ามานาของพวกเขากำลังหมด

พวกเขาใช้สกิลทั้งหมดมาที่ผม.

มันแตกต่างเนื่องจากมานาเขามีน้อย.

วอริเออร์ทุกคนหยุดการโจมตีระยะไกลของพวกเขาและเริ่มที่จะเข้ามาต่อสู้ระยะประชิด.

พวกเขาขวางทางระหว่างผมกับปาร์คฮยอน.

“ออกไปให้พ้นทาง!”

ของแถมที่ผมยังไม่ได้ให้หมอที่ได้รับการปกป้อง

ไฟช๊อคหนึ่งครั้งก็เพียงพอแล้ว.

“อะ-…..”

อเวคที่พยายามที่จะตัดและฟันรุนแรงก็กลายเป็นขี้เถ้า

แม้ว่าจะถูกเผาเป็นขี้เถ้าแล้วเปลวเพลิงยังคงรุนแรงอยู่.

ผมวิ่งผ่านพวกเขาเข้า เศษไฟกระจายออกมา

การฟันด้วยความแข็งแกร่ง 1700 แต้ม ฝ่ายตรงข้ามถูกตัดเป็นชิ้นๆ.

บูล ร่างมารจำแลงก็ได้เข้าใกล้ปาร์คฮยอน

มันเป็นตัวเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่.

มันยกมีดขนาดใหญ่ที่เหมือนกับมีดทำครัวขึ้นไปบนท้องฟ้า.

บนใบมีดยังคงมีเลือดที่หลงเหลือจากเหยื่อของมัน.

เลือดของอเวคที่ถูกฟันถูกแช่แข็งติดกับใบมีดและส่งกลิ่นอย่างรุนแรง.

เสียงกรีดร้องน้ำไม่ถ้วนดังออกมาหลังจากลงมีดแล้ว.

อย่างไรก็ตามปาร์คฮยอนและกาดของเธอยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร.

สกิลของร่างมารจำแลงไหลออกมาเป็นห่าฝนก่อนจะกลืนกินพวกเขา.

ตอนนั้นเอง.

“กัน เชอร์เท็ค.”

ปาร์คฮยอนเปิดปากของเธอ.

หญิงอายุเยอะที่สุดในกลุ่มที่กำลังยืนอยู่.

มีคนนึงที่กำลังรายงานปาร์คฮยอนถึงจำนวนที่เหลืออยู่.

มองมาที่ผมและพุ่งเข้ามาพร้อมกับปล่อยทอร์นาโดเปลวไฟขนาดใหญ่ออกจากมือ.

การโจมตีด้วยน้ำแข็งที่รุนแรงหายไปอย่างไม่มีร่องรอย.

ดูเหมือนว่าจะเป็นนักเวทย์.

‘แน่นอนว่ามันไม่ต้องกังวล.’

การโฟกัสของเธอเปลี่ยนจากผมไปเป็นร่างมารจำแลง.

เมื่อสกิลใช้ไม่ได้มันก็เหวี่ยงดาบ.

ทันใดนั้นชายแก่ที่ถูกจับก็กลายร่างใหญ่ขึ้น

มันเปลี่ยนเป็นแม๊กม่าและกลายเป็นก้อนหินที่มีชีวิต

เมื่อมาถึงหัวของมารจำแลง เธอก็โจมตีเข้าไปที่นั่นโดยไม่เสียเวลา เหตุนี้มารจำแลงจึงตายลง

ผมใช้กำไลลูวเวอร์ขยายพลังมันเป็นสองเท่ากับมารจำแลง

แต่เธอก็มีฝึมือพอที่จะจัดการมันด้วยการโจมตีครั้งเดียว.

บูลได้ทำงานของมันแล้ว.

เขาก่อกวนและซื้อเวลาให้ผม.

ผมสามารถไปหาพวกเขาด้วยการเทเลพอต แต่มีเหตุผลที่ผมวิ่งไปหาพวกเขา.

มันเป็นเพราะผมอยู่ในการใช้ดาวตก.

การร่ายเสร็จสิ้นดาวตกเลเวล40ตกลงมาใส่หัวพวกเขา.

ตัวแท๊งทั้งหมดมารวมกัน.

ไม่ว่าคุณจะเป็นตัวแท๊งแบบไหนคุณก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีแบบนี้ได้.

เกราะที่พวกเขาใส่อยู่สลายกลายเป็นฝุ่น.

แต่ผมเดาว่าพวกเขาใช้มานาทั้งหมดเพื่อใช้สกิลป้องกัน.

ยังคงเหลือเลขาฯและเชอร์เท๊กอยู่ด้านหลังพวกเขา.

ผมก้าวไปเบื้องหน้าพวกเขา.

‘กราวิตี้ เลเซอร์.’

พวกเขาใช้มานาทั้งหมดของพวกเขาและไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากมีเลเซอร์อยู่รอบตัวพวกเขา.

ระยะทางสูงสุด ผลกระทบแบบวงกว้าง ไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับชีวิตที่พิเศษ.

ตอนนี้เหลือเพียง 5 แล้ว.

บอสตัวสุดท้าย.

ผมหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา.

‘ภูเขาน้ำแข็ง.’

รัศมีน้ำแข็งเกิดขึ้นที่ปลายดาบของผม

มันต้องใช้เวลาร่ายประมาณ 4 นาที.

ผมเอาดาบพาดบ่าแล้วถาม.

“คุณคิดว่าจะหนีออกไปได้ทั้งที่มีชีวิต?”

“… คุณควรจะหยิ่งให้มันน้อยๆหน่อย.”

เธอกัดฟันแน่นและเธอยังกำไม้กายสิทธิ์แรงพอที่จะหักมันได้

มีทางเดียวที่จะออกจากสนามรบนี้.

และมันอยู่ข้างหลังผม.

“คุณบอกว่าคุณกำลังจะไปต่อสู้กับกิลด์อื่นเร็วๆนี้? เดาว่าคุณไม่มีใครให้พาไปแล้ว บางทีคุณอาจจะเอาถุงมาใส่ก้อนเลือดและเศษเนื้อของพวกเขาไปร่วมรบกับคุณได้.”

“ฉันจะฉีกลิ้นแกออก!”

“อ่า งั้นฉันถามหน่อย การโจมตีทั้งหมดสามารถทำลายโล่ของผมได้ ใครทำได้บ้าง?”

“…..”

“ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ 4 คนที่นี่ มันต้องเป็นแอสซาซินที่ใช้สกิลขว้างมีดใส่ผม?”

“ฆ่า!”

เมื่อสิ้นคำสั่งของเธอ เลขาฯทั้งสามก็ดึงดาบออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าโจมตี.

มีคนนึงทีเคลื่อนไหวได้สะดุดตามาก เขาสามารถกลายเป็นของเหลวได้.

การโจมตีของพวกเขาไม่สามารถที่จะใช้งานกับผมได้.

ดาบที่เปื้อนเลือดถูกป้องกันโดนโล่มานาและสั่นอย่างรุนแรง.

ดึงดาบของเขาออกและยังแก้ไขการจู่โจมทุกอย่างเพื่อให้มาถึงผม

มองไปที่การโจมตีไร้สาระนี้ ผมได้มุ่งเน้นไปกับการร่ายเวทย์ภูเขาน้ำแข็ง

พวกเขาฟันด้วยความเร็วไม่น่าเชื่อ.

พยายามที่จะทำให้โล่ผมอ่อนแรงโดยลมหมุน?

“คุณคิดว่าจะตัดผมได้งั้นหรือ? ลองใช้มีดสองข้างปั่นดู คุณมีเวลาอีก2นาทีก่อนที่จะไปใช้ชีวิตหลังความตาย.”

“ย๊ากกกก!”

ชายแว่นกันแดดได้ใช้ดาบเจาะราวกับคนบ้า.

ดาบนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาผม.

แต่พวกเขาก็ไม่ได้เคลื่อนที่ได้ตามที่พวกเขาคิด.

มันเป็นสกิลที่สร้างความเสียหายได้โดยตรงหลังจากที่พวกเขาใช้มันในจุดเดียวซ้ำๆ.

แต่ดาบของเขาก็ถูกป้องกันด้วยโล่ก่อนที่แรงมันจะค่อยๆลดลง.

ดาบของเขายังพุ่งมาไม่หยุด แต่ผลก็เหมือนเดิม.

“1 นาที.”

ตอนนั้นเอง.

“ย่าห์! แกมันบ้าไอ้ก้อนขี้!”

ผมกำลังใช้โล่มานาโดยไม่ต้องสงสัย.

แต่วิธีการแบบนี้มัน?

บาดแผลของผมถูกเปิดอีกครั้ง.

นี่ไม่ใช่การโจมตีของสกิลที่อยู่เหนือสกิลที่มีแรงค์.

และไม่มีใครที่อยู่ใกล้ๆนี้สามารถทำได้.

ถึงแม้จะมีอยู่ แต่มันก็ไม่สามารถบาดเจ็บจากการโจมตีได้.

‘บางที.’

นั่นแหละ มันเป็นปาร์คฮยอนที่ใช้ ‘ลบล้างสถานะ’

มันเป็นสกิลที่นำมาใช้ให้เป้าหมายกลับมาเป็นสถานะก่อนหน้าที่จะได้รับบาดเจ็บ.

อย่างไรก็ตาม อีหมาตัวเมียนี่มันทำให้ผมกลับมาเข้าสู่สถานะบาดเจ็บ.

เนื่องจากมันเป็นการร่ายประเภทรักษา โล่นามาจึงไม่รู้ว่ามันเป็นเวทย์โจมตีและไม่ได้ปิดกั้นสกิล.

ดาบเจาะของเลขาฯได้เล็งเป้ามาที่ผมอีกครั้ง.

ถ้าผมโฟกัสได้ก็สามารถทำได้.

ดูเหมือนว่ามานาของเขากำลังไหลออกมาเรื่อยๆ.

ดาบเจาะใช้ 10% ของมานาสูงสุดขณะนั้นไปเรื่อยๆ.

นอกจากนี้มันยังดูเหมือนกับสกิลลมหมุนก่อนหน้านี้.

“โอร่าาาาา!”

เสียงที่ดังออกมาดูเหมือนว่ามันจะผสมผสานเสียงกรีดร้องและเสียงใช้แรง ผมได้ร่ายเวทย์เสร็จพอดี.

ทันใดนั้นผมก็ร่ายเวทย์รักษาทันที.

ด้วยระยะการโจมตีที่ไกลมาก แม้แต่เชอร์เท๊กที่อยู่ห่างไกลยังถูกตรึง.

มันเหมือนกับปริศนารูบิคด้านในของภูเขาน้ำแข็งแปรปรวนเล็กน้อย.

ด้วยโจมตีเป้าหมายและระยะที่ไกลจากมากอุณหภูมิลดลงอย่างไม่น่าเชื่อ การโจมตีของภูเขาน้ำแข็งสร้างความเสียหายเป็นจำนวนมาก.

เชอร์เท๊กกำลังใช้โล่มานาอยู่

อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่เธอจะใช้มานารับการโจมตีภูเขาน้ำแข็งเลเวล 40 ได้.

นอกเหนือจากปาร์คฮยอน เป้าหมายต่างๆก็แตกออกและไม่สามารถที่จะคืนรูปได้.

ผมซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการรักษาแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตายหมดแล้ว.

“สร้างรูที่ท้องกูถึงสองครั้ง แม่ง! กูจะไม่ปล่อยไม่มึงตายง่ายๆหรอก ปาร์คฮยอน!”

“สะ…สัตว์ประหลาด! แกมันสัตว์ประหลาด!”

ปาร์คฮยอนเริ่มถอยห่างและสั่นเหมือนกับใบ้ไม้ต้องลม.

แม้ว่าเธอจะเป็นมาตกร แต่เธอก็ยังทำหน้าที่ของเธอได้อย่างดีเยี่ยม.

ถ้ามีใครเห็นห่วงที่แขวนไว้ พวกเขาอาจจะแสดงความคิดเห็นได้.

เธอก็เป็นคนๆนึง.

เมื่อผมหายดีแล้วผมก็กลับมาอีกครั้ง.

หนึ่งในสี่ที่ติดอยู่ในภูเขาน้ำแข็ง ผมมองเข้าไปในนาฬิกาของเขา.

มันกำลังเดินอยู่ที่ 19.45 น.

“ยังเหลืออีก15นาที!”

แม้ว่าจะเป็นผมที่พูด แต่ผมก็ยอมรับว่ามีแต่ปีศาจเท่านั้นที่พูดแบบนี้.

ถ้าคุณถามผมว่าผมทำสิ่งที่โหดร้ายกับมนุษยชาติมากที่สุดวันไหน…

คำตอบคือสิ่งที่ผมได้ทำการสังหารทั้งหมดในวันนี้.

“สำหรับมึง อีเหี้ย!! มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น!!”


Looking for the next chapter?

Current schedule: Once a week.

Current Queue: 13 Chapters

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด