ตอนที่ 39 : ความเจ็บปวดที่แสนทรมาน
‘ บุตรของมนุษย์ ข้าต้องการให้เจ้าช่วยเจ้านายของข้า…เจ้าคิดว่าเจ้าจะฆ่าเธอได้ไหม? ’
รูเดิลได้ยินเสียงมังกรลมในจิตใจของเขา เป็นครั้งแรกที่เขาได้ตะลึง แต่สถานการณ์ของเขาจะไม่อนุญาตให้มันว่าลิลิมกำลังต่อสู้ด้วยความได้เปรียบกับห้าศัตรู รูเดิลเข้าสู่การต่อสู้ป้องกันตัว
( คุณจะบอกให้ฉันฆ่าเธอ …. ฉัน…. )
รูเดิลที่มีการเคลื่อนไหวที่เป็นอันตรายในสนามรบ และลิลิมจะไม่มีวันปล่อยพวกเขาไป
“จับได้แล้ว !!!!!!!!”
เธอให้การโจมตีที่ปานกลาง เธอใส่ในกระแสของเวทย์มนต์ในระดับปานกลางอย่างต่อเนื่อง ควบคู่ไปกับการเรียกระเบิดแห่ง ลม น้ำแข็ง และไฟของเธอ ที่กำลังถาโถมเข้าใส่รูเดิล และคนที่กระโจนออกไปข้างหน้าเป็นเวกัส และบาซิลลี่
“ทำอะไรน่ะรูเดิล!!?”
ขณะที่เขาพูดขึ้น เวกัสใช้โล่ที่อยู่ในมือของเขาทั้งสองข้างป้องกันเวทย์มนต์ และในขณะที่บาซิลลี่ยิงเวทย์มนต์ของเธอเองที่จะปฏิเสธมัน แต่หลังจากการระเบิดของเวทย์มนต์…เวทย์มนต์ของลิลิม นำโด่งออกไปยังเวกัสและโล่ของเขาได้ถูกทำลาย และเวกัสในถูกทำลาย ในขณะที่บาซิลลี่ก็กระเด็นออกไปจากผลกระทบของเวทย์มนต์
“เวกัส! บาซิลลี่!”
“ทั้งสองคนออกไป!! ผู้หญิงแพ้ และฉันอยู่สูงสุด!!!”
รูเดิลหยิบดาบของเขาและวิ่งไปที่ลิลิม เธอปัดดาบของเขาด้วยมีดของเธอ เมื่อรูเดิลใส่พลังมากขึ้นในความเป็นจริงแรงของเขาได้เปลี่ยนเส้นทางโดยกริชที่เธอถืออยู่ในมือข้างหนึ่ง
“ทำไมเธอทำเช่นนี้!?”
แม้แต่ตอนนี้ รูเดิลรู้สึกได้ว่าเขาหลงทาง เขาไม่ทราบว่าเขามีความสามารถในการฆ่าเธอ … แต่ในขณะที่เขาครุ่นคิดมากกว่าว่าเขาควรโจมตีหรือไม่ รูเดิลกลับกลายเป็นฟุ้งซ่าน
“ทำไมน่ะหรอ? … เพราะนายทิ้งฉัน ให้ตายสิ!!!!! ฉันจะฆ่า…ฉันจะฆ่านายยย!!!!”
รูเดิลรู้สึกว่า ดวงตาสีดำทมิฬของเธอค่อยๆโตและเข้มขึ้น เขาสังเกตในขณะที่เขาพยายามบ่ายเบี่ยงรูดจากมีดของเธอ เขาสังเกตเห็นรอยสีขาวเป็นธรรมชาติที่ตัวของเธอ นั่นคือเครื่องราชอิสริยาภรณ์สีขาวที่เขาได้เห็นเป็นครั้งที่สอง เครื่องหมายไม่เป็นความมทรงจำที่ดีสำหรับเขา
“เครื่องหมายนั่น…ทำไมเธอถึงมีเครื่องหมาย ลิลิม?”
“ถอยไปรูเดิล!”
เป็นรูเดิลที่ร้องตะโกนออกมา พร้อมกันกับลุกซ์ที่หันไปตะโกน รูเดิลมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อเสียงของเขาทันที และทันทีที่กระโจนกลับเวทย์มนต์ขั้นสูงของลุกซ์ก็ได้พุ่งใส่ลิลิม….ดังลูกไฟที่มากมายราวกับฝนที่กำลังตกอย่างหนักเข้าโจมตีที่หัวของเธอ แต่
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!! อาวุธนั่น ก่อนเปลวไฟจะตกถึงฉัน มันช่างอ่อนนุ่มและอ่อนโยน ฉันละเบื่อเสียจริง ถึงตาฉันที่จะต้องจริงจังละนะ…มาหาฉันมังกรชั่วร้ายของฉัน”
“….”
ลิลิมกำลังพูดบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถเข้าใจได้กับมังกรลมของเธอ มังกรเข้ามาหาเธอ มันเป็นมังกรที่ไม่มีเครื่องหมายของความชั่วร้าย
“ฉันจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด! ทุกคน…ฉันเกลียดทุกคน!”
ลิลิมขึ้นไปยังหลังของมังกรและบินขึ้นไปสูงเสียดฟ้า รูเดิลเห็นน้ำตาของเธอจากดวงตาสีดำไหลพลั่งพลูออกมาในขณะที่เธอยังคงหัวเราะ ยูเนียสเขาว่านั่นไม่มีอะไร ก็แค่มังกรที่บินผ่านท้องฟ้า
“เชอะ! แบบนี้ก็แย่สิ”
คำตอบที่จะตอบแก่ยูเนียส ผู้ที่อ่อนแอ ต้องการอาสาสองคนเพื่อเป็นเหยื่อล่อ
“ขะ..ขอร้องล่ะ หนีไปรูเดิล เราให้นายมาที่นี่…ดังนั้นสามขุนนางควรจะ…”
บาซิลลี่ที่ปกคลุมไปด้วยบาดแผล และเวกัสได้ยืมไหล่กันและกัน บาซิลลี่นำเสนอข้อเสนอ หันหลังกลับมามองรูเดิลจริงจังมากกว่าพวกเขา
“ฮ่า ฮ่า ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะช่วยรุ่นน้อง และเหนือสิ่งอื่นใด ฉันตัดสินใจที่จะกลายเป็นพี่ชายที่เจ๋ง …ไปรูเดิล”
เขาหัวเราะบนความเจ็บปวดของเขา แขนที่ปกคลุมไปด้วยเลือดและแขนซ้ายของเขาต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน แต่เมื่อลิลิมมองลงไปเห็นสองคนที่ยืนอยู่
“พวกแกยังไม่ตาย! คราวนี้เปลวไฟชั่วร้ายแห่งมังกรจะทำลายพวกแกเอง!”
‘ บุตรแห่งมนุษย์…ให้คุณเลือก เจ้านายของนายหรือผู้ที่อยู่ใกล้ชิดกับนาย … หากนายต้องการที่จะช่วยเหลือไว้ทั้งหมด นายต้องสามารถฆ่าเจ้านายของฉัน และตอนนี้เธอถูกครอบงำ มันเจ็บปวดที่เห็นเธอเป็นแบบนี้…ได้โปรดฆ่าเธอ’
“ทำไมไม่รีบโจมตี!? รีบๆฆ่ามันซะ!!”
ลิลิมสั่งมังกรของเธอ บาซิลลี่คือเป้าหมายคนแรกที่เธอต้องการ ลิลิมไม่เห็นด้วยกับผู้หญิงรอบๆตัวของรูเดิล
‘ อย่าครุ่นคิด บุตรของมนุษย์! ฉันใกล้ถึงขีดจำกัดของตัวเอง ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่จะสามารถคัดค้านคำสั่งเจ้านายของฉัน ‘
‘ …ไม่ ฉันไม่ต้องการที่จะไตร่ตรอง ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ต้องมากังวลกับฉัน ’
รูเดิลพึมพำในขณะที่เขามองไปที่มังกรบนท้องฟ้า
ในตอนนั้น มังกรแดงของแคทีย่าก็กระแทกกับมังกรลมของเธอ
“ฉันก็ไม่ได้รับมันจริงๆ แต่ขอใช้โอกาสนี้ในการวิ่ง รูเดิล!”
ยูเนียสใส่มือบนไหล่ของเขาและเรียกออกมา ลุกซ์ให้ยืมไหล่แก่บาซิลลี่และเวกัส ที่ได้รับบาดเจ็บ และทั้งหมดกำลังอยู่ในกระบวนการถอย
“ไปก่อน…ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำ”
“นายพูดเรื่องอะไร!? นายวางแผนที่จะกระโดดลงไปในการต่อสู้ของมอนสเตอร์!?”
ยูเนียสทัดทาน มังกรลมถูกกดลงโดยมังกรแดง และทั้งสองดรากูนที่ได้กระโจนออกจากหลังของมังกรก็ได้ต่อสู้กันอย่างเข้มข้นของเวทย์มนต์ในระดับสูง เป็นลิลิมที่กระโจนยิงเวทย์มนต์สลักเกลียวทั้งหมดรอบตัวตัว แคทีย่าดึงพลังทั้งหมดจากดาบวิเศษของเธอ พวกเขาเข้าไปในการต่อสู้แบบระยะใกล้
นั่นคือทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่มันก็เห็นได้ชัดถึงการต่อสู้ที่เหนือกว่านักเรียนทั่วไป การเคลื่อนไหวของแต่ละบุคคลได้ดำเนินการด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ และความแม่นยำในการโจมตีของทุกเวทย์มนต์ …โมเมนตัมของพวกเขาเป็นคนหนึ่งที่ทำให้แปลกใจ ไม่ว่าจะเป็นป่าโดยรอบที่ถูกทำลายออกไป สภาพแวดล้อมโดยรอบเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
“… ทั้งคู่เป็นคู่หมั้นของฉัน นี่เป็นปัญหาของฉันเช่นกัน”
“เจ้าโง่! มันไม่เกี่ยวข้องกันในตอนนี้…ในขณะที่พวกเขาเป็นคู่หมั้นกับนายทั้งสองคน …แคทีย่ายกปัญหาและเหตุการณ์ในวันนี้ จากนั้นกรณีที่เลวร้ายที่สุดคือลิลิมจะได้รับความตาย ! งานหมั้นเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น”
ดรากูนที่เปิดการโจมตีของบุตรชายคนโตของสามขุนนาง นั่นคือปัญหา แต่หากโลกรู้ว่าเธอใช้มังกรออกมาเพื่อความแค้นส่วนตัว ศักดิ์ศรีสากลของดรากูนจะตกลง เช่นนี้เป็นปัญหาที่เกี่ยวข้องของศักดิ์ศรีของอาณาจักร เธอจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโดนลงโทษขั้นรุนแรงได้
“คู่หมั้น หรืออดีตคู่หมั้นมันไม่สำคัญ ฉันตัดสินใจที่จะช่วยพวกเขา !”
รูเดิลมองไปที่ยูเนียสอย่างจริงจัง ยูเนียสยอมแพ้ให้แก่เขา ปล่อยลุกซ์ที่ต้องรักษาอาการบาดเจ็บให้แก่พวกเขา เขาตัดสินใจที่จะช่วยสนับสนุนรูเดิล
“เข้าใจแล้วล่ะ แต่เราจะทำอย่างไร? ฉันไม่คิดว่าเราจะสามารถหยุดการต่อสู้ของทั้งสอง”
“… ถ้าสามารถทำให้เหลือเพียงฉันและลิลิม ฉันสามารถที่จะทำอะไรบางอย่างได้”
“ฉันไม่รู้สิ่งที่นายกำลังวางแผน แต่ฉันจะทำอะไรบางอย่างกับแคที่ย่า เพื่อให้นายสามารถช่วยลิลิม โดยวิธีของนายที่ตั้งใจจะทำมัน”
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่…นั่นไม่ใช่ปัญหา!”
ยูเนียสให้คำตอบที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น รูเดิลมุ่งหน้าไปที่ลิลิมและแคทีย่าที่ต่อสู้กัน ยูเนียสถอนหายใจและตามเขาไปด้วย
“นายจะไม่เป็นไรจริงๆหรอ!?”
ได้ยินยูเนียสที่ร้องออกมาจากข้างหลัง รูเดิลคิดสิ่งที่เขาตัดสินใจภายในจิตใจของเขา
( แน่นอน ฉันจะต้องช่วยเธอ ! )
ooo
ทั้งสองมุ่งหน้ากลับออกไปยังสนามรบ ในขณะเดียวกันลุกซ์ที่เริ่มรักษาเวกัสและบาซิลลี่ เขาอาจจะใช้มาตรการฉุกเฉิน และหลังจากที่เขาทำเสร็จพวกเขาก็คิดจะออกจากป่าแห่งนี้โดยทันที ลุกซ์เองก็ยังกังวลถึงความปลอดภัยของเพื่อนของเขา แต่เขาก็กังวลเกี่ยวกับเบาะแสของพ่อค้าที่นำมันเข้าไปขณะที่เขาคิดมากกว่าบาซฺลลี่ พ่อค้าที่น่าสงสัยอย่างมากเขาสามารถคาดการณ์ที่เลวร้ายที่สุดและใช้เวลาในการดำเนินการที่เหมาะสม เขาจัดลำดับความสำคัญของบ้านเมือง
ในขณะที่เขาคิดเวกัสก็ได้มีน้ำตาเอ่อล้นออกมา
“นายกำลังอยู่ในความเจ็บปวด?”
ในขณะที่ลุกซ์ไตร่ตรองการรักษาของเขา เวกัสได้ส่ายหน้า
“เปล่า ฉันเพียงแค่รู้สึกละอายใจ…ฉันพูดอะไรบางอย่างที่เจ๋งๆให้รูเดิล แต่ในท้ายที่สุดการหนีคือทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันอยากจะเป็นคนที่สามารถช่วยใครได้สักคน…”
ในคำพูดของเวกัส ลุกซ์ไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไร แต่บาซิลลี่ได้กอดเขา
“นายเจ๋งมาก มันเป็นเพราะนายตัดสินใจที่จะเป็นเหยื่อล่อในตอนนั้น ฉันสามารถที่จะรวบรวมความกล้าหาญของฉันขึ้นมาได้…ฉันขอขอบคุณ”
“บาซิลลี่…”
ลุกซ์มองภาพที่อยู่เบื้องหน้าก็ยิ่งลืมในสิ่งที่เขาจะพูด ใบหน้าของเขามีรอบขีดข่วนและหันดวงตาของเขา เขาอธิษฐานพื่อให้รูเดิลได้ปลอดภัย . . .
