Volume 1 / Chapter 15
Volume 1 / Chapter 15
TL: LightNovelCafe
“สถานที่นี่คืออะไร?”
“ผมพบโดยบังเอิญในตอนที่ผมกำลังวิ่งหนี มีสถานที่แห่งอื่นไม่ไกลจากที่นี่ด้วย”
สถานที่แชบยาร์ตพาไปมันเป็นบังเกอร์ที่สามารถจุคนได้ประมาณ10คน มันยังมีทั้งอาหารและอุปกรณ์ให้แบบสุ่มอีกด้วย
เขาบอกว่าเขาไม่ได้ซื้อ ตั้งแต่ตอนนี้เขาพบมันแล้ว ไอเทมที่สามารถใช้ได้ในภารกิจ สามารถลืมได้เลยว่ามันเป็นความจริง
“โอดิน คุณผ่านการสัมภาษณ์.”
“สัมภาษณ์?”
จุนซังก้มหัวด้วยความขุ่นเคือง ดูเหมือนว่าแซบยาร์ตจะมีเกณฑ์ในการทดสอบเขา แซบยาร์ตรู้สึกโล่งใจ
“ผมเห็น3ข้อ.”
จากนั้นเขาก็อธิบาย.
ข้อแรกผมไม่ประมาณเขาเพราะเขายังเด็ก.
ข้อสองคือผมยอมให้เขา(แชบยาร์ต)จัดการมิวแทนทั้งหมด
ข้อสาม พวกเราค่อนข้างเหมือนกัน
เขายังเด็กอยู่แต่เขาก็มีก็มีมาตรฐานเป็นของเขาเอง เขาอาจจะถูกมองว่าเป็นคนที่รอบคอบมาก
“เกณฑ์ทั้งสามเหล่านี้มันยากที่จะทำตามหรอ?”
“ผมพยายามมองหาคนที่เข้ามาในตี้มากมาย แต่ก็ไม่มีใครสักคนที่ผ่านได้แม้แต่ข้อแรก.”
นับไม่ถ้วนที่เขาได้ยินเสียงหัวเราะและความไม่เชื่อเนื่องจากว่าเขายังเด็กและยังไม่ทิ้งความคิดว่ามันเป็นเกมส์ออนไลน์ พวกเขาเห็นว่าเขา(แชบยาร์ต)เป็นนักสู้
“ข้อที่สองคือการมองอยู่ด้านข้างเป็นสิ่งสำคัญ.”
มันไม่สำคัญที่เขาจะใช้คำที่รุนแรงในโพสต์ของเขาเพื่อที่จะพยายามกรองขยะออก คนที่เข้ามาก็เหมือนกัน
อย่าไรก็ตามเขาไม่ยอมแพ้ เขามีความเชื่อว่าจะต้องมีคนดีสักคน คนที่เหมือนกับจุนซังที่กำลังมองหาตี้อย่างขมขื่น
“จนถึงตอนนี้มีเพียงสามคนเท่านั้นที่ผ่านได้สองข้อ แต่พวกเขาก็ยังไม่ยอมวางใจและใช้ปืนยิงแมลงดูดเลือด.”
เขาสามารถเข้าใจได้ แมลงดูดเลือดต้องตายให้หมดก่อน คนเหล่านั้นไม่ได้ดูทักษะของแชบยาร์ตว่าน่าเชื่อถือหรือไม่.
จุนซังก็ไม่อาจจะรับประกันว่าเขาจะไม่ทำแบบเดียวกันหากเขาไม่เชื่อแชบยาร์ต อย่างไรก็ตามแมลงเหล่านั้นอันตราย
“ดังแต่ที่ผมผ่านการสัมภาษณ์แล้วถึงเวลาที่ผมจะได้รับความไว้วางใจ?”
“แน่นอน.”
จุนซังคิดว่าแชบยาร์ตน่ารัก แม้ว่าเขาจะไม่เหมือนกับเด็กน้อย แต่เขาก็ทำอย่างนั้น
มองในอีกมุมหนึ่งเขาก็เหมือนกับอีกคนนึง ทั้งทักษะและบุคลิกของก็น่าชื่นชม อายุไม่ใช่เกณฑ์ในการประเมิณ
“สิ่งที่ผมสามารพูดเพื่อให้ได้ความไว้วางใจนั้น?ข้อมูลที่ผมรู้เท่านนั้น?”
จุนซังพูดลวก เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขา(แชบยาร์ต)แปลกใจ
แชบยาร์ตเป็นบุลคลที่ต้องการเพือน แต่เขาไม่ต้องการที่จะเสียเปรียบ ตั่งแต่เขาไม่ได้ดูเหมือนกับที่เขาพูดก่อนหน้าเขาจะต้องใขข้ออ้างว่าเขาได้หลงกล
“ผมแน่ใจว่าคุณรู้อยู่แล้วว่ามิวแทนเลเวล2จะปรากฎขึ้นเมื่อมันมีตะแนน 1,000?”
“ผมเห็นมันในไลฟ์เวิร์ล.”
“จาก1,500จะออกมาสองตัว ผมคิดว่าจะมีมิวแทนเลเวล1ประมาณ400?”
จุนซังยังบอกอีกว่าพวกมันฉลาดพวกมันรู้ว่าของเหล่านี้เป็นวัตถุอันตรายต่อพวกมันและพวกมันก็จะสั่งให้คนแคระเดินลาดตะเวณไปรอบๆในขณะที่มันซ่อนตัว.
แชบยาร์ตถามขณะที่เขายังฟังอยู่ ความแตกต่างกับการอ่านและการฟังคนที่มีประสพการณ์เล่ามา กล่าวคือมันก็เหมือนกับหลักทฤษฏีและปฎิบัติ.
จากนั้นจุนซังก็พูดเรื่องที่สำคัญที่สุด
“การทำงานคนเดียวกับทำงานเป็นตี้มันจะมีความต่างกันมากเมื่อมาถึง1,000แต้ม แม้ว่าคุณจะเป็นคนเยี่ยมที่สุด100 คนต้นๆ คุณก็ไม่สามารถเอาชนะจำนวนของพวกมันได้.”
วู้ว.
แชบยาร์ตถอนหายใจ ไม่มีการโต้แย่งอะไร นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ปฎิบัติในภารกิจอื่นๆ
เขาใช้เวลาทุกอย่างในกล่องนี้ แต่เป้าหมายของเขาคือการได้รับคะแนนจากUnderpass และซื้ออุปกรณ์ที่ดีที่สุดจากร้านค้าระดับE เขาคิดว่าต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือน.
“ขณะที่เรากำลังทำกันอยู่นี่ผมจะบอกคุณอีกเรื่องนึง ผมได้รับ5,260แต้มในบทฝึกสอน ที่กลายมาเป็นรากฐานสำหรับอุปกรณ์เหล่านี้.”
“ภารกิจพิเศษ?”
“ผมเดาว่านั่นคือสิ่งที่เชื่อมโยงกันว่าทำไมพวกเราถึงก้าวหน้าไปอย่าวรวกดเร็ว ถ้าคุณอยู่ที่แห่งนึงในชั่วระยะเวลาหนึ่ง ตัวดูดเลือดที่ชั่วร้ายอาจจะปรากฎขึ้นหรืออาจจะมีรูปแบบอื่นได้อีก…”
แชบยาร์ตตกใจมาก เหมือนกับว่าเขาเห็นผี เขาพึมพำ
“โอ้ คุณรู้ได้อย่างไร…..!”
“การที่รู้ว่ามีภารกิจพิเศษหมายความว่าคุณได้ผ่านมันมาแล้วและ...มองไปที่การกระทำของคุณเมื่อเข้าสู่ Underpass ผทสามารถสัษนิฐานได้”
จุนซังไม่เพียงทองทักษะของแชบยาร์ตเขาเก็บคำพูดของแชบยารต์และการกระทำของเขาไว้ในใจเพื่อป้องกัน.
มันอาจจะเป็นเรื่องยากที่จะได้รับอะไรหลายๆอย่างจากสถานที่แห่งเดียว แต่รายละเอียดแต่ละแบบสามารถประกอบกันได้เมื่อรวมมันเข้าด้วยกัน เหมือนกับปริศนา
“ด้วยสิ่งเหล่านี้ผมเชื่อว่าคุณก็มีสิ่งที่ต้องการพูดด้วยเหมือนกัน.”
การพูดเพียงคนเดียวมันไม่สามารถเป็น ให้-และ-รับ ได้ เนื่องจากเขาสอนแชบยาร์ตบางอย่างที่เขาไม่รู้จัก แชบยาร์ตก็ควรจะทำแบบนั้นด้วย
“ผมรู้เฉพาะสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในUnderpass เท่านั้น.”
ฉึบ.
จุนซังเดินหน้าต่อไปโดยไม่สนใจเรื่องดังกล่าว
คนฟังสามารถตัดสิยว่ามันมีประโยชน์หรือไม่ แม้ว่าจะไร้ประโยชน์แต่เขาก็ชอลแชบยาร์ต เขาจะพอใจกับการเป็นเพือนสนิท.
“นั่นสินะ 12วันก่อนผมได้เข้ามาในUnderpass กับตี้6คน.”
เขากำลังขยายความจำของเขา
แชบยาร์ต นึกถึงตอนที่เขาก้าวเข้าสู่Underpassเมื่อ12วันก่อน
***
แชบยาร์ตที่เข้าร่วมปาร์ตี้เป็นครั้งแรก นอกจากนี้ตี้ของเขายังถูกทำลาย
เหตุผลที่เขาเลือก Underpass ก็ไม่มีอะไรพิเศษมาก มันก็แค่พวกเขากำลังมองหาภารกิจ500แต้ม หากจะพูดง่ายๆ เขาต้องการที่จะหาภารกิจที่ง่ายและได้แต้มท
เริ่มต้นได้อย่างราบรื่น เนื่องจากพวกเขามีประสบการณ์ในLM พวกเขารู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง พวกเขาระมัดนะวังที่จะเผชิญหน้ากับแมลงดูดเลือด
เนื่องจากมีทั้งหมด6คนและพวกเขาก็มีฝีมือพอสมควรในLMดังนั้นการจำทำสำเร็จไม่ใช่ปัญหา.
จากนั้นหนึ่งในสมาชิกกำลังมองไปรอบๆUnderpassด้วยความสนุกแทนที่จะรีบกลับ.
ตี้ของเขาได้ตกลงกันอย่างดี นี่เป็นภารกิจระดับEอยู่แล้ว แมลงดูดเลือดไม่ก่อให้เกิดอันตรายมากนัก นี่เป็นเหตุผลให้กลุ่มของเขาถูกกวาดล้าง
“คุณไม่ได้ยินเกี่ยวกับปัญหาโดยรวมกับผู้ช่วยเหลือของคุณ?”
“…..เราได้ยิน แต่เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างนี้.”
จิ๊.
จุนซานแสดงออกอย่างขมขื่น ข้อมูลจากผู้ช่วยเหลือเป็นพื้นฐาน แต่คุณสามารถหลีกเลี่ยงความตายที่ไม่คาดหมายได้ด้วยการทำตามคำแนะนำของเขา พวกเขามองข้ามสิ่งนั้น
มันเป็นเรื่องยากที่จะอยู่รอดได้ในขณะที่ระมัดระวังเฉพาะสิ่งที่มองเห็น โอกาศในการรอดจะอยู่สูงขึ้นเมื่อมีการระมัดระวังสิ่งที่มองไม่เห็นไม่ว่าจะด้วยแบบไหน.
ตี้ของแชบยาร์ตไม่สนใจคำเตือนเหล่านี้และข้ามแม้น้ำไม่หวนกลับ
เขาสามารถเอาใจใส่ด้วยมือเพียงข้างเดียว เขาเคยฟังโอดิน แต่เขาก็ไม่เคยเข้าใจเนื้อหาพวกนี้มันทำให้เขาประสบเจอกับคาอิคัต.
“ขณะที่เราเดินไปตามทางในUnderpassเราได้มาถึงรังของแมลงดูดเลือดที่ชั่วร้ายและภารกิจก็เปลี่ยนจากEเป็นD.”
ซิกซิก.
พวกเขาได้ยินเสียงมาจากรูที่พวกเขาเห็นหลังจากที่เขาเดินผ่าน
พวกเขาคิดว่ามันเป็นเสียงลมพัดผ่าน แต่พวกเขาก็โยนระเบิดในจากกล่องเข้าไปและเปิดประตูนรกด้วยตัวของเขาเอง.
“แมลงดูดเลือดที่ชั่วร้ายได้ออกมา2ตัว.”
แมลงดูดเลือดที่ชั่วร้ายอยู่ในเลเวล3 พวกมันเป็นตัวเต็มวัยของแมลงดูดเลือด พวกมันน่ารังเกียจเนื่องจากมันเป็นการผสมกันของไส้เดือนและตะขาบ.
มันดูน่ากลัวโดยธรรมชาติของมัน มันสนุกกับการแทงฝ่ายตรงข้ามด้วยหนามของมันหรือไม่ก็รัดตัวเหยื่อจนขาดออกจากกัน
มันได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของมิวแทนเลเวล3 มันเร็วอย่างไม่น่าเชื่อและการเคลื่อนไหวของมันก็เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด แต่พวกมันออกมาพร้อมกัน2ตัว? นั่นเท่ากับเป็นหายนะ
“การเลื่อนระดับของภารกิจไม่มีตัวเลือก?”
“เราถูกบังคับ เราอาจจะมีถ้าเราไม่ถูกมันเจอซะก่อน แต่เราก็ไม่มีตัวเลือกเนื่องจากพวกมันเห็นเราแล้ว.”
“ดังนั้นคุณจึงถูกบังคับไม่ให้กลับ”
“ไม่.”
การบังคับกลับของไลฟ์เตอร์จะทำให้เสียแต้มตอบแทนเท่านั้นเมื่อพวกเขาเคลื่อนไหวเข้ามาแล้วมันก็เป็นไปไม่ได้
เมื่อเขาถามโอดินเกี่ยวกับหลักการ โอดินบอกว่ามันต้องทีพื้นที่มากพอที่จะเคลื่อนย้ายและต้องใช้ระยะเวลานึง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถทำได้ในเวลาจวนตัวจริงๆ
เวลาในการประเมิณผลตอบแทนคือ5-6วินาทีการที่จะอยู่ในช่วงเวลานั้นขณะที่แมลงดูดเลือดที่ชั่วร้ายกำลังเข้ามา หมายความว่าพวกเขาต้องตายเพราะความไม่แน่นอนของตนเอง
“แม้ว่าจะเป็นแบบนั้นคุณก็ยังมีฟืนที่ดีมาก คุณอาจจะทำให้เกิดบาดแผลเป็นจำนวนมากได้”
“บางที…..”
“ตี้ของพวกเรามีฟืนพกและSMGอย่างง่ายๆเท่านั้น.”
อุ๊.
จุนซังร้องออกมา เขาคิดว่าแชบยาร์ตคงจะเห็นการตายของตี้เขาตั้งแต่คนแรกจนคนสุดท้าย เมื่อแมลงดูดเลือดกำลังกินเครื่องในเพือนของพวกเขา
มันเป็นไปได้ยากแม้ว่าจะมีเรดไฟ สำหรับกระสุนเจาะเกราะก็จำเป็นอย่างมากเช่นกัน ปืนไรเฟิลของแชบยาร์ตยิ่งไม่เหมาะเข้าไปใหญ่
“2คนตายและอีก4คนรวมทั้งผมวิ่งหนี.”
“คุณไม่ต้องแสดงเบื้องหลังของคุณ.”
“ไม่มีอะไรที่เราจะทำได้ มีเพียงตัวเลือกที่ว่าจะตายหรือวิ่งหนี.”
แมลงดูดเลือดมรการพัฒนาด้านการรับกลิ่นเท่านั้น แต่แมลงดูดเลือดที่ชั่วร้ายมีความรับรู้จากสัมผัสทั้ง5 พวกมันเป็นนักล่าตามธรรมชาติ มันจะไม่ปล่อยเหยื่อของพวกมันเมื่อมันเล็งเป้าหมายไว้แล้ว.
“แต่ละคนค่อยๆถูกล่า นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมหวาดกลัวด้วยเช่นกัน.”
เมื่ออารมณ์และเสียงกรีดร้องดังแตกต่างดังขึ้นมันทำให้ผมยกระดับ
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงสถานที่แตกต่างกันในระหว่างที่เขาวิ่งหนี โชคดีที่เพือนของเขาคนนึงรอด แต่เขาก็หมดสติไปหลังจากเห็นอีก4คนตาย
“นั่นก็คือเมื่อคุณพบบังเกอร์?”
“ไม่ มันแตกต่างกัน”
“คนอื่น…..”
“วิธีการเข้ามาในบังเกอร์แต่ละอันก็แตกต่างกัน.”
พวกเขาสามารถหาบังเกอร์เหล่านี้ได้ขณะที่ประตูแต่ละแห่งปิดอยู่ บังเกอร์ที่แชบยาร์ตกำลังพูดถึงคืออีกที่นึง มันต้องเข้าจากด้านบนเหมือนกับรถถัง
“ผมกลายมาเป็นรวดเร็วขึ้นหลังจากที่ผมพบพวกมันหลังจากที่เจอ.”
“งั้นเขาก็เลยถูกลากออกไป”
“ไอ้พวกนี้ไม่สามารถฆ่าผมได้ถ้าไม่ลากผมออกไป ดังนั้นผมจึงคลานเข้าไปและอาศัยอยู่ในนั้น.”
หน้าของแชบยาร์ตกลายเป็ยมืดลง เขารู้สึกผิด ราวกับว่าเขาสละเพือนของเขาเพื่อนความอยู่รอดของตนเอง
“ผมจะพูอะไรสักอย่าง แต่คุณสามารถฟังในลักษณะที่ผู้ใหญ่บอกกับเด็กได้ไหม?”
“ผมจะฟัง”
“คุณไม่สามารถเป็นอิสระจากความตายเป็นครั้งที่สองหลังจากที่คุณเข้ามาที่นี่ แต่ถ้าคุณมีส่วนร่วมกับการไม่ให้คนตายเพิ่มของอีกคนนึง.”
“มันหมายความว่าไง?”
“ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม.”
“นั่นมันยาก.”
“ผมจะแก้ปัญหาให้คุณ คุณเคยฆ่าคนเป็นๆหรือไม่?”
“ไม่เคย!”
แชบยาร์ตบอกปัดอย่างมีอารมณ์ คุณไม่สามารถบอกได้อัติโนมัติว่าเขาบริสุทธิ์เพียงเพราะเขายังเด็กอยู่ แต่เขาก็ไม่ใช่ตยที่จะฆ่าคนอื่นเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง
“แต่นั่นแหละ ถ้าคุณไม่ได้ทำให้มันเกิดขึ้นก็คือชะตากรรมของคนที่จะตายที่นั่น และนี่คือโชตชะตาที่คุณยังมีชีวิตอยู่.”
