ตอนที่ 25 เทือกเขานาดุน 3
จอมเวทย์นั้นได้เปรียบอัศวินตรงที่สามารถโจมตีได้จากระยะไกล แต่ทว่า ถ้าอยู่ในระยะประชิดละก็ต่อให้เป็นจอมเวทย์ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ก็ตามพวกเขาจะกลายเป็นร่างไร้ศีรษะทันทีเมื่อเข้าใกล้เหล่าอัศวิน
และมันก็เช่นเดียวกันกับ บอสฮ้อปก๊อบลิน ที่มีพลังทางกายสูงกว่ามนุษย์หลายเท่า
อย่างไรก็ตาม ธีโอดอร์นั้นกลับวิ่งเข้าหามัน
‘ถ้าฉันถอยไป ฉันจะตาย!’
ถ้าเป็นจอมเวทย์ที่ไร้ประสบการณ์แน่นอนพวกเขาจะเลือกหนีและจะตาย ธีโอคบฟันแน่นและพุ่งเข้าใส่ จากสัญชาตญาณของเขามันบอกว่าการถอยห่างจาก มันไม่ใช่ทางเลือกที่ถูกต้อง
ธีโอนั้นอยู่ห่างเพียงห้าก้าวจากระยะการโจมตีของหอกเท่านั้น ตอนนี้มันไม่สามารถที่จะฆ่าเขาได้โดยการขว้างหอกแล้ว อย่างไรก็ตามธีโอนั้นไม่สามารถสู้กับหอกได้ด้วยเวทย์ขั้น3ของเขา แม้ว่าเขาจะหลบหอกได้ก็ตาม แต่ขวานก็จะตัดหัวของเขา
“Haste!” เวทย์เร่งความเร็วได้ห่อหุ้มรอบตัวของธีโอ การเคลื่อนไหวของเขากลายเป็นเร็วขึ้น เขาไปโผล่อยู่ข้างหน้าของบอสฮ้อปก๊อบลินในทันที
มันกำลังยกขวานไว้เหนือหัวของมันราวกับมันสามารถที่จะผ่าลงมาในตอนไหนก็ได้ ธีโอนั้นได้ฝึกฝนร่างกายมาแค่2เดือนเท่านั้น และความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย เขานั้นไม่สามารถที่จะหลบขวานนั่นได้แน่ แต่ทว่า
ธีโอ นั้นได้ตะโกนเรียกมิตราออกมาขณะที่กำลังไถลไปข้างหน้า “ตอนนี้แหละ!”
ในขณะนั้นบอสฮ้อปก๊อบลินที่กำลังจะฟันขวานลงมาที่เขานั้น จู่ๆก็เสียสูญ ทรุดลงไปทันที มิตรานั้นได้สร้างหลุมที่เท้าขวาของมัน ลึก30เซนติเมตร และด้วยเหตุนี้ขวานจึงฟันโดนอากาศที่ว่างเปล่า
ทันใดนั้น ธีโอก็ได้ยกมือเล็งไปที่ด้านข้างของบอสฮ้อปก๊อบลิน
“บอลเพลิง!”
บอลเพลิงนั้นโดนเข้าเต็มๆที่ด้านข้างของบอสฮ้อปก๊อบลิน
บูมมม!
คลื่นกระแทกที่เกิดจากแรงระเบิด ทำให้ธีโอต้องถอยหลังไปหลายก้าว ถ้าเป็นปกติ ฮ้อปก๊อบลินธรรมดาสมควรตายไปแล้ว แต่นี่มันคือบอส มันไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงเท่าไร ธีโอนั้นพยายามมองเข้าไปในกลุ่มควัน
‘บ้าเอ้ย ถ้าหัวของมันโผล่ออกมาละก็ ฉันจะใช่กระสุนเวทย์ทันที’
Alfred-style Magic Missile หรือที่เรียกว่า กระสุนเวทย์นั้นสามารถเจาะผิวหนังของบอสฮ้อปก๊อบลินได้อย่างง่าย
ผิวหนังของพวกสัตว์ประหลาดนั้นแข็งกว่ามนุษย์มาก และโครงสร้างของร่างกายก็แตกต่างกันมากอีกด้วย ดังนั้นธีโอจำเป็นต้องโจมตีจุดสำคัญของร่างกายเพื่อให้เกิดบาดแผลร้ายแรง แต่น่าเสียดายเขานั้นไม่เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับพวกฮ้อปก๊อบลินเลย
ดังนั้นเขาจึงใช้บอลเพลิงแทนที่จะใช้ กระสุนเวทย์
โฮกกกกกกกก!
เสียงคำรามดังลั่นเนื่องจากความเจ็บปวดและความโกรธ ดังออกมาจากภายในกลุ่มควัน บอลเพลิงนั้นโดนตัวมันเต็มๆและความร้อนนั้นก็ทำให้มันเจ็บปวดอย่างมาก อย่างไรก็ตามพลังการต่อสู้ของมันนั้นยังคงแข็งแกร่งดั่งเดิม
“บอลเพลิงนั้นไม่เพียงพอ” ธีโอพึมพำหลังจากเห็นสภาพของบอสฮ้อปก๊อบลิน
ในเวทย์ขั้น3นั้น บอลเพลิงถือเป็นเวทย์ที่รุนแรงที่สุดแล้ว ในเมื่อมันไม่ได้ผล ดังนั้นเขาจึงเหลือทางเลือกแค่สองทางเลือก ..... สองวิธีในการโจมตีเพื่อเอาชนะมัน
‘กระสุนเพลิง(Blaze Shell) หรือ กระสุนเวทย์(Magic Bullet)’
ข้อแรกนั้นถูกตัดออกไปทันที ธีโอนั้นสามารถใช้กระสุนเพลิงได้ เนื่องจากเขาได้กิน ‘เปลวเพลิงคำราม’เข้าไป แต่การร่ายเวทย์นั้นนานเกินไป เขาคงจะตายไปสิบครั้งถึงจะร่ายเวทย์เสร็จ
มันคงจะดีกว่านี้ถ้าทหารรับจ้างคนอื่นๆมาช่วยเขาจัดการกับมัน แต่....
‘ฟู่ มันเป็นสิ่งที่ฉันผิดหวังมาก’
ทหารรับจ้างนั้นได้หนีไปทันทีที่ได้เห็นบอสฮ้อปก๊อบลิน ไม่ว่าเงินจะมากแค่ไหนแต่คงไม่คุ้มถ้าพวกเขาต้องตาย แต่โชคดีหน่อยที่พวกเขาไม่สามารถหลบหนีไปได้เนื่องจากต้องคอยต่อสู้พัวพันกับเหล่าฮ้อปก๊อบลิน
“….เอาละ”
ธีโอจ้องมองไปที่ดวงตาสีแดงฉานของบอสฮ้อปก๊อบลินและรวบรวมพลังเวทย์ไว้ในแขนของเขา เขามีโอกาสค่าสองครั้งเท่านั้น
ถ้าธีโอ ยิงด้วยพลังของเขาทั้งหมดเพื่อให้สามารถเจาะการป้องกันของมัน เขาจะสามารถใช้เวทย์ได้แค่สองครั้งเท่านั้น
มันจะแตกต่างออกไปถ้าผู้ใช้คืออัลเฟรด แต่นี่เป็นข้อจำกัดของธีโอที่ยังไม่เข้าใจเวทมนต์อย่างแตกฉาน
บอสฮ้อปก๊อบลินที่กำลังกู่ร้อง และ ธีโอดอร์ มิลเลอร์ กำลังรวบรวมพลังเวทย์ การเผชิญหน้าระหว่างสิ่งมีชีวิตทั้งสองก็ได้แตกหักอย่างฉับพลัน
ฮว้ากกก!
บอสฮ๊อปกีอบลินพุ่งมาหาเขาทันทีที่หมดความอดทน
ฟุบ!
มันพุ่งเข้ามาพร้อมหอกและพยายามที่จะแทงให้ทะลุร่างของธีโอ ถ้าธีโอไม่หลบถอยหลังไปละก็ เขาคงจะตายไปแล้ว จากนั้นก็มีขวานตามมาในทันที ขวานนั้นมีกำลังมากพอที่จะผ่าท่อนซุงขนาดใหญ่ให้ขาดเป็นสองส่วนได้เลย
“มิตรา”
มิตราตอบสนองต่อการเรียกทันทีและได้สร้างหลุมใต้เท้าของมันเหมือนเดิม
อุก อะอุก!
แทนที่มันจะวิ่งอย่างโง่งมเช่นปกติ มันกลับกระโดดข้ามหลุมได้ทันพร้อมกับชูขวานขึ้น จากนั้นมันก็หัวเราะเยาะใส่ธีโอพร้อมกับ ประกายแห่งความคลั่งในดวงตาของมันได้หายไปแล้ว แม้มันจะเจ็บปวด แต่มันก็ฉลาดและเรียนรู้วิธีหลบเลี่ยง มันจำได้ว่ามันเคยโดนเช่นนี้มาแล้ว ดังนั้นแผนนึ้จึงใช้กับมันเป็นครั้งที่สองไม่ได้
ในขณะที่มันกำลังหัวเราะเยาะใส่ธีโอนั้น
ปึก!
ปรากฏหลุมอีกหลุมขึ้น แต่ทว่าไม่ใช่สร้างเพื่อวางกับดักมัน แต่เป็นที่เท้าของธีโอแทน
ฟุ้บ!
ขวานนั้นโจมตีได้แต่อากาศเช่นเคย ธีโอนั้นได้ล้มลงอย่างกระทันหัน ทำให้ขวานนั้นพลาดไป บอสฮ้อปก๊อบลินกลายเป็นสับสนงุนงง ขณะนั้นเอง ธีโอผู้ที่ล้มลงอยู่บนพื้นในระยะประชิดกับบอสฮ้อปก๊อบลิน ก็ได้ชี้นิ้วเล็งไปที่ใบหน้าของบอสฮ้อปก๊อบลิน ในระยะนี้มันไม่สามารถที่จะหลบกระสุนเวทมนต์ได้
แสงสีฟ้าได้พุ่งออกไปจากปลายนิ้วของธีโอ
ฟุบบบ!
พลังเวทย์ที่ถูกบีบอัดเป็นเส้นแสงเล็กๆได้พุ่งไปอย่างรวดเร็ว เสียงของมันที่พ่งตัดผ่านสายลมเป็นตัวบ่งบอกถึงพลังของมันได้เป็นอย่างดี แสงสีฟ้าได้พุ่งตรงไปที่หัวของบอสฮ้อปก๊อบลินอย่างรวดเร็ว
‘โดนแน่!’
แต่ทว่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัญชาตญาณของมันหรือเปล่ามันสามารถที่จะยกขวานขึ้นมาป้องกันไว้ได้ทัน
แกร๊ง!
เศษชิ้นส่วนของขวานได้หลุดกระจายออก และได้เจาะทะลุขวานไป ทว่านั้นทำให้พลังของมันลดลง แสงพุ่งเข้าใส่ที่หน้าผากของบอสฮ้อปก๊อบลิน แต่ไม่รุนแรงพอที่จะเจาะทะลุหัวของมัน เลือดของมันสาดกระเซ็นออกมาและล้มลง
มันได้ลุกขึ้นและลูบที่หน้าผากของมันที่เลือดของ
“บ้าเอ้ย มันตื้นเกินไป!”
บาดแผนนั้นตื้นเกินไป แสงนั้นได้จางหายไปก่อนที่จะเจาะทะลุหัวของมัน เป็นเพราะได้ถูกขวานลดทอนพลังอำนาจบางส่วนของมันไป ด้วยเหตุนี้ธีโอจึงเหลือกระสุนเวทย์อีก1นัดเท่านั้น มันจะต้องจบลงในการโจมตีครั้งต่อไป
อุก อุอุอุกอุก ...
กระสุนเวทย์ของธีโอนั้นน่ากลัวเกินไป บอสฮ้อปก๊อบลินเลยไม่กล้าเข้ามาใกล้เขาอีก มันถือหอกไว้และแกว่งไปมา หมุนซ้ายหมุนขวาเคลื่อนที่ไปมา ไม่มีช่องว่างใดๆ ธีโอไม่มีความมั่นใจเลยที่จะโจมตีมันขณะที่มันเคลื่อนไหวเช่นนี้
ในที่สุดระยะห่างระหว่างทั้งสองก็ห่างไกลกันเรื่อยๆ
‘ท่าแบบนั้นมัน...!’
มันยกแขนขึ้นตั้งท่าราวกับกำลังยิงธนู หอกถูกดึงไปข้างหลังราวกับกำลังง้างธนู เป็นท่าทางของคนที่กำลังจะขว้างหอก ท่าที่น่ากลัวที่สามารถคุมคามชีวิตของธีโอได้กำลังถูกนำมาใช้อีกครั้ง
ธีโอได้ยกแขนขวาขึ้น ข้างที่ยังมีกระสุนเวทย์อยู่1นัด
วิ้ววว!
เสียงลมหนาวที่พัดผ่านมาในขณะที่ทั้งสองสิ่งมีชีวิตกำลังเตรียมโจมตีใส่กัน
เกิดความตึงเครียดขึ้น แม้กระทั่งทหารรับจ้างและพวกฮ้อปก๊อบลินยังหยุดต่อสู้เพื่อเฝ้าดูผลลัพธ์ ฝ่ายที่ชนะจะเป็นตัวตัดสินสงครามครั้งนี้....
บอสฮ้อปก๊อบลินเป็นฝ่ายเริ่มขยับตัวก่อน
ฮวากกก-!
มันวิ่งมาทางเขาด้วยความเร็วราวกับสายลม ด้วยความเร็วเช่นนี้มันจะมาถึงตัวเขาภายใน5วินาทีหรือน้อยกว่านั้น แผ่นหลังของธีโอเย็นเฉียบ อย่างไรก็ตามบอสฮ้อปก๊อบลินที่ตระหนักถึงความน่ากลัวของกระสุนเวทย์ได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศและขว้างหอกลงมา
‘มันใกล้เข้ามาแล้ว!’
ธีโอได้คิดไว้แล้วว่ามันจะบุกมาเช่นนี้ แต่ทว่าเขาก็ยังอดรู้สึกตื่นตระหนกไม่ได้ แม้เขาจะมีความทรงจำของอัลเฟรด แต่นี่เป็นการสู้แบบจริงจังครั้งแรกของเขา กลิ่นของเลือดและจิตสังหารได้แผ่กระจายไปทั่วสนามรบทำให้ร่างกายของเขาสั่น อย่างไรก็ตาม จอมเวทย์นั้นสู้ด้วยสมองไม่ใช่ด้วยร่างกาย ธีโอจึงหยิบการ์ดที่เขาได้เตรียมเอาไว้ออกมา
‘จดจำ(สกิลที่มันสามารถบันทึกเวทมนต์ไว้ได้อะครับ)
เปิดการใช้งานทั้งหมด’
เวทมนต์สามบทที่ถูกเก็บไว้ก่อนหน้านี้ถูกใช้ออกมาพร้อมกัน
“จงขึ้นมา!กำแพงดิน!”
หอกนั้นไม่สามารถที่จะป้องกันได้ด้วยกำแพงเพียงชั้นเดียวหรือสองชั้น เขาจึงเสกกำแพงดินออกมาสามชั้น และทำให้มันแข็งแรงขึ้นโดยมิตรา
หอกเหล็กได้พุ่งเข้าใส่กำแพงดิน
ปึง!
หอกนั้นทะลุทะลวงเข้ามาตามที่ธีโอคาดไว้แต่มันก็หยุดลง
ธีโอสอดนิ้วใส่รอยแตกที่หอกได้เจาะไว้และพูดว่า“เสร็จฉันละ”
ดวงตาของเขาจ้องมองเป้าหมายอย่างไม่คลาดสายตา เป้าหมายยังคงอยู่บนอากาศ มันแตกต่างจากบนพื้นดิน ไม่มีสัตว์ชนิดใดที่สามารถเคลื่อนที่บนอากาศได้อย่างอิสระถ้าไม่มีปีก และบอสฮ้อปก๊อบลินก็เช่นกัน
แสงสีฟ้าครั้งที่2ก็ได้พุ่งผ่านความมืดมิดไปบนท้องฟ้า
จึก!
บอสฮ้อปก๊อบลินได้เอาแขนสองข้างไขว้กันเพื่อป้องกันหัวของมัน แต่กระสุนเวทย์นั้นรุนแรงเกินไป มันเจาะทะลุแขนทั้งสองข้างและพุ่งเข้าใส่หัวของบอสฮ้อปก๊อบลินทะลุออกไป
มันได้ตายลงทันที ร่างกายที่ไร้ซึ่งชีวิตได้ตกลงมาบนพื้น
ปึง!
เกิดเสียงดังเมื่อร่างกายของมันตกลงมาบนพื้น พื้นกลายเป็นหลุมลึก2เมตรทันที นี่แสดงให้เห็นว่าร่างกายของมันนั้นหนักเพียงใด
ธีโอวางเท้าของเขาบนร่างของบอสฮ้อปก๊อบลินและชูกำปั้นขึ้นมา
“โอว เฮฮฮฮ!” ทหารรับจ้างที่เห็นชัยชนะของเขาตะโกนก้องไปทั่วสนามรบ
ฮ้อปก๊อบลินที่เหลือนั้นในไม่ช้าก็ตระหนักได้ว่าพวกมันได้พ่ายแพ้แล้วรีบหนีไปในป่าทันที ทิ้งศพของพวกมันไว้ข้างหลัง
การรบครั้งแรกของธีโอในเทือกเขา นาดุน จบลงอย่างสวยงาม
ปล.เสา อาทิต ไปต่างจังหวัดไม่ว่างนะครับ เดี๋ยวจะมาชดเชยให้วันจันทร์นะครับ
