Chapter 126: Shadow of Nothingness, Contegonom (1)

Chapter 126: Shadow of Nothingness, Contegonom (1)

---

หลังจากเดินทางผ่านเปรูเราได้เดินทางไปยังดันเจี้ยนในบราซิลอย่างปลอดภัย มันก็น่ากลัวเหมือนเปรู.

“มาสเตอร์. ผมคาซ่าดีใจที่ได้เจอคุณ.”

คาซ่าและดาร์เอลฟ์เดินเข้ามาหาพวกเขาปกปิดสิ่งสกปรกด้วยฟางเพื่อสำรวจดันเจี้ยนของโอคูลอส.

“มีการเคลื่อนไหวอะไรที่พอจะเห็นหรือไม่?”

คาซ่าลังเลสักพักก่อนที่จะตอบกลับ.

“นั่น..มันเป็นเพียงเสียววินาทีเท่านั้น แต่มีพลังเวทย์มากมายในดันเจี้ยน มันหายไปแทบจะในทันทีผมคิดว่าผมเข้าใจผิด ในเวลาเดียวกันการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตก็ลดลง.”

เห็นได้ชัดว่ามันส่งผลทางลบต่อสิ่งมีชีวิต.

คิ้วของผมขมวด.

‘การอัญเชิญสำเร็จ.’

ผมไม่รู้เงื่อนไขเกี่ยวกับการอัยเชิญ และไม่รู้ว่ามีวิธีแบบไหนบ้าง ผมรู้สึกกลัวว่ามันจะเหมือนกับชีวิตที่แล้วของผม ที่กำลังเดินไปท่ามกลางความโง่เขลาของตนเอง.

"ดีมาก”

แต่ผมกลับไม่ได้ชื่นชมคาซ่าและดาร์กเอลฟ์ พวกเขาปักหลักและไม่ได้นอนเพื่อสืบความคืบหน้าของดันเจี้ยน.

"ขอบคุณ!"

ผมไม่สนใจธนูของพวกเขาและเอาวาธกับดาบจักพรรดิออกมา.

ดันเจี้ยนอยู่ใกล้พอที่จะสังเกตเห็น หากโอคูลอสรู้ว่ามีอันตรายแล้วมีโอกาศสูงที่เขาจะเคลื่อนไหวสิ่งมีชีวิต.

ผมมุ่งมั่นทีจะทำลายฝ่ายตรงข้ามเมื่อผมมีเป้าหมายที่ชัดเจนแบบนี้แล้วผมจะไม่ลังเล.

ครสปี้, คาซ่าและทัสมาบ...การเตรียมพร้อมเสร็จสิ้นแล้ว.

ใช่ สิ่งที่จำเป็นตอนนี้ก็คือ ความเร็ว!

"ไปลย."

ผมวิ่งนำหน้าเข้าไปในดันเจี้ยน.

มดยักษ์โผล่ออกมาจากดิน.พวกมันเรียว่า ‘มดสงคราม’ มันเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตขั้นต่ำ ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงมากเกี่ยวกับพวกมัน แต่มันมีหลายร้อยหลายพันทำให้ลำบากเล็กน้อย.

เป็นเรื่องปกติที่ต้องระวังแม้ว่าจะเป็นสัตว์ชั้นต่ำ แต่ผมต้องการที่จะทำหน้าที่อย่างรวดเร็ว บางคนอาจจะสั่งซื้อมันและให้มันวิ่งไปรอบๆเรื่อยๆ ... มันแตกต่างจากพฤติกรรมปกติของสัตว์.(ปั๊มตัวนั่นเองซื้อมาเพื่อถ่วงเวลา)

"กริฟฟิน.”

กี๊!

แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บจากเจ้าเนื้อแต่มันก็ฟื้นฟูขึ้นมาทันเวลา.ฝุ่นทรายกระจายออกจากสกิลไฟและสายฟ้า (Epic) ที่โจมตีลงพื้นดิน.

กรา รุ รุ รุง!

มันเป็นเรื่องน่าสะพรึงมากที่มดหลายร้อยหลายพันตัวได้ละลายหายไป

แม้ว่ามันจะเยอะแต่มันก็เป็นสัตว์ชั้นต่ำเท่านั้น.มันไม่สามารถสู้กับกริฟฟินได้.

มดถูกทำลายโดยไม่เหลือ เผ่าเคอร์ไล่ล่ามดที่เหลืออยู่.

มองไปที่เวลานั่นสิ? มันน้อยหว่า5นาที.ก็เสร็จสิ้นแล้ว.ศัตรูถูกกวาดออกไปอย่างหมดจรด.

คาซ่าได้วางแผนในการเดินทางล่วงหน้าไว้แล้ว.แต่ผมไม่เห็นมดสงครามอีกจนกระทั่งชั้นที่5.

‘มดถ้ำ.’

ดันเจี้ยนของโอคูลอสมีแต่มด.

สิ่งมีชีวิตทุกตัวเป็นมด.

ชั้น6.

มันเป็นครั้งแรกที่เกิดการเปลี่ยนแปลง.

รังไข่. ไข่ของมดนับหมื่นตัว.มดยามเฝ้าอยู่ด้านหน้า. สัตว์ชั้นต่ำเลเวล3.มันมีขนาดใหญ่กว่ามดสงครามและมีขากรรไกรที่กว้างมาก. ความเร็วและพลังของพวกมันไม่สามารถประมาทได้.

"เผามัน.”

สัตว์ชั้นต่ำมดยาม.

การทำลายที่เก็บไข่ไม่ใช่ปัญหา.

ดันเจี้ยนกว้างกว่าที่เห็นมาก แม้กระทั่งไฟและสายฟ้าของกริฟฟินยังต้องใช้เวลา.

อย่างไรก็ตามผมยังมีโกเลมไฟอีกสามตัว สถานการณ์นี้ไม่จำเป็นต้องกั๊กไว้ใช้มันหมดหน้าตัก เพื่อเผารังไข่ของมัน.

โกเลมไฟไม่สนใจการโจมตีจากมดยาม พวกเขามีการป้องกันที่แข็งแกร่งไม่มีอะไรทำลายมันได้.

ตึง! ตึมมม!

หลังจากที่ได้รับสัญญาณของผม โกเลมไฟได้ยิงลูกไฟเข้าไปพื้นดินสั่นทุกครั้งที่มันกระทบ.

ฟี้~~!

ไฟที่ออกมจากมือของโกเลมไฟ รังไข่ไม่สามารถทนได้ มดยามรีบไปป้องกันแต่มันก็ถูกเผาทันทีที่เข้าไปโจมตี.

มันง่าย ไม่มีอะไรน่ากลัว ในรัดับนี้ไม่นานคงไปถึงชั้นบน.

ผมค่อยๆก้าวไปชั้นบนของดันเจี้ยน.

‘มันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะไม่เห็น?’

มีสัตว์เข้ามามากกว่า 5,000 ตัว มีเวลาเหลือเฟือสำหรับเจ้าของดันเจี้ยนที่จะสังเกตเห็น แต่ไม่มีการเคลื่อนไหว.

เขากำลังล่อให้ผมขึ้นมา? หรือว่าเขามั่นใจว่าผมไม่สามารถปีนไปได้.

ไม่ว่าเหตุผลใด..ผมไม่สามารถผ่อนคลายได้.

ผมไม่รู้ความสามารภของโอคูลอส นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับผม.

ชั้น11.

มอนเตอร์ขั้นกลางปรากฎ.

มดยักษ์ที่ใหญ่กว่าสามเมตรเป็นสิ่งมีชีวิตขั้นกลางเลเวล3 ร่างกายของมันปกคลุมไปด้วยเปลือกที่พิเศษมันทำให้เหมือนกับว่าเขาใส่เกราะตลอดเวลา นอกจากนี้ยังมีการพ่นสารแคมีบางอย่างที่คล้ายกับปืนกลของมนุษย์.

ปังง! ปังง!

เกิดเสียงดังขึ้น มดขนาดใหญ่กว่า100ตัวมุ่งมาที่ทางเข้า การเคลื่อนไหวของโกเลมชั้นสูงก็หยุดลง.

สารเคมีที่ปล่อยออกมาจากมดยักเป็นอันตรายต่อพวกมัน มันจะมีการระเบิดและทำให้การเคลื่อนไหวหยุดลง.

‘ต้านทานเพลิง’ กริฟฟินก้าวไปข้างหน้า.และใช้สกิลได้อย่ามีประสิธิภาพ.ปัญหาเดียวคือกริฟฟินไม่สามารถใช้ได้บ่อยๆ.

“ราชินีนากา.”

ซ่าาา!

ทางที่เหมือนงูและช่วงเป็นเป็นหญิงงาม เธอมีพลังเป็นอย่างมากเทียบเท่าสิ่งมีชีวิตขั้นสูงเลเวล5 ราชินีนากาเคลื่อนที่ไปตามผนังพร้อมทั้งสาดกรดพิษเพื่อะละลายเกราะของมดยักษ์.

ซู่!

ราชินีสูดหายใจลึกก่อนที่จะปล่อยควันไปยังมดยักษ์เบื้องหน้าเธอ.

มันกระจายเหมือนหมอก มันคือสกิล ‘สเปย์พิษ (Ex U).’

หมอกสีม่วงเมื่อได้สัมผัสกับมดยักษ์มันก็ละลายลง ชุดเกราะรวมถึงอาวุธละลายหายไป มันไม่มีประโยชน์เบื้องหน้าราชินี.

การรบมาถึงจุดสูงสุด.

‘ตอนนี้ฉันต้องออกล่าราชินี.’

ผมได้เจอกับมดยักษ์และมดยาม หมายความว่าผมกำลังจะได้เจอราชินีมด.

ขณะที่ผมเริ่มเข้าไปถึงจุดสิ้นสุดรังมดในถ้ำของ..โอคูลอส การเตรียมการของเขาเป็นไปตามที่ผมคิด.

ราชินีมด! ตัวมดมันใหญ่ถึงขนาดที่โกเลมยังเรียกพ่อได้เลย.

กี๊!

เสียงสะท้อนดังสนั่น.

เธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวช ขาของเธอถูกตัดขาดและร่างของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลลึกลับ.

กรรรร!

เจ้าขาวคำรามลั่นในขณะที่ผมอยู่บนตัวของราชินี มันเป็นเสียงคำรามของชัยชนะ.

มันจบลงด้วยการที่เจ้าขาวกัดไปที่คอของราชินี มีจำนวนเสื้อเขี้ยวดาบหลายตัวที่ตายไป.

'ราชินีมดไม่สามารถตายได้ แต้มของเราจะสูญเปล่า.’

ไม่มีร้องรอกการเคลื่อนไหวของโอคูลอส ผมสามารถบอกได้ว่าหากมีการใช้เวทย์เคลื่อนย้าย ทันทีที่มีการเปิดใช้งานวงเวทย์มันมีพลังมากพอที่จะให้มนุษย์รู้สึกตัว แต่นี่ไม่มีร่องรอยอะไรเลย.

แม้ว่าโอคูลอสจะไม่ได้อยู่นี่ แต่แฟร์รี่ก็สมควรออกมาต่อต้านผม เหมือนกับว่าเขาต้องเคลื่อนที่ของสิ่งมีวิตที่ต่อต้าน.

'ความเสียหายมีขนาดเล็ก มีสัตว์อยู่ตรงกลางกว่า200ตัว โบนัสจริงๆคือการตัดหัวของชายประหลาดคนนั้น.’

ผมหันกลับมามองคริสปี้.

"คุณได้รับการติดต่อจากดาร์กเอลฟ์คนอื่นๆหรือไม่?”

"ไม่ มาสเตอร์ของฉัน.”

"นั่นหมายความว่าดีม่อนตนอื่นๆไม่ได้เคลื่อนไหว.”

ผมไม่เพียงเฝ้ามองโอคูลอสเท่านั้น ดาร์กเอลฟ์ที่ถูกส่งไปยังดันเจี้ยนของดีม่อนในกลุ่มของเขา ผมให้ลูกบอลคริสตัลเพื่อให้พวกเขารายงานกลับมา.

แต่ไม่มีการติดต่อกลับมาเนื่องจากดีม่อนไม่ได้เคลื่อนไหว.

ดังนั้นผมจึงให้ความสนใจกับโอคูลอสคนเดียว.

"ตอนนี้...”

การเคลื่อนไหว มีการเคลื่อนไหวในขณะที่ผมกำลังพูด

กรี๊ดดด!

มีลมพัดเป็นระลอก.

ฆ่าา!

ราชินีมดที่กำลังจะตายสงเสียงกรีดร้อง ก่อนที่ร่างของเธอจะหายไปในพริบตา.

ไม่มีร่องรอยของมัน มีเพียงเสียงลม.

"พลังนี่..!”

ปีกของทัสมาลกางออก เธอเปิดการใช้งานบาเรียหอกทมิฬ(อีปริก) หอกของเธอวิ่งผ่านไปตามทางดันเจี้ยน.

เคร้ง! ตรึมมมม! คว้างงง!

มีการระเบิดเกิดขึ้นและผมก็เห็น.

‘เงา.’

เงา มันเป็นเงาที่ใหญ่โตมากๆมันอาจจะครอบคลุมทั้งดันเจี้ยน.

ทัลมาลตะโกนด้วยความตกใจ.

“ว่างเปล่า!”

ว่างเปล่า?

ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ดูเหมือนกับว่าทัสมาลกำลังตกใจและเธอยังรู้สึกกังวลเกี่ยวกับเงา.

"แกไม่ควรจะมาปรากฎที่นี่! กลับไป! นี่ไม่ใช่ที่ของแก!”

-กลับ? ข้าไม่ค่อยจะแตกต่างจากเดิมเท่าไรเมื่อมาที่นี่.

มันพูดด้วยเสียงต่ำๆที่น่ารำคาญมากมาย.

อย่างไรก็ตามทัสมาลก็มีความรู้สึกที่อย่างลำบากบนใบหน้า.

“ว่างเปล่า มันไม่มีอะไรที่จะเรียกได้ว่าเป็นคนดั้งเดิม! แกไม่ใช่พระเจ้า! แกมันแค่ตัวเนรคุณที่พยายามกินพระเจ้า!”

มันเป็นเรื่องยากที่จะปะติดปะต่อ ตอนแรกผมไม่รู้ว่า ว่างเปล่า คืออะไร แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วหลังจากที่ได้เห็นเงาที่ปรากฎออกมาครั้งแรกในสายตา มันดูเหมือนกับว่าเป็นเงาที่อยู่ตรงนี้มานานมากแล้ว.

มันรู้สึกเหมือนกับครั้งแรกที่ผมเจอแกร์นดยุคที่โลกปีศาจ เงานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต่อกร พลังงานของมัน.

-ข้าไม่ใช่พระเจ้า? ข้าได้ยินมาเป็นเวลา10ปีล้านปีแล้ว ข้าเป็นพระเจ้าที่แท้จริงที่มีอยู่ เทวดาตกสวรรค์ไม่ควรคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้.

"ฉันยังจำเสมอเมื่อฉันยังมีชีวิตอยู่ แกเป็นพระเจ้า? พระเจ้าของฉันเป็นของจริง! ฉันไม่สามารถยืนเฉยๆดูแกทำตัวเป็นพระเจ้าได้!”

วิ้งงงง!

ลมแรงขึ้น.

หอกทมิฬลอยอยู่รอบๆทัสมาล.

-ข้า...คือ คอนทากอโนม! ข้าคือพระเจ้าที่แท้จริง! อีกคนเป็นของปลอม! แกอีเทวดาตกสวรรค์ชั่ว!