ตอนที่แล้วLSG- บทที่ 85 เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง (ตอนที่ 5 : 2/5) (อ่านฟรีวันที่17กันยา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปLSG บทที่ 88 ชื่อนตอนอยู่ด้านล่างครับ (อ่านฟรีวันที่23กันยา)

LSG-บทที่ 87 เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง (ตอนที่ 7 4/5) (อ่านฟรีวันที่21กันยา)


กลุ่มลับ LSG เปิดแล้วนะครับ ติดตามรายละเอียดได้หน้าแฟนเพจเลยครับ

LSG บทที่ 87

แปลไทยโดย : SwordGod

เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง (ตอนที่ 7 4/5)

 

เปรี๊ยะ!

ด้วยการโจมตีชั่วพริบตา กระบี่ใหญ่ยักษ์ของมาก็ปรากฏอยู๋เหนือผู้เฒ่าไม่มีเวลาสำหรับปีศาจเฒ่าที่จะป้องกัน

กระบี่ได้เจาะทลวงหัวไหล่ของผู้เฒ่า กระบี่ที่ได้ปลดปล่อย ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ระเบิดออกมาจนทำให้ เฒ่าปีศาจถอยครูดไปทางอสูร

ก่อเกิดความสับสนอลมานขึ้นระหว่างปีศาจ พวกมันจ้องเขม็งที่เขาทีละตัวๆ

เกิดช่องว่างระหว่างเส้นป้องกัน!

ไป!

ซูหยุน พูด

รุม่านตา ชิงเอ๋อ ขยายวงกว้างขึ้นจ้องไปทาง จอมกระบี่โลหิต ในความผ่อนคลายราวกับต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ทุกครั้งที่คำพูดแทบจะทะลักออกมานางก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

ในที่สุดนางต้องกัดฟันของเธอและนำคนของนางออกไปเช่นกัน

ผู้เฒ่าลอยออกไปด้วยการโจมตีของกระบี่ แต่ก็ไม่มีอะไรมาก ความแข็งแกร่งของกระบี่ไม่ใช่ของปลอม แต่ถึงกระนั้นเขาก็ดูอ่อนแอ ชิงเอ๋อ ไม่สามารถระบุการบ่มเพาะได้ ด้วยกลิ่นอาย ปราณวิญญาณลึกล้ำ นางรู้ว่าการบ่มเพาะของผู้เฒ่าไม่ได้จัดการง่ายๆ

ระดับการบ่มเพาะ ซูหยุน อยู่ระดับไหนกัน?

ขั้นที่ 4 เขตแดนผลิวิญญาณ!

แม้ว่ามันจะใช้ [เคล้ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่ง] เพื่อควบคุมกระบี่หนึ่งร้อยชิ้นหรือ อาคมย้อมดลหิต เพื่อเพิ่มพลังปราณวิญญาณของมันและมันมีกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ในชุด ฝักกระบี่ไร้สรรพสิ่ง เพื่อขยายอำนาจของมัน ... พละกำลังของมันขยายไปเท่าไหร่?

บางทีหากมันไม่เผชิญหน้ากับ นักบ่มเพาะจิตวิญญาณลึกล้ำ บางทีมันอาจจะเอาชนะได้อย่างง่ายดายก้ได้

แต่หากมีนักบ่มเพาะ ระดับห้าหรือหกแก่นแท้วิญญาณ ... มันไม่สามารถเรียกร้องหาชัยชนะของมันได้เลย แม้ว่าจะรวมความสามารถของตระกูลซู ชิงเอ๋อ เข้าร่วมการต่อสู้ ก็ไม่มีโอกาสที่มันจะชนะ!

ไม่สามรถพึ่งพาอาวุธวิเศษหรือวิชาลึกล้ำเพื่อชดเชยการขาดแคลนในการบ่มเพาะ

อสูร ล้นหลามสุดลูกหูลูก ซูหยุนสั่งกระบี่เลือดสี่เล่ม ขณะที่สายตาสาดส่องหาสถาณที่หลบซ่อน

"เจ้าโง่ เจ้ารี่มันหาเรื่องจริงๆ ริอาจต่อต้านทัพอสูรมากมายขนาดนี้หรอ! เจ้านี่มันรนหาที่ตายจริงๆ? โกยให้ไวเลยไอ้หนู! "

ผู้อาวุโสกระบี่รู้สึกถึงความหนาแน่นของ ลมปราณปีศาจ จึงบินออกมาพร้อมกับตะโกน

"ยังก่อน!"

ด้วยท่าทางที่มั่นคง มันจ้องไปด้านหน้าไปข้างหน้า

หลังจากสับผู้บัญชาการปีศาจเหล่าอสูรก็กลายเป็นกระต่ายตื่นตูม ช่องว่างยังไม่คลี่คลายและคนที่มาพร้อมกับ ชิงเอ๋อ ได้เข้าโจมตีอย่างกราดเกรี้ยวไกล้กับกับแพงสำนักวิชาดาราม่วง

ม่านพลังโดยรอบ สำนักวิชาดาราม่วง ได้รับความเสียหายหลายครั้ง เมื่อถึงเวลาแล้วสิ่งที่จำเป็นต้องทำคือ ทำลายกำแพงลมปราณและให้ผู้คนจากภายนอกเข้ามา

ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับชิงเอ๋อ

ซูหยุน ถอนหายใจโล่งอก มันเจาะกระบี่ สี่เล่มสุดท้ายใส่อสูร

ฉึก!!

กระบี่เลือดทั้งสี่เล่มแตกกระจายลงเมื่อมันเจาะทะลุนักบ่มเพาะปราณปีศาจ เลือดพุ่งกระจายเป็นประกายผ่านหน้าอก

แต่ในวินาทีถัดไปค้อนขนาดใหญ่สับจากด้านข้างและบดสี่กระบีเลือดเป็นชิ้นเล็ก ๆ

ร้อยกระบี่ที่มันเตรียมไว้สำหรับการนี้ถูกทำลายหมดแล้ว

ดวงตาของซูยองเปิดกว้างขณะที่มันมองไปที่ปีศาจที่ทำลายกระบี่เลือดด้วยความตกใจ

มันคือ ผู้ปกป้องอมนุษย์หมู

"ข้าไม่รู้หรอกว่าแกเป็นใครมาจากไหน แต่ว่าแกทำร้ายท่านแม่ทัพ แกต้องตาย! ทุกคนฉีกมันออกเป็นชิ้น ๆ ! "

ผู้ปกป้องอมนุษย์หมู โบกมือขวานใหญ่ของมันและตะโกน

ซูหยุนหน้าเขียวปั้ด หลังจากได้ยินมันถอยหลังอย่างไว

ผลึกสวรรค์ยังคงฟื้นตัวและไม่สามารถใช้งานได้ การเผชิญหน้ากับ อสูรจำนวนมหาศาล ก็เหมือนยืนอยู่ประตูแห่งความตาย

"เอาตัวไอ้ระยำนั่นมาให้ข้า! ทุกคนมุ่งไปแถบนั้น ป้องกันช่องว่าง หากพวกมันรอดออกไปข้างนอกได้แม้แต่คนเดียวละก็คนที่อยู่ด้านนอกจะเข้ามาจู่โจมเรา แล้วทุกคนต้องตายแน่! "

ผู้เฒ่าเข้าประจำที่ทันทีและตบเบา ๆ บนไหล่ที่ถูกเฉือนโดยซูหยุนและหอน

"ครับ ท่านแม่ทัพ!"

นักบ่มเพาะปีศาจ ไม่กล้าขัดคำสั่งผู้เฒ่าแล้วปรี่เข้าไปที่กำแพงสำนักวิชาดาราม่วงด้วยการย่ำเท้าอันหนักหน่วง พวกมันใช้ลมปราณปีศาจของพวกมัน รักษาอาคมปีศาจ

อาคมปีศาจ ได้ถูกสร้างปิดผนึกอีกครั้งหนึ่ง ไม่มีใครสามารถเข้าหรือออกจาก สำนักวิชาดาราม่วง ได้

อย่างน้อย ชิงเอ๋อ และ ตระกูลซู ต้องออกไป

ซูหยุนถอนหายใจ มันหมุนเท้ากลับ โดยไม่ลังเลใด ๆ

แต่ทว่า ตาเฒ่าอสูรจะปล่อยให้มันจากไปง่ายๆหรอ?

เปรี๊ยะ!

รัศมีลมปราณสีดำอันโดเด่นเข้ามาทางด้านหลังซูหยุน มันสะดุดไปสองสามก้าวก่อนที่จะกลิ้งคลุกๆไปบนพื้นแล้วคายเลือดออก พลังของมันลดลงไปอย่างมาก

"ดูท่าว่าพลังของแกจดลดลงไปเยอะเลยนิ แต่แกยังกล้ามาท้าทายข้าหรอ แกคิดว่าความตายมันมีรสชาติยังไงหืม รอให้ข้าได้แร่เนื้อเลาะกระดูกดื่มเลือดของเจ้าและดึงจิตวิญญาณของแกออกมาแล้วแกจะได้รู้แกจะได้เห็นคนที่เจ้าช่วยต้องตกอยู่ในความยุ่งเหยิงไม่มีที่สิ้นสุด "

ปีศาจเฒ่า ย้ำพอประมาณแล้วเดินเข้าหามัน แสงสีแดงจาง ๆในดวงตาของมันฉายแสงดวงอาทิตย์อัศดงเส้นเลือดเริ่มปูดรอบดวงตาและฟันของเขางอกออกและเริ่มเปลี่ยนเป็นเขี้ยวที่แหลมคม ...

เขายื่นมือขึ้นและกระซวกผ่านหัวใจของซูหยุนและต้องการจะขุดเอาอวัยวะภายในของมันไปกิน

ผู้เฒ่าคนนี้ต้องมีวิวัฒนาการมาจากอสูรกินศพระดับต่ำสุด

อีกครั้งหนึ่งที่ ซูหยุนไม่ได้แสดงออกถึงความตื่นเต้นและเขวี้ยงกระบี่พันลึกล้ำไปยังผู้เฒ่าปีศาจ

แต่เป็นเพียงกระบินออกไป ...

ฟึบ ฟึบ!

มือที่เหี่ยวย่นคีบที่คมกระบี่พันลึกล้ำเบาๆและหยุดยั้งมันไว้ ลมปราณปีศาจระเบิดออกมา เสียงดัง ตูม! ลมปราณปีศาจและนลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ได้สลายหายไปในอากาศ

ซูหยุน จ้องมองอย่างว่างเปล่า

"พลังบ่มเพาะอะไรกัน! พลังมันสูงกว่าเจ้า ซูหยุน! เจ้ามีความกล้า ที่ไปยั่วยุนักบ่มเพาะที่มีพลังเช่นนี้? "

ผู้อาวุโสกระกระวนกระวายอย่างวิตกกังวล

"ข้าจะทำยังไงดีถึงจะช่วยตระกูลข้าได้?"

ซูหยุนตอบ

"เฮ้ยยยย...เอาล่ะ! ครั้งนี้ข้าจะช่วยเจ้าเอง! "

ผุ้อาวุโสกระบี่ถอนหายใจ ในขณะที่เขากำลังจะโจมตีเพื่อกำจัดแม่ทัพปีศาจ ...

"ไม่เป็นไร!"

ซูหยุน แสดงความห่วงใย มันบิดข้อมือของมันส่ง ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ อันแข็งแกร่งเข้าไปในกระบี่พันลึกล้ำ

ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ได้เป่ามันกระเด็นออกไปโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว

ซูหยุน คลานขึ้นมาโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และรีบวิ่งขณะจับหน้าอกของมันไว้

"สามการโจมตีของกระบี่พันลึกล้ำ แต่ละครั้งที่โจมตีจะเพิ่มความแรงขึ้น ด้วยเหตุนี้มันจึงทำให้มีโอกาศกดดันให้ไอ้เวรนั่นล่าถอย แต่มันก็ได้ไม่นาน! เมื่อเจ้าโจมตีไปแล้วครบสามครั้ง การโจมตีต่อไปมันจะเป็นเพียงแค่กระบี่ธรรมดาๆแล้วเจ้าจะทำยังไงต่อไปล่ะ? "

"ตราบใดที่เรายังพอต้านมันได้ข้าก็จะทำ! หาก ชิงเอ๋อ และคนของ ตระกูลซู ออกไปจากที่นี่ได้ ก็จะสามารถขอความช่วยเหลือจากคนภายนอกได้ เมื่อถึงตอนนั้นกองทัพปีศาจจะถูกทำลายไม่เหลือซากแล้วข้าก็จะรอด! ที่ข้าต้องทำตอนนี้คือถ่วงเวลาไว้! "

ซูหยุน พูดออกมาพร้อมกับหอบหายใจ แฮกๆ

"รอด!" ผู้อาวุโสกระบี่ ส่ายหัว "เจ้าลืมดูสภาพของเจ้าตอนนี้หรอ? ไม่ใช่ทั้งมนุษย์หรือปีศาจแล้วยังมีไอลมปราณปีศาจอีก เจ้าจะบอกเรื่องนี้กับพวกเขายังไง? คนจากด้านนอกที่เข้ามาโจมตีจะเชื่อว่าเจ้าเป็นมนุษย์รึเปล่า? พวกเขาจะไม่ฆ่าเจ้าหรอ? ข้าคิดว่าทางที่ดีเจ้าควรจะหาทางหลบออกจากที่นี่ดีกว่า! "

ซูหยุน หายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวว่า "การลบล้าง อาคมย้อมโลหิต ไม่ใช่งานที่ยากลำบากดังนั้นผู้อาวุโสไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือ ... "

ตูม!!

ซูหยุน ยังไม่จบประโยคเมื่อถูกโจมตีจากด้านหลังอีกครั้ง มันปลิวไปข้างหน้ากระแทกกับต้นไม้สองสามทีก่อนที่จะตกลงพื้น

มันตะโกนด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะตะโกนว่า "สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือการกำจัดไอ้แก่ระยำนั่น ... "

"ได้!"

ผู้อาวุโสกระบี่ พยักหน้าและตอบกลับ

ตาย!"

แม่ทัพปีศาจกระโดดขึ้นมาทันทีและกลายเป็นฝูงหมอกสีดำครอบคลุม ซูหยุน

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เมฆดำปกคลุมไม่ว่าจะเป็นหินทุ่งหญ้าเทือกเขาปลอมหรือแม้กระทั่งศพทั้งหมดจะละลายเป็นชิ้น ๆ

เมื่อเห็นเมฆมากดำพุ่งเข้าหาหัวใจของซูหยุนตกตกวูบ มันพลิกตัวหลบ เมฆสีดำลงมากรแทกกับพื้น ต้นไม้ทั้งหมดได้ละลายเป็นชิ้นเล็ก ๆ

มันวิ่งหนีขณะที่เมฆสีดำไล่ตามหลังมันไป

“เกือบไปแล้ว! เจ้าสารเลวน้อย เจ้าต้องรีบไปที่จัสตุรัส สำนักวิชา ด่วนเลย! เมื่อเจ้าได้ร่วมมือกับพวกเขาเจ้าจะมีโอกาสรอด! หลังจากที่พวกเขาทุกคนเห็เจ้าช่วย ชิงเอ๋อ แล้วพวกเขาจะไม่มองเจ้าว่าเป็น นักบ่มเพาะปราณปีศาจ!”

ขณะที่ซูหยุนกำลังใกล้จัตุรัสของสำนักวิชา กล่าวออกมาด้วยความสบายใจ

ซูหยุนทนเก็บอาการบาดเจ็บทางกายมันโดยไม่ปริปากออกมาแม้แต่คำเดียว มันกลืนคำเลือดของมันลงคอและก้าวไปข้างหน้า

ผู้เฒ่ารู้ว่าเขาไม่อาจจะไล่ตามได้ทันเขาเลยกลับคืนสู่รูปแบบเดิมและไล่ล่า เมื่อเขาเข้าไกล้วซูหยุนเขาก็ง้างหมัดขึ้นมา

ด้วยจิตสังหาร

แต่ราวกับว่าซูหยุนมีดวงตาดวงโตขึ้นที่ด้านหลังศีรษะของมัน มันหันกลับมาในขณะที่กำปั้นที่เหี่ยวย่นกำลังจะเข้าปะทะ แต่กำปั้นที่ร้ายกาจกำลังเร่งความเร็วทะลุผ่านและสับลงไป

กระบี่ที่สาม ของ พันลึกล้ำ!

ตูม! เสียงดังกระหึ่ม!

รัศมี ของกระบี่พันลึกล้ำ ได้รับการปลดปล่อย

มันเหมือนดอกไม้ไฟที่ที่งดงามไม่กี่วินาที

การระเบิดของพลังงานที่หนักราวแสนกิโลกรัมจึงเกิดขึ้นในรูปของลมปราณที่โผล่ออกมาจากกระบี่และเข้าสู่ฝ่ามือของเฒ่าปีศาจ ลมปราณได้ดูดกลืนเข้าสู่ผิวหนังและส่วนอื่น ๆ ของร่างกายและถูกโจมตีอย่างรุนแรง

ก่อนหน้านี้ เฒ่าปีศาจ คิดว่ากระบี่ของซูหยุนมันมีอะไรแปลกๆ แต่เขาไม่คิดเลยว่าการโจมตีแต่ละครั้งมันจะรุนแรงขึ้นๆ เขาได้จดบรรทึกไว้และรอให้กระบี่เข้ามาใกล้ ๆ เพื่อรักษาตำแหน่งของการระเบิดปราณปีศาจของเขาขึ้นจากหมัด และรีบลุกขึ้นสร้างแนวป้องกัน

แต่สถานการณ์ยังคงเหมือนเดิม ...

ตูม!!

ผู้เฒ่าปีศาจ ถูกพัดกระเด็นออกไปกระแทกกับเสาที่ด้านข้าง การโจมตีครั้งนี้ผิดปกติอย่างรุนแรงและลมปราณปีศาจของเขาแตกซ่าน เขากระอักเลือดสดๆออกมา ในเวลาเดียวกันเสาหินก็ล้มลงฝังศพเขาไว้ใต้ซากปรักหักพัง!

ซูหยุนโล่งใจ!

"เร็วไปกันเถอะ!"

ผู้อาวุโส พอใจ

ซูหยุนพยักหน้า ใครเขาจะไปลังเลกัน? มันหันกลับไปและวิ่งไปหาสุดชีวิตของมัน

ใกล้จัสตุรัส มันเห็นซากศพอสูรมากมายเกลื่อนกลาดแต่มันยังมองไม่เห็น ตัวป๊ศาจเลย ปีศาจต้องถูกส่งไปที่จัสตุรัสเพื่อเสริมกำลัง

"ข้าไม่รู้เลยว่า สถานการณ์ที่จัสตุรัสเป็นอย่างไร แต่ข้าหวังว่า นายหญิงดาราม่วงจะคลี่คลายได้นะ"

ซูหยุน คิด

ในความทรงจำของมันวิกฤติครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับ สำนักวิชาดาราม่วง แต่ก็ยังไม่มีใครรู้รายละเอียดเฉพาะเจาะจงมากนัก มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาพยายามปกปิดความจริงไว้และยากที่จะขุดคุ้ย

แต่ทุกคนรู้ว่า สำนักดาราม่วง ไม่ได้เสื่อมเสียงเพียงแค่นี้

แต่ก็ช่างมันไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหนก็ตามไม่ว่านักเรียนหรือตัวแทนจะตายไปกี่คนก็ตาม

ตุบ ตุบ!

ทางเข้าถูกเปลี่ยนเป็นแม่น้ำโลหิต ซูหยุน เดินข้ามไปและเดินเข้าไปในจัสตุรัส

ช่วงเวลาที่มันก้าวเข้าสู่จัสตุรัสแรงลมกระแทกเข้ากับใบหน้าของมัน

มันเงยหน้าขึ้นแบบงงและตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้ามัน.........

แปลไทยโดย : SwordGod

0 0 โหวต
Article Rating
4 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด