กษัตริย์มืด - บทที่ 44 ศพ
กษัตริย์มืด - บทที่ 44
ศพ
"นั้นมันทอง!" เมสัน และซัค อุทานเมื่อพวกเขาเห็นเครื่องประดับในเคาท์เตอร์ ใบหน้าของพวกเขาแสดงออกถึงความตื่นเต้น
สก๊อตต์ ได้ยินเสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นของพวกเขา รอยยิ้มที่มีบนหน้าของสก๊อตต์ค่อยๆจางลง เขาหันกลับมาและกล่าวว่า "ข้าอยากจะเตือนพวกเจ้า แม้ว่าเราจะเป็นกลุ่ม แต่ของที่ใครเป็นคนหยิบได้ก็จะเป็นของคนนั้น และนี่คือกฎและทุกกลุ่มมีความเห็นเดียวกันเกี่ยวกับมัน ข้าเองก็จะไม่รีดไถจากพวกเจ้า "นอกจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ยี่สิบคนกวาดจากสมาคม
เมสัน ที่ได้ยินเรื่องนี้แสดงออกถึงความเสียดายบนใบหน้าของเขา เด็กหนุ่มผอมบางจากในกลุ่มคนเก็บขยะ พยักหน้ายืนยันคำพูดของสกอตต์และกล่าวว่า "เขาพูดถูก อย่าขี้เกียจ ใครก็ตามที่หยิบสิ่งของมีค่าได้ คนนั้นก็จะได้เป็นเป็นเจ้าของ!! ใครก็ตามที่มีความสามารถและมีโชคเขาจะได้รับมากกว่าคนอื่น! "
เมสัน รู้สึกเสียดายหลังจากที่ได้ยินคำพูดของสก๊อตต์ สก๊อตต์เป็นคนแรกที่หาเครื่องประดับทองได้ ดังนั้นตามกฏมันต้องเป็นของเขา แต่น่าเสียดายที่พวกเขาจะไม่ได้รับส่วนแบ่งใดๆ
ตูเตียนก็รู้สึกเสียดายเพราะกฎด้วยเช่นกัน แต่ไม่นานจิตวิญญาณของเขาก็เร่าร้อนขึ้น ในความเป็นจริงสำหรับผู้มาใหม่เช่นพวกเขามันเป็นกฎที่ดี มันดีในแง่ที่ว่ามันสามารถปกป้องพวกเขาได้! อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องแบ่งปันผลงานของพวกเขาให้กับคนอื่น ๆ ในกรณีนี้โชคของสกอตต์นั้นดีมาก
สก๊อตต์ เริ่มทุบตู้ทั้งหมดในห้องและเอาเครื่องประดับออกมา เขาเก็บพวกมันไว้ในตู้ตู้หนึ่งและกอดมันอย่างแน่นหนา : "เอาล่ะเราควรทำความสะอาดสถานที่นี้" ตูเตียนและคนอื่นๆ เริ่มทำความสะอาดสิ่งสกปรกในห้อง สกอตต์กล่าวเพิ่มเติมว่า "อย่าพยายามขโมยหรือใช้วิธีสกปรก ในการขโมยของคนอื่น หากเจ้าของถูกฆ่าตายในกระบวนการคัดแยกมันจะตกเป็นของสมาคม และมันจะไม่มีส่วนแบ่งให้เจ้า "
ตูเตียน รู้ว่าสก๊อตต์ บอกคนที่มาใหม่ว่าไม่ควรมีความโลภและใช้วิธีสกปรก นอกจากนี้เขายังได้ชื่นชมกลุ่มผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมในการกำหนดกฎดังกล่าว ในสมาคมระดับใหญ่เช่นนี้ กฎเช่นนี้จะทำให้คนเก็บขยะเพื่อหลีกเลี่ยงการฆ่ากันในถิ่นแห้งแล้ง
สก็อตต์และเมียพากันเดินขึ้นบันไดขณะที่ปล่อยพวกเขาทำความสะอาดชั้นแรก
ทางเดินถูกปกคลุมไปด้วยพืชหนา มีบางสิ่งกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ตูเตียนเข้าใจพวกมันได้อย่างรวดเร็ว พวกนั้นคือรองเท้าของเด็กผู้หญิงและกระเป๋าสตางค์ ดูเหมือนว่ามันจะเกิดการจลาจลเกิดขึ้นในขณะที่เกิดภัยพิบัติ
บรรดาคนเก็บขยะของสมาคม ตามหลังพวกเขา แต่คนวัยกลางคนคนหนึ่งทรุดตัวลงเนื่องจากมียุบตัวของบันไดตกลงบนพื้น โชคดีที่มันเป็นชั้นแรกและร่างกายของเขาได้รับพรของพระเจ้า ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่คนที่มาใหม่กลัววอึแทบลาดออกจากก้นของพวกเขา จากเหตุการเกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้
สก๊อต มองย้อนกลับไปและขมวดคิ้ว: "ที่ชั้นสองมันมืดมาก หน้าต่างถูกปกคุมด้วยพืช ดังนั้นจึงไม่มีการระบายอากาศและไม่มีแสงเจาะเข้ามาภายใน พื้นมันจึงลื้นต้องเดินอย่างระวัง!! "
สกอตต์ส่งไฟจากคบเพลิง เขายกคบเพลิงขึ้นและเดินนำไปข้างหน้า เขายืนอยู่หน้าห้องแรกในทางเดิน ประตูจากที่ถูกปกคลุมด้วยพืชครึ่งหนึ่ง สกอตต์ผลักประตูอย่างเบาๆ ทันใดนั้นอากาศก็พัดออกมาข้างนอกจนทำให้คบไฟในมือแทบดับ
สก๊อตต์ถือกริชไว้ที่มือขวาขณะที่เขาคบเพลิงในมือซ้ายลงเล็กน้อย เขาค่อยๆเดินเข้าไปในห้องแรก เก้าอี้ถูกแตกๆล้มบนพื้น ผ้าม่านถูกฉีกขาด บานหน้าต่างครึ่งบานและถูกปกคลุมด้วยพืชอย่างหนาทึบ
ค๊าากก!
จากความมืดของห้องมีเสียงร้องออกมา
สีหน้าของสก๊อตเปลี่ยนไป เขารีบยกคบเพลิงในมือขึ้นทันทีตามสัญชาตญาณของเขา ตูเตียนเห็นว่านั้นเป็นห้องน้ำ ผ้าม่านที่ขาดค่อยๆตกลงบนพื้น ต้นขาซีดๆสองข้างห้อยลงมาจากฝักบัวอาบน้ำ เมื่อแสงของคบเพลิงส่องสว่าง พวกเขาก็เห็นเจ้าของต้นขา ใบหน้าของผู้หญิงเน่าเละ กำลังชี้มาที่พวกเขา เสียงนั้นดังมาจากหน้าอกของเธอ
บนท้องของเธอมีหนูสีดำขนาดใหญ่ที่คอยแทะอยู่บนหน้าอกของผู้หญิงคนดังกล่าว ตูเตียนสังเกตเห็นฉากดังกล่าวได้จากช่องว่างของแขนของสก๊อตต์ ทันไดนั้นม่านตาของเขาขยายตัว
หนูนั้นมันมีขนาดใหญ่พอๆ กับหมา!! ขนของมันมีสีดำและหางของมันหนาพอๆ กับนิ้ว มันกำลังกินร่างกายของผู้หญิงคนนั้น!!
"เป็นสัตว์ประหลาด!" สก๊อตต์เป็นคนแรกที่รู้สึกตัว เขาตอบโต้ด้วยการขว้างกริชเล็กๆไปที่มัน
หนูที่กำลังแทะร่างของหญิงสาว ได้ตระหนักถึงไฟจากข้างหลังมัน มันหันหัวไปทางไฟ ดวงตามันสีแดงเลือด เต็มไปด้วยความต้องการฆ้าอย่างรุนแรง ปากแหลมคมเปื้อนเลือด ขนยาวๆซึ่งดูเหมือนจะเป็นหนวดของมันกระพือเล็กน้อย ราวกับว่ามันรู้สึกถึงศัตรู มันหลบไปด้านข้างและกระโดดออกไปข้างนอกจากทางหน้าต่าง
การโจมตีของสกอตต์และเมียไม่โดนมัน ทุกคนจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของหนู เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของสก๊อตต์
สก๊อตต์กล่าวเบาๆ "มันหนีไปแล้ว" จากนั้นเขาก็ยกคบเพลิงไฟฉายลงตามหัวของผู้หญิงที่ตายแล้ว ราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีเขียวอ่อนของเธอ
"พระเจ้าช่วงลูกช้างด้วย" เมสัน ปิดจมูกของเขาจากกลิ่นเหม็น
ตูเตียน ลืมหายใจจากเหตุดังกล่าว หัวใจของเขาสั่นเล็กน้อย ในช่วงสามร้อยปีของการแผ่รังสีนิวเคลียร์ หนูที่อาศัยอยู่ที่นี่จากรุ่นสู่รุ่นได้ผ่านการกลายพันธุ์กลายเป็นยีนที่น่ากลัว!
ดวงตาของเขาตกลงมาบนร่างหญิงสาว อีกคนหนึ่งที่เปลือยเปล่า หน้าอกของเธอถูกเจาะโดยหนู ครึ่งหนึ่งของหัวใจเธอถูกกัด แต่ตาของเขาตกลงไปบนหว่างคิ้วของเธอ มันมีรูเล็กๆหนาประมาณหนึ่งนิ้วซึ่งดูเหมือนจะเป็น ... กระสุนปืน!
ตูเตียนตกใจเล็กน้อย แต่ก็ปฏิเสธความเป็นไปได้ของกระสุน
มันน่าจะเป็นลูกธนู.. หลังจากทั้งหมดไม่มีร่องรอยการแตกหรือฉีกขาดจากพลังทำลายของกระสุน
แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นตายด้วยการยิงจากลูกศร ใครเป็นคนที่ฆ้าเธอ "ใครเป็นคนยิงเธอด้วยลูกศร?" ตูเตียนคบคิด ทันใดนั้นเส้นขนบนตัวของเขาก็ลุกชันขึ้น เขาทิ้งเรื่องที่เขากำลังคิดอยู่
ผู้หญิงคนที่ห้อยอยู่บนฝักบัวเห็นได้ชัดว่าเธอถูกสังหาร!
เธอถูกห้อยอยู่บนฝักบัว!
นอกจากนี้คนในโลกนี้ไม่ค่อยชอบอาบน้ำ หรือล้างตัวเองแบบเปลือยเปล่า ดังนั้นไม่ว่าเธอหรือใครก็ตาม พวกเขาก็จะพยายามหลีกเลี่ยงการอาบน้ำตลอดสิบวัน
"หรือเธอถูกฆ่าตายเมื่อสามร้อยปีก่อน? เธอตายตอนอาบน้ำหรือไม่? ถ้าอย่างนั้น ... ... ร่างกายของเธอควรจะเน่าไปแล้วสิ!!! "ตูเตียน รู้สึกหงุดหงิด
เมียก้มลงและหยิบผ้าม่านคลุมร่างกายผู้หญิงที่ตายแล้ว ถึงแม้จะเป็นถิ่นทุรกันดาร แต่เมียก็ไม่ต้องการให้ร่างกายของผู้หญิงถูกเก็บโชว์ไว้อย่างนั้น อย่างไรก็ตามเมื่อเมีย ยกม่านขึ้นเพื่อคลุมเธอ ตูเตียนสังเกตุเห็นแขนของผู้หญิงอย่างไมตั้งใจ ... ... มันมีกรงเล็บแหลมคม!!!
มันเป็นเล็บที่ยาวและแหลมคม มันโค้งงอเล็กน้อย มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวเมื่อจินตนาการถึงการถูกเจาะด้วยเล็บเช่นนั้น!!!
"มนุษย์กลายพันธ์!" ตูเตียนจ้องมองที่มันเขารู้สึกสับสนกับสิ่งที่เขาเห็น