Chapter 120: Flesh and Bones (1)

Chapter 120: Flesh and Bones (1)

[TL Note: Please read this announcement post.]

ส่วนที่เหลือของการประมูลก็ยังคงเหมือนเดิม.

ผลก็คือยูป้าได้ผูกขาดไอเทมอื่นๆต่อไป แพนเดอโมเนียมไม่โลภและซื้อเพียงสิ่งของเล็กน้อยเท่านั้น ในขณะที่เอเรียลมีกลยุทธ์ซื้อแต่สกิล.

และ ผม...

ผมซื้ออะไรก็ตามที่ผมต้องการจะซื้อ โดยไม่มองว่ามันเป็นระยะสั้นหรือยาว ผมแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการซื้อสูงกว่าปีแรกและปีที่สอง ผมจดจ่ออยู่กับปรโยชน์ของผม

อีกครั้งผมก็สามารถชนะการประมูลนี้ได้ ทุกคนก็มีท่าทางคล้ายๆกันเมื่อเปรียบเทียบกับ‘มาโก’

ก่อนอื่นเลย รายการทั้งหลายที่ผมซื้อมีต่อไปนี้

นักรบจากเคอแคน, ราชินีนากา, 5คาเค่นและ100อิเฟอโน.ถ้าผมเพิ่มมาโก, ราชาคนแคระและลิซ คาดว่าผมจะมีกองกำลังเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก.

ผมยังได้เอาไอเทมบางรายการเพิ่มเข้ามาด้ววย.

‘ดี’

ผมยิ้มน้อยๆเมื่อผมซื้อไอเทมเพราะรายระเอียดของมัน

- ชื่อ: เกราะมังกร (Ex U) คำอธิบาย - เกราะเต็มรูปแบบที่เต็มไปด้วยพลังของมังกร ถ้าคนที่มีเลือดของมังกรสวมใส่แล้วความแข็งแรงตามธรรมชาติของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก * Strength +3 จะมีผล 'หวาดกลัว' เมื่อมีคนที่มีเลือดของมังกรใส่มัน ** ทักษะที่เกี่ยวข้องกับมังกรจะเพิ่มขึ้น

-ชื่อ : เชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ (Ex U) คำอธิบาย – หมวกเหล็กที่ดีที่สุดของนักรบหญิง ‘อโดลิน.’นักรบหญิงที่มักจะซ่อนใบหน้าของเธอไว้ดตลอดเวลา เธอจะต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อตัวของเธอเอง. * Stamina +2, Magic Power +2, เฉพาะผู้หญิงเท่านั้น. * เมื่อมีความเชื่อมั่นสูงจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อใส่มัน. ** จะได้รับฉายา ‘เชื่อมั่นอย่างแน่วแน่’ (R, Stamina +3).

- ชื่อ: ดาบของอัศวินแฟร์รี่ (ปิดผนึก) คำอธิบาย - อาวุธที่ปิดผนึก มันสามารถใช้โดยแฟร์รี่เท่านั้น * ผลกระทบไม่เป็นที่รู้จักจนกว่าผนึกจะถูกปล่อยออกมา ** เมื่อสวมใส่ 'พรของแฟร์รี่' จะมีพลังมากขึ้น

-ชื่อ: จิตวิญญาณฝาแฝด (Ex U) คำอธิบาย – ไดอารี่ของหนึ่งในฝาแฝด. ตั้งแต่เกิดมาว่ากันว่าพวกเขาสามารถสื่อสารถึงกันได้แม้ว่าจะออกห่างจากกัน.พวกเขาได้ประสบปัญหาทางจิตเมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น.อย่างไรก็ตามหากมีพวกเขาคนใดรู้อะไรอีกคนก็จะรู้สึกเหมือนกันได้อย่างรวดเร็ว. * หนังสือมอบสกิลการสื่อสารแบบฝาแฝด คุณสามารถแบ่งประสบการณ์ของคุณไปให้ยังอีกคนนึงได้. **ในสถานการณ์ฉุกเฉินคุณสามารถโอนถ่ายพลังวิชิตไปให้อีกคนนึงได้.

สิ่งเหล่านี้สามารถแยกให้คนอื่นสวมใส่ได้.

แต่มิเลเนี่ยมซิกม่าและลูกแก้วสายฟ้ามันเป็นประโยชน์กับผม.

จนถึงตอนนี้ผมใช้ไปแล้วกว่า20ล้านแต้ม และผมก็เหลือมันแค่1-2ล้านแต้มเท่านั้น สักพักหน้าต่างก็เด้งออกมา.

- ความสำเร็จที่น่าทึ่ง! คุณเป็นคนแรกที่ใช้จ่ายเงินมากกว่า 20 ล้านคะแนนในโรงประมูลโลกปีศาจ คุณจะได้รับ 1,500,000 แต้ม แต้มความสำเร็จ 1,000 คะแนน ได้ถูกเพิ่มแล้ว

เงินที่เหลือ2ล้านของผมเพิ่มเป็น3.5ล้านทันที.

ผมรู้สึกกังวลเล็กน้อย.

นี่เป็นช่วงครึ่งหลังการประมูล ยูป้ายังคงผูกขาดไอเทมต่อไป.

ไม่มีรายการใดๆที่ผมต้องการมันทันที แต่...มันจะดีถ้าป้องกันไม่ให้ยูฟ้าฟื้นตัวได้.

กำลังของเขาได้หายไปสามแล้ว แม้ว่าเป้าหมายได้ย้ายออกไปเป็นโอคูลอส แต่ยูป้าก็ยังเป็นศัตรูเหมือนเดิม นี่คือเหตุผลที่ผมไม่อยากให้เขาฟื้นตัวไว.

ผมยังคงใช้แต้มของเขาเพื่อขัดขวางยูป้า ดยุควินเซนที่ยั่งอยู่ข้างๆเขามีเส้อเลือดปูดออกมาด้วยความโกรธ.

“รัลดาล บิกิเซล! คุณมีเคล็ดลับอะไร?”

เคล็ดลับมันคงจะดีกว่าที่จะไม่ได้ยิน.

ผมเดาะลิ้นและพูดว่า.

“ไม่ได้ยินที่โอคูลอสพูด? ผมได้ข้ามเส้นไปแล้ว.”

ใช่ ผมข้ามเส้น คนที่ล่าดีม่อนเพื่อพวกมนุษย์ ผมเป็นคนที่ฉายานั้น.

ผมรู้สึกเกลียดที่ได้รับการกระทำแบบโอคูลอส แต่ความเข้าใจผิดดังกล่าวจะถูกยกขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจะตระหนักถึงความเข้าใจผิดก็สายเกินไปแล้ว.

ผมยิ้มและกอดอกและไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มอีก.

ไม่มีใครพอใจ แต่การประมูลก็ไม่สามารถที่จะถูกขัดจังหวะได้อีกครั้ง.

การประมูลสิ้นสุดลงแล้ว อย่างไรก็ตามยังมีงานที่ต้องทำ.

ผมได้พบกับโดบูลองหลังห้องโถง.

"อะไรทำให้คุณมาที่นี่?”

"ผมต้องการถามเกี่ยวกับการค้นพบเจ็ดบาป.”

ในการประมูลสองครั้งที่ผ่านมา ผมได้รับสินค้าเป็นเจ็ดบาป แต่ปีนี้ไม่มีมา ผมรู้ว่าแอบนอลมีทั้งหมด แต่ตอนนี้มันไม่ออกมาให้เห็น.

โดบูลองพยักหน้าเบา ๆ.

"เซ็ตเจ็ดบาปเป็นสิ่งที่ราชาดาร์กสปิริตหวงแหน เขาตั้งใจที่จะให้คุณอีกชิ้นหลังจากที่คุณสุรุยสุร่าย.”

"ผมไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ ว่ามันเป็นเพราะสัญญา?”

วันก่อนที่ผมได้พบแอบนอลเขาคุยเกี่ยวกับสัญญา แต่ผมไม่เห็นด้วยนั่นคือเหตุผลที่ชัดเจน.

การแสดงออกของโดบูลองเปลี่ยนไปตามคำพูดที่ดักหน้าของผม.

“คุณกำลังจะกระโดดไปข้างหน้า คุณต้องรออีกนิดและมันจะเห็นผลในไม่ช้า.”

"ผมเคยได้รับพลังอันยิ่งใหญ่ไปแล้วครั้งนึงและความอดทนของผมก็หายไป เป็นธรรมชาติของผมที่จะต้องการสิ่งเหล่านั้น.”

"มันไม่สามารถช่วยได้ แม้ว่าจะมีการขายแยกต่างหาก..มันต้องมีการใช้จ่ายถึง20ล้านเลยหรอในการเอาไอเทมชิ้นเดียว.”

ฮึ ตอนนี้ผมมองออกแล้ว.

พวกเขาพยายามจะทำให้ผมเชื่อ แอบนอลจะให้อาหารผมเหมือนกับลูกแกะน้อยๆที่เชื่อฟัง ในท้ายที่สุดผมก็จะต้องทำสัญญา.

ในความเป็นจริงผมรู้สึกติดใจความสามารถของเจ็ดบาปที่อยู่บางอันบนตัวผม ผมรู้สึกมีความสุขมากที่ได้ลิ้มรสความแข็งแกร่งของพวกมันเจ็ดบาปทำให้ผมติดมันเหมือนกับยาเสพติดและมันไม่สามารถละความรู้สึกนั้นไปได้ง่ายๆ.

“20 ล้านแต้ม.มันโชคร้ายแต่ผมไม่มี.”

“อย่างงั้นก็ยากเล็กน้อย.”

“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร? ผมสามารถเพิ่มขีดความสามารถของผมได้ คุณรู้ไหมว่านั่นหมายถึงอะไร?”

แต่ผมไม่ใช้อาวุธของผม.

แก่นแท้ดั้งเดิม!มันสามารถเพิ่มศักยภาพได้อย่างนึง.

นี่เป็นสิ่งที่ล่อใจที่แอบนอลไม่สามารถปฎิเสธได้ แม้ว่ะจะทะลุไปเพียงแค่1มันก็ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นได้ วิธีการนี้นอกจากไอเทมหรือสกิล มันเป็นเหตุผลที่เขาต้องการแต้ม

ไอเทมที่สามารถเพิ่มให้ทะลุดขีดสำคัญมาก แต่มันไม่ได้ทำลายขีดจำกัด สำหรับแอบเนอลแล้วเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเพิ่มขีดความสามารถของเขา อย่างน้อยก็ครั้งนึง.

อย่างที่คิด การแสดงออกของโดบูลองเปลี่ยนไป.

เขาก้มหัวเหมือนกับกำลังคิดถึงเรื่องนี้่ แต่ความจริงเป็นเพราะเขาถูกคำพูดจี้ใจดำของผม.

"คุณกำลังสร้างเรื่องตลกอะไร? ใช้แต้ม หรือ...”

"แก่นแท้มันสามารถเพิ่มความสามารถของศักยภาพได้ บางทีแอบนอลอาจจะรู้จักแก่นแท้ดั้งเดิม.”

"......!"

ดวงตาของเขากระพริบ สีบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปมา.

ผมยิ้มละมุนแล้วพูดว่า.

"คุณได้ยินมั๊ยว่ามันขึ้นอยู่กับสัญญาณพื้นฐาน.”

"ผะ-ผมรู้สึกว่าแก่นแท้ของพระเจ้านั้นค่อนข้างหามาไม่ง่าย? ไม่,ผมรู้เพียงแค่ว่ามีแต่สวรรค์เท่านั้นที่มีต้นไม่ดั้งเดิม...!”

"งั้นคุณก็ต้องรู้ว่าเทวดาโจมตีเรา ผมได้มันมาตอนนั้น.”

ผมไม่สามารถบอกเขาได้ว่าผมมี ต้นไม้ดั้งเดิมในดันเจี้ยนของผม ผมต้องซ่อนความลับของผมให้มากที่สุด.

โดบูลองพยายามที่จะระงับความตื่นเต้นของเขาในขณะที่เขาพูด.

“...คุณต้องการอะไร? ขอให้จำไว้ด้วยว่ามันไม่สามารถแลกกับ7บาปได้ทั้งหมด นอกจากนี้เราไม่สามารถมอบมันให้ได้ทั้งหมดเพื่อแลกกับแก่นแท้.”

พวกเขาจะไม่ยอมให้มันทั้งหมด?

ผมผิดหวังเล็กน้อย ผมต้องการไอเทมทั้งหมด.

แต่ผมก็ไม่รีบมากนัก ผมได้รับไอเทมทดแทนจาก7บาปมาแล้ว7ชิ้นคือเกราะไม่หมด.

"ผมคิดว่าเพื่อแลกกับแก่นแท้ดั้งเดิม...”

ในขณะที่ผมกำลังจะพูด.

-มาสเตอร์! มีปัญหาใหญ่เกินขึ้น ซิกซิก ได้ส่งคำขอมาให้ยิฮิ! ให้ช่วยเหลือเธอด่วน! สิ่งมีชีวิตที่เหลือกำลังถูกโจมตีเป็นการยากที่จะปิดกั้นเขา!

"คุณคิดอะไรอยู่?”

โดบูลองไม่สามารถอดทนได้ถามขึ้น.

ผมขมวดคิ้วและส่ายหัว.

"เราไม่สามารถจะช้าได้ไปกว่านี้แล้ว มีดีม่อนที่เหลืออยู่ในประมูลอีกมั๊ย?”

"อ่า มีแค่ฝ่ายของโอคูลอสเท่านั้นที่ออกไป มีปัญหาอะไร?”

ดีม่อนจะไม่ทำอะไรเมื่อถึงเวลาที่ประมูล แน่นอนสิ่งมีชีวิตของพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้หากไม่รับคำสั่ง พวกเขาสามารถให้คำสั่งล่วงหน้าได้ แต่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะไว้วางใจในการโจมตีดั้นเจี้ยนให้กับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวยากมาก

ดันเจี้ยนที่จีนเติบโตขึ้นเป็นอย่างมาก แต่โครงสร้างต่างๆยังเหมือนเดิม พูดให้ชัดก็คือมีใครบางคนพยายามโจมตีเต็มรูปแบบ

‘โอคูลอส...!’

มันต้องเป็นโอคูลอสแน่ๆ.

เขาใช่ช่องว่างของผมเมื่อผมยังอยู่ในการประมูล ผมไม่รู้ว่าถ้าผมไม่สามารถคุยกับยิฮิได้.

ผมเคยพยายามแก้ปัญหานี้ในชีวิตที่แล้ว และได้มีการติดตั้งการแจ้งเดือนเวทย์มนตร์ การคุยกันมากมายในโรงประมูลไม่ได้มีตลอดเวลา แต่นี่เป็นเวลาแค่สามปีเท่านั้นที่ผมยังไม่ได้ติดตั้ง.

กรณีนี้.

'เขาเตรียมพร้อมมาแล้วว่าจะโจมตีผม?’

กรอดๆ!

ผมบดฟันผม.

พูดตามตรงเขาพยายามจะเล็งเป้ามาที่ผม เขายอมรับการปรากฎตัวของผมและนี่คือ ‘การประกาศสงคราม’

ตามความคิดมันคงเป็นโอคูลอสจริงๆ ผมไม่เข้าใจเพือนคนนั้นเลย.

"ผมจะไปก่อน.”

"แล้วผมจะติดต่อคุณต่างหาก?”

“ใช่ นั่นหล่ะที่ต้องการ.”

ผมหันกลับไปอย่างว่องไว.

รอยแตกปรากฎขึ้น.

เมื่อผมหันมาก็เห็นยิฮิด้วยตาเบิกกว้าง.

“มีปัญหาใหญ่! ปัญหาใหญ่! ดันเจี้ยนของซิกซิกกำลังตกอยู่ในอันตราย!”

"ไม่ต้องตกใจ.อย่างไร...ตอนนี้สถานการณ์เป็นอะไรบ้าง?”

"มีสิ่งมีชีวิตขั้นกลางกว่า2พันชนิด และขั้นสูงอีก50ชนิด ยิฮิคำนวนแล้วว่าซิกซิกไม่สามารถป้องกันมันไว้ได้ ฉันเกือบภาวนาให้เธอแล้ว.”

มันไม่ใช่ทั้งหมดของเขา อย่างไรก็ตามมันก็มีจำนวนมากเกินไป.

ทุกอย่างจะไร้ประโยชน์ถ้า แกนดันเจี้ยนของผมพัง ผมต้องหยุดก่อนที่จะเกิดขึ้น.

“คริสปี้?”

"ฉันได้เรียกเธอมาก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้กำลังจะมาถึง”

"เธอรู้เรื่องไหม?”

"ในระดับหนึ่ง ยิฮิบอกเธอว่าเป็นส่วนสำคัญ.”

"ทำได้ดี."

"ยิฮิอะ...อ่า, นี่ไม่ใช่เวลามาหัวเราะ!”

ยิฮิกำลังที่จะควบคุมปากของเธอขณะที่แอบเหล่มองผม.

คริสปี้และคาซ่าที่มาถึงพร้อมกับสัตว์อีกหลายตัว เธอเข้าใจในสถานการณ์ก่อนหน้านี้และมาพร้อมกับสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวได้ดี.

มันต้องใช้เวลานานกว่าสินค้าจากที่ประมูลจะมาถึง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะต้องหยุดยั้งทุกสิ่งด้วยตัวของผมเอง.

คาซ่า, ยักษ์ทดสอบ, เจ้าขาว, เจ้าดำและเสื้อเขี้ยวดาบ! มีทั้งลิซและโกเลมขั้นสูงก็อยู่ที่นี่ด้วย.

"ยินดีที่ได้พบดันเจี้ยนมาสเตอร์.”

เขาคุกเข่าลงพร้อมเพรียง อย่างไรก็ตามมีเวลาไม่มากนัก.

“ลุกขึ้น. เราจะเคลื่อนไหวทันที. ยิฮิ! เปิดวาป.”

"กรุณารอสักครู่!”

ยิฮิหลับตาลงและแกนดันเจี้ยนก็สั่นไหว.

วิ้ง!

แกนดันเจี้ยนสั่นสพเทือน เกิดวงคลื่นสั่นไหวอย่างรุนแรง.

แต่ผมไม่ได้สั่งให้เขาเคลื่อนไหวทันที.

“คริสปี้ เธอนำเสือเขี้ยวดาบไปต่างหาก คุณรู้ตำแหน่งดันเจี้ยนของจีนหรือไม่?”

"ฉันรู้."

"กันไม่ให้มันหนีออกไปได้ เป้าหมายของเราคือการทำร้ายไอ้พวกเลวนั่นทั้งหมด!”

“ฉันจะทำตามคุณสั่ง ดันเจี้ยนมาสเตอร์ของฉัน.”

ผมเสร็จสิ้นการแบ่งกลุ่มของสิ่งมีชีวิตและหันหน้าไป.

"ส่วนที่เหลือมากับผม จากช่วงเวลานี้เราจะไปอาบเลือดของศัตรู ทำตามผม!"

ผมกำหมัด.

โอคูลอส!

ศัตรูทางคับแคบ.

แต่ผมก็ไม่คิดจะเชื่อเขาหากเขาจะให้มันจบตรงนี้.

ผมจะไม่หลีกเลี่ยง.

ถ้าเขาต้องการกินเนื้องั้นผมจะโยนกระดูกให้เขา.