Chapter 115: Demon World Auction (2)

Chapter 115: Demon World Auction (2)

นี่เป็นสถานที่แสดงตัวอย่างในการประมูล.

ในปีแรกมีเพียงเอเรียล ส่วนปีที่สองก็มีบ้างเล็กน้อย แต่ปีนี้ดีม่อนกำลังตรวจสอบอย่างมาก.

ใบหน้าที่คุ้นเคย.

แกร์นดยุคโอคูลอสและดีม่อนของเขา แกร์นดยุคยูป้า..มีที่ว่างข้างๆเขาเล็กน้อย.

มีดีม่อน68ตนที่ผมนับ รวมผมแล้วก็เป็น69 จำนวนดีม่อนไม่เปลี่ยนแปลง ยกเว้นที่ผมฆ่า ไม่มีความประหลาดใจใดๆ.

แต่พวกเขาไม่ได้สนใจผม ได้ยินเสียงฝีเท้า แต่พวกเขาก็ไม่ได้หันหัวของเขาแม้เพียงครั้งเดียว กรงขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าและกำลังดึงความสนใจของดีม่อนทั้งหมด.

“โฮววว.”

"ผมคิดว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถูกกำจัดหมดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเขาหามันมาได้อย่างไร”

"เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตนี้..มีบางอย่างแปลกๆ.”

ผมสึกเหมือนกัน

มันเป็น 'ความชื่นชม' ผมขยับตัวผมและมองไปที่สิ่งมีชีวิตภายในกรง.

'เธอมาจากตระกูลเซเลสเตอร์. ออร์ มาโก.’

เป็นการผสมสายพันธุ์ระหว่างลมและพายุ นั่นคือมาโก ก่อนอื่นเลยที่มีรูปร่างเหมือนผู้หญิง แต่ไม่สวยเท่าไรนัก เธอมีความสูง5เมตรและผมยาวหลายสิบเมตร เธอมีตาข้างเดียวและทรวงอกหย่อนยาน แต่ความเร็วและพลังของเธอมีมาพอที่จะทำให้ฟ้าผ่าและแผ่นดินสะเทือน.

มาโกมีสายตาที่ลึกซึ้ง ในชีวิตก่อนหน้า โอคูลอสได้เรียกเธอว่าอัญมณีแห่งการทำลายล้าง สมุนของเขาค่อนข้างมีระดับต่ำดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับมือพวกเขา แต่..หนึ่งในพวกเขาสามารถทิ้งหายนะและศพนับพันไว้.

‘เป็นการดีที่ได้เห็นเธอ.’

มันเยี่ยมเป็นอย่างมาก.

ผมยิ้มและมองเข้าไปในตาข้างเดียวของมาโก หลังจากนั้นสักพักมาโกก็อาละวาด.

ฮึงงง...!

เคร้ง! เคร้ง!

พายุลูกใหญ่เคลื่อนที่รอบๆมาโก.

อย่าไรก็ตามกรงที่ทำจากอุปกรณ์ต่างๆไม่ได้เคลื่อนไหวสักนิ้ว.

“ฮ่า!”

"พลังเวทย์ยอดเยี่ยม!”

“เคี๊ยกก!”

มาโกกรีดร้อง จากนั้นเธอก็หลั่งน้ำตาสีแดงและหยุดลง

'สถานะนี้แสดงให้เห็นว่าสัญญายังไม่สมบูรณ์.’

นี่เป็นปีที่สามเท่านั้น.

สปิริตไม่ได้มีความสามารถในการรัลกับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเท่าไรนัก.

มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มาโก เหมือนกับหนูที่ติดจั่น.

‘คุณเป็นของฉัน.’

ดีม่อนทั้งหมดคิดแบบนั้น.

พวกเขากลืนน้ำลายเมื่อพวกเขาคิดว่าได้ครอบครองมาโก เธอเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเลเวล2ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถได้เปรียบดีม่อนตนอื่นๆ ดีม่อนจะสามารถรักษาชีวิตของพวกเขาได้ พวกวเขาไม่สามารถปล่อยให้มนุษย์ฆ่าดีม่อนได้เพียงฝ่ายเดียว

‘ยูป้า... เขาดูใจร้อน.’

ผมหันไปมองยูป้า.

ตำแหน่งที่อยู่ถัดจากเขาควรจะเต็มแต่มันก็ว่างเปล่า ปราการถูกห้าม แต่ก็ควรจะมีอีกสองดีม่อน อย่าไรก็ตามไม่อาจจะเห็นเขาได้ เนื่องจากผมฆ่าไปแล้ว.

เขาไม่รู้จริงๆอ่ะ ขอบคุณการแสดงออกของแกร์นยูป้าที่สามารถอ่านท่าทางได้ง่ายขนาดนี้ การแสดงออกเห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถผ่อนคลายได้ เขาแสดงความไม่เป็นมิตรเมื่อเขามองไปยังทุกๆตน มีความโลภในสายตาของเขาเมื่อเขามองไปที่มาโก.

“ยูป้า ทำไมคุณดูโทรมๆ?”

คนที่มีเขาแพะขนาดใหญ่ ความสมบูรณ์ไม่มีในโลก แต่เธอเป็นดีม่อนที่ได้รับสายเลือดมาจากปีศาจ!

แกรนด์ดุ๊กเอเรียลหัวเราะอย่างเปิดเผย ความแตกต่างระหว่างฝ่ายของเธอและยูป้าใหญ่เกินไป.

การแสดงออกของยูป้าเริ่มบิดเบี้ยวมากยิ่งขึ้น.

"หุบปาก เอเรียล ซ่อนความน่ารังเกียจของคุณไว้มั่ง.”

"ซ่อนความน่ารักเกียจ? ยูป้า. ฉันไม่ใช่คนที่ชอบวางแผนลับๆ”

"แน่นอน? มันก็ยังดีว่าเป็นคนที่ท้าทายไอ้ตัวประหลาดนั่น.”

การแสดงออกของเอเรียลเปลี่ยน.

"ยังไงมันก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการท้าทายเหล่านั้นได้ ดังนั้นฉันจึงบอกก่อนที่ฉันจะสู้ แม้ว่าคุณจะกวนประสาทเหมือนเด็กๆ แต่นี่ไม่ใช่ช่วงเวลาที่เราจะมาแตกหักกัน?”

"อย่าใจร้อน เอเรียล ดิอาโบล...”

ทั้งสองโกรธกันและแยกเขี้ยวใส่กัน เนื่องจากทั้งสองไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะต่อสู้กันเองแล้วจะได้เปรียบไม๊ ดังนั้นพวกเขาจึงแค่เขม่นไปมา.

อย่างไรก็ตามถ้าหนึ่งในพวกเขาได้มาโก? เห็นได้ชัดว่าพวกจะต้องใช้มาโกทุ่มใส่กันและกัน.

เมื่อเทียบกับความต้องการของโอคูลอสและแพนเดอโมเนี่ยมที่หายไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมไม่เข้าในโอคูลอสที่กำลังคิดอยู่.

ชิ!

โอคูลอสทำการติดต่อทางสายตากับผมและยิ้ม เขาดูเหมือนจะพูด ‘ฉันรู้.’

โอคูลอสดูผ่อนคลาย แม้ว่าเขาจะได้ชิมพลังของผมไปเล็กน้อย...

‘ฉันต้องเตรียมตัว.’

ในเวลานั้นเขาได้พูดขึ้นมาว่าเขาได้ข้อมูลขนาดใหญ่เมื่อเขาเสียแขนของเขา

ผมต้องเตรียมตัวกับทิศทางที่เขาจะก้าวเดิน.

“โอคูลอส. คุณไปขายแขนของคุณที่ไหน?”

“......”

รอยยิ้มของโอคูลอสหายเมื่อเขาหันกลับไป.

"จิ๊ จิ๊, คุณนี่ไม่มีความเป็นมิตรเลยจริงๆ”

พวกแกร์นดยุคต่อปากต่อคำกันเอง เขาเป็นแพนเดอโมเนี่ยม เขาค่อนข้างกังวลเมื่อเขาไม่ได้รับคำตอบ.(ใครอยากตอบบอก!)

อย่างไรก็ตาม แพนเดอโมเนี่ยมไม่ได้หยุดอยู่ที่นั้น.

"คุณคิดว่าไง? รัลดาล บิกิเซล?”

“ผมไม่รู้.”

ผมพยายามที่จะทำให้หัวใจของผมสงบ ผมเคยสัมผัสกับแพนเดอโมเนี่ยมเพียงเล็กน้อยในชีวิตก่อนหน้านี้ของผม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับผม แสดงว่าเขายอมรับผมอยู่ในระดับนึง.

ผมเคยได้ยินเรื่องราวของแพนเดอโมเนี่ยมเท่านั้น กลุ่มดีม่อนอื่นๆได้ให้คำนิยามกับเขาว่า แปลกประหลาดและน่ารำคาญ.

'เขาจะเป็นคนที่แทงมีดอย่างเงียบๆ.’

ผมรู้สึกประทับกับแพนเดอโมเนี่ยม ผมเลยเปิดมัทอาย.

ชื่อ: แพนเดอโมเนี่ยม [Pandemonium]
อาชีพ	Demon Grand Duke (Dungeon Master)	ฉายา	* ยกเลิกเวทมนต์  (Epic, Magic Power+10) * ร่างทรงราชาอสูร (Epic, Intelligence +10) * ลิ้นอสรพิษ (Ex U, Magic Power +8)
สถานะ
Strength	80	Intelligence	82 (+10)
Agility	91	Stamina	78
Magic Power	85 (+18)
ศักยภาพ: (416+28/500) เอกลักษณ์: ชาแมนที่กินเนื้อคนตาย ในที่สุดเขาก็ได้พัฒนาออร่าแห่งความตาย สกิล: สิ่งทำลาย (Epic), ไม้เท้า1เดียว (Epic), พลังแห่งความตาย(Epic),สังเกตขั้นสุดยอด (U)

[การเปรียบเทียบ] Pandemonium Strength 80 Intelligence 92 Agility 91 Stamina 78 Magic 103 Potential (416+28/500) Randalph Brigsiel Strength 96 Intelligence 93 Agility 91 Stamina 85 Magic 98 Potential (412+51/500)

สถานะทั้งหมดโดยรวมแล้วผมยังสูงกว่า

หลังจากที่ผมได้รับเกราะไม่มีหมด สถานะของผมก็เติบโตช้า แต่มันก็เติบโตเรื่อยๆ มันเพิ่มความแข็งแกร่งและความคล่องตัว 1 แต้มและความฉลาดและพลังเวทย์2แต้ม

แต่..แกร์นดยุคคืออะไร? ความสามารถเพียวๆนั้นสูงมาก

ในเวลานั้นแพนเดอโมเนี่ยมก็มีสายตาที่หรี่ลง

"นี่ไอสารเลว แกเห็นอะไร.”

ผมตอบอย่างใจเย็น

"คุณจะหลอกอะไรผม?”

"ผมไม่ได้มองผิด นั่นเป็นเพราะว่าผมมีความรู้ด้านเวทย์มนต์.”

"งั้นแสดงว่าสิ่งที่คุณเห็นว่าผมทำนั้นถูกต้อง.”

ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกัน

โดยเฉพาะอย่ายิ่งฝ่ายตรงข้ามเป็นแพนเดอโมเนี่ยม ผมจะต้องเหนื่อยมากแน่ๆจากการทะเลาะกัน มันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรู้เรื่องมากขนาดไหน.

"นี่ไอ้คนลึกลับ บอกฉันมาตามตรง คุณเป็นคนที่แตะต้องกลุ่มยูป้าใช่หรือไม่?”

ดูเหมือนเขาจะต้องการถามเรื่องนี้.

ในเวลาเดียวกันพลังวิเศษในพื้นที่ก็เปลี่ยนไป. เขากำลังใช้สกิลไม้เท้า1เดียว (Epic).มันดูเหมือนกับว่าเขาต้องการป้องกันไม่ให้ความลับนี้รั่วไหลออกไป.

‘เขาไม่ต้องการให้ดีม่อนตนอื่นได้ยิน.’

ข้อมูลเป็นอำนาจแพนเดอโมเนี่ยมรู้เรื่องนี้ดี ผมไม่รู้เหตุผล แต่ดูเหมือนกับว่าเขาจะมีการสังเกตุที่น่าทึ่งจริงๆ.

อย่างไรก็ตามผมรู้สึกไม่ดีที่ต้องการตอบคำถามของเขา.

“แพนเดอโมเนี่ยม ผมคิดว่านั่นมันเป็นงานของคุณ.”

ผมไม่ได้จริงใจ และผมก็ไม่ได้ยุ่งกับเขา แต่แพนเดอโมเนี่ยมตอบอย่างแน่วแน่.

"ยูป้า ปกติเป็นคนที่ขี้เกียจมาก แต่ตอนนี้เขากำลังทำงานอย่างจริงจัง ไม่ชัดเจนหรือว่าเขารู้สึกรำคาญมาก?”

แน่นอน...

ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับยูป้า ยูป้าตระหนักได้ว่าดีม่อนฝ่านเขาตายไปแล้ว3คน นอกจากปารการและดีม่อนตนอื่นๆอยู่ในระดับปานกลางเท่านั้น.

แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ปราการเป็นดยุค เขารู้สึกเป็นห่วงดังนั้นเขาจะต้องค้นหาความจริง

ผมตอบด้วยรอยยิ้ม.

"ทำไมคุณถึงมีความสำคัญ?”

"หุหุ.ที่จริงคุณมีสิทธิ์ แต่นั่นก็ยังไม่ตอบคำถามของฉัน แกรนด์ดุ๊กอื่นอาจไม่สนใจคุณ แต่นอกเหนือจากแอเรียลผมคิดว่าคุณเป็นคนเดียวที่จะแตะต้องยูป้า.”

"พวกเขาทำลายตัวเองโดยการต่อสู้กันแลัวทำไมถึงเป็นผมที่จะต้องเคลื่อนไหว? ผมไม่สามารถอยู่คนเดียวได้เลย?”

"เหตุผลไม่สำคัญ และ..คุณก็ไม่ได้เลื่อนการสนทนาไปทีละน้อยๆหล่ะ? ฉันได้ตรวจสอบพฤติกรรมของคุณในการประมูลราคาของโลกดีม่อน ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เป้าหมายของคุณที่จะได้รับความสนใจของเราคือความสำเร็จ ขอบคุณ ... นี่เป็นเรื่องสนุก แต่ฉันต้องไปเดี๋ยวนี้.”

ไม้เท้า1เดียวถูกยดเลิกแล้ว.

ไม่มีใครสนใจ แพนเดอโมเนี่ยมเดินออกไป.

'เขากำลังจ้องมองฉันอยู่ไหม?’

แพนเดอโมเนี่ยม ดูเหมือนจะเชื่อว่าผมเป็นผู้กระทำผิด

แน่นอนเขาจะไม่ส่งข้อมูลนั้นไปยังยูป้า มันจะเป็นข่าวดีสำหรับเขาถ้า ยูป้า ยังคงได้รับความเสียหาย ดูเหมือนเขาจะปลุกระดมผม.

ผมทำพลาด.

บางอาจจะเป็นเพราะว่าผมภูมิใจในตนเองมากเกินไป เพราะว่าความทรงจำของผมในชีวิตก่อนหน้านี้ ผมคิดว่าเป็นหุ่นเชิดให้พวกเขา.

ไม่มีที่ไหนเลยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้น.

‘มันไม่ได้ง่าย.’

การประมูลโลกปีศาจ.

ผมยังมั่นใจว่าผมพึ่งจะก้าวเดินเท่านั้น.

* * * * * *

เอาจริงๆก็แมร่งโม้แล้วก็เกทับกันไปมา เวรมั๊ยหล่ะ