บทที่ 72: หนุ่มหล่อและมีพรสวรรค์ (5/5)

LSG บทที่ 72

แปลไทยโดย : SwordGod

บทที่ 72: หนุ่มหล่อและมีพรสวรรค์ (5/5)

หลังจากเดินผ่านป่าฝ่าฝนลมหนาวมาไม่กี่วัน ซูหยุน ก็มาถึงเมืองที่เจริญรุ่งเรืองทางใต้ของเทือกเขาอาถรรพ์ เมืองธาตุไฟ

เมืองนี้เป็นถิ่นแม่น้ำภูเขาและเป็นเมืองใหญ่ เมืองนี้เป็นส่วนที่ดีของเทือกเขาอาถรรพ์

เทือกเขาอาถรรพ์ หันหน้าไปทางทะเลไปทางใต้ ทำให้เมืองธาตุไฟมีวิธีการขนส่งที่กว้างขวาง ทุกอย่างสะดวก นอกจากนี้ยังตั้งอยู่ในใจกลางเมืองที่โด่งดัง สำนักวิชาดาราม่วง ทำให้เมืองธาตุไฟเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจและดึงดูดฝูงคนจำนวนมาก

พวกเขาจะได้เห็นกำแพงขนาดมหึมาที่สูงกว่าสี่เมตรรอบ ๆ เมือง กำแพงเคลือบไปด้วยผลึกน้ำราบเรียบที่ให้เปล่งประกายแสง แสงที่ส่องผ่านผลึกน้ำดูเหมือนจะมีสีที่เป็นเงา

ในประตูหลักมีผู้คนขวักไขว่กำลังเข้าและออก บรรยากาศชุลมุนวุ่นวายมาก

ผู้คนสวมชุด นักดาบเหมือน ซูหยุน ก็ไม่น่าแปลกใจเพราะสถานการณ์พิเศษของเมืองซึ่งส่งผลให้มีผู้เชี่ยวชาญหลายคนมาที่นี่ ผู้บ่มเพาะมากมายจากทั่วทวีปอาศัยอยู่ในเมืองนี้

 

ซูหยุน ไม่อยากเสียเวลามันรีบจูงม้าวิญญาณเข้าไปอย่างไว

ภายในเมืองไม่อนุญาตให้ขี่ม้า มันจึงส่งม้าดำวิญญาณของมันเข้าคอกแล้วมันก็รีบเร่งไปยังใจกลางเมือง มุ่งหน้าสู่ สำนักวิชา ระหว่างทางมันได้ผ่านสถานประกอบการหลายแห่ง

"โรงบ่มเพาะวิญญาณ"

"สถานเริงรมผู้มาเยือน ร้านค้า ตลาด"

"ร้านเหล้า โรงเตียมใบไม้ร่วง"

"บ่อนม้ามืด"

.........

ถนนเรียงรายไปด้วยร้านค้ามากมาย ใน เมืองธาตุไฟ การพนันไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายดังนั้นจึงมีบ่อนการพนันอยู่ตามท้องถนน แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ที่เข้ามาไม่ใช่พลเมืองธรรมดา แต่เป็นนักศึกษาที่กำลังศึกษาอยู่ที่นี่

กับสำนักวิชาในบริเวณใกล้เคียงถนนที่เต็มไปด้วยภาพของหนุ่มนักศึกษาใสซื่อ บรรยากาศที่ไร้เดียงสาเต็มถนน ชายหนุ่มและหญิงสาวนับไม่ถ้วนเดินผ่านซูหยุนเหมือนกระแสการไหลไม่มีที่สิ้นสุด

สำนักวิชา ไม่เหมือนนิกายดังนั้นคนที่พวกเขาสรรหาจึงแตกต่างจากนิกายทั่วไป

สำนักวิชา ยังมีอาจาร์ที่น่าเกรงขามคอยดูแลอยู่ มีอาจารย์และชั้นเรียนมากมายที่พร้อมสอน ทุกอย่างเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการศึกษาการบ่มเพาะมาก จนมีผู้เชี่ยวชาญหลายคนที่กำลังทำการวิจัยเกี่ยวกับทักษะและวิชาระดับศักดิ์สิทธิ์

มีหลายทักษะที่แม้แต่นิกายใหญ่ก็ไม่มี

เงื่อนไขการรับสมัครของ สำนักวิชาดาราม่วงไม่ เข้มงวดมากนัก ตราบเท่าที่ท่านตอบสนองความต้องการของพวกเขาได้ จากความสามารถพิเศษท่านก็จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแล้วท่านจะสามารถเข้าเรียนได้บางชั้นเรียน ระยะเวลาทั้งเรียนหมดห้าปี ไม่ว่าท่านจะบ่มเพาะในระดับใดท่านจะได้รับอนุญาตให้จบการศึกษา แม้ว่าการบ่มเพาะของท่านจะหยุดนิ่ง

เมื่อเทียบกับเงื่อนไขของนิกายที่เหลือสำนักวิชามีวิธีการอื่น ๆ นับไม่ถ้วนที่อนุญาตให้เข้ามา

หลังจาก ซูหยุน เดินเข้าไปผ่านกลุมคนสองสามกลุ่มมันก็มาถึงประตู สำนักวิชาดาราม่วง มันต้องการเข้าไปให้ไวที่สุด แต่มียามอยู่หน้าประตูหลัก พวกเขากำลังตรวจสอบะเครื่องราง ที่แขวนอยู่บนเอวของนักเรียนที่เข้าและออกจากสำนักวิชา

เมื่อเห็นอย่างนี้เป็นไปไม่ไๆด้เลยที่จะเข้าไปโยไม่มี เครื่องราง

ซูหยุน คิดอยู่ครู่หนึ่งและหันไปรอบ ๆ เพื่อไปที่ร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆ สำนักวิชา เพื่อยืมดินสอ บนแผ่นกระดาษเขาเขียนเกี่ยวกับการโจมตีที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเพื่อที่จะเจ้าสำนักวิชาเตรียมตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

หลังจากที่เขียนเสร็จมันก็มองไปที่เนื้อหาเล็กน้อย สุดท้ายแล้ว มันก็ไม่ใส่ชื่อของมัน

เสร็จธุระแล้ว ซูหยุน ก็เดินกลับไปที่เส้นทางและมองไปรอบ ๆ มันมองไปเห็น คนอ้วนหัวใหญ่ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของมัน

ทันใดนั้น ซูหยุน เดินไปทางประตู

"เฮ้ เป็นเกียรติที่ได้พบโปรดสละเวลาสักครู่ได้มั้ย!" ซูหยุนตะโกน

แต่ชายอ้วนไม่ได้หันมอง แต่เขาก็เดินไปด้วยร่างที่ต้วมเตี้ยม

"สหายที่หล่อเหลาและมีพรสวรรค์ท่านนี้โปรดรอสักครู่!" ซูหยุนพูดอีกครั้ง

หูของคนอ้วนกำลังกระตุกและรีบหันหัวมา เขามองไปรอบ ๆ ขณะที่ดวงตาของเขาจ้องมองซูหยุนที่รีบเดินไปหาเขาและถามว่า "เจ้าเรียกข้าหรือ?"

"ใช่!

"สหายบ่มเพาะ ช่างสังเกตุเห็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์! คนทั่วไปมองไม่เห็นความหล่อเหลาของข้าเพราะพวกเขาเพียงแค่เห็นรูปลักษณ์ของข้า สหายเจ้านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ! " ชั้นไขมันพูดอกมาแสดงอย่างกรดเกรี้ยว

"เจ้าชมข้ามากไปแล้ว!"

"สหายบ่มเพาะ ข้าขอถามอะไรหน่อย"

"ข้ามีจดหมายที่มีความสำคัญมากสำหรับชีวิตและความตายของ สำนักวิชา ของท่าน มาจากแหล่งที่น่าเชื่อถือ แต่ข้าไม่สามารถเข้าสำนักวิชาเพื่อส่งจดหมายฉบับนี้ให้เจ้าสำนักได้ ถึงแม้ว่าข้าอยากเข้าไปข้างในสำนักก็ตาม แต่สำนักวิชาอนุญาติให้แค่นักเรียนของสำนักเข้าไปเท่านั้น แม้ว่าจะมีนักเรียนนับไม่ถ้วนในลานสนาม แต่ข่าก็มองเห็นเจ้าได้เพียงแค่มองแวบเดียว ข้าสามารถบอกได้ว่าท่านเป็นคนที่สำคัญดังนั้นข้าขอให้ท่านเป็นสหายที่ดีและมีพรสวรรค์เพื่อช่วยให้ข้าบรรลุผลงานนี้! ข้าหวังว่าท่านจะยอมรับและรับผิดชอบอย่างเต็มที่! " ซูหยุน ยื่นจดหมายที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้ไปยังชั้นไขมันที่มีการแสดงออกอย่างเคร่งขรึม

เมื่อชั้นไขมันเห็นจดหมายใบหน้าของเขาก็จริงจังขึ้น ด้วยมือที่สั่นเทา เขาหยิบจดหมายมาและพูดด้วยท่าทางที่เข้มงวด "ข้าจะตอบสนองความต้องการนี้อย่างแน่นอน"

.........

ทุกคนสามารถพูดคุยเรื่องใหญ่ ๆ ในเมืองได้แต่สำหรับบรรดาผู้ที่ชื่นชอบการอวดตัวของคนเหล่านั้นคนประเภทนั้นก็หาได้ยาก

ชั้นไขมันผ่านพ้นเข้าไปผ่านลานด้านในและวางจดหมายไว้บนโต๊ะของเจ้าสำนัก

ต่อจากนั้นล่ะ!

เขาได้บุกรุกเข้าไปในห้องทำงานของเจ้าสำนัซึ่งเป็นการละเมิดกฎของ สำนักวิชา เขาจะได้รับการลงโทษโดยสำนักวิชาถ้าเรื่องนี้ได้รับการแพร่กระจาย

ด้านนอกสำนักวิชาคือ ซูหยุน ที่ยังคงเดินไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าเจ้าสำนักได้รับจดหมายหรือไม่

หลังจากรออยู่นอกสำนักวิชามาเกือบหนึ่งวันเต็มภายในสำนักวิชายังไม่มีสัญญาณการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย ยามไม่ได้เพิ่มขึ้นและทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ

ซูหยุน คิดว่า เจ้าสำนักอาจเห็นจดหมายนั่นเป็นเรื่องตลกและไม่ได้สนใจมันเลย

เมืองธาตุไฟ ทนแดดทนฝนอยู่อย่างสงบมานานกว่าร้อยปี จะเกิดเรื่องใหญ่? หนึ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึง สำนักวิชาดาราม่วง

"หากข้ารู้ก่อนที่จะเขียนจดหมายฉบับนี้ ข้าจะใช้ชื่อของ ตระกูลมู่ บางที คนของสำนักวิชาดาราม่วงอาจจะดำเนินการ "

ช่วยไม่ได้ที่ซูหยุนได้แต่หัวเราะ

ความจริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเมืองธาตุไฟหรือสำนักดาราม่วง มันก็ไม่ได้สนใจการดำรงอยู่ของพวกเขา มันกังวลเรื่องความปลอดภัยของ ชิงเอ๋อ

มันต้องการพานางออกจากตระกูลซู แต่เวลานี้นางเดินทางมาในนามของตระกูลซู จะมีผลเสียร้ายแรงหากนางหนีไป

นี่จึงเป็นวิธีเดียวที่จะป้องกันเหตุการนั้นเกิดขึ้น

หลักจากมันคิดเรื่องนี้นานแล้ว ซูหยุน ก็เฝ้ามองนักเรียนของสำนักวิชาดาราม่วงต่อไป

สามวันต่อมา!

เหมือนอย่างที่คาดไว้ มู่เฟิง ได้มาถึง

หลังจากที่ มู่เฟิงมาถึงเขาก็ตรงไปยังห้องประชุม เขาไม่มีเวลาที่จะตามหา ซุหยุน นอกจาก ...มู่เฟิง มาที่ทำตามคำเตือนของมัน แต่ซูหยุนยังคงกลัวว่าจะไม่มีผล

ซูหยุน ตัดสินใจที่จะเตรียมการบางอย่าง หากมันตัดสินใจที่จะพานางไปมันจะต้องสร้างความวุ่นวาย ชิงเอ๋อ จะต้องรีบหนี แล้วตระกูลซูจะไม่มีใครสามารถตำหนิได้

หลังจากคิดแล้ว ซูหยุน ก็มุ่งตรงไปยังตลาด เมืองธาตุไฟ

มันไม่มีเงินมากนักดังนั้นซูหยุนจึงสามารถซื้อส่วนผสมบางส่วนและใช้เตาเฉียงเจียง(ผลึกเขียว) 青晶丹炉ของมันเพื่อปรับแต่งวัสดุหลายอย่างเพื่อให้มันสามารถผลิตยาบ่มเพาะพิเศษบางอย่างที่มาจากหุบเขาฮวาซิน

นักเรียนของสำนักวิชามีเงินเป็นจำนวนมากและความต้องการใช้ยาในการบ่มเพาะสูงมาก ยาบ่มเพาะหลายชนิดสามารถแลกเป็นเหรียญวิญญาณได้สองพันเหรียญ

มันควงเหริญจิตวิญญาณ แล้วมุ่งหน้าไป โรงประมูลดาราสวรรค์ ของเมืองธาตุไฟ

ครึ่งชั่วยามต่อมา ซูหยุน ก็ออกมาจากโรงประมูลด้วยพวงของอวัยวะสัตว์อสูรและเลือด

เป็นผลให้มันต้องเลือกสถานที่ที่ไม่ไกลจากหอประชุม

ดังนั้นมันจึงแอบเข้าไปใน สำนักวิชาดาราม่วง

มีอาคันตุกะเข้ามายังสำนักวิชาดาราม่วง เป็นจำนวนมาก หลายคนมาที่นี่เพื่อการศึกษา บางส่วนของนักเรียนที่ไม่ได้มาจากตระกูลที่ดียังสามารถเช่าห้องนอกสำนักวิชาได้ อย่างไรก็ตามใครคนหนึ่งสามารถจ่ายเงินสดเล็กน้อยเพื่อรับวงจิตวิญญาณที่จะช่วยให้พวกเขาไปเยี่ยมชมสำนักวิชาชั่วคราวได้ แน่นอนเวลามี จำกัด และนักเรียนที่กำลังตรวจสอบนักเรียนที่ประตูจะตรวจสอบด้วยแรงถ้าบุคคลไม่ได้ออก ทุกคนสามารถได้รับวงตราบเท่าที่พวกเขาออกในเวลา มันก็ง่าย ถ้ามีคนล่วงเวลาจะมีการแจ้งเตือนผู้กระทำความผิด ระบบรักษาความปลอดภัยสาธารณะของสำนักวิชาจะดูแลสถานการณ์และจะถ่ายทอดข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมดไปยัง เมืองธาตุไฟ ซึ่งจะส่งออกลาดตระเวน

ด้วยเหตุนี้ไม่มีใครกล้าที่จะท้าทายวงวิญญาณที่เช่ามาเป็นระยะเวลานานๆ

หลังจากใช้เหรียญวิญญาณร้อยเหรียญแล้วซูหยุนเช่าวงวิญญาณ มีกรอบเวลาสี่ชั่วยาม มันเดินเข้าไปใน สำนักวิชาดาราม่วง

ในสำนักวิชามีขนาดใหญ่ ใครคนหนึ่งสามารถมองเห็นชุดที่สดใสมากมายซึ่งสวมใส่โดยนักเรียนหญิงที่สวยงาม

อากาศที่เต็มไปด้วยบรรยากาศทางจิตวิญญาณลึกลับซึ่งซูหยุนไม่สามารถหาแหล่งกำเนิดได้ มันไม่ได้เบาบางแต่คับคั่งและลึกลับ

พร้อมกับเสื้อคลุมสีดำและหน้ากากเหล็กซูหยุนดูเหมือนจะเด่นชัดมาก แต่มันไม่ได้ดึงดูดความสนใจเท่าไหร่ ทุกคนมีบุคคลลึกลับหลายคนอาศัยอยู่ในสำนักวิชา

แม้ว่าจะมีหลายพื้นที่ของ สำนักวิชาดาราม่วง สามารถเข้าถึงได้ แต่ก็ยังมีพื้นที่ที่ไม่เปิดให้นักเรียนเสมอ

ตัวอย่างเช่น สนามยอดยุทธ ซึ่งเป็นพื้นที่ฝึกยุทธที่ยอดเยี่ยมที่นักเรียนหลายคนของสำนักวิชากำลังรอเพื่อเปิดการใช้งานใหม่เพื่อให้พวกเขาสามารถฝึกยุทธได้

เช่นหอประชุมการวิจัยขั้นสูงสถานที่ทั้งสองแห่งถูกปิดชั่วคราว ไม่ต้องพูดถึงนักเรียนส่วนใหญ่อาจารย์ยังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป

ซูหยุน รายรอบในกลุ่มคนก่อนที่จะเข้าไปในศาลาภายในสวนด้านใน หลังจากที่สับสนจากสำนักวิชามันเดินตรงไปยังกลุ่มนักเรียนหญิงที่ประดับประดาด้วยเครื่องแบบสีขาวบริสุทธิ์เพื่อขอเส้นทาง

"โขโทษนะศิษย์พี่หญิง ไม่ทราบว่าทางนี้ไป สนามฝึกยุทธ ใช่หรือไม่?"

ด้วยรูปร่างสูงของซูหยุนควบคู่ไปกับการบ่มเพาะและฝึกซ้อมอย่างยาวนานการกินอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการมันมีร่างกายที่ล่ำสันมาก ผิวของมันเป็นสีของข้าวสาลีและดวงตาของมันก็มีแววตาสว่างสดใส แม้ว่าหน้ากากของมันจะปกคลุมครึ่งใบหน้า แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามันหล่อมาก พร้อมกับชุด นักดาบ ของมัน มันเลยมองดูสุภาพมาก

ดวงตาของสาวกหญิงหลายคนที่ส่องประกาย สีแดงอมชมพูปรากฏบนแก้มของพวกเขาทำให้พวกเขาดูขี้อายมาก นักเรียนหญิงสองคนเริ่มหัวเราะเบา ๆ ในสถานการณ์ กลุ่มผู้หญิงหนึ่งคนชี้ไปในทิศทางที่ถูกต้องโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

ซูยองรีบพูดขอบคุณและเดินไปในทิศทางนั้นอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? เป็นนักเรียนใหม่หรอ? ข้าจะไม่รู้จักหนุ่มหล่อและมีพรสวรรค์นี้ได้อย่างไร! "

"บ้า เจ้าควรรู้ไว้ว่าไม่ควรชอบผู้ชายคนเดียวกัน?"

"แต่ ... แต่นั่น.... "

มีการพูดหยอกล้อต่อกระซิกเล็กน้อยซึ่งตามมาด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ

ในสำนักนักวิชานี้ย้ำเตือนเสมอว่าต้องมีความแข็งแกร่งเสมอเมื่อจบออกไป

แต่ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องชั่วคราว

ความเหี้ยมโหดของนิกายมักเพียงพอสำหรับเผชิญวิกฤตการณ์ สำหรับวันอันสงบสุขของสำนักวิชาเมื่อเกิดวิกฤติขึ้นพวกเขาก็จะไม่สามารถทนต่อการต่อต้านได้

ขณะที่มันเดินเข้าไปใกล้สนามฝึกยุทธแล้วมีคนจำนวนมากที่มีรูปลักษณ์น่าเกลียดบนใบหน้าของพวกเขา หลังจากที่ทุกสนามฝึกยุทธได้ปิดผนึกแล้วซึ่งทำให้สมาชิกของสำนักวิชาไม่สามารถเข้ามาได้

แต่วัตถุประสงค์ของ ซูหยุน ไม่ใช่ฝึกยุทธ

มันเดินไปรอบลานกว้าและตรวจสอบสถานที่สำหรับการเตรียมการของมัน ป่าขนาดเล็กที่อยู่ข้างสนามฝึกยุทธ

แต่…

ขณะที่มันเดินเข้าไปในป่ามันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ป่าเงียบสงบเกินไป ไม่มีใครคนอื่นเห็น แต่ ซูหยุน รู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและติดตามมัน

“อืม.”

มันหายไปในความคิดในขณะเดินผ่านป่าอย่างระมัดระวัง อย่างไรก็ตามมันยังคงระมัดระวังตัว

นี่คือมัน

 

เป็นวันเริ่มต้นของการแลกเปลี่ยนวิชายุทธ มีตัวแทนจากทุกที่ในทวีป พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ในเมืองนี้ ข้ามทุ่งป่าเป็นอาคมที่จะเตือนผู้คนที่เป็นอันตราย

ซูหยุน เกรงว่าวันสงบจะทำให้ผู้เชี่ยวชาญเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนที่ สำนักวิชาดาราม่วง

ไม่ต้องแปลกใจว่าเจ้าสำนักของสำนักวิชาไม่แยแสเมื่อเขาเห็นเนื้อหาของจดหมาย แม้ว่าเจ้าสำนักเชื่อเนื้อหาของจดหมายมันก็เชื่อว่าเขาได้ทำทุกอย่างที่เขาทำได้

แม้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ซูหยุน ยังคงกังวลอยู่มาก

แม้ว่าอาคมจะทำงานได้ แต่ก็ไม่เพียงพอ

ซูหยุน หยุดคิดและเดินกลับไปทำงานต่อ มันต้องเตรียมการเพิ่มเติม

แปลไทยโดย : SwordGod