Chapter 106: ดันเจี้ยนวิบัติ (1)

Chapter 106: Dungeon Destruction (1)

ทุกคนใจในบริเวณนั้นต่างหายใจอย่างโล่งอก ผมก็เหมือนกัน ผมจ้องมองอย่างเงียบๆไปที่ลีซารางและยิฮิ.

ลีซารางหรือที่รู้จักกันในนามราชินีแห่งความเมตตาในชีวิตของผมก่อนหน้านี้

คริสปี้เป็นคนพาเธอมา ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก แต่เธอก็หาวิธีแก้ไขกับต้นไม้ดั้งเดิม.

โชคชะตา? พรมลิขิต? ผมไม่เชื่อในสิ่งที่ไม่เป็นนามธรรมดังกล่าว.

การมีส่วนร่วมของคริสปี้มีเยอะมาก.

แต่ปัญหามันไม่ได้รับการแก้ไขหรือเติบโต..ซารางจะไม่สามารถหนีออกไปจากความรับผิดชอบได้ เธอมีศักยภาพกว่า425 อย่างไรก็ตามผมก็จะไม่ฆ่าเธอ แต่ผมจะต้องทำให้เธอเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นและให้เธอสูญเสียความคิดและกลายเป็นตุ๊กตาของผม.

อย่างไรก็ตาม ... เธอต้องทำมันให้ดี

“มาสเตอร์ของฉัน ขอเวลาสักครู่ คุณควรผ่อนคลายมากกว่านี้ในสถานที่นี้”

วันนึงได้ผ่านไปแล้วผมส่ายหัวให้กับคำพูดของคิสปี้.

“ไม่.กระบวนการนี้น่าสนใจมาก ผมไม่ควรจะพลาดฉากนี้.”

มันเป็นเรื่องสำคัญมาก ผมสนใจมันมากกว่าที่จะทำตัวสบายๆ วิกฤตอาจจะเกิดขึ้นได้ ตัวอย่างเช่นต้องมีการได้รับอนุญาตจากดันเจี้ยนมาสเตอร์และผมจะจัดการมันโดยทันที.

ผมสามารถใช้แกนดันเจี้ยนได้จนหยดสุดท้าย.

สองวันผ่านไป ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้ว.

ร่างกายของซารางได้เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เธออายุ 10 ขวบไม่มากไปกว่านี้ เธอกินอาหารได้ทั้ง 3 วัน เธอมีความหมกหมุ่น แต่เธอก็เป็นตัวกลางในการถักทอระหว่างต้นไม้ดั้งเดิมและยิฮิ

ผมไม่สามารถทำลายความจริงจังของเธอได้ด้วยการกินบางอย่าง.

และอีกหนึ่งวัน.

คู่~~~!

ต้นดั้งเดิมเริ่มสั่นเทา กิ่งก้านขยายและกอดยิฮิและซาราง

นี่เป็นครั้งแรกที่มันเคลื่อนไหวหลังจากผ่านมา4วัน ทุกคนจดจ่อ ดาร์กเอลฟ์ทุกคนกำลังกลั้นหายใจขณะเฝ้าดูสถานะการณ์ ผมก็ไม่ต่างกัน

ต้นไม้ได้รวมตัวเข้ากับซารางและยิฮิอย่างสมบูรณ์

-ต้นไม้ดั้งเดิมได้ยอมรับแล้วว่าแฟร์รี่จากแกนดันเจี้ยนว่าเป็น ‘สหายทางวิญญาณ.’ ต้นไม้ดั้งเดิมเติบโตอย่างสมบูรณ์มากขึ้น แฟร์รี่จากแกนดันเจี้ยนได้รับการยกย่องให้เป็น ‘แฟร์รี่ดั้งเดิม!’

-แฟร์รี่เลื่อนตำแหน่งครั้งแรกประสบความสำเร็จ. ‘แฟร์รี่ดั้งเดิม’จะอยู่ร่วมกับต้นไม้ดั้งเดิม.จนว่าแฟร์รี่จะกลับมาอยู่กับเธอสถานะต้นไม้ดั้งเดิมจะหายไป.(ตรงนี้ผมเข้าใจว่าอาจจะเป็นตอนแฟร์รี่ตายต้นไม้จะหายไปเพราะว่ายิฮิได้เปลี่ยนเป็นSoul Companionsนะครับ/ไรต์)

-กำลังสรุป ขณะนี้กำลังคำนวณค่าชดเชยสำหรับความสำเร็จ. จะได้รับ 5,400,000 แต้ม. คะแนนความสำเร็จ5,000 จะถูกเพิ่ม.

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นค่าชดเชยสูง.

‘ยอดเยี่ยม.’

ยิฮิก็เปลี่ยนทีละนิด ปีกของเธอโตขึ้นและขายาวขึ้นเล็กน้อย ผมของเธอก็เติบโตขึ้น เธอยังคงอ้วนเหมือนปีแรก แต่ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกดีขึ้น.

ยิฮิค่อยๆลืมตาขึ้นมาจากใจกลางของต้นไม้ดั้งเดิม

“……?”

ดูเหมือนกับว่าเธอไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร

ดวงตาของเธอแวววาวขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ.

จากนั้น ยิฮิ ก็เห็นฉันและเธอก็ยิ้มโง่ๆออกมา

“ยิฮิ~”

*     *     *

การเจริญเติบโตที่ผิดปกติหยุดลง ตามคาดมันเป็นผลข้างเคียงจากต้นกำเนิดจะออกจากการควบคุม.

ยิฮิได้เลื่อนตำแหน่งกลายเป็นว่าเธอสามารถทำงานได้หลากหลายมากขึ้น เธอสามารถใช้ต้นไม้ดั้งเดิมทำร่างกายเทียมของเธอได้ หรือไม่ก็เสริมสร้างรากและใช้มันในการทำมันเป็นวัสดุจากมัน.

“โหหห! วัสดุเช่นนี้มีอยู่ในโลกจริงๆ!”

คนแคระกำลังตื่นเต้น.

พวกเขาสามารถสร้างสิ่งต่างๆจากวัสดุลึกลับได้ อย่างน้อยที่สุดอุปกรณ์จะเป็นระดับแรร์ อาจจะมียูนิคเกิดขึ้นหากโชคดี.

“มีใบไม้หลายใบมาก...มันเป็นประโยชน์อย่างมากในการเลี้ยงเทวดา.”

และนั่นไม่ใช่ทั้งหมด ต้นกำเนิดต้นกำเนิดมีเพียงใบเล็ก ๆ เท่านั้น แต่ใบจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในทันทีหลังจากติดต่อกับยิฮิ ผมได้เอาพวกมันไปให้ทัสมาลและเก็บที่เหลือเป็นส่วนผสม.

ใบจากต้นไม้สามารถชวยใมนการรักษาได้เป็นอย่างดี การที่ใช้พวกมันในระยะยาวก็ส่งผลดีขึ้น จนผมสามารถเพิ่มความฉลาดได้อีก2

“มาสเตอร์! ยิฮิมีของขวัญให้คุณ ยิฮิฮิ.”

“มันเป็นลูกปัดแปลกๆนะ.”

ยิฮิเข้ามาหาในขณะที่ผมกำลังดูแลดันเจี้ยน ลูกปัดแม้ว่ามันจะเล็กแต่มันก็ให้พลังงานเวทย์ผิดปกติมาก

“มันไม่ใช่แค่แปลก ยิฮิบอกได้เลยว่านี่คือเมล็ดจากต้นไม้ดั้งเดิม มันสามารถสร้างได้ทุกๆปีและการกินก็ส่งผลดีมาก.”

มีอะไรแบบนี้ด้วย?

มันเป็นสิ่งที่ต้นไม้ดั้งเดิมสร้างได้ปีละครั้ง.

ผมใช้มัทอาย.

-ชื่อ – เมล็ดของต้นไม้ดั้งเดิม รายละเอียด:เมล็ดที่สร้างขึ้นมาได้ปีละครั้งของต้นไม้ดั้งเดิม. แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะได้มาจากพระเจ้าแต่มันจะมาเนื่องในโอกาศพิเศษ. * หลังจากใช้ จะเพิ่มขีดจำกันสูงสุดขึ้น 1.

ผมมองไปที่เมล็ดอย่างใกล้ชิด.‘ตัวปลดลิมิต…!’

ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไรสำหรับศักยภาพสูงสุด.

เกณฑ์ศักยภาพของดีม่อนเท่ากับ 500 สถิติทั้งหมดสามารถเข้าถึงได้ถึง 100 จุด หลังจากถึง 100 แล้วความแตกต่างใหญ่ ๆ จะรู้สึกถึงแม้ว่าจะเพิ่มขึ้น1.

‘ในชีวิตก่อนหน้าแกร์นดยุคก็ปลดลิมิตได้ แต่ผมไม่รู็ว่าเขาทำได้ยังไง’

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ใช้เมล็ดแต่เขาใช้วิธีการอื่นๆ.

‘เมล็ดอันนี้เป็นหนึ่งในของที่ใช้ในการปลดลิมิต.’

ผมพยักหน้า.

นี่เป็นข้อมูลสำคัญมาก ตอนนี้ผมไม่ต้องการมันแต่...แอบนอล? โชคร้ายที่ศักยภาพของเขาได้เพิ่มมาจนถึงขีดสุดแล้วและเขาจะพบว่ามันยากมากในการจะปลดลิมิต ผมสามารถค้าขายสิ่งนี้ได้

‘เป็นกุญแจสำคัญ.’

มุมปากของผมยกขึ้น

“เยี่ยมมาก.”

“ยิฮิฮิ. ได้โปรดลูบหัวยิฮิ.”

ยิฮิเอาหัวออก

ผมลังเลอยู่พักนึงก่อนที่จะเอามือลูบหัวยิฮิ ยิฮิได้รับการเอาใจใส่มากขึ้นหลักจากที่เธอเป็นแฟร์รี่ดั้งเดิม ผมไม่ได้บังคับเธออีกต่อไปและหยุดซ่อนความรู้สึกของผม.

“ยิฮิฮิ ฉันชอบมัน ฉันจะเดินไปกับผึ้งแล้วตอนนี้.”

ยิฮิหัวเราะและบินออกไปกับแก้มสีแดง.

ผมมองสิ่งที่อยู่ในมือ

“อืมม…”

แฟร์รี่ดั้งเดิม.

แม้ว่าเธอจะเพิ่มความสามารถ แต่ยิฮิก็ยังเป็นยิฮิ.

*     *     *

เจ้าเนื้อจอมตระกะ เขากินสิ่งที่อยู่รอบๆตัวเองไม่ว่าจะเป็นดินหรือหญ้าจนกระทั้งมันกินแมลงและหนูที่คิดจะมากินมัน ตั้งแต่นั้นมันก็ตามหาและกินแต่สิ่งมีชีวิต

เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ยิ่งโตขึ้นจนกระทั่งเขาตระหนักว่า 'มนุษย์' เป็นอาหารที่อร่อยที่สุด เขากลืนกินหมู่บ้านทั้งมนุษย์ เขากิน. อย่างอร่อย.

จากนั้นทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาถูกกิน เขากลับไปยังที่เดิม เป็นปราสาทใหญ่ การเข้าดันเจี้ยนไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากขนาดของเขาทางเข้าถูกป้องกัน.

จำเป็นต้องเพิ่มขนาดของทางเข้า เขากินกำแพง เหมือนกับกินขนมหวาน.

บาเรียรอบๆดันเจี้ยน มันอยู่รอบๆทางเข้าและอร่อย เนื้อหิวเริ่มที่จะไล่แทะกินบาเรีย.

“เนื้อสารเลวนี้ทำไมไม่หายไป!”

ปราการ กิกอลี่กระทืบเท้าของเขา.

มีเนื้อที่แปลกๆกำลังเกาะติดบาเรียภายในคุกเขาได้รับข้อความเตือนความทดทานนของมันลดลงเป็นนาที.

แต่มันเป็นการยากที่จะโจมตีเนื้อนั่น เขาเพิ่งฟื้นตัวและขนาดก็เพิ่ม นี่เป็นเพราะมันมีความอดทนกว่า 130แต้ม.

มันจะดีถ้าเขาสามารถโยกเนื้อก้อนนี้ไปที่อื่น

ปราการขวมดคิ้วกอดอก.

-ความทนทานของบาเรีย 410,233/1,000,000

เขาระดมกำลังของเขาทั้งหมด แต่เนื้อก็ลดลง เนื้อไม่สามารถดูดซับการโจมตีทั้งหมดจากสิ่งมีชีวิตได้ "แม่งเอ้ย! ฆ่า! ฆ่ามัน! "

“ฮ่าฮ่าฮ่า! หนังเหนียวจริงๆ! ในที่สุดมันก็ตาย!”

หลังจากที่เนื้อไม่มีที่สิ้นสุดดิ้นรนมันก็ถูกฆ่าตาย ปราการ หัวเราะออกมาดังๆ

ความเสียหายเป็นจำนวนกับบาเรียของเขา แต่เขาคิดว่าการฆ่าเนื้ออันนี้มีความสำคัญมากกว่า.

แต่ปราการไม่คิดอะไรสักอย่าง

เมื่อบาเรียพังทลายมีข้อความกระพริบส่งไปถึงอเวคทั้งหมด!