ตอนที่ 087 – สังหารสิ้น

ตอนที่ 087 – สังหารสิ้น

 

หลินเจียงมองดูข่งโหยวหลินและเฝ้ารออย่างเงียบๆให้เขาเปิดเผยปริศนา

ข่งโหยวหลินหัวร่อบางเบา “มันมีข่าวลือ นอกเหนือจากความสนใจอันแน่วแน่และหวังที่จะฟื้นฟูวิชาเครื่องกลของกองทัพกางเขนใต้แล้ว พี่หลินก็สนใจในการผสานจิตวิญญาณนักสู้และวิชาเครื่องกลด้วยเช่นกัน สิ่งนี้ที่ข้าได้นำมันมาด้วยในวันนี้ พี่หลินจะต้องสนใจมันอย่างแน่นอน”

หลินเจียงหัวร่อ “พี่ข่งหยุดทำให้ข้าสงสัยได้แล้ว”

ข่งโหยวหลินหยิบลูกประคำสีดำออกมา “นี่คือลูกประคำจิตวิญญาณโบราณ ข้าบังเอิญไปสะดุดกับมันเข้า ภายในเป็นชิ้นส่วนผุพังของจิตวิญญาณขุนพลโบราณที่แข็งแกร่ง แม้ว่าจะเป็นจิตวิญญาณขุนพลโบราณที่ไม่สมบูรณ์ ลูกประคำจิตวิญญาณโบราณที่แข็งแกร่งนี้ ท่านยากที่จะพบเห็น ข้าได้ยินว่าพี่หลินมักจะค้นหาลูกประคำจิตวิญญาณอยู่เสมอ ข้ามิแน่ใจว่าถ้าเป็นสิ่งนี้จะช่วยเหลือพี่หลินได้หรือไม่”

ม่านตาของหลินเจียงพลันลุกเป็นไฟ ขณะที่เขาจ้องมองอย่างตั้งใจไปยังลูกประคำจิตวิญญาณภายในมือของข่งโหยวหลิน

มิรู้ว่าเขากำลังที่ตรวจสอบมันอย่างระมัดระวัง เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงกลิ่นอายอันน่ากลัวและทรงพลังจากชิ้นส่วนผุพังของจิตวิญญาณขุนพลโบราณจากภายในลูกประคำจิตวิญญาณแม้ว่าจะยืนอยู่ห่างเช่นนี้

ช่างเป็นกลิ่นอายที่ชั่วร้ายและดุดันยิ่ง!

จิตใจของหลินเจียงลุกเป็นเพลิง ข่งโหยวหลินกล่าวถูกแล้ว เขามักจะค้นหาจิตวิญญาณขุนพลที่ชั่วร้ายและดุดันนี้ เขาได้วิจัยการผสานของจิตวิญญาณนักสู้และศาสตราวุธเครื่องกลไกมาหลายปี จนกระทั่งในที่สุดเขาก็ขบคิดมันออก แต่เขาจำเป็นต้องใช้จิตวิญญาณขุนพลที่ชั่วร้ายและดุดันเพื่อสำเร็จ เขาคาดหวังเล็กน้อยว่าข่งโหยวหลินทราบมันเป็นอย่างดี ถึงสามารถที่จะรับรู้รายละเอียดเล็กน้อยนี้ได้ หลินเจียงรู้สึกว่าวิธีการของข่งโหยวหลินต่างเย็นเยียบและไม่ปราณี และทำตัวไม่ถูกขณะที่เขามิสามารถสำรวมตัวเองได้เพื่อที่จะยื่นมือของเขาออกไปรับลูกประคำจิตวิญญาณ

ทันใดนั้น กรงเล็บของพยัคฆ์ทองแดงก็ปรากฏออกมาจากที่ความว่างเปล่า ก่อนที่ทุกคนจะสามารถตอบสนองทัน มันก็คว้าลูกประคำจิตวิญญาณไป

ข่งโหยวหลินตกใจ มันดึงความสนใจของเขาในทันที “หรือว่าพี่หลินจะประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในวิชาเครื่องกลของเขางั้นหรือ? เครื่องกลไกพยัคฆ์นี้เหมือนกับมีชีวิตจริงๆ!”

มันมีอสูรเครื่องจักรอยู่ทั่วคฤหาสน์หลินในรูปแบบ หมาป่า พยัคห์ แมงมุม และอื่นๆ ข่งโหยวหลินมิคาดคิดว่าจะถูกใครบางคนขโมยมันไป เขาคิดว่าหลินเจียงได้สร้างสุดนอดอสูรเครื่องจักรและดังนั้นเขาจึงกล่าวเช่นนั้น

หลินเจียงตกตะลึง

พยัคฆ์ทองแดงเบื้องหน้าเขาตัวนี้คล้ายจะดูคุ้นแต่ในขณะเดียวกันมันก็ราวกับแปลกต่อเขา หลินเจียงหมกมุ่นอยู่กับอสูรเครื่องจักรและได้สร้างพวกมันทั้งหมด ในช่วงเวลาที่เขาพบเห็นพยัคฆ์ทองแดงที่คุ้นแต่ก็แปลกประหลาด เขาก็อยู่ในอาการงุนงง

เขามิได้แน่ใจว่าเขาได้สร้างพยัคฆ์เครื่องจักรเช่นนี้

แต่จากรูปแบบของมัน เขาสามารถจดจำรูปแบบของค่ายกองทัพกางเขนใต้ได้ว่ามันดูเหมือนอย่างยิ่ง...

การกระทำต่อไปของพยัคฆ์ทองแดงได้ทำให้ทุกผู้คนที่อยู่ในที่นี้ตกตะลึง

พยัคฆ์ทองแดงหยิบเอาลูกประคำจิตวิญญาณภายในมือของมันและโยนเข้าไปภายในปากของมัน และจากนั้นหันกลับและไปเบียดอยู่กับอสูรเครื่องจักรอื่นๆในทันที

ทุกผู้คนเพียงมองไปยังฉากเบื้องหน้า แต่มิมีผู้ใดตอบสนอง

ข่งโหยวหลินฝืนหัวร่อ “ช่างเป็นอสูรเครื่องจักรที่มีพลังความว่องไวนัก ข้ามิเคยเห็นมันมาก่อนเลย”

ในที่สุดหลินเจียงก็ตอบสนอง สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยน ร่ำร้องอย่างไม่ตั้งใจ “ไล่ตามไป! นั่นมันมีคนปลอมแปลง!”

“แต่บิดา นั่นมันเห็นได้ชัดว่าเป็นอสูรเครื่องจักร…” หลินเวยมิเข้าใจ

ท่าทางของข่งโหยวหลินเชื่องช้า แต่ก็แปรเปลี่ยนไปในทันที เขาทะยานไปในอากาศ และกระโจนตามไปยังพยัคฆ์เครื่องจักร

วูบ วูบ วูบ!

อสูรเครื่องจักรทั้งหมดที่อยู่ภายในสนาม ดวงตาของพวกมันต่างสว่างวาบด้วยแสงสีเขียว และทั้งหมดต่างจ้องมองไปยังข่งโหยวหลินผู้ซึ่งอยู่ภายในอากาศ! ข่งโหยวหลินก่อนหน้ามิได้ถูกมองไปศัตรูเนื่องเพราะเขามักจะอยู่ข้างกายหลินเจียงเสมอ แต่ขณะที่เขาเหินไปในอากาศ เปิดเผยความแข็งแกร่งที่ดูรุกราน มันทำให้เกิดการตอบสนองในทันที

ตุบ ตุบ ตุบ!

หมาป่าเครื่องจักรสองสามตัวปลดปล่อยพลังจากขาหลังของพวกมันในทันที และกระโจนขึ้นไปภายในอากาศตรงไปยังข่งโหยวหลิน เฟี้ยว เฟี้ยว เฟี้ยว! ลูกศรของธนูบนหลังของแมงมุม ราวกับพิรุณโปรยปรายขณะที่พวกมันพุ่งไปยังข่งโหยวหลิน กระโดดไปบนหลังของหมาป่าเครื่องจักรภายในอากาศ พวกมันทั้งหมดยิงใยเหล็กไปยังข่งโหยวหลินเพื่อจับเขา ในขณะส่วนที่เหลือพวกพยัคฆ์เครื่องจักรพวกมันอ้าปากในทันที โฮก โฮก โฮก! หนึ่งลำแสงอันหนาแน่นอันแล้วอันเล่ายิงไปยังข่งโหยวหลิน

ข่งโหยวหลินมิคาดคิดว่าเขาจะตกอยู่ภายใต้พลังการโจมตีที่ทรงพลัง

ใบหน้าของเขาขาวซีด แต่ในฐานะนักสู้ขั้นเจ็ดแล้ว เขามิสามารถที่จะนอนรอความตาย ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ขึงจัง ทั่วร่างของเขาปกคลุมไปด้วยปราณแท้จริงในทันที และชุดเกราะที่ขาวราวหิมะปรากฏขึ้นบนร่างของเขา

ชุดเกราะขั้นทองแดงของกลุ่มดาราหงส์ [ท่วงทำนองหงสา]!

ขนสีขาวหิมะราวกับเกล็ดหิมะค่อยๆลอยลง ชุดเกราะอันประณีตและสง่างามราวหิมะมันราวกับเป็นศิลปกรรม ส่วนของปีกที่อยู่บนหัวไหล่ของเขาราวกับปีกทั้งสองของหงส์สานเชื่อมกันก่อเกิดเป็นหมวก รูปร่างออกแบบอันราบเรียบและประดับไปด้วยความซับซ้อน ชั้นแล้วชั้นเล่าของขนสีขาวหิมะก่อเป็นเสื้อคลุม เพลิงสีขาวเปล่งประกายไปจนสุดหาง ทุกประกายต่างลอยลงก่อเกิดเป็นขนสีขาวหิมะ

ข่งโหยวหลินผู้อยู่ในอากาศ ปราณของเขาบรรลุไปจุดสูงสุดในชั่วพริบตา เขาราวกับเป็นองค์ชายที่มาจากเทพนิยาย สง่างามและนิ่งสงบ

“ทำลาย!”

ข่งโหยวหลินกล่าวโพล่งออกมาและร่างของเขา [ท่วงทำนองหงสา] ปลดปล่อยลำแสงสีขาวแวววาวออกมา บนหลังของเขาที่เป็นเสื้อคลุมสีขาวพลันระเบิดออก!

ขนอันนับไม่ถ้วนราวกับพายุกวาดทุกสิ่งอย่างไป!

พรึบ พรึบ พรึบ!

ตาข่ายสีทองของลูกศรทองแดงปะทะกับพายุขนนกและมันก็ถูกปั่นกระจายเป็นชิ้นเล็ก!

ยามเมื่อพายุขนนกและลำแสงที่พ่นออกมาจากปากของพยัคฆ์เครื่องจักร เปลวเพลิงก็เผาผลาญขึ้นไปบนท้องฟ้า [พยัคฆ์คำราม] ของพยัคฆ์เครื่องจักรตระกูลหลินมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก มันแปรเปลี่ยนปราณแท้จริงภายในหินดาราเป็นเพลิงที่ลุกโชติ

ฟู่ ฟู่ ฟู่!

ท่ามกลางเสียงคำรามของอสูรเครื่องจักรดังไปทั่วตระกูลหลิน อสูรทุกตัวต่างมารวมตัวกันราวกับสายน้ำที่พลุ่งพล่าน

หลินเจียงคล้ายจะตื่นขึ้นมาจากฝันของเขา และกำลังเตรียมที่จะถอนการโจมตีของอสูรเครื่องจักร ทันใดนั้น ร่างของเขาก็แข็งค้าง

หลังจากนั้น เขาก็มองลงไปยังกรงเล็บพยัคฆ์ที่ทะลุออกมาจากหน้าอกของเขา

“กองทัพ… ใต้… พยัคฆ์เขี้ยวดาบ…”

ถังเทียนมิได้แสดงความเมตตาขณะที่เขาผละถอยตัวของเขาออกมาและเบียดเข้าไปภายในอสูรเครื่องจักรอีกครา  เขาได้ยินบทสนทนาของข่งโหยวหลินและหลินเจียง และเขาก็เกลียดชังหลินเจียงไปถึงแก่น จากนั้นเขาก็ได้ยินว่าหลินเจียงสืบสวนตัวเขาอย่างเงียบๆและวางแผนที่จะนำกลไกกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ไป ดังนั้นเขามิได้แสดงความเมตตายามเมื่อโจมตีไปยังเขา

หลินเวยมองไปยังหลินเจียงขณะที่เขาล้มลงภายในกองเลือดของเขา เขาหวาดกลัวความตายราวกับเขาเป็นผู้ที่ถูกโจมตีเอง...

ข่งโหยวหลินพุ่งออกมาจากกลุ่มเปลวเพลิง มองดูราวกับเขามีสภาพที่เลวร้าย เขาได้ยินเสียงคำรามของอสูรเครื่องจักรและรู้ได้ในทันทีว่าเขาตกอยู่ในอันตรายแล้วขณะที่ใบหน้าของเขาซีด

บัดซบ!

เขารู้ว่าเขาได้ทำสิ่งผิดพลาดไป นี่มันเป็นตระกูลหลินและเขาไม่ควรที่จะตอบโต้ คู่ต่อสู้ใช้อสูรเครื่องจักรเพื่อซ่อนตัวของเขาและเบียดรวมระหว่างอสูรเครื่องจักร และในตอนนี้ เขาได้ตอบโต้และดึงดูดการโจมตีทั้งหมดจากอสูรเครื่องจักร

มีเพียงบุคคลเดียวเท่านั้นที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้!

หลินเจียง!

“พี่หลิน! เร็วเข้า ถอนการโจมตีไป!”

ฝ่ามือของข่งโหยวหลินปกคลุมไปด้วยกลุ่มก้อนแสงสีขาวอ่อนโยน มันราวกับเงาที่เริงร่าบนท้องฟ้า วิชาระดับเจ็ด [ฝ่ามือลำแสงเจิดจ้า] นิ้วของเขาต่างรวดเร็วและบางเบา ขณะที่เขาสะบัด ชี้ เหวี่ยงและสะบั้น ลำแสงสีขาวปลดปล่อยออกมาจากมือของเขาคล้ายกับขนนก ขณะที่พวกมันปลิวผ่านกลางอากาศ พวกมันดูราวกับพวกมันต่างเป็นลำแสงที่ไร้พลัง แต่ยามเมื่อพวกลูกศรทองแดงที่หนักแน่นสัมผัสพวกมัน พวกมันต่างแปรเปลี่ยนเป็นฝุ่นผงในทันที

หื้ม? หลินเจียงกระทำอันใดอยู่กัน?

ข่งโหยวหลินตื่นตระหนก จากหางตาของเขา เขาพบเห็นว่าหลินเจียงล้มลงไปภายในกองเลือด ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

บัดซบ!

สีหน้าของข่งโหยวหลินซีด เขารู้ว่าเขาตกอยู่ในอันตรายในครานี้ ศัตรูมีแบบแผนมากกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้ วิธีการที่รับมือยากที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวเช่นนี้ มีเพียงเหล่านักสู้ที่ชั่วร้ายและอำมหิตเท่านั้น ที่สามารถใช้บรรลุเป้าหมายได้ฉลาดเช่นนี้

เมื่อใดกันที่เขาไปรุกรานบุคคลเช่นนี้?

หรือว่ามันเป็นศัตรูของตระกูลหลินที่เขาบังเอิญพบเจอกัน?

สีหน้าของข่งโหยวหลินมิอาจคาดเดาได้ แต่ในช่วงเวลานี้ ดวงตาทั้งหมดของอสูรเครื่องจักรแปรเปลี่ยนจากสีเขียวกลายเป็นสีแดง!

อสูรเครื่องจักรของตระกูลหลินส่วนมากมิได้สร้างไว้เพื่อขาย แต่ทั้งหมดที่ถูกสร้างโดยหลินเจียงเป็นการส่วนตัว อำนาจการสั่งการของอสูรเครื่องจักรเป็นของหลินเจียง ตอนนี้เขาได้ตายตกแล้ว อสูรเครื่องจักรทั้งหมดต่างเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่งในทันที

เฟี้ยว!

กลุ่มก้อนเปลวเพลิงเริ่มปรากฏออกมาจากข้อต่อของอสูรเครื่องจักร และอย่างรวดเร็วพวกมันก็ปกคลุมไปทั่วร่าง

ดวงตาสีแดงก่ำ ขณะที่พวกมันดูดซับความตั้งใจของเจ้านายของพวกมัน อสูรเครื่องจักรทั้งหมดก็เริ่มรวมตัวกัน

อสูรเครื่องจักรตัวหนึ่งปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง คำรามดังด้วยความโกรธ พลันปลดปล่อยพลังจากขาทั้งสี่ของมัน ทันใดนั้นก็กระโจนขึ้นไปในอากาศพุ่งไปยังข่งโหยวหลิน ข่งโหยวหลินเพียงรู้สึกถึงกลุ่มก้อนเปลวเพลิง แรงเหวี่ยงของมันรวดเร็วอย่างน่าประหลาด ภายในชั่วพริบตา มันก็พุ่งมายังเบื้องหน้าของเขาแล้ว ความร้อนเผาพลาญอากาศรอบๆมัน กระโจนเข้าไปหาเขา

อสูรเครื่องจักรปกคลุมภายในเปลวเพลิง ด้วยดวงตาแดงก่ำของมัน นำพาความหนาวเย็นไปยังหัวใจของเขา

หนึ่งขย้ำ ก็แปรเปลี่ยนจากฝ่ามือเป็นหมัดเป็นรังสีแสงสีขาวรอบฝ่ามือของเขา รังสีหมัดสีขาวของเขาปลดปล่อยออกจากมือของเขา

วิชาของสมาคมนักสู้แห่งแสงระดับเจ็ด [หมัดลำแสงเจิดจ้า]!

ปลดปล่อยรังสีหมัด ราวกับแสงสาดส่องจากดวงตะวัน มันเด่นชัดและเจิดจ้า

ปัง!

อสูรเครื่องจักรเบื้องหน้าของเขาพลันระเบิดออก แปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงขนาดใหญ่ เขาพ่นลมหายใจออก จากนั้นเสียงหวีดหวิวเสียงแล้วเสียงเล่าก็ดังไปทั่ว ราวกับคลื่น คลื่นแล้วคลื่นเล่าของเงาเปลวเพลิง ทะยานไปภายในอากาศ

หลังจากดวงแล้วดวงเล่าของกลุ่มก้อนเปลวเพลิง มันก็บินขึ้นไปจากพื้นดิน ก่อเป็นลำแสงสีแดงเป็นประกายทั่วทิศทาง ปลิวไปยังข่งโหยวหลินผู้ที่ซึ่งอยู่ภายในอากาศ

เลือดทั้งหมดบนใบหน้าของข่งโหยวหลินซีดเผือด

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

เมื่อเห็นทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นภายในอากาศ ถังเทียนและทหารต่างเงียบกริบ

“ช่างเสียดายนัก” ถังเทียนพึมพำกับตนเอง

“น่าเสียดาย? เขากำลังหลบหนีจากความหายนะ” ทหารมิเข้าใจ เขาคาดคิดว่าถังเทียนทำได้ดีอย่างยิ่งในครานี้ สามารถที่จะใช้จุดเด่นของเขาเองได้อย่างเต็มที่ สามาถที่จะใช้สติปัญญาณของเขาได้อย่างเต็มที่ มันเป็นเช่นเดียวกับที่เขาได้ตัดสินในก่อนหน้านี้ สัญชาตญาณการต่อสู้ของถังเทียนน่าตกใจอย่างยิ่ง

การควบคุมพยัคฆ์เขี้ยวดาบของถังเทียน หมอบคลานลงยืนด้วยขาทั้งสี่ ปลอมแปลงเป็นอสูรจักร ทันใดนั้นก็พุ่งไปยังด้านข้างข่งโหยวหลินและหลินเจียง คว้าเอาลูกประคำจิตวิญญาณ ทุกสิ่งอย่างเป็นไปตามแผนของเขา

และยามเมื่อข่งโหยวหลินดึงดูดการโจมตีทั้งหมดของอสูรเครื่องจักร ถังเทียนก็สามารถคว้าโอกาสเพื่อสังหารหลินเจียงในกระบวนท่าเดียวในทันที ปล่อยให้ข่งโหยวหลินจมอยู่ในเส้นทางแคบแห่งความตาย

พลังของอสูรเครื่องจักรมันมิใช่สิ่งที่ทหารยอมรับ แต่ด้วยจำนวนมากมายของพวกมัน และหินหยกระดับนั้น แม้ว่าพลังของข่งโหยวหลิน เขาก็ยังคงมิอาจหลบหนีได้

ทหารเข้าใจในอสูรเครื่องจักรเป็นอย่างดี และรู้ดีเกี่ยวกับพลังของอสูรเครื่องจักรกลุ่มใหญ่ว่าพวกมันน่ากลัวเยี่ยงไร

เขาตกใจกับถังเทียน เจ้าเด็กผู้นี้ แน่นอนว่าเกิดมาเพื่อการต่อสู้ ถังเทียนภายในการต่อสู้เปลี่ยนเป็นคนละคน เขาเยือกเย็น มีไหวพริบ กล้าหาญ อำมหิต และไม่จุกจิก!

ดังที่ได้ยินถังเทียนกล่าวว่าน่าเสียดาย เขารู้สึกได้ว่ามันพิลึก

ถังเทียนก้มมองไปยังหมัดของเขา อารมณ์ของเขามืดมัว เขากล่าว “สิ่งที่ข้าหมายความของความเสียดายก็คือข้ามิสามารถที่จะใช้หมัดของข้าเองเอาชนะเขาได้”

“ข้ามิรู้ว่าเหตุใด ข้าเริ่มที่เกลียดชังมากยิ่งและยิ่งขึ้นของความรู้สึกที่กลายเป็นคนอ่อนแอกว่าผู้คนอื่น! ความรู้สึกนี้ ยิ่งผ่านมาและผ่านไปมันน่ากลัวนัก และมันช่างน่าชิงชัง!”

“ลุงทหาร ข้าจะต้องกลายเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกให้ได้อย่างแน่นอน!”

ถังเทียนมิได้ปกปิดความโอหังและความสูงส่งบนใบหน้าของเขา และความจริงจังภายในดวงตาของเขา

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ