บทที่ 38: กระบี่เร้นฟ้า (อ่านฟรีวันที่14มิถุนายน)
บทที่ 38: กระบี่เร้นฟ้า
“ท่านผู้นำสูงสุด”
ผู้อาวุโสและศิษย์ชั้นผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ ๆ ของสำนักวิชากู่เจวี้ยวซิน ทุกคนต่างกรีดร้องออกมาจากสำนัก โดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ปัจจุบันพวกเขารีบวิ่งออกมาทีละคนๆ
ในขณะที่พวกเขาเห็นแต่ใบมีดโลหิตบินออกจากร่างตี้จร้างเหมิ่นและเคลื่อนไปรอบ ๆนักดาบที่สวมหน้ากากเหล็กซึ่งขณะนี้กำหนีออกจากภูเขาไป
ดาบโลหิตนับหมื่นเล่มรายล้อมรอบ ๆ ตัวนักดาบที่หลบหนีน่าครั้นคร้ามอย่างแท้จริงในสายตา
ผู้อาวุโสและสาวกที่ภักดีมากมายของสำนักวิชากู่เจวี้ยวซินยืนอยู่ที่นั่น ไม่มีใครพยายามที่จะไล่ล่านักดาบ
"ร้ายกาจจริงๆ! ผู้อาวุโสสิบเอ็ดท่านถูกหลอกใช้แล้ว! " ไป๋เอี้ยนซานร้องอุทาน
"ข้า ... ข้าถูกหลอกใช้?" เสี่ยวเจิ้งหมิงถามด้วยวามตกใจ
"ตั้งแต่เริ่มแรกคนผู้นี้รวมท่านเข้าไว้ในแผนการ หากท่านยังจำได้ว่าขณะที่ท่านดึงกระบี่ของท่านดาบโลหิตที่บินอยู่ทั้งหมดไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อกำจัดท่านจริงๆ แม้ว่าท่านไม่ได้อยู่ในการต่อสู้ตั้งแต่ต้นก็ตามดาบโลหิตก็บังคับให้ท่านเคลื่อนไหว เนื่องจากดาบโลหิตทั้งหมดถูกควบคุมโดยนักดาบเขาจึงใช้ประโยชน์จากการที่ตี้จร้างเหมิ่นอยู่ใกล้ๆท่านขณะที่ดาบโลหิตบินข้ามไปเพื่อสังหาร เขาใช้ช่วงเวลาที่ที่กระชั้นชิดที่ท่านมาถึงเขาสามารถสังหารตี้จร้างเหมิ่นได้! !” ไป๋เอี้ยนซานกล่าว
เสี่ยวเจิ้งหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและจู่ ๆ ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดในที่สุดเขาก็เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ
"เทคนิคกระบี่ของข้า ... สามารถสร้างรัศมีกระบี่อันน่าอัศจรรย์ได้ แต่คนๆนี้ใช้เทคนิครัศมีกระบี่ของข้าเพื่อปกปิดการโจมตีตี้จร้างเหมิ่นของเขา ทันทีที่มีการซ่อนรัศมีของดาบโลหิต,ดาบโลหิตของเขาเจาะทะลุร่างของตี้จร้างเหมิ่นอย่างโหดเหี้ยมใกล้ๆข้า หลังจากเรียบร้อยแล้วตี้จร้างเหมิ่นจึงรับการโจมตีที่แข็งแกร่งเมื่อข้าดึงดูดความสนใจของตี้จร้างเหมิ่นในก้าวสุดท้ายของเขา! "
"ไม่เลว! ดูเหมือนว่าเขาจะค่อนข้างมั่นใจว่าเขาจะฆ่าได้ดังนั้นตี้จร้างเหมิ่นจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาจริงๆ หลังจากนั้นเขาหลบหนีอย่างรวดเร็ว ไม่ยอมให้สาวกของกู่เจวี้ยวซินทำหน้าที่! ถ้าหากเป็นกรณีนี้แล้วคน ๆ นี้มีโอกาสทำสำเร็จได้อย่างไร! ทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของแผนการของเขา! คนๆนี้เหี้ยมโหดมาก! ในช่วงเวลาที่คนผู้นี้ลงมือเขาไม่เปิดโอกาสให้สาวกของกู่เจวี้ยวซินมาช่วย! "
"สุรุปแล้วเขาเป็นใครกันแน่?" เสี่ยวเจิ้งหมิงถามด้วยท่าทางหน้าขาวซีด
"มันไม่สำคัญว่าเขาเป็นใคร! เราต้องแก้แค้นให้กับตี้จร้างเหมิ่น! เราต้องจับคนๆนี้!ฆ่ามัน !” เอี้ยนเจริ้นซ่าน โกรธมากขึ้น
"ฆ่ามัน! !” บรรดาสาวกของกู่เจวี้ยวซินต่างก็โห่ร้อง
อย่างไรก็ตามในขณะนั้นริ้วหิมะสีขาวทะยานผ่านท้องฟ้าวิ่งตรงมาที่นี่
"สาวกกู่เจวี้ยวซินซินไม่ต้องตกใจช่วยกันกำจัดคนๆนี้!"
หลังจากที่กล่าวรัศมีกระบี่พุ่งผ่านเหนือท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ความเร็วเทียบได้กับนักดาบหน้ากากเหล็ก
"แม่เฒ่าชิหลง!"
เสียงอันไพเราะออกมาจากสาวกสำนักเซียนกระบี่ทุกคน
คนแล้วคนเล่าสาวกหญิงสำนักเซียนกระบี่ลุกขึ้นเล็กน้อยขณะที่พวกนางจ้องไปที่ท้องฟ้าและมองริ้วสีขาวที่ห่างออกไปไกลแล้ว
นอกจากนี้สาวกหญิงของสำนักเซียนกระบี่ที่ดวงตาตอนี้ได้เต็มไปด้วยความเคารพ
เมื่อมองไปที่ขอบฟ้าเหล่าสาวกเห็นแค่เพียงริ้วสีขาวบนท้องฟ้าที่ไล่ล่านักดาบดำและดาบโลหิตของเขา
ดวงตาของสาวกชายไม่สามารถมองออกไปในขณะที่สาวกหญิงทั้งสองกลายเป็นอิจฉาริษยาเพราะโลกที่ให้กำเนิดคนที่งดงามนี้ได้อย่างไร
เสี่ยวเจิ้งหมิงที่ตะลึงอย่างโง่งมชั่วครู่จนกระทั่งเขาตื่นขึ้นมาจากไป๋เอี้ยนซานข้างๆเขา หลังจากที่เขาฟื้นตัวขึ้นเขามองไปที่ไป๋เอี้ยนซานแต่ไป๋เอี้ยนซานไม่ได้ให้ความสนใจกับเขาอีกต่อไป
นางจ้องแค่เพียงผู้อาวุโสชิหลงที่รูปร่างงดงามไกล ๆซึ่งอีกไม่นานก็จะเอื้อมถึงนักดาบดำ
"เทพกระบี่! เพียงแค่รอจนกว่าจะจับเจ้าได้,มิฉะนั้นเจ้าคงจะไม่เคยรู้สึกถึงความเจ็บปวดของคนที่เจ้าฆ่า!"
"เทพกระบี่?"
ในหน้ากากเหล็ก ... ซูหยุนตะลึงอยู่ชั่วครู่ แต่ก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อตอนที่เขาอยู่ในหุบเขาจันทร์เสี้ยวเขาได้โกหกตอนแนะนำตัวของเขากับเหล่าสาวกของสำนักเซียนกระบี่พวกเขาจำได้ว่าเขาเป็นเทพกระบี่เนื่องจากเขาไม่ต้องการเชื่อมโยงตัวเองกับชื่อจริงของเขา
อย่างไรก็ตามนางสามารถหาเขาพบที่นี่ได้อย่างไร? นางติดตามกลิ่นอายผลึกสวรรค์หรือไม่? อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เป็นกลิ่นอายดั่งเดิมของผลึกสวรรต์ที่ถูกแทนที่ด้วยเลือดจากสัตว์อสูร?
"เทพกระบี่? เขาคือเทพกระบี่จริงๆ? "
ไป๋เอี้ยนซานเริ่มพยักหน้าหลังจากที่นางได้ยินเรื่องนี้ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนปากของนาง
"นี่เป็นคนๆเดียวกันกับที่หลอกใช้สาวกสำนักเซียนกระบี่เพื่อขโมยผลึกสวรรค์?" เสี่ยวเจิ้งหมิงถาม
"** สิบในสิบส่วนมันน่าจะใช่เขา!"
"อันที่จริงพูดได้ว่าเขาอาจจะมีผลึกสวรรค์?"
"ข้าไม่รู้! อย่างไรก็ตามเมื่อมองสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น: รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของเขาซึ่งทำให้หัวใจสั่นไหวโดยเฉพาะอย่างยิ่งดาบโลหิตเหล่านั้น ... ทั้งหมดที่ได้จากพลังของผลึกสวรรค์? "
ไป๋เอี้ยนซาน เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยแสงเจิดจ้าที่เห็นได้ชัดว่า "เทพกระบี่แม้ว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใครแต่ข้าก็มั่นใจว่าข้าจะเอาชนะเจ้าได้สักวัน! ข้าจะแข็งแกร่งกว่าเจ้า! "
หญิงสาวสวมผ้าคลุมหน้ากำมือของนางขณะที่นางกระซิบคำเหล่านี้ให้กับตัวเองอย่างเงียบ ๆ
เทพธิดาเซียนที่บินอยู่ซัดฝ่ามือออกมา แต่คราวนี้ซูหยุนเลือกที่จะไม่หนีอีก,แล้วหันกลับไป
ซูหยุนลอยอยู่ในอากาศพร้อมกับดาบสีแดงเลือดของเขา ขณะที่ดาบโลหิตทั้งหมดกำลังรวบรวมอยู่รอบ ๆร่างกายของเขากลิ่นอายของเขาก็กลายเป็นกระดูกที่แข็งมาก
"ความหนาแน่นของเลือด ... เจ้าเป็นผู้บ่มเพาะของทวีปปิศาจจริงๆ?"
หลังจากเทพธิดาเซียนได้พูดออกมาอย่างนี้แล้วกระบี่สีขาวของนางก็หมุนไปด้วยรัศมีกระบี่จากบนลงล่าง จากนั้นนางก็ขยับการโจมตีด้วยกลิ่นอายของนางส่งพลังระเบิดไปทางซูหยุน
ครืนนนนวูด ๆ ๆ ๆตูม ...
เมื่อพลังงานพุ่งผ่านท้องฟ้ดาบโลหิตเริ่มขยับ พวกมันเรียงตัวเองอย่างรวดเร็วในการขยายเป็นชั้นต่อชั้นๆและก่อเป็นโล่ โล่ได้ป้องกันปราณกระบี่อย่างง่ายดาย
คิ้วของเทพธิดาเซียนกระตุกเล็กน้อย แต่เมื่อพลังวิญญาณกระจายตัวนางรีบพุ่งไปข้างหน้า ด้วยการเคลื่อนไหวของข้อมือที่เรียบเนียนของกระบี่สีขาวของนางภาพกระบี่หนึ่งหมื่นเล่มทะยานขึ้นไปทางซูหยุน
ภาพกระบี่คล้ายดั่งสัตว์อสูรที่อ้าปากพร้อมที่จะกลืนซูหยุน
อย่างไรก็ตามดวงตาสีแดงเลือดหลังหน้ากากเหล็กไม่ได้มีความระแคะระคายของความกลัวแม้แต่น้อย เขารีบถอยหลังอย่างรวดเร็วสะบัดมือซ้ายและใช้คล็ดวิชากระบี่ของตัวเอง ทันทีหลังจากที่คลื่นอำนาจพลังวิญญาณที่หนาแน่นของเขาที่พลั่งพลูระเบิดออกมาจากปลายนิ้วของเขา
พวกมันเป็นเหมือนอสุราที่ปกคลุมรอบดาบโลหิตที่บินอยู่ มันสร้างกรงขังไม่มีที่เปรียบซึ่งประกอบด้วยดาบโลหิตซึ่งไม่ยอมให้สิ่งไหนรั่วไหลออกไป
ทันใดนั้นกระบี่โลหิตทั้งหมดก็ระเบิดออกมาจากการก่อตัวของมัน ดาบเหล่านี้สร้างภาพของสัตว์อสูรที่พร้อมจะกลืนเทพธิดาเซียน
"คนผู้นี้ไม่ได้เคลื่อนไหวในแบบของเขาเอง เขาสามารถเลียนแบบการเคลื่อนไหวของคนอื่นได้! " เสี่ยวเจิ้งหมิงตะโกนในขณะที่เขาเห็นการต่อสู้ในตอนนี้
"ส่วนที่สำคัญคืออำนาจพลังจิตวิญญาณเทคนิคไม่ได้สำคัญจริง."
เทพธิดาเซียนรีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่ในทางตรงกันข้ามพายุดาบโลหิต,นางไม่มีที่ให้หลบซ่อน
ภายใต้วิกฤตินี้เทพธิดาเซียนจำได้ว่านางยังมีสมบัติล้ำค่าที่ช่วยชีวิตนางได้
"วัตถุโบราณสายฟ้าเทพเจ้า"
ตูม!!! ตูม!!!
ทันใดนั้นท้องฟ้าก็มืดลงและปรากฏมีสายฟ้าห้าสายขึ้นมา เทพธิดาเซียนถูกล้อมรอบไปด้วยกรงสายฟ้า ขณะที่ใบมีดโลหิตปะทะกับกรงสายฟ้าดาบได้รับความเสียหายจากฟ้าผ่า ทันใดน้ันร่างกายของซูหยุนสั่นสะเทือนด้วยการต่อสู้แล้วหน้ากากเหล็กก็หักลงครึ่งหนึ่ง
“อัก!...ฮืม”
สำหรับไป๋เอี้ยนซานผู้ซึ่งได้เฝ้าดูการต่อสู้จากด้านล่าง หัวใจของนางสั่นสะท้าน: "คนผู้นี้ ... บางทีข้าก็รู้สึกคุ้นเคยจริงๆบางทีข้าอาจเคยเจอเขาจากที่ไหนสักแห่ง?"
"เจ้าเคยเห็นเขามาก่อนหรือ?" เสี่ยวเจิ้งหมิงยิ้ม: "ข้าเห็นหน้าของเขาค่อนข้างธรรมดาดังนั้นเขาอาจน่าจะเป็นคนธรรมดา ใบหน้าธรรมดาๆนี้พบเห็นได้ทั่วไป "
ในท้องฟ้าในขณะที่นักดาบสวมหน้ากากเหล็กเข้าใจว่าเขาสามารถใช้ดาบโลหิตของเขาเพื่อฆ่าเทพธิดาเซียนได้เขาจึงคว้าดาบโลหิตและหนีไป
"อย่าคิดหนี!" เทพธิดาเซียนตะโกน
กระบี่ของนางหมุนวนขึ้นเหมือนการเจาะทะลวงและส่งปราณกระบี่ทะยานผ่านอากาศเล็งตรงไปยังหน้ากากเหล็ก
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้นักดาบ ไม่ได้หลบ แต่เขาใช้ดาบโลหิตของเขาเพื่อป้องกันการโจมตี
หลังจากที่เทพธิดาเซียนรับการโจมตีปราณกระบี่โดยตรงดาบโลหิตเริ่มปริแตก นอกจากนี้ดาบเริ่มสั่นสะเทือนและรัศมีจิตวิญญาณรอบ ๆ ดาบก็อ่อนแอลงมาก
ดาบโลหิตของเขาจะสูญเสียรัศมีจิตวิญญาณได้อย่างไร?
เทพธิดาเซียนสงสัยไม่รู้จบว่าเขาคือคนเดียวกับวันที่เขาใช้ผลึกสวรรค์ซึ่งครั้งหนึ่งเขาได้สูญเสียอำนาจพลัง เขาน่าจะแสดงสีที่แท้จริงของเขา?
อาจเป็นไปได้มาก!
หลังจากขบคิดไม่นานเทพธิดาเซียนก็โจมตีอย่างไม่หยุดยั้งนางเริ่มฟันด้วยกระบี่อย่างเมามัน
คมปราณกระบี่ที่จู่โจมลงมาอย่างต่อเนื่องที่นักดาบหน้ากากเหล็ก ดาบโลหิตเกือบทั้งหมดรอบ ๆรวมตัวกันรอบๆตัวเขาและขัดขวางการโจมตีของกระบี่ เมื่อเกิดการปะทะกันเกิดประกายไฟจำนวนมากกระเซ็นออกมาและภูเขาเลือด
อย่างไรก็ตามดาบโลหิตค่อยๆบิ่น ดูผิวเผินพวกมันเกือบทั้งหมดพลังวิญญาณหมดลงและนักดาบไม่ได้ใส่อำนาจพลังวิญญาณเพิ่ม ดูเหมือนว่าเขาอยู่ที่จุดสิ้นสุดของเขา
"ท่าทางว่ามันจะเป็นประสิทธิภาพของผลึกสวรรค์จริงๆ! ดี! เมื่อเป็นอย่างนั้นเทพธิดาผู้นี้จะเป็นคนสังหารเจ้าและรับเอาผลึกสวรรค์ไปเอง! "
เมื่อเจตนาสังหารไหลซึมออกมาจากดวงตาของเทพธิดาเซียนนางเหวี่ยงกระบี่ไว้ในมือ
การสั่นสะเทือนที่ว่างเปล่าทำให้เกิดพายุลูกใหญ่พืชและสิ่งมีชีวิตมากมายบนพื้นดินถูกพัดปลิวไปอย่างง่ายดาย
แรงดึงดูดกระบี่ของนางพุ่งออกมาเผาผลาญเหมือนเปลวไฟที่ลอยขึ้นไปในอากาศ
รัศมีกระบี่ปกคลุมพื้นที่ทั้งหมดประดุจดังจุดสูงสุดของภูเขาในที่ที่คนเหล่านี้อยู่พวกเขาดูเหมือนเป็นทรายเม็ดเล็ก ๆ
ด้วยหนึ่งกระบี่นี้สามารถบดขยี้คนใดก็ตามเป็นเถ้าธุลีซึ่งทำให้บุคคลต้องถูกดับจากการดำรงอยู่
อย่างไรก็ตามก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของเทคนิคจะเสร็จสมบูรณ์ ...
ร่างทั้งร่างของนักดาบหน้ากากเหล็กก็เอ่อล้นไปด้วยกลิ่นอายจิตวิญญาณปีศาจที่เยือกเย็น
กลิ่นอายนี้ล้ำลึกและหยิ่งยโส ราวกับว่ามันยืดเวลามาแล้วในช่วงเวลาหนึ่งมันเป็นความบ้าระห่ำอย่างเต็มที่ที่และมีคุณลักษณะความพิโรธอย่างหมดจด
มันต้องการที่จะระเบิดออกมา
มันต้องการที่จะฆ่า
มันต้องการทำลาย
มันต้องการความเงียบที่ไร้ขอบเขต
กลิ่นอายที่หนาวเย็นราวกับเป็นมีดในไม่ช้าถูกล้อมบริเวณโดยรอบ!
กลิ่นอายจิตวิญญาณปีศาจ?
การแสดงออกของเทพธิดาเซียนเปลี่ยนไปและใบหน้าของนางซีดเซียว
"โอ้!..คนๆนี้กำลังสะสมพลังงานอยู่ เขากำลังรอให้ข้าเข้าใกล้ก่อนที่จะเคลื่อนไหว เขาช่างน่ารังเกียจจริงๆ! ! !”
นางรีบถอยกลับไป เพราะเหตุนี้นางจึงเดินห่างจากเขาไปนางรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่านักดาบสวมหน้ากากเหล็กจู่ๆก็หันกลับไปรอบ ๆไกล้ตัวนางอย่างรวดเร็ว
ดาบสลักมังกรวารีที่เพรียวบางเป็นสาเหตุของสีแดงเข้มที่ชั่วร้ายในขณะนี้ ดาบยาวหลายฟุต นักดาบเพียงแค่เฉือนใบมีดลงไปที่เทพธิดาเซียน
วิชากระบี่เร้นฟ้า!
เมื่อเทียบกับการโจมตีของปราณกระบี่ก่อน ๆ ของเทพธิดาเซียนรัศมีกระบี่นี้ยิ่งน่ากลัวและน่าสพรึงกลัวขึ้นเรื่อย ๆ
