กษัตริย์มืด - บทที่ 8 กำแพงยักษ์แห่งซิลเวีย
กษัตริย์มืด - บทที่ 8
กำแพงยักษ์แห่งซิลเวีย
คนที่อยู่ใกล้โต๊ะไม่ได้มีปฏิกิริยา คนที่นำข้อความคุกเขา ในวินาทีถัดมา เขาก็หายตัวไปทิ้งเพียงจดหมายสีขาวบนโต๊ะ
คนนั่งบนโต๊ะดวงตากำยำคิ้วคมเข้มเหมือนใบมีดเล็กๆ เขาเปิดตาของเขา เหลือบมองไปที่เอกสาร ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็จดจ่ออยู่กับค่าการตรวจจับที่มุมด้านล่างของกระดาษ
มองไปที่รูปนี้เขามองไปชั่วขณะหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมและเปิดประตู
ในห้องโถงแม่บ้านวัยกลางคนกล่าวกับนายท่านอย่างประหลาดใจว่า "นายท่านคุณต้องออกไปข้างนอก?
"อ่า" ร่างที่แข็งแรงกล่าว "เตรียมรถม้า"
...
...
"กว่าสามร้อยปี ที่ภัยพิบัติใหญ่เกิดขึ้นบนโลก บรรณพระบุรุตของเราต่อสู้อย่างหนัก ผ่านความทุกข์ยาก และสร้างกำแพงซิลเวียขนาดยักษ์เพื่อป้องกันหายนะและเก็บมันไว้นอกกำแพงยักษ์ โดยกำแพงยักษ์ไม่ถูกทำลายจากสัตว์เดรัชฉาน "ชายชราหน้าขาวที่เคร่งขรึมกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม
แม้ว่าเคราของเขาเป็นสีขาว แต่ในความเป็นจริงเขาแค่อายุหกสิบเศษต้นๆ แต่ในโลกนี้ถือได้ว่ามีอายุยืนยาว
ตูเตียน ฟังอย่างตั้งใจ หลังจากผ่านการลงทะเบียนมาสามวัน นี่เป็นชั้นเรียนเป็นทางการครั้งแรกของเขาในวันนี้ ชายชราคนนี้ไม่ได้มาเพื่ออธิบายความรู้เกี่ยวกับกฎหมาย แต่แนะนำสั้น ๆ จากสิ่งที่รู้จักกันดี ดูเหมือนว่าจุดมุ่งหมายคือการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เด็ก ๆ คุ้นเคยเพื่อที่จะรวมหัวใจไว้ภายใต้ความเชื่อ เรื่องราวของกำแพงยักษ์ของซิลเวีย เด็กเกือบทุกคนรู้จักมัน พวกเขาได้ฟังพ่อแม่ของพวกเขาพูดถึงเรื่องนี้เป็นระยะๆ เฉพาะเด็กกำพร้าเท่านั้นที่ไม่รู้จักประวัติของซิลเวีย
เด็กคนอื่น ๆ ได้ยินเรื่องราวน่าเบื่อ แต่เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่เห็นผู้สูงอายุเคราขาว ส่วนใหญ่จึงกลัวและหลีกเลี่ยงการมีปัญหา
ตูเตียน ต้องการฟังชายชลาเคราขาว ข้อมูลเหล่านี้เป็นข้อมูลที่เขาต้องการมากที่สุดในขณะนี้ เมื่อเห็นชายชราที่ไม่อธิบายในเชิงลึกเขายกมือขึ้นเพื่อถามคำถาม "ครูคุณสามารถบอกได้มั้ยว่าภัยพิบัติทางธรรมชาติคืออะไร?"
ชายชราสีขาวและเด็กคนอื่น ๆ ประหลาดใจสักครู่ ไม่มีใครคาดว่า ตูเตียน กล้าที่จะถามคำถามและยิ่งกว่านั้นสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันดี จริงๆแล้วบางคนก็ไม่รู้และไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องตั้งคำถามเช่นนี้
ชายชรามองดูท่าทางร้ายแรงและดูสง่างามของ ตูเตียน เขาไม่ได้ทนกับความกระตือรือร้นของเด็กอย่างไรก็ตามเขามีความคิดที่คิดไว้ว่า "บิดามารดาของเด็กคนนี้ไม่ได้บอกเขาหรือ?"
"มีภัยพิบัติทางธรรมชาติเป็นมีมากมาย เช่น การปะทุของภูเขาไฟ, น้ำท่วม, แผ่นดินไหวและอื่น ๆ "เขาตอบด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา
ตูเตียน ไม่ยอมแพ้และยังคงถาม: "แค่นี้เหรอ?"
ชายชราเงียบ ๆ ครู่หนึ่ง แต่ยังคงกล่าวต่อไปว่า "ภัยพิบัติเหล่านี้แย่มาก คุณไม่ได้ฟังพ่อแม่ของคุณพูด? การปะทุของภูเขาไฟเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะฆ่าคนนับไม่ถ้วน เมฆมืดบนท้องฟ้าเกิดจากการปะทุของภูเขาไฟเหล่านี้ ”
ตูเตียน ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร แม้ว่าหัวใจของเขาจะหม่นหมอง เพราะเขารู้เกี่ยวกับรายละเอียดของต้นเหตุภัยพิบัติที่เกิดขึ้นเมื่อสามร้อยปีมาแล้ว ไม่ใช่แค่ภัยพิบัติทางธรรมชาติเท่านั้น แม้ว่าชายชรากล่าวว่าภัยพิบัติต่างๆเกิดขึ้น แต่ส่วนใหญ่เกิดจากระเบิดนิวเคลียร์ เห็นได้ชัดว่าเด็กเหล่านี้ไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริงของภัยพิบัติและมีคนกรีดกันข้อมูลจากภายใน
บางทีอาจเป็นเพราะการปิดกั้นข้อมูลภายใน มีอิทธิพลมากจนบางทีแม้แต่กฎเหล่านี้จะปกครอง เหนือยุคหลังภัยพิบัติ
ครูคุณแม่บอกว่ามันอันตรายมากนอกกำแพงยักษ์ ถ้าเราออกไปข้างนอกเราจะตายจริงหรือ? "เด็กน้อยที่ดู ตูเตียน ถามคำถามรวบรวมความกล้าและยกมือขึ้น
ชายชรามองไปที่เด็กๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง: "ใช่นอกกำแพงมีปีศาจยักษ์อาศัยอยู่และทำให้เกิดภัยพิบัติขึ้น เมื่อออกไปไม่มีใครกลับมา
ขอบคุณผนังยักษ์ที่ทำให้เราสามารถอยู่ที่นี่เพื่อการศึกษา กินอาหาร เราต้องยอมรับและเคารพกำแพงยักษ์! "
"เจ้าอาวาส" หมายถึงผู้ที่ศึกษากฎหมาย เช่น ตูเตียน เด็กเหล่านี้กำลังเริ่มเรียนรู้กฎหมาย พวกเขาถูกเรียกว่าเป็นผู้ฝึกงานเกี่ยวกับระเบียบวินัย ถ้าคุณจบการศึกษาจากการสอนนี้ จะสามารถเป็นนักบวชหรือเจ้าอาวาสได้ เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มาก เหมือนในฐานะขุนนาง ไม่เพียง แต่สามารถเข้าถึงย่านการค้าและที่อยู่อาศัยได้อย่างเสรีเท่านั้น แต่ยังเข้าสู่พื้นที่กำแพง![ไม่รู้ว่าชั้นในหรือชั้นนอกนะ]
"ปีศาจและโรคระบาด ... ... " เด็กทุกคนกลัวจนซีด แม้ว่าพวกเขาจะเด็กพวกเขายังรู้ว่ามันน่ากลัวมาก
มีความอยากรู้อยากเห็นในหัวใจของ ตูเตียนเขาไม่เชื่อในตัวตนของ "ปีศาจ"
การระเบิดของระเบิดนิวเคลียร์ได้ 'ล้างบาป' ให้โลกนี้ อาจมีบางส่วนของรูปแบบทางชีววิทยาได้สูญหายไปหรือวิวัฒนาการ คำอธิบายนี้ทำขึ้นเพื่อข่มขู่เด็กเท่านั้น แน่นอนเป้าหมายของการข่มขู่ไม่ได้เป็นเพียงแค่เด็กๆเท่านั้น แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ด้วย
ทำให้เขาอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น โลกภายนอกกำแพงยักษ์เป็นอย่างไร? ปรากฏการณ์อะไรที่เกิดหลังจากเกิดระเบิดนิวเคลียร์? มันได้กลายเป็นเพียงป่าดิบลก เพราะไม่มีใครพัฒนา?
"หมดเวลาเรียนแล้ว" ชายชราหน้าขาวมองนาฬิกาทรายและพูดว่า
เด็กคนอื่นๆ กำลังโห่ร้องขึ้นพร้อมๆกัน
ในเวลานี้ประตูเปิดออกและเด็กหนุ่มสองคนที่สวมเสื้อเกราะสีดำเดินเข้าไปในห้องเรียน ชายชราเคราขาวกำลังจะถามพวกเขา แต่ทันทีที่เขาสังเกตเห็นเหรียญสีดำบนบ่าของทั้งสองใบหน้าของเขาก็มีรอยยิ้ม "คุณมาที่นี่เพื่อนำเด็ก?"
ตูเตียน สับสนในขณะที่เขาได้ยินเสียงพูดของคนขาวเครา เขาตื่นตัวและสงสัยในสองคนนี้
ชายหนุ่มบางคนพยักหน้า เขามองอย่างไม่แยแสและพูดว่า: "ตอนนี้ฉันจะเรียกชื่อ บรรดาผู้ที่ฉันเรียกจงลุกขึ้นยืน ทุกคนเข้าใจไหม? "ดวงตาของเขากวาดเด็กๆ
เด็กทุกคนถูกทุบขึ้นทันที ชายชราหน้าขาวพูดขึ้นเพื่อปลอบโยนเด็ก: "ไม่ต้องเป็นห่วง ผู้ใหญ่สองคนนี้เป็นยาม ผู้ที่ถูกพวกเขาเรียกจะมีความหวังที่จะเข้าร่วมสำนักงานสาธารณะนี่เป็นงานที่ยิ่งใหญ่มาก "
สำนักงานสาธารณะ? ตูเตียน ได้ยิน จูร่า พูดถึงเรื่องนี้ ในระยะสั้นจะเทียบเท่ากับข้าราชการของยุคเก่า สำหรับชีวิตไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา ในโลกนี้มันเป็นความฝันของอาชีพพลเรือนจำนวนมาก
อย่างไรก็ตาม ตูเตียน สังเกตเหรียญบนไหล่ของชายสองคน หลังจากที่เขาเดินเข้าไปในละแวกนั้นจากสลัมเขายังไม่ได้พบกับยามด้วยเหรียญดังกล่าว เกราะหนังมาตรฐานยังแตกต่างกัน ในขณะที่เขาเห็นเจ้าหน้าที่สอนกำลังกลัวเจ้าหน้าที่ เขามีความสงสัยเกิดขึ้นในใจ
"ล็อคกี้!" เจ้าหน้าที่หนุ่มพูดออกมาดัง ๆ
เด็กที่อ่อนแอนั่งอยู่บนโต๊ะหน้า ตูเตียน กล่าวด้วยเสียงอ่อน: "นี่ ... ... "
"ยืนขึ้น!" เจ้าหน้าที่ตะโกน
เด็กอ่อนแอกระโดดขึ้นพร้อมกัน
“มาร์ต้า!”
"ใช่แล้ว!" สาวน้อย ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
“เรมี้!”
“คาร์ลี้!”
ก่อนคาร์ลี้ที่ชื่อลุกขึ้น เจ้าหน้าที่ตะโกน: "ตูเตียน!
ตาตูเตียน จ้องมองช้าๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
ถึงตอนนี้รวมถึงเขามีเด็กแปดคนที่ได้รับการคัดเลือก
...
...
