บทที่ 17 - สู้แล้วหนี
บทที่ 17 - สู้แล้วหนี
ผลึกสวรรค์หายไป เจ้าลัทธิโกรธมากคว้าม้วนผมของภรรยาตัวเองและคำราม“นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ผลึกสวรรค์หายไปไหน!!!”
“ท่านมันโง่... คนส่งข่าวของท่าน ... .มัน...มัน ปลอมตัวมา ... มันใช้โอกาสนี้ขโมยผลึกสวรรค์จากท่าน ...”
ภรรยาเจ้าลัทธิตอบอย่างไร้เรี่ยวแรง
“เป็นไปได้ยังไง? มันเป็นเพียงแค่ศิษย์พื้นฐานวิญญาณ! เจ้ากำลังโกหกข้า? เจ้าลัทธิไม่อาจทำใจเชื่อในสิ่งที่ภรรยาตัวเองบอก
เขตแดนของภรรยาเขาสูงกว่าซูหยุนหลายระดับนางอาจเข้าใจระดับการบ่มเพาะของซูหยุนผิด? แม้ว่าภรรยาของเขาไม่ได้น่ากลัว แต่ว่านางน่าจะจัดการศิษย์พื้นฐานวิญญาณได้อย่างง่ายดาย เป็นอะไรที่กล้าหาญมากที่ชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาที่ห้องของเขาเพียงเพื่อหลอกลวงเขา? เป็นการกระทำที่กล้าหาญมากๆ!
ภรรยาของเขายังคงเงียบ
“นังเศษสวะ!”
เจ้าลัทธิโกรธมากเหวี่ยงภรรยาของตัวเองกระแทกลงพื้น
ขณะที่เขายืนขึ้นวิเคราะห์อย่างหนักภายในห้อง นัยน์สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าต่างที่แตกสลาย
“มันยังไปได้ไม่ไกล”
เจ้าลัทธิกล่าวขณะที่เขาหันหน้าไปยังทิศที่ซูหยุนหลบหนี
แต่แล้วก็มีกระบี่วิญญาณนับไม่ถ้วนที่รายล้อมรอบตัวเขาและเสียงของกระบี่กรีดร้องดังลั่นห้อง
“ขอดูหน่อยสิว่าเจ้าจะทำอะไรได้?”
ชายคนหนึ่งกับหนึ่งกระบี่ไล่ฆ่าบดขยี้ตามทางเข้าไปในห้อง
เสียงกรีดร้องของกระบี่ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง
"บัดซบ!"
นัยน์ตาเจ้าลัทธิกลายเป็นสีแดงในขณะที่เขาจ้องมองมา
ปราศจากผลึกสวรรค์เป็นเรื่องยากมากที่จะจัดการกับพ่อเฒ่าวายุ
“ชั่วช้า! พวกเจ้ากล้ามาขโมยผลึกสวรรค์ของข้า! ไร้ยางอายสิ้นดี!” เจ้าลัทธิตะโกนอย่างเย็นชา
“ขโมย?”
พ่อเฒ่าวายุขมวดคิ้วแน่น
"ดี! ดี! มันไม่สำคัญแล้วว่าข้าจะมีผลึกสวรรค์หรือไม่มี,วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้สัมผัสกับพลังของวิชาอสูรปีศาจขั้นสูงสุด!”
หลังจากที่เขาพูดจบเจ้าลัทธิก็ขึ้นไปปะทะกับพ่อเฒ่าวายุ
ในเวลานั้นเสียงระเบิดปะทุดังขึ้นจากศิษย์สำนักกระบี่เซียน
“พ่อเฒ่ามังกรมาถึงแล้ว! สุดยอดไปเลย!”
“วันนี้ลัทธิมารต้องถูกกำจัดให้หมดสิ้น!”
พวกเขาทั้งหมดโห่ร้องอย่างมีความสุข
.........
ณ สถานที่หนึ่งในหุบเขาจันทร์เสี้ยว
“ฮ่าฮ่านี่คือผลึกสวรรค์ของจริง! มันคือผลึกสวรรค์! เจ้าหนูเจ้าช่างโชคดีจริงๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ….”
ผู้อาวุโสกระบี่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างน่ารื่นรมย์
“นี่เป็นอีกครั้งที่ข้าน้อยต้องขอขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือของผู้อาวุโส!”
“เรื่องเล็กน้อย! สิ่งสำคัญที่สุดคือจิตใจของเจ้ามีความกล้าหาญมาก!เจ้าหนู มิฉะนั้นเจ้าคงจะไม่ประสบความสำเร็จ!ฮ่า ๆ ๆ” ผู้อาวุโสกระบี่หัวเราะ
"ข้าก็แค่ดวงดี!”
“ด้วยการมาถึงของพ่อเฒ่าสำสำนักกระบี่เซียนจะสามารถเบี่ยงเบนความสนใจสาวกนิกายลัทธิมารทั้งหมด ความสนใจทั้งหมดจะอยู่ในการประจัญหน้าและทักษะกระบี่โสร่วฝ่าจะช่วยข้าจัดการเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย”
“จะเกิดอะไรขึ้นหากเจ้าไม่ได้รับมัน?”
“หากข้าไม่ได้ผลึกสวรรค์ ถ้าพวกมันรู้ว่าข้าปลอมตัวข้าจะหนีไปทันที ด้วยความช่วยเหลือของพ่อเฒ่าสำนักเซียนกระบี่พวกเขาสามารถปกป้องข้าได้และปล่อยให้ข้าหลบหนี!”
“แล้วเจ้ารู้ว่าได้ยังไงว่าเจ้าลัทธิจะไปตรวจสอบสถานการณ์มากกว่ามาโจมตีเจ้า?”
“นี่เป็นเพียงการคาดเดาเจ้าลัทธิของข้า!”
“การคาดเดา?”
"ใช่! การคาดเดาเจ้าลัทธินั้นง่ายมาก! หากเจ้าลัทธิความมีความชั่วอย่างแท้จริงแล้วละก็เข้าน่าจะติดนิสัยที่ไม่ดี ด้านหนึ่งของนิสัยเหล่านั้นคือ,"สู้แล้วหนี" หากมีผลึกสวรรค์อยู่ภายนอกนอกมันจะปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลัง พ่อเฒ่าวายุจะรู้ถึงกลิ่นอายของมันและตรวจสอบ ท่านคิดว่าพ่อเฒ่าวายุจะทำอย่างไร? ดีไม่ดีพวกเขาอาจจะแย่งชิงมัน แต่ทางเจ้าลัทธินั้นมีความแตกต่างกัน อย่างแรกเจ้าลัทธิจะประเมินสถานการณ์ ถ้าเขาสามารถฆ่าพ่อเฒ่าวายุได้เขาจะประหยัดผลึกสวรรค์ แต่ถ้าหากว่าพ่อเฒ่าวายุมีพลังมากเกินไปเขาจะกินผลึกสวรรค์เข้าไปโดยตรง!”
“ผลึกสวรรค์เปล่งออร่าอันวิจิตงดงามซึ่งเป็นความสามารถในการมีอำนาจเหนือหลายๆรัศมีของสมบัติอื่น ๆ ดังนั้นเจ้าลัทธิชั่วจึงเลือกใส่ไว้ในกล่องเพื่อปกปิดมัน ... เจ้าหนู, ถ้าเขาไม่ได้วางไว้ภายในกล่อง แต่เก็บมันไว้กับตัว เจ้าจะทำอย่างไร?” ผู้อาวุโสกระบี่ถาม
“มันคือโชคชะตา ด้วยการต่อสู้ระหว่างพ่อเฒ่าสำนักเซียนกระยี่และเจ้านิกายข้าไม่สามารถที่จะแย่งชิงผลึกสวรรค์นี้ได้เลย แม้ว่าข้าจะโชคดีโดยบังเอิญและข้าประสบความสำเร็จข้าก็ยังกลัวว่าจะถูกไล่ล่าโดยศิษย์สำนักกระบี่เซียนและนิกายมาร”
“แล้วทำไมเจ้าจำเป็นต้องมีสำนักกระบี่เซียนเพื่อ?”
“ถ้าพวกเขาไม่มาข้าจะได้รับโอกาสที่จะได้สมบัตินี้หรือไม่? ไม่ต้องพูดถึง,พวกเขาอาจจะกำจัดลัทธิมารหลังจากที่พวกเขาทำสำเร็จจะไม่มีลัทธิมารคนใดออกมาตามล่าข้า
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าพ่อเฒ่าของสำนักที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุทธภพจะถูกหลอกใช้โดยเด็กน้อยอย่างเจ้า!”
“ข้าหลอกใช้พวกเขามันเป็นเพียงจุดตัดของผลประโยชน์ พวกเขาต้องการที่จะทำลายนิกายมารข้าต้องการผลึกสวรรค์ เราทั้งสองได้รับผลประโยชน์”
“หากแผนของเจ้าไม่สำเร็จเจ้าจะทำอย่างไร? ด้วยความผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิดต้องจ่ายชีวิตของเจ้าด้วยราคาที่สูงเจ้ารู้หรือไม่”
“แผนการนี้มีส่วนโชคดีอย่างมาก แต่แม้ว่าจะมีเพียงโอกาสร้อยละหนึ่งข้าจะยังคงต้องลอง!”
ผู้อาวุโสกระบี่รู้สึกประหลาดใจ“เจ้ามีความกล้าหาญมากเกินไปผลึกสวรรค์มีค่ามากกว่าชีวิตของเจ้า?”
“หากข้าทำไม่สำเร็จจะเป็นหรือตายก็ไม่ต่างกัน แต่ ... ข้าไม่มีเวลาเหลือไม่มาก.” นัยน์ตาของซูหยุนหดสั้นลง
ผู้อาวุโสกระบี่นิ่งเงียบเขาเข้าในใจสิ่งที่ซูหยุนหมายถึง
เสียงของผู้อาวุโสกระบี่ยังคงอ่อนแอจากความอ่อนเพลียของปราณจิตวิญญาณ
แม้ว่าผู้อาวุโสกระบี่จะออกมาภายนอกเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆเขายังรู้สึกถึงผลกระทบอย่างมาก
“หนุ่มน้อยข้าไม่สามารถออกมาได้อีกแล้วจงใช้เวลาในการเรียนรู้ <เคล็ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่ง”> และดูแลตัวเอง!” ผู้อาวุโสกระบี่พูดขึ้นในขณะที่เขาหายไป
“ผู้อาวุโสโปรดรักษาสุขภาพ!”
หลังจากนั้นซูหยุนยังคงหลบหนีต่อไป
อย่างไรก็ตามในเวลานั้นมีเสียงดังออกมาจากแผ่นหนัง <เคล็ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่ง> “ชิ! มีคนที่กล้าแข็งมากกำลังมา! ระวัง! ระวัง!”
“คนที่กล้าแข็ง?”
ซูหยุนตะลึงเล็กน้อย
“เจ้าคนน่ารังเกียจ,เจ้ากล้าดียังไงที่สวมชุดสำนักกระบี่เซียนของข้า! จงคุกเข่ายอมรับผิดซะ!มิฉะนั้นข้าจะเปลี่ยนเจ้าให้กลายเป็นเถ้าถ่าน!”
เสียงแผดร้องดังลงมาปิดกั้น,ศิษย์สำนักกระบี่เซียนแต่งกายหรูหราปรากฏในท้องฟ้าเหนือซูหยุน
"เร็วมาก!"
ผู้ชายคนนี้เป็นหนึ่งในพ่อเฒ่าเซียนกระบี่
พลังแบบไหนของเขาที่จะเอาชนะผู้ชายคนนี้?
"สำนักกระบี่เซียน ส่งคนมา? เขาพูดว่าผลึกสวรรค์? ไร้ยางอายนัก! นี่คือวิธีที่พวกเขาตอบแทนข้า?"
ซูหยุนโกรธ
การหนี? มันไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์แม้จะมีความรวดเร็วแต่เขตแดนพื้นฐานวิญญาณเขาจะสามารถเทียบกับผู้เชี่ยวชาญในด้านหน้าของเขาได้อย่างไร?
"ไม่ใช่ว่าสำนักกระบี่เซียนอยากได้ผลึกสวรรค์?"
ศัตรูของเขาอยู่บนท้องฟ้าจ้องมาที่กล่องสมบัติในมือของเขา
พ่อเฒ่าเซียนกระมีความคิดเข้ามาในใจทันที
“ตั้งแต่ที่เจ้าลงมือเจ้าหลบหนีออกมาได้อย่างรวดเร็ว ... ให้ข้าได้เห็นพลังของเจ้าหน่อยจะเป็นไร?!”
ซูหยุนเพียงแค่ขมวดคิ้วแล้วก็เปิดกล่อง ...
“เจ้าหนู ... เจ้าคิดจะทำอะไร?” สำนักเซียนกระบี่ถามด้วยความตกใจ
“หากหนีไม่ได้ ก็ต้องสู้?”
เสียงของซูหยุนเต็มไปด้วยความเสียใจและความตั้งใจฆ่าเขาได้ตัดสินใจครั้งสุดท้าย ...
