The Trembling World ตอนที่ 20 ไม่สามารถฆ่าได้

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงร้องดังก็ใกล้เข้ามาและตามมาด้วยเสียงฝีเท้ามากมาย

 

แม้ว่ากลุ่มเกมเมอร์ชายหนุ่มทั้งสามคนจะออกไปในทิศทางตรงกันข้ามกับกลุ่มของหลิวกำ ส่วนพวกถนนและตรอกค่อนข้างมีความซับซ้อน และง่ายต่อการหลงทาง ทั้งสองกลุ่มแยกห่างออกจากกัน กลุ่มของหลิวกำเคลื่อนไหวเป็นอย่างน้อย 15 นาทีในพื้นที่ และได้ค้นพบซูเปอร์มาร์เก็ต ผู้เล่นชายหนุ่มทั้งสามได้แยกจากไปและระยะห่างของพวกเขาไม่ได้ไกลกันเกินไป

 

หลังจากฟังอย่างใกล้ชิด มันได้รับการยืนยันว่าเสียงเท้ากำลังตรงมาทางหลิวกำ และห่างจากตรอกซอยเล็กๆไม่กี่ช่วงตึก หลิวกำพิจารณาพื้นที่ จากนั้นก็วิ่งข้ามถนนไปยังด้านข้างของอาคารห้าชั้น ถ้ามีอะไรผิดพลาด มีหน้าต่างและโครงสร้างที่รองรับเครื่องปรับอากาศที่ด้านนอกผนัง หลิวกำสามารถไต่ขึ้นไปได้อย่างง่ายดาย และเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่จะเกิดขึ้น

 

ผู้เล่นอีกสามคนไม่แน่ใจว่าหลิวกำกำลังทำอะไรอยู่ แต่เห็นว่าหลิวกำได้เริ่มวิ่งแล้ว พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาด และเริ่มตามติดเบื้องหลังหลิวกำ ผู้เล่นทั้งสี่คนยืนอยู่ข้างกำแพง ก่อนที่ผู้เล่นชายหนุ่มทั้งสามจะจะไปยังจัตุรัส พวกเขาได้โม้เกี่ยวกับวิธีการที่พวกเขาจะฆ่าซอมบี้ทั้งหมด ตอนนี้ได้เห็นเพียงผู้เล่นที่มีผมสีแดง ผู้ที่ถูกปกคลุมด้วยเลือด ได้ถูกไล่ล่าโดยซอมบี้สามตัวด้านหลังเขา ผู้เล่นผมสีแดงหันไปที่มุมและวิ่งไปในทิศทางกว้างขวางของถนนที่หลิวกำอยู่

 

“ช่วยด้วย! มีดแมเชเทไม่สามารถฆ่าพวกมันได้!” ผู้เล่นผมสีแดงตะโกนใส่กลุ่มหลิวกำ เมื่อเขาเห็นพวกเขายืนอยู่บนถนนใกล้ๆ

 

พังฮั่ว ลู่ลู่และหวังชางเชินทั้งหมดได้เห็นผู้เล่นผมสีแดงถูกปกคลุมไปด้วยเลือด และตระหนักว่าซอมบี้สามตัวประกบติดอยู่ด้านหลังของเขา ซอมบี้กำลังเตรียมพร้อมที่จะกินผู้เล่นผมสีแดงหากผู้เล่นผมสีแดงลังเลสักเล็กน้อย พวกเขาตกใจกับสิ่งที่ได้เห็นและไม่ได้เคลื่อนไหว ลู่ลู่เริ่มส่งเสียงกรีดร้องดัง

 

หลิวกำขมวดคิ้วกับสถานการณ์และเมื่อเห็นว่าผู้เล่นผมสีแดงมีเพียงซอมบี้สามตัวมากับเขา หลิวกำไม่ได้พยายามปีนขึ้นไปที่ตึก แทนที่เขาพุ่งไปข้างหน้าและคว้ามีดจากมือของผู้เล่นผมสีแดง เขาได้ฟันลงไปทันทีและหัวซอมบี้หนึ่งในนั้นก็หลุดออกจากร่าง จากนั้นเขาก็กระโดดไปข้างหน้าด้วยการกระโดดเตะไปที่ซอมบี้อีกสองตัว ขณะที่พวกมันล้มลง ซอมบี้อีกตัวมันได้โดนฟันไปที่คอของมัน และเหลือเพียงแค่ตัวเดียวเท่านั้น

 

ซอมบี้อีกตัวพยายามที่จะลุกขึ้น แล้วเปลี่ยนเป้าหมายไปที่หลิวกำ มันไม่ได้เข้ามาใกล้ถึงหลิวกำ มันดันถูกกำปั้นของหลิวกำชกไปก่อน ตามไปด้วยมีดฟันไปที่คอของมัน ซึ่งแยกหัวออกจากร่างของมัน

 

“พวกมัน....ไม่สามารถ....ฆ่าได้.....” ชายหนุ่มผมสีแดงเป็นง่อยอยู่บนพื้นพูดติดๆขัดๆไปทางกลุ่มของพังฮั่ว ขณะที่กลิ่นเหม็นของปัสสาวะหลั่งออกมาจากร่างกายของเขา

 

“มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่แล้วตอนนี้ พวกมันทั้งหมดถูกสังหารโดยหัวหน้า” พังฮั่วพยายามปลอบผู้เล่นผมสีแดง ผู้ที่กำลังจ้องมองอย่างงุนงนอย่างมากไปที่หลิวกำ

 

ไม่ใช่ว่าผู้เล่นชายหนุ่มผมสีแดงเป็นคนอ้างว่าเขาไม่สามารถได้รับบาดเจ็บ และเป็นผู้ได้รับความสำเร็จเหรียญทอง? ผู้เชียวชาญด้านเกมอันน่าอัศจรรย์ดังกล่าวถูกไล่ล่าไม่คาดคิดโดยซอมบี้สามตัวในที่เกิดเหตุย์อย่างน่าเศร้า เขาได้ฉี่ในกางเกงของเขาและเรียกแม่ตลอดทางมาที่นี่ และทั้งหมดถูกโจมตีไม่กี่ครั้งจากหลิวกำเพื่อที่จะกำจัดซอมบี้ทั้งสามตัว

 

ในหมู่พวกเขา ผู้ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเกมตัวจริงและเป็นผู้เล่นมือใหม่ มันเห็นได้อย่างชัดเจน

 

ผู้เล่นผมสีแดงหันหัวของเขาไปมองและเห็นซอมบี้ทั้งสามตัวที่มีศีรษะของพวกมันถูกแยกออกจากร่างกายของพวกมัน หลิวกำถือมีดแมเชเทและเดินกลับไปที่กลุ่ม มีดแมแทที่ยังมีเลือดสีแดงเข้มจากซอมบี้หยดลงบนพื้น ผู้เล่นผมสีแดงก็ยังไม่หายจากอาการหวาดกลัวและในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของเขาปรากฏความละอายใจ

 

ก่อนหน้านี้เขามองอย่างดูถูกไปที่หลิวกำ เรียกเขาว่าพวกกากและตัวเองประกาศว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเกม  ตอนนี้แม้ว่าเขาจะได้รับการสั่งสอนจากเหล่าซอมบี้ ซึ่งได้ฆ่าสองสหายของเขาและทำให้เขากลัวจนไปถึงจุดที่ปัสสาวะใส่ตนเอง ที่เลวร้ายที่สุดคือเขาได้รับการช่วยเหลือจากหลิวกำ ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้มองหลิวกำอย่างดูถูก

 

แม้ว่าเขาจะอ้างว่าซอมบี้ไม่สามารถฆ่ามันได้ หลิวกำกลับฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย ในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเกม [Left 4 Dead] ที่ได้รับความสำเร็จเหรียญทอง ปัจจัยเหล่านี้ทำให้เขาเสียหน้า

 

“ผู้เล่นอีกสองคนอยู่ที่ไหน?” ลู่ลู่คุกเข่าลงข้างผู้เล่นผมสีแดงและถาม

 

“พวกเขา......พวกเขา.....พวกเขาถูกกิน....” ผู้เล่นผมสีแดงก้มหัวลงขณะที่ตัวสั่น

 

ทั้งสามคนได้เดินไปตามทิศทางที่หลิวกำบอก และมุ่งหน้าไปยังจัตุรัส ขณะที่พวกเขาได้มาถึงหนึ่งในตรอกซอย พวกเขาได้พบกับซอมบี้หญิงที่เดินเตร็ดเตร่ พวกเขาผู้เล่นชายหนุ่มทั้งสามตื่นเต้นวิ่งเข้าไปหามัน ร่วมมือกัน มีดแมเชเทในมือ พวกเขาได้ฟันไปที่คอของซอมบี้สาว พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าความแข็งแกร่งของแขนของพวกเขาจะไม่เพียงพอ และหลังจากที่พวกเขาสับมันไม่กี่ที หัวของมันก็ยังไม่ถูกตัดออก  ตลอดกระบวนการนี้ ผู้เล่นผมสีแดงและผู้เล่นผมสีเหลืองทั้งสองได้มีรอยขีดข่วนจากซอมบี้สาว

 

นี้ทำให้ผู้เล่นชายหนุ่มทั้งสามเกิดความกลัวในหัวใจและพวกเขาต้องการที่จะหลบหนี แต่ซอมบี้สี่ตัวจากที่มืดได้เดินมาเบื้องหลังพวกเขาอย่างเงียบๆ พวกมันจู่โจมผู้เล่นผมสีเขียวและผู้เล่นผมสีเหลืองลงไปที่พื้น จากนั้นก็กัดไปที่คอของพวกเขา ก่อให้เกิดเลือดกระเด็นไปบนร่างของผู้เล่นผมสีแดง

 

ได้ยินเสียงกรีดร้องใกล้ตายจากผู้เล่นผมสีแดงและสีเหลือง และดูพวกเขาถูกฉีกกระฉากร่างกายออกจากกัน ผู้เล่นผมสีแดงเกิดกลัวและรู้แค่ว่าต้องวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม เมื่อเขาค้นพบว่าซอมบี้สามตัวอยู่ข้างหลังเขา เขากรีดร้องจนสุดปอดของเขา ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ

 

ต่อมาเขาได้เห็นกลุ่มของหลิวกำที่อยู่ข้างถนน

 

“คุณเป็นคนใจดำจริงๆ! คุณเห็นพวกเราซ่อนตัวอยู่ด้านข้างของถนน และจงใจล่อพวกมันมาหาพวกเรา!  คุณรู้ไหมว่าซอมบี้เหล่านี้มีพลังมากแค่ไหน พวกมันฆ่าเพื่อนของคุณทั้งสอง และตอนนี้คุณต้องการที่จะทำเราพวกเราด้วย?” หลิวกำเดินกลับไปหาพวกเขา วางมีดแมเชเทไว้บนคอของผู้เล่นผมสีแดงขณะที่เขาตั้งคำถามถึงแรงจูงใจของเขา

 

“ผม....ผมไม่ได้....ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น.....ผมขอโทษ! มันเป็นความผิดพลาดของผม! ผมกลัวมาก....ผมรู้สึกหวาดกลัว....” ใบหน้าของผู้เล่นผมสีแดงซีดพึมพำด้วยน้ำตาที่หลั่งไหลลงบนใบหน้าของเขาขณะที่เขามองไปที่หลิวกำเพื่อขอความเมตตา

 

“คนอย่างคุณควรจะถูกสังหารเพื่อไม่ให้ไปทำร้ายคนอื่น!” ดวงตาของหลิวกำเต็มไปด้วยความน่ากลัว

 

“หัวหน้าหลิว เขาค่อนข้างยังเด็กและอาจจะยังคงตกใจ เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจทำให้พวกเราเกิดอันตรายใดๆ...” อ้วนพังฮั่วพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยเกลี้ยกล่อมหลิวกำ ก่อนหน้านี้เมื่อพวกเขา 6 คนติดอยู่บนดาดฟ้า พวกเขาพูดคุยกันเป็นชั่วโมง ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาค่อนข้างจะคุ้นเคยกัน

 

“ใช่ พวกเขายังเด็กอยู่ มันอาจจะไม่ใช่ความตั้งใจ ดังนั้นคุณควรให้อภัยเขาครั้งนี้” ลู่ลู่เห็นว่าหลิวกำกำลังจะฆ่าเขาถ้าเธอไม่ได้พูดแทรกขึ้นมา

 

“ครั้งต่อไปถ้ามันเกิดขึ้น ผมจะทำกับคุณเหมือนกับที่ผมทำกับซอมบี้ ผมจะแยกหัวของคุณออกจากร่างกายของคุณ!” หลิวกำตะโกนใส่ผู้เล่นผมสีแดง จากนั้นเขาก็เอามีดแมเชเทออกจากคอของผู้เล่นผมสีแดง

 

ผู้เล่นผมสีแดงยังคงมีประโยชน์กับเขา หลิวกำจะปล่อยเขาไปสักพัก การใช้มีดแมเชเทก็ทำให้พวกนั้นตกใจมันเป็นกลยุทธที่จะทำให้คนอื่นๆตามเขาและเชื่อฟังมากขึ้น

 

“ไม่! ไม่ทำอย่างแน่นอน!” ผู้เล่นผมสีแดงสัญญา เมื่อเขากำลังวิ่งไปหาหลิวกำและพวกเขา มันอยู่ภายใต้ความกลัว มันเป็นพฤติกรรมทั่วไป โดยไม่มีเจตนาร้ายในนั้น