ตอนที่ 012 – ทดสอบวิชาหมัดอัสนีบาต
ตอนที่ 012 – ทดสอบวิชาหมัดอัสนีบาต
อาโม่หลี่ไม่รู้ถึงความกังวลใดๆ เมื่อเขาท้าทายศิษย์พี่เหลียงเซียวเขาไม่ได้รู้สึกกดดันเลย กลับรู้สึกว่าเขาได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นเอาไว้ เขารู้สึกโล่งอก
ศิษย์พี่เหลียวเซียว ข้าจะค้นหาเส้นทางและสร้างเส้นทางเต๋าของตัวเอง!
ข้าจะเอาชัยเหนือท่าน!
อาโม่หลี่รีบเร่งไปตลอดเส้นทาง รีบเร่งกลับไปยังสถาบันคาราเมล ถังเทียนถูกไล่ออกจากสถาบัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีสิ่งใดที่จะต้องกระทำ อย่างไรก็ตาม อาโม่หลีจำต้องกลับไปยังสถาบันอสูรอำมหิตเพื่อทำเรื่องการย้ายสถาบัน
ด้วยศักดิ์ศรีและความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ของเขา อาโม่หลี่รีบเร่งไปยังสถาบันคาราเมล
“พื้นฐานถัง! พื้นฐานถัง!
อาโม่หลีกระแทกประตูดั่งลั่น ก่อให้เกิดเหล่านกในป่าต่างตระหนกตกใจบินจากไป “ในตอนนี้ พื้นฐานคงกำลังตั้งใจฝึกซ้อมอยู่ เขาเปรียบดั่งเทพเจ้าจริง! ไม่เคยพบเจอผู้ที่ขยันมั่นเพียรฝึกซ้อมเช่นพื้นฐานถังมาก่อน ผู้ซึ่งมีความเพียรต่อเป้าหมายของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน
พื้นฐานถังจักต้องพยายามฝึกซ้อมอยู่ในขณะนี้เป็นแน่!
ข้าจะไม่ยอมล้าหลัง!
เต็มไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้ อาโม่หลี่แอบนับถือ คล้ายดั่งลมพายุ เขาแขวนตราสัญลักษณ์ของสถาบันและรีบเร่งเข้าไปยังส่วนฝึกซ้อมของสถาบัน
แต่เมื่อยามที่เขาเข้าไปยังลาน เขาก็กลายเป็นตื่นตะลึง
พื้นที่ฝึกซ้อมว่างเปล่ามีเพียงนกตัวสองตัวอยู่ที่นั้น
ภายใต้ดวงตะวัน ถังเทียนนอนอยู่บนก้อนหินข้างลำธาร ไม่กังวลเกี่ยวกับภาพลักษณ์ของเขา กรนเสียงดัง
คร่อก… คร่อก...
เสียงกรนเป็นจังหวะ ซ้ำๆอย่างต่อเนื่อง
อาโม่หลี่ตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ แต่สายตาของเขาก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นเริ่มโมโหขึ้น
“พื้นฐานถัง เจ้าทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังในตัวเจ้า! มันช่างเป็นยามดี แต่เจ้ากลับนอนหลับ! เจ้ากล้าที่จะนอนหลับ! เจ้ากล้าที่หลับลงได้ยังไง...”
อาโม่หลี่เดือดดาล พ่นน้ำลายเต็มหน้าของถังเทียน
ดวงตาของถังเทียนค่อยๆเปิดออก เขาจดจำภาพเลือนลางได้พลางปิดตาลงอีกครั้ง เขาพึมพำ “ให้ข้า...ได้นอนต่ออีกสักพัก…”
เขารู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน!
สิบวันกับการฝึกซ้อมปราศจากการพักมันช่างหนักหนาเสียเหลือเกิน แม้กระทั่งถังเทียนผู้ซึ่งมีความเพียรพยายามอย่างสูง แม้ว่าเบื้องหลังประตูกางเขน จักไม่ต้องกินและมีความรวดเร็วในการฟื้นฟู แต่ความเหนื่อยล้าจากการฝึกซ้อมช่างหนักหนาซะจนถังเทียนอยากจะอาเจียน
เขาจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าเขาออกมาจากพื้นที่ป้ายทองสัมฤทธิ์ได้อย่างไร
ราวกับว่าเขานอนหลับมาเป็นเวลายาวนาน เขารู้สึกเพียงกระหาย ซวนเซไปยังบ่อน้ำเพื่อดื่มสักสองสามอึก
มันช่างรู้สึกดีมาก ช่างรู้สึกสบายอย่างยิ่ง...
เข้าสู่การหลับไหลอีก… ข้าต้องการที่จะนอนจนกว่าฟ้าจะถล่มทลาย...
ถังเทียนนอนหลับสนิทมาก เขาขบริมฝีปากยิ้มอย่างเขิลอาย
อาโม่หลี่เต็มไปด้วยความโกรธ “พื้นฐานถัง เจ้าเสียเวลาไปกับการเรื่องที่เปล่าประโยชน์นี้ได้อย่างไร? เสียเวลาไปกับการนอนหลับได้อย่างไร? พื้นฐานถัง เจ้าคือผู้ที่ซึ่งจะสรรสร้างเส้นทางเต๋าใหม่ทั้งหมด!”
อาโม่หลี่ทนไม่ไหว เขย่าถังเทียนด้วยมือของเขา
ถังเทียนเหมือนปลาตายภายใต้มือของอาโม่หลี่ ทั่วทั้งร่างของเขาราวกับถูกควบคุมด้วยอาโม่หลี่ แต่เขายังคงกรนไม่ยอมหยุด
ช่างสุขสบายเหลือเกิน...
ถังเทียนมองเห็นร่างใหญ่โตและยิ้มให้ขณะที่ชายคนนั้นช่วยแกว่งเปลของเขา
ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้...
เสียงกรนถังเทียนดังยิ่งขึ้น และเขาก็ฉีกยิ้มไปจนถึงใบหู
ไม่นานนัก อาโม่หลี่ตระหนักได้ว่า ถังเทียนกลายเป็นคล้ายเส้นหมี่ในมือของเขา ไม่ว่าเขาจะส่ายไปทางซ้ายหรือขวา ถังเทียนไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา สีหน้าอาโม่หลี่แปรเปลี่ยนเป็นดำเป็นตอตะโก เขาหันมองด้านซ้ายและขวาพลางพบลำธารด้านข้าง ดวงตาเขาก็สว่างวาบพลางคำราม “พื้นฐานถัง ตื่นขึ้นมา!”
ด้วยความคิดนั้น เขาพลางยกถังเทียนขึ้นด้วยมือของเขาและ ‘ทุ่ม’ เขาเหวี่ยงทุ่มถังเทียนลงสู่ลำธาร
แม้ว่าตะวันยังคงทอแสง แต่อุณหภูมิของลำธารกลับต่ำมากนัก ถังเทียนลอยลงและเมื่อยามที่เขาลงสู่ลำธาร ความเยือกเย็นแทบกัดเซาะไปยังกระดูกดึงเขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น?
ภายในลำธาร ถังเทียนเริ่มดิ้นลน ใบหน้าของเขาสับสนไม่แน่ใจว่าเกิดบัดซบอันใดขึ้นกันแน่
ในขณะที่อาโม่หลี่ยืนอยู่บนหินใกล้กับลำธาร เขายกแขนขวาของเขาพลางตะโกนอย่างตื่นเต้น “พื้นฐานถัง! เจ้านอนมากเกินไปแล้ว ข้าอภัยให้ไม่ได้ มาเถอะ มาประลองกัน!ในฐานะของนักสู้…”
ในที่สุดถังเทียนก็ตื่นขึ้นมาอย่างไม่รู้เรื่องราว เขาขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นดำปนเทา มุมปากของเขากระตุกขึ้น เขาไม่สามารถที่จะควบคุมความโกรธที่จะทะลักออกมาได้ เขากัดฟันแน่นด้วยความโกรธ แค้นเสียงออกมาตามรอยฟันของเขา
“เจ้าแมลงวันวัวเขลา เจ้ารนหาที่ตาย!”
ถังเทียนกำลังนอนหลับปุ๋ย แต่ตอนนี้เขารู้สึกโมโหอัดอั้นอยู่ภายในอกของเขา แต่เขาไม่รู้เลยว่าความร้อนรนนั้นเกิดมาจากน้ำที่เย็นเฉียบ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะรู้สึกสงบในจิตใจของเขา
ถังเทียนปีนขึ้นจากลำธารอย่างเปียกโชก น้ำเย็นเฉียบจากลำธารไหลลงไปยังกางเกงของเขาก่อตัวลงตามรอยเท้าของเขาทีละก้าว เขาเดินไปยังอาโม่หลี่ปราศจากความรู้สึกใดๆ
ยามเมื่อระยะห่างจากอาโม่หลี่เหลือเพียงสิบก้าว เขาก็หยุดลง
สิบวันกับความเพียรแห่งการบ่มเพาะ เขาไม่ได้ไตร่ตรองทบทวนมากหนักของหมัดอัสนีบาต
มันไม่ใช่วิชาหมัดขั้นพื้นฐาน
พริบตาหัวใจอาโม่หลี่พลันสั่นสะท้าน เห็นถึงความตื่นเต้นและสุขสันต์ภายในดวงตาของเขา ไม่ทราบได้เลยว่าทำไม เขาไม่สามารถที่จะอธิบายได้ถึงความรู้สึกสุขที่ผ่านเข้ามาในตอนนี้ ความสุขอันนี้ทำให้เขารู้สึกสะท้านเล็กน้อย
พื้นฐานถัง ในที่สุดเจ้าก็เริ่มสักที...
อาโม่หลี่ไม่สามารถมองเห็นถึงความคิดของถังเทียนเลยสักนิด เขารู้สึกความผิดปกติของถังเทียนได้ และไม่สามารถจะใช้เหตุผลสามัญธรรมดาเพื่อเข้าใจในตัวเขาได้
ในขณะที่ยามสายตาของอาโม่หลี่และถังเทียนประสานกัน เขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างว่างเปล่า สายตาที่เย็นชาและพลังปราณที่ปลดปล่อยออกมาทำให้หัวใจของเขาเต้นอย่างรวดเร็ว อาโม่หลี่รู้สึกคล้ายกำลังถูกจ้องมองด้วยสัตว์อสูรที่น่าหวาดกลัว
พลังปราณน่ากลัวอะไรเช่นนี้...
อาโม่หลี่กระพิบตา ภายในใจเขาแอบสั่นสะท้าน
ความน่ากลัวของพลังปราณนี้ เขาเคยพบเจอเพียงคนเดียวในก่อนหน้านี้ และบุคคลนั้นเป็นบุคคลที่เคารพและสัญญาว่าจะพิชิตเขา เหลียงเซียว!
อาโม่หลี่ไม่เคยดูแคลนศักยภาพของถังเทียน ผู้ซึ่งใช้เวลาห้าปีเชี่ยวชาญเหล่าวิชาการต่อสู้พื้นฐานอย่างเสมอมา ภายในหัวใจของเขาช่างเป็นนักสู้อันแท้จริง และนั่นเป็นเหตุผลสำคัญทำไมเขาถึงติดตามถังเทียนเข้าร่วมกับสถาบันคาราเมล
อย่างไรก็ตามไม่ใช่หมายความว่าถังเทียนจะเปรียบเทียบได้กับศิษย์พี่เหลียงเซียว
ศิษย์พี่เหลียงเซียว เป็นนักสู้อันดับหนึ่งของสถาบันอสูรอำมหิต เมื่อเปรียบกับสถาบันต่างๆภายในเมืองเมฆาดารา ศิษย์พี่เหลียงเซียวคงติดอันดับหนึ่งในสามเป็นแน่แล้ว ภายในหัวใจของอาโม่หลี่ ศิษย์พี่เหลียงเซียวเป็นหนึ่งในเป้าหมายที่เขาจักต้องพิชิตเสมอมา
อาโม่หลี่ไม่แปลกใจเลยหากใช้เวลาหนึ่งถึงสองปี ถังเทียนจะสามารถบรรลุถึงมาตรฐานของศิษย์พี่เหลียงเซียว
เพียงแต่ว่า...บัดซบ นี้มันใช้เวลาเพียงราตรีเดียว!
ร่างของถังเทียนก็ปลดปล่อยพลังปราณเทียบเท่าระดับเดียวกับศิษย์พี่เหลียงเซียว!
หัวใจของอาโม่หลี่สั่นกระเพื่อม
ในทางเดียวกันความรู้สึกในจิตใจของอาโม่หลี่ก็เช่นเดียวกัน ทันใดนั้นสายตาของถังเทียนก็แปรเปลี่ยนเป็นคมเฉียบ
ด้วยยางก้าวใหญ่พุ่งไปข้างหน้า กวัดแกว่งหมัดขวาของเขา
เมื่อยามที่ถังเทียนเคลื่อนไหว อาโม่หลี่กลับคืนสู่สติ เขาไม่แสดงออกถึงความอ่อนแอใดๆและเตรียมรับกับการโจมตี แม้รูปแบบการต่อสู้ของเขาจะใช้ดาบ วิชาหมัดของอาโม่หลี่ก็ถือว่าแข็งแกร่งพอ โดยเฉพาะเมื่อเขาได้ปะทะหมัดกับถังเทียนมาหลายครา วิชาหมัดของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น และด้วยพรสวรรค์และวิชาระดับสอง [หมัดคนเถื่อน] พลังของเขาก็น่าตระหนกเช่นกัน
รูปแบบของ [หมัดคนเถื่อน] เรียบง่าย ใช้การเคลื่อนไหววงกว้าง พลังของมันเทียบเท่ากับเครื่องยิงหินนับพันลูก และเหมาะสำหรับนักสู้ผู้ที่ซึ่งใช้พลังอย่างดุร้าย
อาโม่หลี่พุ่งไปข้างหน้าด้วยพลังอันเต็มเปี่ยมคล้ายกับกระทิง ด้วยหมัดของเขาคล้ายกับเขากระทิง หลับหูหลับตาเล็งไปยังอาโม่หลี่
เมื่อยามจิตใจของถังเทียนว่างเปล่า ก็ถูกปลุกด้วยน้ำที่เย็น เขายังคงตื่นไม่เต็มที่และยังถูกบังคับเข้าสู่ความโกรธ มีเพียงสิ่งเดียวที่ควบคุบเขาในตอนนี้ผลของการฝึกซ้อมอย่างยากลำบากเมื่อสิบวันก่อน
ประกายตาอาโม่หลี่ลุกเป็นไฟ จ้องมองตรงไปยังถังเทียน เขาคาดหวังกับถังเทียนไว้อย่างมาก
หมัดของถังเทียนช่างรวดเร็วนัก!
ทันใดนั้นอาโม่หลี่พลันย่อตัว
หมัดของถังเทียนหายไปอย่างไร้ร่องรอย และในเวลาต่อมา มันก็ปรากฏห่างจากแก้มของเขาเพียง 1 เชียะ
หมัดอัสนีบาต!
อาโม่หลี่ตื่นตระหนก เอียงศีรษะของเขา หลบหมัดแล้วหมัดเล่าของหมัดอัสนีบาตของถังเทียน
ในขณะเดียวกัน อาโม่หลี่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลังจากต่อสู้กับถังเทียนหลายครา เขาเข้าใจลักษณะของถังเทียนอย่างถ่องแท้ การต่อสู้กับถังเทียนจำเป็นต้องใช้สมาธิเต็มสิบส่วน ปราศจากสิ่งลังเลใจเล็กน้อย เขาระมัดระวังเป็นอย่างมาก แต่ยังจับจังหวะการเคลื่อนไหวของถังเทียนได้อยู่ มันคล้ายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลยสำหรับเขา ที่จะต้องปะทะกับการโจมตีที่รุนแรงของถังเทียน
ตามที่คาดไว้ ถังเทียนเปรียบดั่งลูกศร รวบรวมพลังไปยังหมัดขวาของเขา เขาพุ่งไปยังอาโม่หลี่
อาโม่หลียกมือของเขาขึ้นตั้งรับทันที ต้องการปัดป้องหมัดของถังเทียน
หมัดของถังเทียน สลายหายไปกลางอากาศอีกครา
เอ๊ะ? อาโม่หลี่ตะลึงงัน เขาตกอยู่ในอาการงุนงง ก่อนที่เขาจะรู้สึกได้ถึงอันตราย เขาสั่นสะท้าน อาการสะดุ้งตกใจปลุกเขาตื่นขึ้น เค้นเสียงพึมพำ ทันใดนั้นเขาก็กระทืบด้วยเท้าขวาอีกครั้ง
ก่อเกิดระลอกคลื่นรอบๆพื้น คล้ายกับการสั่นสะเทือนรอบๆร่างกายของเขา
[กระแทกปฐพี] วิชาการต่อสู้ของปฐพีธาตุซึ่งใช้กันโดยทั่วไป ใช้ออกด้วยพลังของปฐพีธาตุ ส่งผ่านไปยังพื้นดินเพื่อก่อเกิดการสั่นสะเทือนของแผ่นดินเล็กน้อย
พื้นดินเป็นสื่อตัวกลางที่ดีที่สุดของปฐพีธาตุและตราบเท่าที่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ภายใต้ระยะของการสั่นสะเทือน การเคลื่อนไหวของเขาจะได้รับผลกระทบอย่างมาก
แทบจะในช่วงเวลาเดียวกัน ภาพเลือนลางของหมัดปรากฏต่อหน้าของเขาปราศจากสัญญาณใดๆ ด้วยลมอันหนาวเย็นพุ่งมาระเบิดไปยังเขา!
ช่างรวดเร็วนัก!
อาโม่หลี่งอข้อศอกของเขาในทันทีเตรียมปลดปล่อยหมัดไปยังหมัดของถังเทียน
ดึงหมัดของเขาในระดับเอว รอคอยจังหวะที่จะปล่อยหมัด ถังเทียนรับผลกระทบของกระแทกปฐพีเพียงช่วงเวลาสั้นๆเพื่อจัดการให้เขาเสียความสมดุลทางร่างกาย แม้จะเป็นเพียงช่วงจังหวะสั้นๆ อาโม่หลี่มีความสามารถพอที่จะใช้โอกาสอันนี้ ถึงแม้ว่าการตอบสนองของถังเทียนจะไม่ธรรมดา แต่ โอกาสอันเล็กน้อยที่กลับหมดไปเร็วกว่าที่อาโม่หลี่คาดเดาไว้ อาโม่หลี่หน่วงพลังไว้ถึงสิบสองส่วนเพื่อรอจังหวะปลดปล่อยไปยังช่องว่างของถังเทียน
อย่างไรก็ตามการโจมตีของถังเทียนอยู่เหนือความคาดคิดของอาโม่หลี่ มันเหมือนกับว่าเขาไม่ได้สังเกตุเห็นระลอกคลื่นที่กวาดมายังตำแหน่งของเขา ยังคงเป็นการโจมตีที่หนักหนาสาหัส
หมัดแล้วหมัดเล่า แต่ละหมัดความเร็วยิ่งเพิ่มขึ้นกว่าหมัดก่อน
เงาของหมัดกระพริบวาบ
ในสายตาอาโม่หลี่เต็มไปด้วยเงาหมัดอัสนีบาตทั้งหมดตรงหน้าของเขาคล้ายกับพายุอันเกรี้ยวกราด กำลังกลืนกินเขาจากทุกทิศ
บ้าไปแล้ว!
อาโม่หลี่ไม่ได้คาดคิดว่าถังเทียนจะเป็นบุคคลผู้ซึ่งถูกยั่วยุโดยปราศจากเหตุผลอย่างบ้าคลั่งและไม่ต้องต้องพูดถึงการใช้กลยุทธ์ เป็นการโจมตีที่ประมาทเลินเล่อ ความเร็วพื้นฐานวิชาหมัดของถังเทียนช่างน่าประทับใจนัก ในขณะที่ใช้หมัดอัสนีบาตความเร็วก็ยิ่งมากกว่าเดิม เขาแทบไม่อาจต่อกรกับความเร็วนี้ได้เลย มันยากยิ่งนักที่จะคาดเดาการเคลื่อนไหวต่อไปของเขาในชั่วพริบตา อาโม่หลี่ก็รู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมา
อย่างไรก็ตาม วิชาการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งและไร้ที่เปรียบ เขายับยั้งการโจมตีวิชาหมัดคนเถื่อนพลางตั้งรับด้วย [วิชาสิบสองฝ่ามือสนั่นปฐพี]
อาโม่หลี่ย่อตัวลงพลางกวัดแกว่งทั้งสองมือขึ้นบนท้องฟ้าก่อเกิดเงาคล้ายแมงมุมคล้ายตั้งรับอยู่จุดศูนย์กลางของปฐพี
ฝ่ามือของเขาขวางไว้ด้วยพลังที่ล้นเหลือ
เอ๋? ไม่ถูกต้อง! อาโม่หลี่เบิกตากว้าง
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ
