ตอนที่แล้วThe Trembling World ตอนที่ 1 พายุฝน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปThe Trembling World ตอนที่ 3 ออกจากระบบไม่ได้

The Trembling World ตอนที่ 2 เนื้อสด


หลิวกำปรากฏตัวขึ้นที่จัตุรัส ล้อมรอบไปด้วยชายอีกเก้าคนนอนอยู่บนพื้น

 

“เทคโนโลยีเสมือนจริงทุกวันนี้เข้าถึงความเหมือนจริงระดับไหนกัน? จะช่วยให้คนที่ถูกขังอยู่ในโลกของเกมและมีความรู้สึกเช่นเดียวกับชีวิตจริงอย่างนั้นหรือปล่าวเนี่ย?” หลิวกำนั่งยืนและซึมซับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเห็นรอบๆตัวเขา

 

นี้ควรจะเป็นคอมพิวเตอร์ที่ดำเนินงานเกมเสมือนจริงที่ใช้เซ็นเซอร์ ดังนั้นทุกอย่างจะเป็นความจริงได้อย่างไร? เว้นเสียแต่ว่านี่เป็นความฝัน? มันจะต้องเป็นความฝัน หลิวกำกัดริมฝีมือด้านล่างของตัวเองและความรู้สึกเจ็บปวดก็ประทุขึ้นมาเป็นความรู้สึกของตรรกะ เขาไม่เชื่อว่าเขากำลังฝันอีกต่อไป

 

จริงๆแล้วฉันอยู่ในเกม? ไม่เช่นนั้น.....ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างไร?

 

หลิวกำเงยหน้าขึ้นมองไปที่ท้องฟ้า เมฆคริ้มปกคลุมดวงอาทิตย์ เมฆดูราวกับว่ากำลังจะก่อตัวเป็นพายุ พร้อมที่จะปล่อยฝนลงมาได้ตลอดเวลา ใกล้เคียงมีป้ายขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะลอยไปบนท้องฟ้า ในป้ายมี “The Trembling World” 3 คำสีแดงสดใสและมันมีวันที่เปิดเซิร์ฟเวอร์ ซึ่งเป็นวันนี้

 

การโฆษณาแม้กระทั่งภายในเกม?

 

ในขณะเดียวกัน อีกเก้าคนที่อยู่รอบตัวเขาก็รู้สึกประหลาดใจ ช่วงเวลาหนึ่งพวกเขานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ช่วงเวลาต่อมา พวกเขาอยู่ในเมนูเลือกอาวุธของเกมบริษัทซานชิงแล้วพวกเขาก็มาปรากฏตัวที่นี่......ดูเหมือนว่ามันจะเป็นจัตุรัสขนาดใหญ่

 

กลุ่มคนจำนวนมากรู้สึกสับสนและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน เช่นเดียวกับหลิวกำ พวกเขาลุกขึ้นยืนและจ้อมองท้องฟ้า จากนั้นพวกเขาก็มองไปรอบๆตัวและการแสดงออกของพวกเขาดูน่าตลกขบขัน

 

พวกเขาสิบคนไม่ใช่กลุ่มเดียว รอบๆตัวพวกเขาดูไม่เหมือนคนปกติ โอตาคุเหล่านี้ทันใดนั้นก็จำได้ว่าพวกนี้เป็นซอมบี้!

 

[TN : โอตาคุใช้แทนพวกเกมเมอร์]

 

ใกล้เคียงกับพวกเขาเป็นซอบบี้ที่สวยมาก ผมยาวแต่ไม่สกปรก หน้าอกใหญ่ เอวบาง เสื้อสีขาวและกระโปรงสั้นสีแดงสดใส โดยรวมแล้วร่างกายถือว่าไม่เลวร้ายเกินไป ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือใบหน้า

 

ซอมบี้สาวสวยเดินเตร็ดเตร่ไปรอบๆอย่างไร้จุดหมายจนกระทั่งเธอเห็นคนสิบคนปรากฏออกมาจากอากาศ ดูเหมือนว่าเธอจะได้กลิ่นความนุ่มของเนื้อสดของพวกเขาอยู่ในอากาศ เธอรีบวิ่งไปยังแหล่งที่มาด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ ภายในเวลาไม่กี่วินาที เธอสามารถไปถึงด้านหน้าของผู้เล่นเสื้อเขียว

 

“ฉิบหาย! ผู้หญิงสุดสวย! คุณไม่เคยเห็นชายหนุ่มที่หล่อเหล่ามาก่อนอย่างนั้นหรอ? คุณไม่จำเป็นต้องตรงมาหาผม” ผู้เล่นเสื้อสีเขียวใช้แท่งเหล็กป้องกันซอมบี้สาวโดยวางตำแหน่งมันคั้นกลางพวกเขา

 

ถ้าซอมบี้ไม่ได้มีตาสีแดงเลือด เนื้อบนใบหน้าซีดและน้ำลายที่ปาก มันคงจะเป็นสาวที่ดูร้อนแรง หน้าอกใหญ่ เอวรูปนาฬิกาทราย มันจะเป็นแบบที่คุณจะถูกกัดกระชากที่คอเมื่อเธอเดินตามคุณ

 

ซอมบี้สาวสวยกำลังกระชากไปข้างหลังโดยให้แท่งเหล็กงอเพื่อที่จะพยายามขีดข่วนผู้เล่นเสื้อสีเขียว ด้วยปากของเธอที่เปิดกว้าง มันปล่อยเสียงน่ากลัว ขณะที่มันมีความสนใจในเนื้อสดของเขา

 

“พื้นผิว การสร้างแบบจำลองและการแสดงผลทางกายภาพ....ไม่ได้มีประสิทธิภาพเหมือนจริงเกินไปหรอ? และมันไม่ได้มีข้อผิดพลาดอะไรเลย DX 11.3 ก็ไม่เลว! บริษัทซานชิงทำผลงานได้ดีมากจริงๆกับประสิทธิภาพเหล่านี้!” ขณะที่ผู้เล่นหัวล้านเดิน เขาเดินเซไปซ้ายไปขวา ราวกับว่าเขากำลังเมาจริงๆ เขาใกล้ซอมบี้สาวสวยและในที่สุดก็อยู่ในระยะโจมตี

 

ฉากนี้ดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมากและพวกเขาลืมความสับสนทั้งหมดของพวกเขาชั่วคราว

 

หลังจากที่ตีซอบบี้สาวสวย ผู้เล่นหัวล้านมีตัณหายกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นและทำให้ปรากฏกางเกงในของเธอ ซึ่งมีลายการ์ตูน ก่อนที่เธอจะกลายเป็นซอมบี้ เธอต้องได้รับความนิยมอย่างมาก

 

“ฮ่าๆ.....เร็วเข้า รีบดึงมันออกและมาลองดูกัน ลองดูว่าใต้กางเกงในจะมีอะไร” การแนะนำโดยรอบจากผู้เล่นชายขณะที่พวกเขามีความตื่นเต้นและสนับสนุนให้ผู้เล่นหัวล้านดำเนินการต่อ

 

ผู้เล่นหัวล้าน ภายใต้การส่งเสริมของผ้เล่นชายอื่นๆ ค่อนๆยื่นมืออกไปและดึงกางเกงในของหญิงสาวออก เขาต้องการที่จะหาว่าอะไรอยู่ข้างในกางเกงใน แต่ตอนที่เขาเอื้อมมือออกไป ซอมบี้หญิงสาวเดิมทีเอื้อมมือออกไปหาผู้เล่นเสื้อเขียวทันใดนั้นเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นผู้เล่นหัวล้าน หันไปทางเขา(ชายหัวล้าน) เธอกัดลงไปบนคอของเขา(ชายหัวล้าน)

 

ผู้เล่นหัวล้านรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาดและสัญชาตญานผลักดันให้มันเลี่ยงหนี แต่มันก็สายเกินไป ซอมบี้หญิงสาวได้กัดคอของเขาแล้ว ผู้เล่นหัวล้านกดไปที่บาดแผลที่เลือดไหลออกมาและร้องเพื่อขอความช่วยเหลือ กลิ่นหอมสดชื่นของเลือดกระจายไปทั่วบริเวณใกล้เคียง

 

“ฉิบหาย! ประสิทธิภาพของเลือดไหลพุ่งออกมาเหมือนจริงชิบหาย! เฮ้ หัวล้าน HP(เลือด)ของคุณลดลงไปเท่าไหร่?” ผู้เล่นเสื่อสีเขียวถาม ขณะที่เขากำลังตอบคำถามนี้ เขาก็พยายามที่จะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในด้านหน้าของเขา เขาตกใจและเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

 

“ไอ้โง่เง่า HP! ข้ารู้สึกเหมือนกำลังจะตาย” ผู้เล่นหัวล้านผลักซอมบี้หญิงออกไปและเตะอย่างเรียบง่ายไปที่เธอเพื่อให้เธอพ้นจากระยะเขา แต่น่าเสียดายที่หลังจากชิมเนื้อสด เธอไม่ต้องการยอมแพ้อีกแล้ว เธอพุ่งเข้าหาผู้เล่นหัวล้านอีกครั้งหลังจากถูกเตะ

 

“ใครบอกให้คุณคว้ากางเกงชั้นในอันน่ารักสวยงาม? บางทีคุณอาจทำให้สาวสวยนี้โกรธ?” ผู้เล่นเสื้อสีเขียวพูดติดตลก

 

ทุกคนรู้สึกแตกต่างกัน บางคนตื่นตระหนก คนอื่นจ้องมองไปที่แผล ส่วนที่เหลือบอกช้ำทางจิตใจและมองไปที่พื้นที่ว่างเปล่า

 

หลิวกำเงียบตลอดเวลา ในขณะที่เขารู้สึกว่าบางอย่างเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้แตกต่างออกไป ทุกอย่างที่นี่ดูเหมือนจริงเกินไป! ถ้าเป็นเกม การสร้างเอฟเฟ็กต์จำนวนมากนี้จะต้องใช้ฮาร์ดแวร์เพื่อให้ตรงกับมัน เมนบอร์ดที่ใช้สำหรับหน้าจอเฮดเกียร์จะไม่สามารถสร้างผลกระทบประเภทนี้ได้ เขาแน่นอนว่าได้ถูกส่งเข้ามาในโลกเสมือนจริง

 

หลังจากความรู้สึกของเขากลับมา หลิวกำจำได้ว่าเมื่อลงทะเบียนสำหรับเกมเขาต้องเลือกอาวุธเริ่มต้น อาวุธที่เขาเลือกคือดาบสับซึ่งมีรูปร่างคล้ายมีดแมเชเท ในมือของเขาเป็นอาวุธที่เขาเลือกในเมนูเริ่มต้น แม้ว่าหลิวกำจะอยู่ใกล้กับผู้เล่นหัวล้าน เขาสามารถฟันไปทางคอของซอมบี้สาว ใบมีดคมมากและความกระวนกระวายใจของเขาอันเนื่องมาจากสถานการณ์ในปัจจุบันทำให้เขามีเรี่ยวแรงมากเป็นพิเศษ เขาเหวี่ยงดาบไปที่คอของซอมบี้และด้วยความเร็วตรงที่ฟันมันมีของเหลวไหลออกมา

 

วัตถุสีดำสลัวๆลอยออกจากศพและซึมเข้าสู่ร่างกายของหลิวกำ

 

และเขาก็สั่นกระตุก เขาเริ่มที่จะคาดเดาเกี่ยวกับตัวเองเป็นครั้งที่สอง นี่เป็นเกมจริงๆหรือปล่าว? กลื่น สัมผัส ความรู้สึก ทุกอย่างในโลกนี้ก็เหมือนกับโลกแห่งความเป็นจริง!

 

หลิวกำมองขาของตัวเอง ขาและแขนของเขาถูกตัดออก ขณะที่แขนขาทั้งสี่ถูกตัดออก เขาก็ได้ติดตั้งแขนขาเทียม สิ่งที่เกิดขึ้นคือการเคลื่อนไหวของเขาตอนนี้ราบรื่นดังแผรไหม เพื่อให้สามารถมีความว่องไวเช่นนั้นแต่ลักษณะแขนขาเทียมไม่สามารถทำได้ ในความเป็นจริงแขนขาเทียมไม่อาจจับที่จับใบมีดได้ ตอนนี้การกระทำทั้งหมดที่เป็นไปไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยร่างกายนี้

 

เมื่อเขาคุ้นเคยกับการจับที่จับของใบมีด เขาแกว่งดาบของเขาในขณะที่เขาพึงพอใจ เนื่องจากเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ในโลกแห่งความเป็นจริงอีกต่อไปแล้ว....