ตอนที่ 144 มีมังกรจริงหรือ?

ถ้ามีม้วนเทเลพอร์ตเพียงหนึ่ง บางทีหัวหน้าทหารรับจ้างคงไม่ยอมตัดสินใจ เนื่องจากเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทอดทิ้งสหายผู้ติดตามเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับเขา

แต่มีม้วนเทเลพอร์ตเกิน 10 อยู่ในมือเย่ว์หยาง

ม้วนเทเลพอร์ตเหล่านี้เพียงพอสำหรับเขาที่จะนำพี่น้องที่น่าเชื่อถือและภักดีที่สุดออกไปโดยปลอดภัยจากสถานที่เสี่ยงตายเต็มไปด้วยอันตรายนี้ได้แน่

“ข้าเข้าใจแล้ว คนที่ควรจะได้รับของเหล่านี้ต้องตรงกับความสามารถของเขาด้วย ถ้าท่านมีพลังอยู่แล้ว ท่านก็จะมีพลังมากยิ่งขึ้น ข้าตัดสินใจเลือกข้อเสนอที่สอง ข้ารับข้อเสนอของท่าน อย่างไรก็ตาม ข้ายังมีเงื่อนไขอื่นอีก การที่ได้เป็นหัวหน้า ข้าหวังว่าจะพาสหายทุกคนออกไปได้ บางทีท่านอาจไม่พอใจกับการได้รับแค่เพียงผลมังกรเปลือกแข็งแค่ผลเดียว ถ้าท่านต้องการข้า ข้าสามารถรั้งอยู่และนำทางให้ท่านก็ได้ ข้าขอให้ท่านเปิดทางให้พี่น้องข้าได้ไปจากโพรงมดแห่งนี้ เพื่อที่ว่าอย่างน้อยพวกเขาก็จากไปต่อหน้าข้า ข้าหวังว่าท่านจะยอมให้ข้าทำหน้าที่หัวหน้าทหารรับจ้างเป็นครั้งสุดท้าย ท่านจะยอมทำตามความต้องการของข้าได้ไหม?”

หัวหน้าทหารรับจ้างเพิ่มคำขอทำให้เย่ว์หยางประหลาดใจเล็กน้อย

ความจริงเขายินดีรั้งอยู่เป็นตัวประกันและนำทางเพื่อแลกกับโอกาสให้สหายทุกคนได้หลบหนี

แค่จุดนี้จุดเดียว ทำให้เขามีคุณสมบัติที่เหมาะสมจะเป็นหัวหน้าแล้ว

คนท่าทางโง่ผิวคล้ำและคนหุ่นบึกบึนส่งเสียงคัดค้านทันทีว่า

“หัวหน้า! ใครก็ตามที่จะต้องถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ไม่ควรเป็นท่าน ข้าจะอยู่ที่นี่ ท่านออกไปกับคนอื่นเถอะ”

“หุบปากเจ้าซะ ตอนนี้ สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือฟังผู้ช่วยหัวหน้ากองทหารของเจ้า พวกเจ้าต้องระมัดระวังให้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเจ้าออกไปแล้ว เพื่อที่ว่าจะได้ไม่เกิดเหตุที่จะนำไปสู่ความตาย”

หัวหน้าทหารรับจ้างพยักหน้าให้กับชายผอมสูงวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง บุรุษวัยกลางคนมีนัยน์ตาเป็นประกายฉายแววของคนมีภูมิรู้ จากนั้นหัวหน้าทหารรับจ้างแลกเปลี่ยนกระเป๋ากับบุรุษวัยกลางคนและตะโกนมาที่เย่ว์หยาง

“ตราบใดที่พี่น้องข้าสามารถไปจากโพรงมดได้โดยปลอดภัย ข้าจะนำท่านลงไป 2 ระดับ เราพบผลมังกรเปลือกแข็งที่นั่น บางทีด้วยความสามารถของท่าน ท่านยังสามารถหาสมบัติลับที่นั่นเพิ่มอีกก็เป็นได้...”

“เจ้าไม่กลัวข้าโกงพวกเจ้าหรือ?”

เย่ว์หยางถามพลางยิ้มเล็กน้อย

“คนที่มีพลังที่แท้จริง มักมีนิสัยที่สูงส่งไม่ยอมคน พวกเขาจะไม่ใส่ใจคนทั่วไปอย่างพวกเรานักหรอก และพวกเขาจะไม่โลภมากถึงกับยอมเป็นโจรเป็นขโมยแน่นอน ถ้าท่านต้องการโกงเรา ป่านนี้ท่านคงฆ่าเราทั้งหมดแล้ว ทำไมถึงยังต้องรอถึงตอนนี้เล่า?”

หัวหน้าทหารรับจ้างสั่นศีรษะ

“เปิดกระเป๋าของเจ้าก่อน ให้ข้าดูผลมังกรเปลือกแข็ง”

เหตุผลที่เย่ว์หยางไม่ฆ่าพวกเขา ไม่ใช่เพราะความภาคภูมิใจในการเป็นนักสู้ เขาต้องการสำรวจและเรียนรู้ตำแหน่งของผลมังกรเปลือกแข็งและหวังจะค้นหาความลับมากขึ้น ผลมังกรเปลือกแข็งนี้ แตกต่างจากผลมังกรธรรมดา มันเติบโตอยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อนและบ่อรอบภูเขาไฟ ตามตำนานกล่าวไว้ว่ามันถูกสร้างจากน้ำลายพิษของมังกรยักษ์ ถ้ามันถูกนำมาใช้เป็นส่วนผสมปรุงยาเพิ่มพลังฝีมือ มันอาจนำมาใช้กระตุ้นศักยภาพฝีมือก็เป็นได้

ยาปลุกพลังสัตว์อสูรเม็ดหนึ่งอาจมีราคา 1 พันเหรียญทอง แต่ราคาของยาเพิ่มพลังยุทธ์ไม่อาจประเมินค่าได้

ที่สำคัญที่สุด การทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญที่ผู้ทำสัญญาถูกจำกัดสิทธิ์ไว้มาก จำนวนอสูรอัญเชิญก็จะมีน้อยอีกด้วย

แต่เพื่อกระตุ้นพลังภายใน ในร่างกายของผู้อัญเชิญ ยานี้จำเป็นสำหรับผู้ฝึกวิทยายุทธ์

เพราะคนบางจำพวก เมื่อพวกเขาเผชิญด่านขัดขวางก็ไม่สามารถก้าวผ่านไปได้ตลอดทั้งชีวิต ศักยภาพของพวกเขาจะได้รับการกระตุ้นทันที หากพวกเขากินยาเพิ่มพลังยุทธ์ 1 เม็ด พวกเขาสามารถผ่านด่านขัดข้องนั้นและเพิ่มระดับฝีมือได้แบบก้าวกระโดด

เมื่อ 300 ปีก่อนมีผู้ฝึกวิทยายุทธ์คนหนึ่งฝึกหนักจนกระทั่งอายุ 40 กว่าปี แต่ทักษะของเขายังคงเท่ากับ ผู้ฝึกระดับเริ่มต้น เขาไม่สามารถยกระดับก้าวไปเป็นนักรบได้ และมักถูกคนล้อเลียนว่า “ไอ้แก่โง่”

อย่างไรก็ตาม หลังจากกินยาเม็ดเพิ่มพลังยุทธ์ พลังภายในของเขาก็ถูกกระตุ้นทันที และเขาก้าวล่วงระดับเริ่มต้น ในที่สุด เจ้าแก่โง่ผู้นี้ ผู้ที่ถูกคนอื่นล้อเลียน เยาะเย้ยถากถางมานาน ก็ประสบความสำเร็จระดับที่คนทั่วไปยากจะเชื่อได้ และได้แต่ชื่นชม เขาเป็นนักสู้ระดับ 9 (ปราชญ์นักสู้) จอมยุทธ์ผู้นี้

เมื่อก่อนถูกคนเยาะเย้ยล้อเลียนว่า “ไอ้แก่โง่” กลายเป็นหนึ่งในสอง ราชองครักษ์พิทักษ์ฟ้าแห่งอาณาจักรต้าเซี่ย ฉายา “ปราชญ์สันโดษ” แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกคนที่กินยาเพิ่มพลังภายในแล้วจะสามารถกลายเป็นนักสู้ระดับปราชญ์ได้ แต่พลังภายในของปราชญสันโดษผู้นี้ได้รับการกระตุ้นโดยใช้ยาเพิ่มพลังภายในแน่นอน ทำให้เขาสามารถเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจนถึงทุกวันนี้

ถ้าเขาไม่ได้รับยากระตุ้นพลังภายในนั้น บางทีเขาอาจเป็นไอ้แก่โง่ตลอดชีวิตก็ได้

การปรุงยากระตุ้นพลังภายในนั้นยากกว่าปรุงยาปลุกพลังสัตว์อสูรเป็นร้อยเท่า แค่ส่วนผสมหลักอย่างผลมังกรเปลือกแข็งก็เพียงพอเป็นเหตุให้คนทั่วไปต้องปวดเศียรเวียนเกล้ากันแล้ว

ความยากระดับสูง ไม่ใช่เพราะผลมังกรเปลือกแข็งเติบโตอยู่ข้างน้ำพุร้อนรอบปล่องภูเขาไฟเท่านั้น ไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่า รังมังกรยักษ์อยู่ใกล้มันเป็นส่วนใหญ่ แต่เป็นเพราะผลมังกรเปลือกแข็งจะสุกต่อเมื่อเวลาผ่านไป 1 พันปี

ถ้าผลยังไม่สุก ก็ไม่สามารถเก็บได้และมันจะไม่มีผลทางยา

จำเป็นต้องรออย่างน้อย 1 พันปีเพื่อให้ผลสุกและในเวลานั้นกระดูกของคนที่เคยเป็นมนุษย์มาก่อนคงกลายเป็นดินเหลวอยู่ในสุสานไปแล้ว นอกจากนี้ ทันทีที่มันสุกก็จะมีอสูรที่แข็งแกร่งต่อสู้เพื่อครอบครองมัน

ด้วยเงื่อนไขและอุปสรรคการประลองมากมาย ผลมังกรเปลือกแข็ง คนทั่วๆ ไปถือว่าเป็น 1 ใน 10 สุดยอดผลไม้และดอกไม้มหัศจรรย์ของโลกที่เก็บได้ยากที่สุด

“ข้าเปิดตอนนี้ไม่ได้ เพราะทันทีที่ข้าเปิด กลิ่นหอมของมันจะซึมออกมาและมดแดงไฟหมดทั้งรังจะพากันคลั่ง ด้วยศักดิ์ศรีของนักรบอย่างสูงสุด ข้าขอสาบาน โปรดเชื่อข้าเถิด ข้าสามารถเอาชีวิตเป็นประกันได้ นี่คือผลมังกรเปลือกแข็ง และเนื้อของมันสุกแน่นอน”

หัวหน้ากลุ่มส่ายศีรษะ โยนกระเป๋าหลังสูงขึ้นไปในอากาศ และมันตกลงตรงหน้าของเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางคงไม่เชื่อคนแปลกหน้าได้ง่ายๆ แม้ว่าเขาจะไม่ต้องเปิดมัน แต่ทักษะญาณทิพย์และปราณก่อกำเนิดก็รู้สึกได้

ขณะที่ตรวจสอบดูว่าเป็นผลมังกรเปลือกแข็งจริงหรือไม่ เขาไม่จำเป็นต้องเปิดกระเป๋าดูเลย แค่สัมผัสกระเป๋าเท่านั้น

เมื่อเขาใช้มือสัมผัสกระเป๋า เย่ว์หยางรู้สึกถึงพลังงานมหาศาลที่อยู่ในนั้น มัน..มันรุนแรงมากจนเขาไม่จำเป็นต้องรู้สึกถึงพลังนั้นได้ชัดเจน

เย่ว์หยางเก็บมันไว้ในแหวนลิชอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นเขายกดาบฮุยจินและพูดราบเรียบว่า

“ถ้าพวกเจ้ายังสามารถขึ้นไปได้ ข้าสามารถส่งพวกเจ้าขึ้นไปที่อุโมงค์ชั้นหนึ่ง แต่อย่านึกนะว่าข้าจะส่งเจ้าจนออกนอกโพรงมด ข้าไม่ใช่คนใช้ของพวกเจ้า”

แม้ว่าเย่ว์หยางจะไม่มีน้ำใจช่วยคนอื่นๆ แต่พวกทหารรับจ้างบนแท่นหินก็ยังเข้าใจได้

ในหลายวันมานี้ คนที่ไม่ทำร้ายคนอื่นๆ เมื่อพวกเขาล้มหาได้ยากจริงๆ

ทหารรับจ้างบนแท่นหินล้วงน้ำยาล่อแมลงแล้วโยนออกไปไกลๆ ตั้งใจจะล่อมดแดงไฟส่วนใหญ่ให้ไปห่างๆ และเปิดทางหลบหนีชั่วคราวให้พวกเขา คนส่วนใหญ่ใช้น้ำยามดและน้ำยากันแมลงชะโลมบนตัวพวกเขา นอกจากนี้ยังมีบางคนเอาโคลนละเลงบนตัวหวังให้ประสิทธิภาพยากันแมลงยืดอายุการใช้ต่อไปอีกหน่อย

ทหารที่ขนไข่มดทอง 3 คนกอดหัวหน้าของพวกเขาแน่น สมาชิกในกลุ่มผู้ทุ่มเทและภักดีจำนวนมากล้วงเอาของหลายอย่าง เช่น มีด, ผงพิษ ดาบสั้นส่งให้หัวหน้าของเขา หวังว่าของนี้จะช่วยให้หัวหน้าของพวกเขาเพิ่มขีดความสามารถในการต่อสู้เล็กๆ น้อยๆ เพิ่มโอกาสในการเอาตัวรอดมากขึ้น

การเดินทางลึกลงไปในโพรงมด พวกเขาไม่จำเป็นต้องคิดต้องรู้ว่าการเดินทางครั้งนี้มีโอกาสถูกทรยศได้มากขนาดไหน

มันเป็นการกระทำที่หมายถึงเสี่ยงตายครั้งใหญ่แน่นอน

แต่เพื่อเช่วยเหลือทุกคน ตัวหัวหน้าเองถ้าอาสารั้งอยู่ในฐานะทั้งสองเป็นทั้งตัวประกันและเป็นคนนำทาง นี่ถือว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของพวกเขาแล้ว

ในทำนองเดียวกัน เย่ว์หยางโยนยาล่อแมลงที่ซื้อมาจากในเมืองออกไปไกลๆ สร้างความปั่นป่วนในฝูงมด มดแดงไฟเริ่มวิ่งเข้าหาตรงที่โยนยาล่อแมลง มันฆ่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่มันสัมผัสได้ว่ามีกลิ่นยาล่อแมลง ไม่เว้นแม้กระทั่งพวกเดียวกันเอง

กลิ่นที่แตกต่าง หมายถึงเป็นศัตรูของพวกมัน

เปลวไฟสีม่วงจากดาบวิเศษฮุยจินพุ่งสูงขึ้นไปบนอากาศ เย่ว์หยางเลียนแบบท่าดาบผ่าปฐพีของเย่ว์ชิวสร้างแรงระเบิด

เมื่อเทียบกับตอนที่เขาอยู่ที่ปราสาทตระกูลเย่ว์ ฝีมือดาบของเย่ว์หยางก้าวหน้าขึ้นมากอีกครั้ง

ท่าดาบผ่าปฐพีของเย่ว์หยางครั้งก่อนแค่คล้ายวิชาดาบของเย่ว์ชิว มันแตกต่างโดยสิ้นเชิงในเรื่องพลังและรูปแบบของมัน อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ แม้แต่จุนอู๋โหย่วฮ่องเต้และผู้เฒ่าเย่ว์ไห่ที่คุ้นเคยกับวิทยายุทธ์ของเย่ว์ชิว อาจจะเป็นเหมือนจำไม่ได้ถึงท่าดาบเดียวกันนี้ พลังในการฟันครั้งนี้ เมื่อเทียบกับครั้งก่อน ก้าวหน้าอย่างน้อยก็ 2 เท่า

นี่ยังไม่ใช่พลังที่เต็มที่ของมัน เนื่องจากเย่ว์หยางรั้งพลังโจมตีของเขากลับมา

“ทุกคน! เร็วเข้า”

เย่ว์หยางตระหนักได้ว่ามี มีมดทหารขนาดยักษ์ตัวหนึ่งกับมดแดงไฟอื่นรวมเกิน 10 ตัว มดทหารตัวยักษ์ดูเหมือนจะตรวจพบว่ามีกลิ่นแปลกอยู่ตรงนี้ ทหารรับจ้าง 2-3 คนบนแท่นหินที่กระโดดลงมาได้รับบาดเจ็บ กลิ่นของเลือดสดแพร่กระจายไปตามสายลมอ่อนๆ ในถ้ำ ทำให้มดแดงไฟหันหัวไปมา และใช้หนวดของมันตรวจหา

เปลวไฟม่วงจากดาบวิเศษฮุยจินขยายใหญ่ขึ้น และระเบิดเสียงดังบึ้ม มันไหม้กวาดล้างพื้นที่ไปทั้งหมด

ทหารรับจ้างรู้สึกคลื่นความร้อนกระแทกกระทั้นความรู้สึกของพวกเขาเกิดความหวาดกลัวสุดขีด

ในที่สุด ยังโชคดีที่ผมของพวกเขาโดนไฟไหม้หงิกงอ ตอนแรกพวกเขาคิดว่าผมของพวกเขาไม่ติดไฟ แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็ยอมศิโรราบชื่นชมฝีมือของเย่ว์หยางที่ควบคุมไฟไว้ได้ เพราะพวกเขาทั้งหมดเห็นว่าในแรงระเบิดเดียวกันนี้ มดแดงไฟที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาและด้านข้างทั้งสองถูกไฟสีม่วงเผาผลาญ มดแดงไฟนับไม่ถ้วนกลิ้งอยู่ในเปลวไฟ มองดูเหมือนพวกมันไม่อาจทนต่อความเจ็บปวดได้

ท่วงท่าเช่นนี้สง่างามเหมือนกับเทพอัคคีในตำนานที่สามารถควบคุมเปลวไฟในโลกได้ทั้งหมด

“พวกเจ้ายังจะรอทำอะไรอยู่อีก?”

เมื่อเย่ว์หยางเห็นว่าเจ้าพวกนี้ยังตะลึงค้างกลัว ขณะที่มองดูเขาเหมือนเหมือนคนโง่ เขาจึงอารมณ์เสียทันที

“ได้”

รองหัวหน้าทหารรับจ้างที่ดูฉลาดตอบสนองได้เร็วที่สุด

เขายัดของบางอย่างไว้ในมือของหัวหน้าทหารรับจ้างทันที จากนั้นไปตามทางที่เย่ว์หยางเปิดให้ทันที และวิ่งออกจากโพรงไปแบบไม่มียั้ง

ด้านหลังของเขา กลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดไล่ตามไปอย่างสุดฝีเท้า ต่างคนต่างวิ่งออกไป ในต่อหน้า ขณะที่เย่ว์หยางยังสะบัดดาบฟันต่อเนื่อง ใช้ไฟสีม่วงบังคับให้มดแดงไฟถอยหลังออกไป เขาฟันมดแดงไฟไม่กี่ตัวให้กระจายไป เพื่อเปิดเส้นทาง นี่ทำให้ทหารรับจ้างวิ่งตรงไปอยู่ใกล้โพรงทางเดินมากที่สุด คนที่วิ่งนำไปก็คือรองหัวหน้าที่ผิวดำคล้ำ พวกเขาเริ่มสู้กับมดแดงไฟในอุโมงค์ ทหารรับจ้างคนอื่นรีบวิ่งเข้ามาช่วยเขาทันที

คนที่อยู่สุดท้ายเป็นผู้สูงอายุและเป็นคนแบกไข่มดทอง เขาอยู่ข้างหลังก็เพื่อรับเอาม้วนเทเลพอร์ต10 ม้วนจากเย่ว์หยาง

“อาหาว! เจ้าต้องกลับมานะ ต้องกลับมาให้ได้ ถ้าครอบครัวเราสูญเสียเจ้าไป กลุ่มจะแตกสลายแน่ เจ้าต้องจำเรื่องนั้นให้ดี”

คนที่มีอายุดูเหมือนว่าเขาเป็นลุงของหัวหน้ากลุ่มหรือไม่ก็เป็นญาติผู้ใหญ่ เขาไม่ลืมเอาม้วนเทเลพอร์ตยัดใส่มือผู้นำกลุ่มก่อนจากไป

“ข้าไม่เป็นไร พวกท่านไปกันเถอะ รีบไปเดี๋ยวนี้!”

หัวหน้าทหารรับจ้างนามว่า อาหาวไม่ได้ปฏิเสธม้วนเทเลพอร์ต เขารับมาไว้แล้วเก็บไว้ในชุดยาว จากนั้นรีบวิ่งกลับมาอยู่ข้างเย่ว์หยาง

ถ้าเขาไม่ได้เย่ว์หยางช่วยคุ้มกัน โอกาสที่เขาจะอยู่รอดในท่ามกลางมดมหาศาลเป็นศูนย์แน่นอน

เย่ว์หยางมองดู ขณะที่ทหารรับจ้างวิ่งเข้าไปในอุโมงค์มดที่เหมือนรังผึ้ง พวกที่ช้าลงก็ร้องลั่นขอความช่วยเหลืออย่างไม่คิดชีวิต ขอให้สหายดึงเขาไปพร้อมกัน อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่จะหนีเอาตัวเองรอดไว้ก่อน มีน้อยมากที่จะหันกลับมายื่นมือช่วยเหลือ เป็นแบบนี้ทำให้เกิดความยุ่งเหยิง เย่ว์หยางฟันดาบสร้างเปลวไฟจนติดหนวดมดแดง 2-3 ตัวที่กำลังติดตามพวกเขาไป

ดาบได้ฟันใส่กลุ่มมดแดงไฟที่ไปจนถึงปากอุโมงค์มด นี่คือของขวัญลาจากครั้งสุดท้ายของเขา ไกลออกไปจากนี้เย่ว์หยางไม่อาจใส่ใจได้แล้วว่าพวกเขาจะรอดหรือตาย เมื่อเขาหันกลับมามองดูอาหาร

หัวหน้าทหารรับจ้าง เห็นเขาชี้ไปที่ถ้ำใต้ดินซึ่งมีมดแดงไฟจำนวนมากกำลังคลานยัวะเยียะออกมาด้วยนิ้วที่สั่น ปากของเขาสั่นด้วยความกลัว แต่พูดด้วยความมั่นใจว่า

“นั่น นั่นคือที่ๆ ท่านจะเข้าไปได้”

ไม่มีทางที่เย่ว์หยางจะพกความน่ารำคาญเข้าไปในถ้ำ เขาคว้าตัวหัวหน้าทหารรับจ้างโดดกลับไปบนแท่นหิน จากนั้นยื่นแผนที่ให้เขา

“ทำเครื่องหมายระบุตำแหน่งบนแผนที่ให้ชัดเจน จากนั้นท่าน กลับไปได้”

“จริงเหรอ?”

พอได้ยินเช่นนี้ หัวหน้าทหารรับจ้างนาม อาหาวสะดุ้ง เขามีชีวิตต่อไปได้หรือ?

ตอนแรกเขาตื่นเต้นจนเอาแต่ขอบคุณเย่ว์หยางไม่หยุด เขารีบทำเครื่องหมายทางเดินที่เขาผ่านมาก่อนบนแผนที่

ในที่สุด ขณะที่เขาล้วงเอาม้วนเทเลพอร์ตออกมาและเตรียมจะจากไป จู่ๆ เขาก็เงยหน้ามองเย่ว์หยาง ถามอย่างซาบซึ้งบุญคุณว่า

“อย่างน้อยบอกหน่อยได้ไหม ท่านที่นับถือชื่อกระไร?”

เย่ว์หยางไม่ใส่ใจให้ความสนใจคนผู้นี้ อาจเป็นไปได้ไหมว่าเขาต้องการจะแก้แค้นเขา

ถ้าจะคิดจะตอบแทนน้ำใจเขาละก็ ขอให้ลืมมันซะ

อาหาว ยื่นของเล็กๆ น้อยๆ ที่รองหัวหน้าให้เขาไว้ในมือของเย่ว์หยาง

“เราอาศัยของสิ่งนี้จึงหาผลมังกรเปลือกแข็งได้ ก่อนนั้นเราเก็บของนี้เอาไว้จากท่าน เพราะเรากลัวว่าท่านจะไม่รักษาสัญญา และไม่ยอมช่วยเราหลังจากได้รับผลมังกรเปลือกแข็งไปแล้ว เราทำตัวเหมือนเป็นคนไม่ดี และเรารู้สึกละอายใจจริงๆ เราหวังว่าท่านจะใจกว้างและให้อภัยเราด้วย ลาก่อน ถ้าข้า”จงหาว“รอดชีวิตกลับไปได้ และถ้าเราได้พบกันอีก เรากองทหารรับจ้างพายุทรายจะขอรับคำสั่งจากท่าน หากว่าท่านจะมอบภารกิจให้เรา ... เมื่อไรก็ได้.”

“กรรไกรมังกรคู่หรือ? ข้าก็สงสัยว่าพวกท่านเก็บผลมังกรเปลือกแข็งได้อย่างไร กลับกลายเป็นว่าพวกท่านพกของนี้ติดตัวไว้ ไม่เลวเลย ด้วยของแบบนี้ ข้าไม่ต้องใช้มีดทองฆ่ามังกรซึ่งต้องใช้ความพยายามมาก ผลมังกรเปลือกแข็งยังเหลืออยู่ที่นั่นกี่ผลหรือ?”

เย่ว์หยางโยนวัตถุเล็กๆที่เปล่งประกายสีทอง ขึ้นไปบนอากาศและรับไว้อีกครั้งก่อนจะเก็บไว้ในชุดของเขา

“เราไม่รู้เลยว่า มีมังกรอยู่ที่นั่นด้วย เราไม่กล้าเข้าไปใกล้พวกมันเกินไป เราเก็บมาได้เพียง 1 ผลเมื่อได้ยินเสียงมังกรคำรามทันที พวกเรากลัวจนต้องเผ่นหนีกันทันที”

เมื่อหัวหน้าทหารรับจ้างคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเขาขโมยผลมังกร เขาวิตกอย่างหนัก จากนั้นเขาเปิดม้วนเทเลพอร์ตทันทีแล้วจากไป

“มีมังกรข้างล่างจริงๆ หรือ? เป็นมังกรยักษ์หรือมังกรบินกันนะ?”

จิตใจเย่ว์หยางตื่นเต้นยินดี ถ้าเขาสามารถฆ่ามังกรได้ อย่างนั้นผลกำไรในการเดินทางของเขาครั้งนี้คงมหาศาลแน่นอน ไม่ว่าจะมีมังกรอยู่ที่นั่นจริงหรือไม่ เขาต้องหาทางไปดูด้วยตนเอง

ที่มา : https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=149