UWG#064 ความเพลิดเพลินที่มอบให้กับเจ้าแห่งรัตติกาล

 

ในขณะนี้ กีอัสได้สัมผัสกับเคียวยักษ์แล้ว ทำให้ได้รับภารกิจจากเจ้าแห่งรัตติกาล และระยะเวลาของภารกิจก็เริ่มนับถอยหลังลงเรื่อยๆ เข้ามีเวลาทั้งหมด5นาที

ดาบและเคียวที่ปักอยู่บนพื้นดินนั้น อยู่ระหว่างเขากับเจ้าแห่งรัตติกาล สิ่งที่เขาต้องทำนั้นก็ไม่ได้ยากอะไรซักเท่าไร เพียงแค่เอาอาวุธไปฟาดหัวเจ้าแห่งรัตติกาล และทำให้เจ้าแห่งรัตติกาลก้าวเท้าออกจากตำแห่งเดิมที่ยืนอยู่ก็เท่านั้น

เขารู้อยู่แก่ใจดีกว่า สำหรับดาบยักษ์ที่มีน้ำหนักไม่ต่ำกว่า50กิโลกรัม เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะไม่สามารถที่จะยกมันขึ้นมาและฟาดใส่หัวของเจ้าแห่งรัตติกาลได้ เขาจึงตัดสินใจที่จะเลือกเคียวยักษ์แทน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นอาวุธที่เขาไม่เคยใช้มาก่อน แต่มันก็มีน้ำหนักน้อยกว่า และยังมีด้ามจับที่ยาวทำให้สามารถโจมตีตัวของเจ้าแห่งรัตติกาลได้ง่ายๆ

เมื่อเขาสัมผัสกับด้ามจับของเคียวยักษ์แล้ว เขาก็ออกแรงเพื่อที่จะยกมันขึ้นมา

“อืกก..” เขาพยายามที่จะดึงมันขึ้นมาจากพื้นดิน แต่ดูเหมือนว่ามันจะปักเอาไว้แน่เกินไป

“หึ… เจ้ามีแรงแค่นั้นงั้นรึ?! ช่างอ่อนแอเสียจริง…”ชายอาวุโสชุดดำพูดเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น กีอัสจึงจับด้ามเคียวให้กระชับมากขึ้น วางเท้าในท่างที่มั่นคง แค่ออกแรงถึงมันขึ้นมาอย่างสุดแรง

“ย๊ากก…” เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อที่จะถึงมันออกมา แต่ทว่าเคียวที่ปักอยู่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลุดออกมาได้เลยแม้แต่น้อย

“ฮ๊า ฮ่า ฮ่า…. เจ้าพลาดตั้งแต่คิดจะทำภารกิจของข้าแล้วล่ะ เจ้าไม่มีทางดึงมันออกมาได้อย่างแน่นอน ข้าได้ใช้เวทย์มนต์อันทรงพลังของข้าผนึกมันไว้กับผืนพสุธาแล้ว ฮ่าๆ การหลอกเด็กนี่มันก็สนุกอย่างงี้นี่เอง…” ชายอาวุโสหัวเราะออกมาหลังจากเห็นการกระทำอันไร้ประโยชน์ของกีอัส

“ท่านหมายความว่ายังไง?! ไม่ว่าจะถึงด้วยแรงขนาดไหนก็ไม่สามารถดึงมันออกมาได้อย่างนั้นหรอ?”กีอัสกล่าวถาม

“ช่าย ฮ่าๆ นี่เป็นถึงภารกิจพิเศษที่จะมีคนทำสำเร็จได้เพียงคนเดียวเท่านั้น แล้วเจ้าก็เป็นคนแรกที่ได้เข้ามาทำมัน เจ้าคิดว่าจะทำได้สำเร็จได้อย่างไร เจ้าละเมออยู่รึ เจ้าคงจะคิดว่ามันจะง่ายเมื่อบททดสอบนั่นสินะ? ฮ่าๆ”ชายอาวุโสตอบไปหัวเราะไป

“ไม่ต้องกังวลไปหนุ่มน้อย ข้ายังยืนรอเจ้าตรงนี้อีกตั้ง4นาที…” ชายอาวุโสพูดขำๆ

“ท่านหมายความว่าภารกิจพวกนี้เป็นแค่เรื่องตลก และความเพลิดเพลินของท่านอย่างนั้นหรือ ?”กีอัสถามเพื่อยืนยันอีกครั้ง สีหน้าและแววตาของเขาเริ่มออกอาการหงุดหงิด

“ใช่แล้วล่ะ ข้าก็แค่ชอบดูแววตาของเหล่าหนุ่มสาวที่มีความหวัง และยิ่งกว่านั้นก็คือความผิดหวังที่จะตามมา แต่ข้าเองก็พลาดไปบางอย่าง ข้าควรจะบอกของรางวัลสำหรับภารกิจเหล่านั้นให้เจ้าได้รู้เสียก่อน พวกเจ้าจะได้มีความหวังมากกว่านี้ และเมื่อพวกเจ้าพยายามอย่างไร้ค่ามาได้ซักพัก พวกเจ้าก็จะผิดหวังยิ่งกว่านี้ ฮ่าๆ เจ้าก็พึ่งเป็นคนแรกที่ได้เข้ามา ข้ายังไม่ทันได้วางแผนความเพลิดเพลินของข้าให้ดีซักเท่าไร แต่ก็ช่างมันเถอะ สำหรับคนแรก เท่านี้ก็เพลินใจข้ามากพอแล้ว ดูแววตาของเจ้าตอนนี้สิ ฮ่าๆ เดือดเป็นฟืนเป็นไฟเลยนะหนุ่มน้อย” คำพูดของชายอาวุโสเหมือนกับผู้ใหญ่หรอกให้เด็กดีใจ

“นี่ดูนี่สิ ข้าอุส่าเอา เคียวแสงจันทร์สีเลือด มาเป็นของรางวัลภารกิจพิเศษให้เจ้าเลยนะ มันคือหนึ่งในสองของอาวุธของข้าเอง แต่ปกติแล้วข้าก็ไม่ได้ใช้มันอยู่แล้ว ข้าใช้แต่ดาบมารเพลิงทมิฬเท่านั้น และภารกิจพิเศษนี้ก็ข้าก็เสนอให้เจ้าเพื่อเล่นสนุกเท่านั้น ไม่มีทางที่ใครจะจู่โจมใส่หัวข้องข้าได้หรอก ไม่ต้องพูดถึงอาวุธหนักๆพวกนั้น ต่อให้เป็นดาวกระจาย เข็มพิษ หรือแม้แต่กระสุนปืนก็ไม่มีทางได้สัมผัสกับร่างของข้าได้ ส่วนรางวัลสำหรับภารกิจท้าทายก็คือ ดาร์ทมิมิค สัตว์อสูรหีบปีศาจ ฮ่าๆ สำหรับภารกิจนี้ของรางวัลมีเพียงชิ้นเดียวอยู่แล้ว คนที่จะทำมันได้สำเร็จจึงมีเพียงคนเดียวเท่านั้น เดิมทีข้าก็ไม่ควรเอาอาวุธของมาเป็นของรางวัลเช่นนี้ แต่ทั้งหมดมันก็เป็นแค่เรื่องสนุก ฮ่าๆ ไม่มีทางที่ใครจะทำภารกิจของข้าได้สำเร็จ” ชายอาวุโสยิ้มเยาะ

“แกสนุกมากงั้นรึไงที่เล่นอะไรไร้สาระแบบนี้…” กีอัสตวาดด้วยความโมโห

“ฮ่าๆ ใช้แล้ว นี่แหละความสนุกของข้า ฮ่าๆ แม้ว่าภารกิจท้าทาย ข้าจะลดหย่อนให้เจ้าเหลือเพียงแค่ทำให้ข้าก้าวออกจากตำแหน่งที่ข้ายืนอยู่นี่ให้ได้ แต่ก็ไม่มีทางที่ครจะทำได้หรอก ต่อให้ดวงอาทิตย์ตกลงมาใส่ข้าทั้งดวง ด้วยนิ้วเดียวของข้า ข้าก็สามารถทำลายมันได้โดยที่ข้าไม่ต้องก้าวเท้าเลยแม้แต่น้อย ฮ่าๆ ข้าเก่งมั้…”

เป้งง! หวักๆๆ ฉึก!

กีอัสอาศัยจังหวังที่เจ้าแห่งรัตติกาลกำลังยกยอตัวเอง เขากระโดดอย่างรวดเร็วและใช้ดาบต้องสาปฟันเข้าที่กลางหน้า

ทว่าความเร็วและพละกำลังของชายอาวุโสนั้นสูงล้ำเกินไป ชายอาวุโสเจ้าแห่งรัตติกาลใช้นิ้วชีเพียงหนึ่งนิ้วตวัดขึ้นมาปัดดาบต้องสาปของกีอัสหมุนควงกระเด็นไปกลางอากาศก่อนที่จะปักลงเข้ากับต้นไม้ต้นหนึ่ง

แม้ว่าเขาจะจู่โจมหัวของเจ้าแห่งรัตติกาลได้สำเร็จ แต่หากเจ้าแห่งรัตติกาลไม่ได้ก้าวเท้าออกไปจากตำแห่งเดิม ก็ไม่ได้มีภารกิจใดสำเร็จ เพราะภารกิจพิเศษต้องโจมตีที่หัวด้วยปลาบดาบยักษ์หรือปลายเคียวยักษ์ และภารกิจท้าทาย ต้องทำให้เจ้าแห่งรัตติกาลก้าวเท้าออกจากตำแหน่งที่ยืนอยู่ สิ่งที่เขาทำไปเพื่อความสะใจล้วนๆ

“ฮ่าๆ ความเร็วของข้านั้นสูงกว่าเจ้าหลายเท่า ไม่มีทางหรอกหนุ่มน้อย แม้ว่าลูกธนูจะพุ่งเข้ามามากกว่า100ดอกพร้อมๆกันจากรอบทิศทาง ข้าก็สามารถใช้สองนิ้วของข้าค่อยๆคีบลูกธนูเหล่านั้นทีละดอกๆได้ครบทุกดอกก่อนที่จะมีลูกธนูซักดอกได้สัมผัสร่างของข้เสียอีก ฮ่าๆ เจ้าทำให้ข้าได้สนุกเพิ่มขึ้นอีกนิดนึง แต่ก็น่าเสียดายที่มันไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย นาทีสุดท้ายแล้วหนุ่มน้อย”ชายอาวุโสพูด

“ชั้นไม่สนุกกับแกด้วยหรอก ลาก่อน…”กีอัสเดินจากตำแหน่งที่เจ้าแห่งรัตติกาลยืนอยู่ ผ่านดาบและเคียวที่ปีกอยู่ และก็เดินตามทิศทางนั้นไปเรื่อยๆ  เขาเดินหันหลังให้เจ้าแห่งรัตติกาล ในตอนนี้เขาก็เดินออกไปกว่า ไกลกว่า3เมตรแล้ว

“ถอดใจแล้วอย่างนั้นรึ ยังเหลือเวลาอีกตั้ง20กว่าวินาทีก่อนที่เจ้าจะถูกส่งกลับไป ไม่คิดจะทำให้ข้าได้สนุกเพิ่มอีกซักนิดหรือไง? ฮ่าๆๆ”เจ้าแห่งรัตติกาลหัวเราะในทางทีที่ทำเหมือนคนหมดหวังของกีอัส

“คิดสิ ชั้นที่แหละที่จะทำให้แกได้บรรเทิงอารมณ์มากกว่าผู้ใด…”

กริ๊ก!! เสียงดีดนิ้วดังขึ้นมา…

นี้คือเสียงที่จะทำให้ผู้ที่ได้ยินในระยะ3.8เมตร ถูกบังคับให้พุ่งเข้ามาโจมตีเขา

เสียงเรียกแห่งผู้กล้า!!!

เพียงชั่วอึดใจ เท้าที่กดทับพื้นดินเอาไว้อย่างมั่นคงของเจ้าแห่งรัตติกาลก็ยกขึ้นมา และย่ำไปทางที่กีอัสยืนอยู่ มืดที่เคยว่างเปล่าถูกบังคับให้คว้าอาวุธที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อนใช้มันโจมตีใส่กีอัสอย่างหลีกเลื่ยงไม่ได้

[ ภารกิจ ความท้าทายแห่งนักรบรัตติกาล (ฉบับเงื่อนไขพิเศษ) สำเร็จแล้ว ]

[ คุณได้รับ ดาร์คมิมิค(สัตว์อสูรหีบปีศาจ) ]

 

แม้จะมีเวทย์มนต์อันทรงพลังผนึกอาวุธทั้งสองเอาไว้กับผืนดิน ทว่าเวทย์มนต์อันทรงพลังที่ว่าก็ต้องแตกสลายเป็นเศษละอองมานาที่เรื่องแสงอยู่บนผิวดิน เมื่อเจ้าแห่งรัตติกาลคว้าดาบยักษ์ที่ปักอยู่ ซึ่งเป็นอาวุธที่อยู่ใกล้ทที่สุดขึ้นมา

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?! ข้าบังคับตัวเองไม่ได้แบบนี้ไม่ยังไง…”เจ้าแห่งรัตติกาลคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว

ในจังหวะนี้เองที่กีอัสกระโดดลงพื้นลอดใต้ช่องว่างระหว่างขาของเจ้าแห่งรัตติกาลเข้าไป ซึ่งทำให้เจ้ารัตติกาลที่ได้รับผลของเสียงเรียกแห่งผู้กล้าถูกบังคับให้ใช้ดาบฟาดลงมาหาเขาที่กระโดดกลิ้งลอดขาของมันไป

ดาบยักษ์ถูกฟาดลงมาอย่างรวดเร็วทว่าทิศทางของมันก็หักเหไปตามทิศทางที่กีอัสอยู่ จากตอนแรกที่อยู่ข้างใต้ และย้ายมาอยู่ด้านหลัง ทำให้ตอนนี้ร่างส่วนบนของเจ้าแห่งรัตติกาลอยู่ในสภาพ ก้มหลังเอาลำตัวและใบหน้า ลอดใต้ขามาด้านหลัง และดาบยักษ์ก็ฟากปักลงไปในดินใต้ขาของเขาจนมิดด้าม

ซึ่งทันทีที่กีอัสกระโดดลอดข้ามมาได้ เขาก็ดึงเคียวยักษ์ขึ้นมาจากพื้นดิน และกำลังรอฟาดใส่หัวของเจ้าแห่งรัตติกาลที่จะก้มลอดใต้ขาของตัวเองมาด้านหลัง

ฉึกก!!

ปลายเคียวถูกเหวี่ยงให้แทงเข้าใส่ที่ใบหน้าของเจ้ารัตติกาลอย่างรุนแรง ทว่ามันก็ไม่ได้ทะลุเข้าไปในใบหน้าของเจ้าแห่งรัตติกาลแม้แต่น้อย ผิวกายของเจ้าแห่งรัตติกาลนั้นแข็งแกร่งเหมือนท่เขาได้คาดการณ์เอาไว้ไม่มีผิด

[ภารกิจพิเศษ ความเพลิดเพลินของเจ้าแห่งรัตติกาล สำเร็จ ]

[ คุณได้รับ เคียวแสงจันทร์สีเลือด ]

จากนั่นเขาก็ปล่อยเคียวที่จับเอาไว้ และออกวิ่งอย่างสุดฝีก้าว…

“แก… ไอ้เด็กนรก แกต้องตายยยย” หลังจากหลุดพ้นจากผลของทักษะเสียงเรียกแห่งผู้กล้า ชายอาวุโสเจ้าแห่งรัตติกาลก็คำรามลั่น เขาใช้เวลาเล็กน้อยในการเอาลำตัวลอดใต้ขาของตัวเองกลับมาในท่าปกติ จากนั้นเขาก็หยิบดาบยักษ์ข้างกายวิ่งไล่กีอัสอย่างสุดฝีก้าว ซึ่งแน่นอนว่าด้วยความเร็วของเขาสามารถไล่ทันกีอัสที่วิ่งออกไปได้10เมตรใน1วินาที

เดิมที่เจ้าแห่งรัตติกาลก็รู้ดีอยู่แล้วว่า แม้จะเป็นไอเท็มที่ได้รับจากภารกิจ แต่หากผู้ที่ได้รับมาตายลงในชั่วเวลานั้น ก็มีโอกาสสูงที่ผู้สังหารจะแย่งชิงมันไป สถานที่ส่งภารกิจส่วนใหญ่จึงเป็นในเมืองซึ่งไม่สามารถโจมตีกันได้ เจ้าแห่งรัตติกาลกระโจนดีดตัวทะยานจากพื้นพุ่งไปหากีอัสด้วยความเร็วสูงสุดของเขา

เพียงครึ่งวินาที ระยะห่างระหว่างของกีอัสกับเจ้าแห่งรัตติกาลก็หายไปกว่าครึ่ง แต่เจ้าแห่งรัตติกาลก็รู้ถึงเวลาที่เหลืออีกเพียง0.3วินาทีก่อนที่กีอัสจะถูกส่งกลับไป หากยังพุ่งทะยานด้วยความเร็วสูงเช่นนี้ต่อไป ยังไงก็คงไม่ทันการ

เจ้าแห่งรัตติกาลจึงเหวี่ยงดาบยังในมือไปยังกีอัส ทว่าทุกขั้นตอนของความเป็นไปได้ที่เจ้าแห่งรัตติกาลได้กระทำมาจนถึงในปัจจุบันอยู่ภายในหัวของกีอัสหมดแล้ว แม้แต่การเหวี่ยงดาบในครั้งนี้ก็เช่นกัน

จากการคำนวนของเขา ปลายดาบจะอยู่ห่างจากลำตัวของเขาไป1.4เซนติเมตร ในขณะที่เขาถูกวาปกลับไปยังตำแหน่งที่เข้าประตูมิติมา

ทั้งท่าทีและปฏิกริยาทั้งหมดของเขาที่ดูผิดหวัง และทำให้เจ้าแห่งรัตติกาลตายใจและประมาท ทั้งเรื่องเวลาที่ต้องรอให้เหลือเพียงน้อยนิดก่อนที่จะเริ่มแผนการ รวมถึงเรื่องที่ของรางวัลที่จะดร็อปหากถูกสังหาร ทั้งหมดนี่เป็นสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ตั้งแต่เหลือเวลาอีก3นาทีแล้ว

หวับๆๆ… แว็บ!!!

ดาบยักษ์สีดำที่ถูกเหวียงมากลางอากาศและห่างจากเป้าหมายอีกเพียง1.4เซนติเมตรต้องพบกับความว่างเปล่า เมื่อกีอัสที่เป็นเป้าหมายของมันหายวับไปกับตา

ปึง!! เสียงกระทืบเท้าดังสนั่น แผ่นดินเกิดรอยแยกและสนั่นหวันไหวเหมือนกับแผ่นดินไหวขนาดย่อม

“ไอ้เด็กนรก ข้าจะตามไปเอาชีวิตของแกและเคียวแสงจันทร์สีเลือดของข้าคืนมาให้ได้ แกเตรียมตัวตายรอไว้ได้เลย…”เจ้าแห่งรัตติกาลคำรามดังสนั่นไปทั่วทั้งมิติแห่งนั้น