ตอนที่แล้วChapter 12 - ทักษะการต่อสู้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 14 - การกลับมาอย่างกระทันหัน

Chapter 13 - เจ้าคนขี้ขลาดตาขาว


เด็กสาวที่อายุเพียง 13 ปีกลับมอบความพ่ายแพ้ให้ยอดฝีมือรุ่นเยาว์อันดับสามของตระกูลมู่หรง แม้ว่าการต่อสู้ของเธอมันจะแปลกหน่อยๆ 'หลิวเย่'ไม่เคยฝึกฝนการต่อสู้มาก่อนยังเด็ก มาวันนี้เธอกลับแสดงให้เห็นถึงศิลปะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอด มันเกิดขึ้นได้อย่างไร เธอคือบุตรสาวของเขา บุตรสาวของ'มู่หรงยี่' ตั้งแต่เธอเป็นบุตรสาวของมู่หรงยี่ เขาไม่เคยสนใจปัญหาใดๆที่เกิดกับเธอเลย

“แล้วถ้าข้าบอกว่าไม่ละ?”

'หลิวเย่'ตอบกลับอย่างเย็นชา ทั้งๆที่ยังจ่อดาบอยู่ที่คอ'มู่หรงชุนสุ่ย' เลือดสดไหลลงช้าๆ เติมเต็มบรรยากาศแห่งความต่อการฆ่าต่อ'มู่หรงชุนสุ่ย'

'มู่หรงชุนสุ่ย'ไม่ได้มาเพื่อการประลองกับเธอ เขามาฆ่าเธอ ทำไมเธอจะต้องปล่อยเขาไป?

ความเงียบเข้าปกคลุมคฤหาสน์ ทุกคนมองมาที่'หลิวเย่'หรือ'มู่หรงวู่ตี้' 'มู่หรงกัง'ใบหน้าขาวซีดเป็นแผ่นกระดาษ มันเป็นเรื่องยากในบ้านของเค้า (มู่หรงกังมีบุตรชาย 5 คน) ที่จะพบเจอคนที่มีพรสวรรค์ ถ้า'มู่หรงชุนสุ่ย'ตาย บ้านของเค้า….

“ท่านพ่อ….”

'คุณนายลู่'ได้แต่ตัวสั่นในขณะที่ขอความช่วยเหลือจาก'มู่หรงวู่ตี้' เมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้ซึ่งการแสดงออกของ'มู่หรงวู่ตี้' เธอก็ไม่สามารถจะสานต่อประโยคให้จบได้ มันคือความเงียบ แม้จะอยู่ในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ มันก็อาจได้ยินกระทั้งเสียงใบไม้ตก

'หลิวเย่'เอียงศีรษะและเลียริมฝีปากช้าๆในความกระหายเลือดของเธอ เธอมีความต้องการฆ่า'มู่หรงชุนสุ่ย'อย่างแท้จริง ในความเงียบ 'มู่หรงวู่ตี้'หยักหน้า

“ในการประลอง ไม่ใช่สถานที่พูดคุย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้า”

มันเป็นคำกล่าวที่ตัดสินอย่างเด็ดขาดแล้ว

“ท่านพ่อ...”

แทบจะทันที เลือดสูบฉีดบนใบหน้าของ'มู่หรงกัง' เขาเกือบสะดุดขาที่ไร้เรี่ยวแรงของตนเอง ในขณะที่'คุณนายลู่'เป็นลมล้มไป ทุกคนในตระกูลมู่หรงอ้าปากค้าง พวกเขามองดูผู้นำตระกูลมู่หรงละทิ้ง'มู่หรงชุนสุ่ย'

'มู่หรงชุนสุ่ย' ไม่มีใครสามารถช่วยเขาจากดาบของ'หลิวเย่'ได้ ทั่วร่างเริ่มสั่น ความกลัวตายของเขาไม่สามารถปิดซ่อนมันได้อีก มอง'ดูมู่หรงชุนสุ่ย' ผู้ที่ไม่อาจหยุดสั่นได้ราวกระต่ายน้อย 'หลิวเย่'ยิ้มเย็น

“คนขลาด”

ด้วยคำเดียว 'หลิวเย่'ลดดาบของเธอลง คนๆนี้ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอให้เธอฆ่า เห็นว่า'หลิวเย่'ปล่อย'มู่หรงชุนสุ่ย'ไป ผู้คนรอบๆต่างก็โล่งใจและดีใจในเวลาเดียวกัน 'มู่หรงวู่ตี้'เมื่อเห็นสิ่งนี้ ก็ยิ้มอย่างช้าๆ เขากวักมือเรียก'หลิวเย่'มาหา

“มา, ทักทายองค์รัชทายาท”

ที่มา : https://my.dek-d.com/emperor123/writer/viewlongc.php?id=1489554&chapter=13

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด