ตอนที่ 8 ปฏิญาณที่น่ารื่นรมย์
~มุมมองของเช็น~
สิ่งที่เรียกว่ามหัศจรรย์ จะต้องหมายถึงแบบนี้แน่ๆสิ่งมีชีวิตลึกลับ ประสบการณ์เองก็ลึกลับ ความทรงจำก็ยังลึกลับเข้าไปอีกการที่ข้าคิดที่จะฆ่าเจ้าสิ่งนี่ คงเป็นเรื่องที่โง่มากแน่ๆ ถ้าเกิดข้าทำเข้าไปจริงๆขณะที่ข้าขังเขาเอาไว้ในบาเรียหมอก
ข้าก็ค่อยๆไล่ดูความทรงจำของศัตรูที่ซึ่งเป็นมหนุษย์คนนี้ ข้าถึงกับช็อคยังไงก็ตาม ข้าไม่อาจรู้ได้ว่าภาพมายาใดที่เขากำลังเห็นอยู่ ข้าแค่สามารถใส่พลังของข้าเข้าไปในบาเรีย แล้วก็กำหนดว่ามันจะเป็นความสุข หรือความกลัวปกติแล้วจะไม่มีปัญหาอะไรมาก ถ้าหากไปยังเส้นทางของความกลัว ผู้ที่ถูกขังเกือบทั้งหมดมักจะตาย
แล้วก็ส่วนใหญ่มักจะพยายามต่อต้าน ถ้าหากเป็นความสุข การต่อต้านจะมีอยู่เพียงน้อยนิด แต่ว่าเวลาที่ใช้สำหรับฆ่าพวกเขาจะยาวนานกว่าเสมอเพื่อความรวดเร็ว ก็ต้องเป็นความกลัว เพื่อความปลอดภัย ก็ต้องความสุข นั่นคือวิธีจำแนกการใช้งานมันของข้า
แต่ว่าครั้งนี้ การเลือกใช้วิธีนี้ทำให้ข้ารู้สึกละอายใจเป็นอย่างมากความทรงจำเหล่านี้มันช่างงดงาม ช่างงดงามจริงๆศัตรูตัวนี้ ไม่สิ ผู้ชายคนนี้ มันเป็นสิ่งที่ยากที่จะเชื่อจริงๆ แต่ว่าเขาคือใครบางคนที่มาจากอีกโลกหนึ่งความทรงจำไม่สามารถโกหกได้ ไม่มีความจริงอะไรที่น่าเชื่อถือ มากไปกว่าความทรงจำอีกแล้วสิ่งมีชีวิตปริศนา
ปริศนามาก ปริศนามากที่สุดสำหรับข้าที่มีชีวิตมาอย่างยาวนาน ยังไม่เคยเห็นความทรงจำอะไรแบบนี้มาก่อน เขาช่างเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆการปล่อยให้สิ่งมีชีวิตแบบนี้ตาย ไม่ควรจะเกิดขึ้นเป็นอย่างยิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความทรงจำนี้นี่เหมือนจะเป็นงานอดิเรกของผู้ชายคนนี้หัวใจของข้าสั่นไหวอย่างรุนแรงด้วยพลังงานอันมหาศาลข้าไม่ต้องการให้ความทรงจำเล่านี้ ถูกสูญสลายหายไป
ข้าไม่ต้องการความทรงจำที่ตายไปแล้วข้าต้องการความทรงจำที่ยังคงมีชีวิตอยู่ ข้าอยากให้เขาเล่าให้ข้าฟังตรงๆ แล้วก็อยากจะพูดคุยกับเขาด้วยเช่นกันพละกำลังของเขา สมบัติของเขา ตัวตนของเขาข้าจำไม่ได้เลย ถึงช่วงเวลาที่ทำให้หัวใจของข้าเต้นแรงถึงเพียงนี้ นี่คือสิ่งที่เขาเรียกกันว่า 'สิ่งที่น่าสนใจ' งั้นเหรอ?
มันไม่ใช่สิ่งที่ข้าพูดขึ้นมาลอยๆ แต่ข้าขอพูดออกมาจากก้นบึงของหัวใจข้าได้เลยว่า นี่คือสิ่งที่น่าสนใจเป็นอย่างมากข้าไม่อยากเสียเขาไปข้าต้องการที่จะรู้ ฉะนั้นข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เขาตายข้าจะต้องปล่อยตัวเขา การขังเขาไว้ในบาเรียแสนอันตรายนี่ ช่างเป็นเรื่องที่โง่เขลายิ่งนักถ้าหากข้าปล่อยตัวเขาแล้ว
ข้าจะต้องพูดคุยกับเขาจริงด้วยสิ ข้าจะพูดกับเขาว่ายังไงหล่ะ?ข้าจะต้องทำให้เขาได้รู้ก่อนว่า ข้าไม่รู้สึกอยากจะเป็นศัตรูกับเขาอีกแล้วถ้าหากทำตามบรรทัดฐานจากโลกของเขาแล้วหล่ะก็ สิ่งที่ข้าจะต้องทำก็คือ โชว์พุงของข้า แล้วเขาก็จะเข้าใจทุกๆอย่างได้เอง?ข้าไม่เข้าใจแต่เหนือสิ่งอื่นใด ตอนนี้ข้าจะต้องปล่อยตัวเขาก่อน แล้วก็จรวจสอบสถานะของเขา
ถ้าหากเขามีท่าทีตื่นตกใจละก็ ข้าจะใช้จังหวะนั้น เป็นตัวจุดชนวนเพื่อเริ่มบทสนทนาตอนนี้ข้าได้เรียนรู้ภาษาของมนุษย์หมดแล้ว ฉะนั้นมันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแต่ว่า ถ้าหากเขาสามารถสื่อสารกับพวกออร์คได้ เขาก็น่าจะสื่อสารกับข้าได้เช่นกัน
" เอาหล่ะ "”
(เช็น)
ขณะที่คิดว่า ข้าควรจะทำลายบาเรียนี่ทิ้งซะ ข้าก็ได้มองไปที่เขา ยังไงก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ความทรงจำของใครสักคน ทำให้ข้าสนใจในตัวคนๆนั้นได้ถึงเพียงนี้ช่างเป็นความรู้สึกที่หอมหวานจริงๆแต่แล้วก็อีกครั้ง ฝ่ายที่ถูกทำให้ตกใจกลับเป็นตัวข้าเองข้างในบาเรีย ข้ารู้สึกได้ถึงการกระตุ้นใช้งานของ พลังมันเป็นพลังที่มากมายมหาศาลข้าได้ยินเสียงบางอย่าง
" ยังไงก็ตาม.... ผู้หญิง... คนแล้วคนเล่า! "”
(มาโกโตะ)
อะไรกัน พลังมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมอีก บาเรียข้าเริ่มที่จะสั่นคลอนแล้ว
" ผม...เบื่อ.... ย้าากกกก!!!! "”
(มากโตะ)
" โอ้ววว?! "”
(เช็น)
หมอกที่อยู่บริวเณพื้นผิวของบาเรีย มลายหายไปราวกับกำลังกรีดร้องแล้วหลังจากนั้นเสียงทื่อๆ กับเสียงน่าสยดสยองก็ดังขึ้น เป็นครั้งแรกเลยที่บาเรียของข้า ถูกทำลายจากภายในเจ้าจะไม่ปกติถึงขนาดไหนกัน? พลังที่เทพจากต่างโลก(สึคุโยมิ)มอบให้กับเจ้า มันแข็งแกร่งถึงแค่ไหนกัน?
เหงื่อข้าไหลออกมาถ้าหากการโจมตีเมื่อกี้ไม่ได้โดนที่บาเรีย แต่โดนตัวข้าแล้วหล่ะก็ แค่คิด ข้าก็สั่นไปทั้งตัวข้าโชว์พุงของข้าออกไป ข้าเตรียมใจของข้าให้พร้อม แล้วทำดวงตาของข้าให้กลมที่สุดเท่าที่จะทำได้ข้าจะทำให้ตัวข้าเองน่ารักได้เพียงไหน ข้าไม่มีความมั่นใจเลยเหนือสิ่งอื่นใด
เขาน่าจะคิดว่าข้าเป็นพวกตระกูลสัตว์ ไม่ใช่ประเภทสัวต์เลี้ยงแต่เป็นประเภทสัตว์ป่าข้าเลยพยายามให้ตัวข้าดูเหมือนสัตว์ที่น่าเอ็นดูมากที่สุด เพราะข้ารู้สึกไม่ปลอดภัยหลังจากนั้น เขาก็โผล่ออกมา
" เฮ้ "”
(มาโกโตะ)
ในน้ำเสียงที่ดูเหมือนยังคงสงบนิ่ง แค่เขาเรียกข้า ร่างกายของข้าก็แข็งไปหมด
" ข้าต้องขออภัย บุรุษซึ่งมาจากอีกโลกหนึ่ง ตอนนี้ข้ารู้ถึงสาเหตุที่ประตูเกทของข้านั้นพังแล้ว ข้ารู้แล้วว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แล้วข้าก็อยากจะขออภัยสำหรับความอารมณ์ร้อนของข้าได้โปรดวางอาวุธของเจ้าลงก่อนได้ไหม? "”
(เช็น)
" หา? "”
(มาโกโตะ)
" แล้วข้าก็อยากจะขอโทษเพิ่มเติมด้วย ที่ข้าเข้าไปอ่านความทรงของเจ้า ข้าไม่รู้หรอกว่าเนื้อหามันเป็นยังไง แต่ดูเหมือนว่าข้าจะโชว์ภาพมายาที่ไม่มีความสุขให้เจ้าเห็น ข้าขอโทษจากก้นบึ้งของหัวใจ "”
(เช็น)
" .... นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะแสดงให้ผมเห็น? "”
(มาโกโตะ)
" ข้าสามารถเลือกได้ว่ามันจะเป็นความสุขหรือความเจ็บปวด แต่เรื่องของรายละเอียดแล้วก็เนื้อหาของภาพมายา มันขึ้นอยู่กับตัวของเป้าหมายเอง "”
(เช็น)
ตอนที่ข้าตอบเขาไปแบบนั้น เขาก็หมอบลงกับพื้น ไปพร้อมๆกุมหัวของเขา 'เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วยสินะ' นั่นคือสิ่งที่เขาคร่ำครวญออกมา
" คนจากต่างโลก ข้ามีนามว่า เช็น เป็นมังกชั้นสูง เป็นตัวตนที่ถูกเรียกว่า 'ผู้ไม่มีวันพ่ายแพ้' แล้วก็อย่างที่เจ้าน่าจะรู้อยู่แล้ว ข้าหน่ะโดดเด่นในเรื่องการควบคุมภาพมายา "”
(เช็น)
เหมือนสิ่งที่ข้าตัดสินใจในปัจจุบัน จะเป็นสิ่งที่ตัวข้าในสมัยก่อนนต้องหัวเราะเยาะเป็นแน่
" อ่า เข้าใจหล่ะ... ผมชื่อ มิซุมิ มาโกโตะ* ถ้าผมพูดว่า มิซุมิ มาโกโตะ* คุณจะเข้าใจไหม? แล้วก็อย่างที่คุณน่าจะรู้อยู่แล้ว ผมมาจากโลกอื่น "”
[เขาพูดชื่อของเขาสองครั้ง ครั้งหนึ่งคือคันจิ อีกครั้งหนึ่งคือฮิรางานะ]
ข้ารู้อยู่แล้ว แต่การที่เขาพูดออกมา ทำให้ข้าช็อคไปเล็กน้อย การได้ส่องความทรงจำนั่นมันก็ทำให้รู้ถึงข้อมูลของบุคคลอื่น นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว แต่เพื่ออนาคต นี่คือสิ่งที่ข้าจำเป็นจะต้องพูด
" ท่านมาโกโตะ ท่านอยากจะทำสนธิสัญญากับข้าไหม? "”
(มาโกโตะ)
ข้าได้ตัดสินใจแล้ว ที่จะติดตามผู้ชายผู้นี้ไป ข้ารู้แล้วว่าเขานั้นใกล้เคียงกับนักเดินทาง แล้วเขาก็กำลังจะไปยังหมู่บ้านของพวกมหนุษย์สักแห่งหนึ่ง สำหรับข้าแล้วมันดูเหมือนกับว่า เขากำลังหาใครสักคนอยู่มากกว่าฉะนั้น สนธิสัญญานี่แหละดีที่สุดแล้วข้าจะติดตามเขาไปในฐานะคู่หูข้าจะให้เขายืมพลังของข้า แล้วข้าก็อยากจะให้เขาพูดคุยกับข้าเกี่ยวกับเรื่องประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขา
โดยเฉพาะ 'เรื่องนั้น'
" หือ? สนธิสัญญา? เหมือนเวลาทำพิธิเรียกสัตว์ร้ายน่ะเหรอ? "”
(มาโกโตะ)
" มันเป็นสิ่งที่สามารถทำได้เฉพาะคนต่อคนเท่านั้น แต่มันจะแตกต่างกันไปตามสถานการณ์สิ่งมีชีวิตในระดับเดียวกับข้า น่าจะทำสนธิสัญญาได้แค่เพียงครั้งเดียว ข้าสามารถคุยโวได้เลยว่า ข้าเป็นหนึ่งในระดับที่เรียกได้ว่าแข็งแกร่งที่สุด ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง! "”
(เช็น)
มุมมองในเรื่องสนธิสัญญาของเขาน่าจะต่างไปจากข้าเล็กน้อย แต่มันก็น่าจะใกล้เคียงกัน
" หืม? มีคนเยอะย่อมดีกว่าอย่างงั้นสินะ? "”
(มาโกโตะ)
" ใช่! ใช่แล้ว! ข้ารู้สึกสนใจในงานอดิเรกของท่านเป็นอย่างมาก! ได้โปรดมอบคำตอบที่น่ายินดีให้ข้าด้วยเถอะ! "”
(เช็น)
ใช่แล้ว ความทรงจำที่แสนงดงามนั่น แค่มองผ่านๆ มันก็เข้ายึดครองทุกส่วนในจิตใจข้าได้หมดแล้ว
" เหวอ!! นั่นมันคำขู่ประเภทไหนกันหน่ะ?! นี่ผมไปเจออะไรเข้ากันแน่เนี่ย?! "”
(มาโกโตะ)
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาเริ่มหมอบตัวลงแล้วก็ทำท่าทางทุกข์ทรมานบางอย่าง
" ว่ายังไงหล่ะ? ข้าคิดว่ามันเป็นบางสิ่งที่น่าจะมีประโยชน์กับพวกเราทั้งคู่นะ "”
(เช็น)
" อ่าฮะๆๆๆๆ เจ้าคนแยบยล... เอาหล่ะ เข้าใจแล้ว! นับจากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยหล่ะ "”
(มาโกโตะ)
" แน่นอน! ข้าก็เช่นกัน ในระยะเวลาหลายปีข้างหน้านี้ ข้าขอฝากตัวด้วย "”
(เช็น)
ด้วยคำอนุมัติจากเขา ข้าเริ่มเตรียมการเพื่อที่จะทำสนธิสัญญา โดยที่มีข้าเป็นผู้นำเขาไม่รู้วิธีการทำสนธิสัญญา ฉะนั้นข้าก็ต้องเป็นผู้ทำมันเองสนธิสัญญา 50-50 แบบคู่หู นี่มันจะบ้าไปแล้ว โครงร่างของสนธิสัญญาที่ข้าพยายามทำให้มันเสถียรกลับไม่เสถียรเลยสักนิด
ทำไมมันถึงเกินมาตรฐานแบบนี้นะสนธิสัญญา 70-30 แบบพ่อแม่และลูก เป็นไปไม่ได้ มันยังคงไม่เสถียร ผู้ชายคนนี้มีมาร์โยกุมากแค่ไหนกัน?สนธิสัญญา 80-20 แบบปกครอง ด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้าสามารถทำให้มันเสถียรได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าข้าจะต้องตกต่ำมาถึงขั้นนี้
ศักดิ์ศรีในฐานะมังกรชั้นสูงของข้าเจ็บปวดเล็กน้อยข้าแถบจะควบคุมสติในการทำให้มันเสถียรไม่ได้อีกแล้ว นี่คือครั้งแรกสำหรับข้าเลย ที่คิดว่าการได้เป็นมังกรเป็นสิ่งที่ดีมากสนธิสัญญาแบบปกครอง ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ ข้าจะเป็นผู้ติดตามของเขา ไม่สิ มันไม่น่าจะเป็นการพูดเกินจริง ถ้าหากจะพูดว่าข้ากลายเป็นทาสของเขาไปแล้ว หึๆๆๆ
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกข้าจะตั้งตารอดูถึงสิ่งที่ เขา.. ไม่สิ บุคคลผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ จะทำในอนาคตดูเหมือนว่าในอีก 100 ปีข้างหน้า หรือน้อยกว่านั้นจะเป็นช่วงเวลาที่ข้ามีความสุขที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยถูกปลดปล่อยออกจากความเบื่อหน่าย ข้ารู้สึกได้เลยว่าหัวใจของข้าเต้นไปด้วยความปิติยินดี
" ถ้าอย่างนั้น ข้าขอพูดอีกซักครั้งก็แล้วกัน ขอฝากตัวด้วยเจ้านายของข้า ท่านมิซุมิ "”
(เช็น)
ที่มา:https://my.dek-d.com/hitomi-yuriko/writer/viewlongc.php?id=1474392&chapter=11
