ตอนที่ 30 วันที่ 2 ของการเข้าเมือง

หลังจากซื้อแซนวิชไส้แฮมเป็นอาหารเช้า พวกผมก็ตรงไปยังกิลนักผจญภัย ที่กิลนี้ในตอนเช้านั้นเต็มไปด้วยนักผจญภัยมากมาย เท่าที่ดู พวกนั้นแย่งกันมุงบอร์ดรับภารกิจ เพื่อหาภารกิจใหม่ๆที่เพิ่มขึ้นมาในแต่ละวัน …ไม่อยากจะเข้าไปเบียดกับพวกนั้นเลยแฮะ…

“นายท่านค่ะ”

ขณะที่ผมกำลังคิดที่จะใช้ให้'มีท'ไปเลือกภารกิจให้หน่อย 'มีท'ก็มองมาด้วยสายตาเป็นประกาย ….ให้ตาย ผมลังเลใจนิดหน่อยที่จะต้องใช้แรงงานเด็กตัวเล็กๆเข้าไปเบียดแทรกกับพวกป่าเถื่อนนั่น แต่ก็ช่วยไม่ได้นะ

“เอาหละ ไปเลือกภารกิจที่ดูโอเคมาหน่อยนะ”

“รับทราบค่ะ!!”

'มีท'วิ่งเข้าไปเบียดแทรกกับกลุ่มคนที่ตัวใหญ่กว่าเธอหลายเท่า ตัวเล็กๆของเธอก็จมหายลงไปในคลื่นมนุษย์ด้านหน้าด้วยความรวดเร็วที่น่าทึ่ง ผ่านไปไม่นาน มีทก็กลับมาพร้อมกับคาบเอาใบภารกิจ 2 ใบเอาไว้ในปาก

ผมลูบหัวชมเชยเธออย่างอ่อนโยน พร้อมกับชมเธอว่าเก่งมาก ร่างกายของ'มีท' สั่นเทิ้มด้วยความยินดี   ส่วนภารกิจที่เธอเอามาก็มี [ส่งของให้ตามพิกัดที่ให้ไว้ 10 ชิ้น : รางวัล 10 เหรียญทองแดง] ระดับ G หมายเหตุ: ต้องส่งให้เสร็จภายในวันนี้

อีกภารกิจหนึ่งคือภารกิจ [ล่ากระต่ายป่า : รางวัล 10 เหรียญทองแดงต่อ กระต่าย 1 ตัว] ระดับ G หมายเหตุ: ขั้นต่ำ 3 ตัวและสูงสุดไม่เกิน 10 ตัว ต้องเป็นเนื้อสดสภาพดีเท่านั้น เข้าใจหละ ภารกิจส่งของนี่ กับเราที่มีโกเลมเสื้อผ้าและก็แผนที่จากเมนูก็สบายหายห่วง ส่วนล่ากระต่ายป่านี่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร คิดได้ดังนั้นผมจึงตรงไปที่เคาเตอร์พร้อมกับใบภารกิจ ทั้ง 2 งานนั้น

“…นี่นายจะรับภารกิจส่งของทั้งๆที่พึ่งจะมาที่เมืองนี้ได้แค่ 2 วันเนี่ยนะ!? อย่าดีกว่ามั๊ง”

…โอ๊ะ ยัยนี่อีกแล้วสินะ พนักงานต้อนรับคนเมื่อวานนั่งอยู่หลังเคาเตอร์พร้อมกับสายตาที่ดูไม่เป็นมิตร

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ถ้าให้ที่อยู่มาถูก รับรองว่าไม่มีปัญหา”

“นอกจากนั้นยังรับภารกิจออกล่าด้วย นี่มันบ้าบิ่นเกิดไปแล้ว”

“บ้าบิ่น!?”

“ใช่!! นายหนะคิดอะไรง่ายเกินไป จะมั่นใจมันก็ดีอยู่หรอก แต่อย่าให้มันมากเกินไปนัก ไอ้การล่ากระต่ายหนะ ใครๆก็ทำได้ไม่ยากนักหรอก แต่ภารกิจนี้ จุดประสงค์คือ เอาเนื้อกระต่ายไปส่งให้พ่อค้าขายเนื้อเสียบไม้ย่าง ดังนั้นเนื้อกระต่ายที่ได้มา จะต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไร้ตำหนิ คนที่ลงมือฆ่ากระต่าย จำเป็นจะต้องมีฝีมือดาบที่ดี และมีประสบการณ์ที่มากพอ เพื่อที่จะลงดาบโดยไม่ทำให้เนื้อกระต่ายเสียหายหนะสิ”

“ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมให้คู่หูตัวน้อยคนนี้จัดการได้สบายมาก”

สำหรับ'มีท'ในตอนนี้ เรื่องความแข็งแกร่งและฝีมือในการต่อสู้นั้น สบายหายห่วง

“ชั้นเคยอธิบายให้นายฟังแล้วใช่ไหม ถ้ารับภารกิจสุ่มสี่สุ่มห้าแล้วทำภารกิจล้มเหลวหละก็ จะโดนปรับเงินและถูกลงโทษอีกด้วย แน่ใจนะว่าต้องการรับทั้ง 2 ภารกิจนี้”

“อืม ไม่เป็นไรหรอก ผมจะทำทั้ง 2 ภารกิจนี่หละ”

โทดทีนะ ไอ้เรื่องปรับอะไรนั่นผมจำไม่ได้หรอก ไม่ได้ตั้งใจฟังหนะสิ ตอนนั้น

“…งั้นก็ตามใจ ระวังด้วยหละ สำหรับภารกิจส่งของ ไปรับของที่ด้านหลังนั่นนะ จะมีเจ้าหน้าที่คอยจัดแจงให้อยู่..”

“โอเค ขอบใจมาก”

คุณพนักงานตอนรับยังพูดจาไม่ดีกับผมเหมือนเคย แต่ถ้าไม่นับเรื่องนั้น เธอก็ยังทำหน้าที่ของเธอได้ไม่ขาดตกบกพร่องเหมือนทุกครั้ง ท่าทางยัยนี่จะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงเลยนะนี่

“เอาหละ!! งั้นเราก็ไปกันเถอะมีท”

“ค่ะ นายท่าน”

ผมและมีทรับภารกิจเรียบร้อย จากนั้นจึงเดินไปด้านหลังเพื่อเริ่มภารกิจส่งของ

พวกผม 2 คนแยกกันทำงาน ใช้เวลาไม่นานก็ส่งของทั้ง 10 ชิ้นเสร็จอย่างรวดเร็ว …ผมไม่ได้วิ่งหรอกนะ พอดีขาผมปวดๆหนะ ผมค่อยๆเดินชิลๆส่งของ 3 ชิ้นที่จุดส่งของอยู่ใกล้ที่สุด ในขณะที่'มีท'ส่งของอีก 7 ชั้นที่เหลือ

แม้ว่าจะมีโกเลมชุมผ้าช่วย แต่ผมก็ยังทึ่งกับความเร็วของเธอ ผมชื่นชมเธอและลูบหัวเธอเหมือนเคย ยัยหนูน้อยนิ้มอย่างร่าเริงและกระดิกหางไปมาดิ๊กๆ   ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย จะไปจัดการกระต่ายต่อเลยดีไหมนะ จะว่าไปผมก็ไม่รู้เลยนี่หว่า ว่าให้ไปล่ากระต่ายที่ไหน ลืมไปเลยนะเนี่ย ว่าแล้วก็ลองไปถามผู้ว่าจ้างดีกว่า

ผู้ว่าจ้างของเรายืนอยู่หลังแผงปิ้งเนื้อเสียบไม้ กลิ่นของเนื้อที่ถูกความร้อนกรุ่นๆ น้ำมันและน้ำในเนื้อค่อยๆซึมไกลออกมา หยดกระทบถ่านส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ต่อมน้ำลายในปากของผมรีดน้ำลายออกมาเต็มปากจนผมต้องกลืนมันลงคอ

“โอ้ พวกพี่ชายคือนักผจญภัยที่รับภารกิจล่ากระต่ายสินะ? แล้วเนื้ออยู่ไหนหละ?”

“อ่า..ผมยังไม่ได้ไปล่าพวกมันเลยครับ”

“ยังงั้นหรอ เนื้อที่ว่าเนี่ย ข้าต้องใช้มันเพื่อเอามาย่างขายไปจนถึงอาทิตย์หน้าโน่น ดังนั้น ข้าจำเป็นจะต้องได้มันภายในวันนี้นะ เดี๋ยวข้าจะย่างเนื้ออยู่ที่นี่จนถึงเวลาค่ำๆ ว่าแต่มาถึงนี่ ต้องการให้ช่วยอะไรไหมหละ?”

ทันใดนั้น เสียงท้องร้องก็ดังออกมา แน่นอน ไม่ใช่ของผมหรอก ของยัยหนู'มีท'นี่ต่างหากหละ จะว่าไปนี่ก็ใกล้เวลาสำหรับข้าวเที่ยงแล้วสินะ

“งั้น ผมขอเนื้อ 2 ไม้นะ แล้วก็ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าพวกผมควรจะไปล่ากระต่ายที่ไหนดี?”

“ได้เลย สองไม้ 10 เหรียญทองแดงนะ แล้วก็ ถ้าจะล่าพวกกระต่างหนะ ไปทางด้านนอกเมือง ออกประตูทางตะวันตกนะ มันจะมีป่าที่อยู่ติดๆกับภูเขา เซียร์ อยู่ พวกกระต่ายมันอยู่แถวๆนั้นแหละ ละก็ช่วยเอากลับมาในสภาพสวยๆหน่อยนะ ถ้ามั่นใจในฝีมือจะแล่มาให้เลยก็ดีนะ”

“เข้าใจละ ขอบใจมากนะ พวกผมไปก่อนนะ”

ผมรับเนื้อเสียบไม้ย่างมาแล้วก็ยื่นให้มีท 1 ไม้ 'มีท'พยายามจะยื่นเงิน 5 เหรียญทองแดงกลับมา แต่ผมไม่รับไว้

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมเองก็เตรียมเงินสำหรับเป็นค่าใช้จ่ายในการหาข้อมูลครั้งนี้ไว้อยู่แล้ว นอกจากนั้น เป็นหน้าที่ของเจ้านายที่จะดูแลเรื่องอาหารและที่อยู่สำหรับทาสของตัวเองอยู่แล้วนี่ ดังนั้นก็รับไปซะเถอะนะ”

“…งั้น จะให้ดิฉันทำยังไงกับเงินนี่ดีคะ?”

“อ้อ เงินนั่น มีทเองก็เก็บไว้ซือของที่อยากได้สิ เก็บเอาไว้เถอะ”

“อีมมม…งั้นก็ได้ค่ะ”

'มีท'เก็บเหรียญเงินไว้ในกระเป๋าใบเล็กๆของตัวเอง จากนั้นก็เริ่มกินเนื้อเสียบไม้ย่าง …รสชาตก็ไม่เลวนะ มีกลิ่นสาบเนื้อมากไปนิด และปรุงรสจืดไปหน่อย เทียบกับแฮมเบอเกอร์ไม่ได้แฮะ ผมมองไปที่สีหน้าของ'มีท' แล้วคิดว่า เธอคงจะสื่อความหมายประมาณนี้แหละ

ผมยื่นใบภารกิจให้ทหารยามเฝ้าประตูดู หลังจากนั้นพวกเราก็สามารถผ่านประตูได้โดยไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียม เดินต่อมาอีกซักพัก พอถึงป่าที่ว่า ผมก็เจอกับกระต่ายป่าตัวแรก

“นะ…น่ารัก!!”

เจ้าสิ่งมีชีวิตที่ดูไร้เดียงสาตรงหน้า ตาใสๆกลมๆตัดกับลำตัวป้อมๆ มีขนฟูๆดูนุ่มน่ากอด กำลังเคียวหญ้าตุ้ยๆอยู่เต็มปาก ทันใดนั้น 'มีท'ก็ตัดหัวกระต่ายด้วยโกเลมใบมีดในมือขวา เธอตัดหัวมันได้อย่างง่ายดายด้วยการเปิดโหมดใบมีดสั่นสะเทือนด้วยความถี่สูง

“เสร็จไปหนึ่งหละ”

“อะ….เอ้อ…ดีจ๊ะดี เยี่ยมมากจ้า….”

ยัยเด็กน้อยนี่ไม่มีความปราณีอยู่เลยแฮะ ซากกระต่ายชะโลมไปด้วยเลือดที่พุ่งปรี๊ดๆออกมาจากคอที่ไร้หัว ผมรอจนเลือดไหลออกมาจนหมดแล้วจึงโยนซากกระต่ายลงถุง หลังจากนั้น'มีท'ก็เก็บหัวกระต่ายแล้วหย่อนหัวที่ไร้ชีวิตลงถุงตามไปด้วย   ผมเองที่ใจแหลกสลายไปแล้วคงไม่สามารถจะทำแบบ'มีท'ได้

แปลกจริงๆ ตอนที่ทั้งโจรและนักผจญภัยมาตายในดันเจี้ยน ผมยังไม่รู้สึกผิดอะไรแม้แต่นิดเดียวเลยนะ   จะว่าไปปกติผมก็กินเนื้อที่คนอื่นลงมือฆ่ามาให้หละนะ มันก็ไม่ต่างอะไรจากออกล่าเองแบบนี้ไม่ใช่หรือยังไงกัน คิดได้ดังนั้นผมก็กลั้นใจลงมือ ด้วยความช่วยเหลือของโกเลมชุดผ้า และโกเลมใบมีด

ผมลงมือฆ่ากระต่าย 1 ตัวได้สำเร็จ เลือดกระฉูดออกมา กระเด็นโดนตัวผมเล็กน้อย ผมรีบใช้ [ชำระล้าง] เพื่อล้างเลือดออกไปทันที …เดี๋ยวนะ ผมหันไปดูมีทก็พบว่า ตัวของเธอไม่เปื้อนเลือดเลยแม้แต่หยดเดียว ผมหละนับถือเธอจริงๆนะเนี่ย

ทุกอย่างดำเนินต่อไปแบบนั้นจนพวกผมจัดการครบ 10 ตัว พร้อมที่จะเอาไปส่งให้ผู้ว่าจ้างแล้ว ผลเป็นยังไงหนะหรือ มีทจัดการไป 8 ส่วนผมจัดการไปแค่ 2 ตัวเท่านั้นเอง ช่วยไม่ได้นะ ยัยหนูเนี่ย สะบัดมือทีเดียวหัวกระต่ายก็ขาดกระเด็นอย่างแม่นยำไปซะทุกที จริงๆงานนี้ แค่'มีท'คนเดียวก็เรียบร้อย ไม่จำเป็นต้องมีผมช่วยเลยด้วยซ้ำ

“เฮ้ยๆ พี่ชายนี่เก่งเหมือนกันนะเนี่ย ทั้งๆที่ดูแล้วผอมแห้งแรงน้อยขนาดนี้”

เข้าใจผิดแล้วหละ เป็นฝีมือของเด็กน้อยนี่ทั้งหมดนั่นแหละ หน้าที่ของผมก็แค่จับกระต่ายไว้แน่นๆแล้วรอให้ท่านอาจารย์'มีท'ตัดหัวกระต่ายทีละตัวๆ ยิ่งตัวหลังๆนี่ ระหว่างที่ผมกำลังนั่งรอให้เลือดไหลจนหมดจากตัวกระต่ายก่อนที่จะเก็บลงถุง 'มีท'ก็เดินหายเข้าไปในป่าคนเดียวแล้วจัดการทุกอย่างเรียบร้อยโดยที่ผมไม่ได้ช่วยอะไรเลยด้วยซ้ำ

สรุปแล้ว ผู้ว่าจ้างถูกใจผลงานของพวกผมมากๆเลยหละ ซากกระต่ายแต่ละตัวนั้นสมบูรณ์มาก หัวถูกตัดอย่างสวยงาม ไม่มีรอยช้ำแม้แต่นิดเดียว ขนและหนังยังอยู่ในสภาพดีไม่บอบช้ำ สุดท้ายผู้ว่าจ้างก็รับซื้อกระต่ายทั้ง 10 ตัวไปด้วยราคาเต็ม 10 เหรียญทองแดงต่อ 1 ตัว ยกเว้นตัวนึงทีสภาพไม่สวยเท่าไร ผู้ว่าจ้างตีราคาให้แค่ 7 เหรียญทองแดง

สรุปแล้วรวมสิบตัว ราคา 97 เหรียญทองแดง แต่เนื่องจากผู้ว่าจ้างพอใจในผลงานมาก จึงให้ทิปแล้วก็ยื่น เหรียญเงิน 1 เหรียญมาให้พวกเรา   อยากรู้สินะว่าไอ้ตัวที่ได้ราคาแค่ 7 เหรียญนั่น ฝีมือใคร มันแน่นอนอยู่แล้ว ก็ตัวที่ผมจัดการนั่นแหละ แทนที่จะตัดคอสวยๆ ผมดันผ่ากลางตัวจนกระต่ายขาดเป็น 2 ท่อนไปเลยยังไงหละ

 

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=30