ตอนที่แล้วตอนที่ 27 เสร็จสิ้นภารกิจแรก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 30 วันที่ 2 ของการเข้าเมือง

ตอนที่ 28 พักค้างแรม


เมื่อพวกผมกลับไปที่กิลนักผจญภัย ข้างนอกก็เริ่มจะมืดแล้ว

“…ยินดีด้วยที่ทำภารกิจสำเร็จ เอ้านี่รางวัล 8 เหรียญทองแดง”

คุณพนักงานต้อนรับยังคงจ้องมองผมด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอีกเช่นเคย ทำไมถึงต้องมองผมด้วยสายตาแบบนั้นนะ ผมไม่ได้ทำอะไรที่โหดร้ายกับมีทซักหน่อย

“นอกจากนั้น ยังมีรางวัลพิเศษเพิ่มอีก 1 เหรียญทองแดงสำหรับแม่หนูน้อยคนนี้ ลูกค้าฝากทิปกับข้อความมาให้ตามนี้หนะ”

“เห..ดีจังเลยนะมีท”

“ค่ะ…”

มีทรับเงิน 1 เหรียญทองแดงจากเคาเตอร์ เนื่องจากเธอตัวเล็กมาก คุณพนักงานต้อนรับจึงช่วยโน้มตัวยื่นส่งให้กับมือ

“…นายท่านคะ นี่ค่ะ”

ทันทีที่รับมา 'มีท'ก็ส่งเงินมาให้ผมทันที

“…ไม่ๆ เธอเก็บไว้เองจะดีกว่านะ เอาไปใช้ตามใจเธอเถอะ”

“…นี่ค่ะ”

เธอยังคงดื้อดึงที่จะส่งเงินให้ผม ถ้ายังจะยื้อกันต่อไปคงจะสร้างความรำคาญให้คนอื่นพอดี     ดังนั้นผมจึงรับเงินจาก'มีท'มา แล้วใส่ลงไปในกระเป๋าตัง

“ขอบใจนะ”

“งื๊ดดด….♪”

ผมลูบหัวชื่นชมเธอ 'มีท'ดูจะมีความสุขมาก หางเล็กๆของเธอกระดิกไปมาใหญ่เลย เฮ๊ยๆๆ คุณพนักงานต้อนรับ เลิกจ้องผมแบบนั้นได้แล้ว มันอึดอัดนะเนี่ย โธ่เอ๊ย!!

“ผมว่าจะหาที่พักแรมในเมืองนี้ พอจะมีที่ไหนแนะนำให้หน่อยไหม?”

“นายสามารถหาที่ซุกหัวนอนในราคา 4 เหรียญทองแดงได้ ถ้าเดินออกประตูทางทิศใต้ไปที่เขตสลัม แต่ไม่ค่อยจะปลอดภัยซักเท่าไรนัก…อ๊ะ นายฝากคุณหนูคนนี้ไว้ให้ชั้นดูแลดีไหมหละ ไม่คิดเงินหรอกนะ”

“อันนั้นผมขอปฏิเศธละกันนะ…”

ยะ…ยัยนี่วางแผนอะไรอยู่กันแน่นะ? พยายามจะตีสนิทหรือไง? ผมมีความรู้สึกว่าเธอวางแผนจะทำอะไรบางอย่างกับ'มีท' นี่เธอตั้งใจจะทำอะไรประหลาดๆกับ'มีท'ตอนนี้อยู่กันสองต่อสองหรือป่าวนะ ผมไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่คงต้องระวังยัยพนักงานต้อนรับนี่หน่อยซะแล้ว

“…แค่คืนเดียว มีที่ไหนที่เราจะพักได้ในราคาราวๆ 40 เหรียญทองแดงไหม? รวมอาหารด้วยได้ยิ่งดี”

“ถ้าแถวๆนี้ก็มีที่พักชั้นดีที่ชื่อ [สลีปปิ้ง ซองเบิร์ด(Sleeping Songbird)] อยู่นะ หนึ่งคืนกับอาหาร 1 มื้อ ราคา 35 เหรียญทองแดง”

ดูจากราคาแล้วก็ไม่เลวแฮะ อย่างน้อย คุณพนักงานต้อนรับก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีทีเดียว ผมตัดสินใจไปยังที่นั่นหลังจากที่คุณประชาสัมพันธ์บอกที่ตั้งของที่พักให้ ถึงแม้ว่านักผจญภัยที่มีรายได้แค่ 8 เหรียญต่อวันอย่างผมดูไม่น่าจะจ่ายไหว แต่มันก็เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยมากสำหรับผมที่เป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์หละนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับภารกิจเพื่อหาเงินเพิ่มละกัน

ว่าแต่ มีวิธีไหนที่จะได้เงินง่ายๆโดยไม่ต้องทำงานเองไหมนะ?   ถึงแม้ว่าผมอยากจะกลับไปนอนที่ดันเจี้ยน แต่ดูแล้วคงลำบากมาก ถ้ารีบก็คงใช้เวลาประมาณครึ่งวัน ถ้าค่อยๆเดินไปก็ใช้เวลาเป็นวัน ไม่ว่ายังไงดูแล้วก็คงไม่มีทางเลือก สุดท้ายเราก็มาถึงโรงแรม สลีปปิ้ง ซองเบิร์ด(Sleeping Songbird) จนได้ เป็นโรงแรมก่อสร้างด้วยไม้ทั้งหลัง ดูดีมากๆเลยนะเนี่ย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ คุณพนักงานต้อนรับ เมื่อผมเปิดประตูเข้าไปก็พบ ผู้หญิงคนนึงอยู่ที่เคาเตอร์

“ขอโทษทีนะครับ ผมได้รับการแนะนำมาจากกิลนักผจญภัย พอจะมีห้องว่างไหมครับ?”

“หืมมม…ห้องว่างหรอ มีสิ ทางกิลแนะนำมายังงั้นหรือ? งั้นคุณก็เป็นนักผจญภัยสินะเนี่ย ค้าง 1 คืนกับอาหาร 1 มื้อ ราคา 35 เหรียญทองแดง….อ๊ะ เด็กนั่นเป็นทาสหรอ เรามีที่พักสำหรับพวกทาสเป็นคอกม้าด้านนอกนั่น ราคาคืนละ 5 เหรียญทองแดงนะ”

“อ่า…ยัยหนูนี่จะพักห้องเดียวกับผมหนะ…ต้องมีค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่มไหมครับ?”

“…ไม่เป็นไรๆ ทางเราไม่เก็บค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่มหรอกนะ แล้วอาหารสำหรับทาสนั่นหละ ถ้าเอาด้วยก็เพิ่มอีก 2 เหรียญทองแดงนะคะ”

“เอาด้วยครับ งั้นผมขอเข้าพักที่นี่ 1 คืนละกัน”

ตอนแรกผมนับเงินเพื่อจะจ่ายค่าที่พัก แต่เนื่องจากผมมีเหรียญทองแดงไม่มากพอ ผมจึงยื่นเหรียญเงิน 1 เหรียญให้ไปแทน เงินทอนจำนวน 63 เหรียญทองแดงงั้นหรือ? คงนับกันเหนื่อยน่าดูเลยแฮะ ระหว่างที่คิดแบบนั้น ดูเหมือนคุณพนักงานโรงแรมจะมีเครื่องมือที่นับเหรียญเป็นกอง กองละ 10 เหรียญแฮะ เป็นเครื่องมือที่สะดวกดีจริง

“เข้าพัก 1 คืนสินะคะ อ๊ะ  คุณต้องการให้ทางเราเอาอาหารไปเสริฟให้ที่ห้องด้วยไหม?”

“ได้แบบนั้นก็เยี่ยมไปเลยครับ”

“ได้เลยค่ะ…อ้อแล้วก็ จะขอบคุณมากๆ ถ้าคุณจะกรุณาใช้ [ชำระล้าง] ทำความสะอาดผ้าปูเตียงให้ก่อนที่จะออกไปนะคะ อันนี้กุญแจห้องค่ะ ห้องหมายเลข 7 อยู่ชั้น 1 นะคะ”

ผมรับกุญแจมาแล้วตรงไปยังห้องพัก เมื่อผมเปิดประตูที่มีหมายเลข 7 เขียนอยู่ ผมก็พบว่าข้างในห้องนั้นตกแต่งได้ไม่เลวนัก สำหรับหน้าต่างนั้น มันไม่ได้เป็นกระจกใส แต่ว่าเป็นหน้าต่างบานไม้ทึบๆแทน จะว่าไปในโลกนี้รู้จักแก้วหรือกระจกหรือป่าวนะ ไม่แน่นะ แบบนี้ โกเลมน้ำอาจจะมีประโยขน์ก็ได้นะเนี่ย

โคมไฟในห้องนั้นเป็นอุปกรเวทย์มนต์ พนักงานโรงแรมบอกผมว่า ถ้าติดตั้งหินเวทย์มนต์ลงไป อุปกรณ์จะทำงานและส่องสว่าง และแน่นอน สำหรับคนที่ไม่ได้พกหินเวทย์มนต์ติดตัว ก็สามารถซื้อจากทางโรงแรมได้

นอกจากนั้น ถึงจะไม่ใช้หินเวทย์มนต์ เราสามารถส่งพลังเวทย์มนต์ใส่ไปตรงๆเลยก็ได้นะ แต่ว่าจะต้องมาชาร์ตพลังเวทเป็นระยะๆหนะสิ แล้วผมก็พึ่งจะได้ยินเป็นครั้งแรกว่าหินเวทย์มนต์ที่ถูกปล่อยให้หมดพลังเวทนานๆ มันจะเสื่อมสภาพและค่อยๆสลายไป ดูเหมือนว่าถ้าเราคอยเติมพลังเวทเป็นระยะๆจะทำให้หินเวทย์มนต์อยู่ได้นานขึ้น

สำหรับเตียงนั้น มีเพียงผ้าปูบางๆบนเตียงไม้แข็งๆเท่านั้นเอง เป็นเตียงนอนที่แข็งโคตรๆ รู้สึกเหมือนกับว่านอนบนไม้กระดานยังไงยังงั้น เอาจริงๆก็นอนสบายกว่านอนบนม้านั่งที่สวนสาธารณะแค่นิดหน่อยเท่านั้นเอง ผมว่าไอ้ฟูกราคาถูกแค่ 5DP ยังนอนสบายกว่าที่นี่เยอะเลยแฮะ

“ดิฉันจะนอนที่พื้นนะคะ”

“ไม่ต้องหรอก นอนด้วยกันนี่แหละ พื้นมันเย็นจะตาย”

ผมรู้สึกว่าอยากจะรีบๆกินอาหารแล้วก็นอนพักผ่อนให้เร็วที่สุด กล้ามเนื้อผมมันตึงและอ่อนล้าไปหมดเนื่องมาจากการเดินทางและหลายๆอย่างที่ได้ทำในวันนี้ ผู้นี้ผมจะลุกขึ้นเดินไหวไหมนะ ไม่แน่อาจจะต้องสั่งให้โกเลมชุดผ้าเป็นคนเคลื่อนไหวให้แทนนะเนี่ย แล้วผมก็ใช้เวทย์ [ชำระล้าง] เพื่อทำความสะอาดตัวของผมเองและก็'มีท' ระหว่างที่นั่งรออาหารมาเสริฟ

“อ้อ จริงสิ นี่เป็นส่วนแบ่งของเธอนะ สำหรับวันนี้”

ผมยื่นเงิน 5 เหรียญทองแดงให้เธอ มันคือส่วนแบ่งของรางวัลภารกิจในวันนี้บวกด้วยทิปจากผู้ว่าจ้าง

“ดะ..ดิฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ นายท่าน ดิฉันไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย”

“มีทเป็นคนเลือกภารกิจให้ไม่ใช่หรือไง และก็เป็นคนบอกผมว่าภารกิจนี้ทำได้ง่ายๆด้วย [ชำระล้าง] ของผมอีกด้วย”

“ตะ…แต่ว่า”

“เนื้อเสียบไม้ย่างที่เราเจอวันนี้ราคา 5 เหรียญทองแดงหละ เอาไว้เราไปกินด้วยกันดีไหม?”

“บะ..แบบนั้นก็ได้ค่ะ..”

พอพูดถึงของกินปุ๊บ ผมก็ได้ยินเสียงท้องร้องดังออกมา ไม่ใช่เสียงท้องผมหรอกนะ เป็นของ'มีท'หนะ จะว่าไป ยัยหนู่ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มาถึงเมืองนี่นี่นา ผมรู้สึกผิดนิดๆที่ตัวผมแอบอู้ไปกินแอปเปิ้ลอยู่คนเดียว

หลังจากนั้นสักพัก อาหารก็มาเสิรฟ ของผมเป็นขนมปัง 2 ก้อนกับซุปผัก ในขณะที่ของ'มีท'มีเพียงแค่ขนมปังเท่านั้น นี่คือความต่างกันของแขกที่มาพักกับทาสสินะ ผมแบ่งซุปผักครึ่งนึงให้กับ'มีท' แล้วก็พยายามฝืนกินขนมปังแข็งๆเพื่อให้ท้องอิ่ม ซุปผักนี่อร่อยกว่าที่คิดแฮะ แม้จะปรุงรสมาจืดไปหน่อย แต่ความหวานจากผักในน้ำซุปก็อร่อยไม่เลวเลยทีเดียว

เช้าวันรุ่งขึ้น ร่างกายของผมนั้นรู้สึกตึงๆปวดๆนิดหน่อย แต่ว่าไม่มากอย่างที่คิดเอาไว้ ค่อยยังชั่วหน่อยแฮะ รอบนี้'มีท'ทำตัวเป็นหมอนข้างได้เยี่ยมมาก ไม่มีการฉี่รดอีกแล้ว ดีนะที่สั่งให้ไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อนจะนอน

เมื่อคืนนี้เธอพยายามจะถอดเสื้อผ้าออกก่อนที่จะนอนแต่ผมก็ห้ามเอาไว้ได้ทัน ผมนึกขึ้นมาได้ว่าพนักงานขอให้ใช้เวท [ชำระล้าง] ทำความสะอาดผ้าปูที่นอนก่อนออกไป ผมจัดการอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าผมจะชำนาญการใช้เวทนี้ซะแล้วแหละ ผลลัพออกมาน่าชื่นชมเลยทีเดียว ผ้าปูที่ผมร่ายเวทใส่นั้น สะอาดเหมือนใหม่ ไม่มีร่องรอยคราบสกปรกเหลืออยู่แม้แต่น้อย

“มีท เช็คสัมภาระหรือยัง ไม่ลืมอะไรนะ?”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ นายท่าน”

“เอาหละ แทนทีจะกินอาหารเช้าที่นี่ ไปซื้อของกินจากแผงลอยข้างนอกกันดีกว่า”

“ค่ะ!!”

ผมคืนกุญแจให้พนักงานและออกจากโรงแรมไป เป็นโรงแรมที่ไม่เลวและราคาก็พอรับได้ มาคิดๆดูแล้วยัย'โรคุโกะ'ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ถูกทิ้งให้เฝ้าดันเจี้ยนคนเดียวจะเป็นอะไรไหมเนี่ย คงไม่เป็นไรหรอกมั๊ง ก่อนหน้าที่จะอัญเชิญผมมา เธอก็อยู่ที่นั่นคนเดียวมาตลอดนี่นา   ผมเริ่มที่จะคิดถึงห้องควบคุมที่ดันเจี้ยนแล้วสิ เอาเป็นว่า รีบๆเก็บข้อมูลที่มีประโยชน์แล้วรีบกลับกันดีกว่านะ

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=28

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด