ตอนที่ 18 ทดลองปรับแต่งโกเลม

“เคมะ ท่าทางนายจะดีใจมากเลยน๊า ที่ได้อาบฉิ้งฉ่องอุ่นๆของมีทแบบนี้ ฟินเลยอะเดะ?”

“หยุดเลยนะยัยนี่ มันเป็นอุบัติเหตุต่างหากเล่า ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดเลยซักนิด”

ได้ยินยัย'โรคุโกะ'แซวดังนั้นผมจึงใช้อำนาจของมาสเตอร์สั่งให้เธอหุบปาก ซึ่งแน่นอน ได้ผลชะงัดนัก หลังจากที่ยัยนี่เงียบลงแล้ว คราวนี้ก็ได้เวลาทำการทดลองสร้างโกเลมต่อแล้วสินะ

“นี่ มีท ไปขุดดินมาให้หน่อยสิ เอาเหมือนเมื่อวานนี้นะ”

“รับทราบค่ะ”

ยัยหนูหูพับเดินหายจากห้องควบคุมไปทำงานตามที่ได้รับ จะว่าไป โกเลมตัวเมื่อวานที่ผมสั่งงานทิ้งไว้จะเป็นยังไงบ้างนะ

“หืมมม….ไหนดูซิ”

เปิดหน้าจอเมนูนขึ้นมา ผมเช็คภาพหน้าจอไปที่ห้องก็อบลินที่ผมสั่งให้โกเลมไปขุดขยายถ้ำ โกเลมที่ผมสั่งกำลังตะกุยผนังหินอย่างสิ้นหวัง แม้จะพยายามขนาดไหนแต่ก็ไร้ผล โกเล็มดินมันไม่แข็งแกร่งพอที่จะขุดเจาะผนังหินสินะนี่ แบบนี้ก็ไม่ติดพลั่วก็ขุดไม่ได้สินะ

“โกเลมก็เป็นอย่างงี้แหละ มันจะทำตามคำสั่งของนายไปเรื่อยๆอะนะ”

“แล้วนี่มันจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนหละ”

“เอ๋?....ก็จนกว่าพลังเวทที่ใส่ไปจะหมดแหละ แต่ว่านะ ดันเจี้ยนหนะ เป็นสถานที่ที่มีมานากระจายอย่างหนาแน่นเลยหละ ดังนั้นมันจะทำแบบนั้นไปเรื่อยๆไม่มีหวัดหยุดเลยแหละตราบใดที่ยังอยู่ในดันเจี้ยนหนะนะ”

นั่นมันสุดยอดเลย เหมือนได้คนงานที่ไม่ต้องจ่ายค่าข้าว ไม่ต้องจ่ายค่าจ้างอะไรทั้งนั้น นี่มันยิ่งกว่าสุดยอดอีกนะนี่ ถ้าปรับแต่งดีๆหละก็ ความฝันที่จะนอนเฉยๆแล้วปล่อยให้คนอื่นทำงานแทนก็มีหวังแล้วสินะ

“ไม่มีทางหรอก เคมะ ลองดูโกเลมตัวนั้นดีๆสิ แม้ว่านายจะสั่งให้มันขุดผนัง แต่มันก็ทำไม่ได้หรอกนะ”

ผมลองเพ่งดูภาพหน้าจอที่'โรคุโกะ'ชี้ โกเลมตัวนั้นกำลังตะกุยผนังถ้ำอยู่ แต่ว่า มือของมันทั้ง 2 ข้างแตกพังไปหมดแล้ว แต่ถึงไม่มีมือ มันก็ยังตะกุยด้วยแขนกุดๆต่อไปอย่างไร้ความหมาย

“นั่นมันน่าอนาถมากเลยนะนี่”

“ใช่ป่ะหละ? โกเลมมันโง่จะตาย ถ้านายไม่สั่งอะไร มันก็จะอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรทั้งนั้น ไม่เห็นจะดีเลยโกเลมเนี่ย”

มันก็จริงหละนะ แต่ในใจผมตอนนี้กลับตรงกับข้ามกับสิ่งที่'โรคุโกะ'คิดเลย ผมคิดแผนอะไรในหัวเต็มไปหมด พร้อมกับเผลอยิ้มมุมปากออกมาอย่างไม่รู้ตัว นี่มันยอดไปเลย อา..ผมหยุดยิ้มไม่เลยแล้วหละ สำหรับตอนนี้ ผมสั่งให้โกเลมกลับมาที่ห้องควบคุมเพื่อซ่อมแขนที่พังก่อน

“กะ…กลับมาแล้วค่ะ..”

มีทกลับมากับดินที่แบกมาอย่างยากลำบาก

“โอ้ ยินดีต้อนรับกลับมานะ ทำได้ดีมาก แบบนี้ก็ได้เวลาทำการทดลองขั้นต่อไปแล้วหละ”

ผมใช้เวท[ชำระล้าง] ทำความสะอาดให้เธอ หลังจากนั้นก็ไม่รอช้า ผมเริ่มทำการ[สร้างโกเลม] ต่อทันที

“โอเค เสร็จแล้ว”

“…..เอ่อ…เคมะ…ไอ้นั่นมันอะไรอะ”

ผมสร้างโกเล็มขนาดเท่ากับฝ่ามือ โกเลมตัวนี้ มีแขน 3 แขนความยาวต่างๆกัน แขนทั้ง 3 ยื่นออกมาจากแกนเดียวกัน รูปร่างของโกเลมนั้นเป็นวงกลมที่มีหน้าตัดแบนๆ

“เดี๋ยวนะๆ ไอ้นั่นมันไม่ใช่โกเลมแล้ว รูปร่างประหลาดๆนั่นมันอะไรกันอะ”

“มันคือ [นาฬิกา] ยังไงเล่า”

ใช่แล้ว นี่คือ [โกเลม รูปร่างนาฬิกา] ผมใช้พลังเวท สั่งให้แขนที่ยาวที่สุดขยับทุกๆวินาที แขนถัดไปขยับทุกๆนาที และแขนที่สั้นที่สุดขยับทุกๆชั่วโมง พูดง่ายๆก็คือไอ้แขนเล็กๆของโกเลมนี้ก็เป็นเข็มบอกเวลา วินาที นาที และชั่วโมงไงหละ มันกลายเป็นนาฬิกาที่ทำงานไปเรื่อยๆตราบใดที่ยังมีพลังเวทไหลเวียนอยู่

“กะ…โกเลมอะไรรูปร่างเพี้ยนแบบนั้น…เคมะ นายนี่มันบ้าหลุดกรอบไปไกลเลยนะเนี่ย”

“ก็เธอลากผมมาจากต่างโลกไม่ใช่หรือไง แล้วผมจะไปเข้าใจว่าอะไรคือความปกติของโลกนี้ได้ยังไงหละคร๊าบ”

ที่สำคัญผมแปลกใจมากเลยที่การดัดแปลงโกเลมมันง่ายขนาดนี้

เนื่องจาก [โกเลม รูปร่างนาฬิกา] อันนี้มีขนาดเล็กและก็ไม่ส่วนประกอบที่ไม่ซับซ้อน การสร้างจึงใช้เวลาไม่นานและใช้พลังเวทน้อยมากๆ เท่าที่รู้สึกนี่เหมือนจะใช้ไปไม่ถึง 1 ในสิบ ของโกเลมจิ๋วตัวเมื่อวานเลยแฮะ

“แต่ว่านะเคมะ…ถ้าอยากรู้เวลานายก็แค่เปิดเมนูก็ได้แล้วไม่ใช่หรอ ไอ้นี่ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรเลย”

พูดไปก็ถูกนะ ผมเองก็มีเมนูไว้ช่วยอะไรหลายๆอย่างอยู่แล้ว

“ผมสร้างไอ้นี่ให้ มีทหนะ อีกอย่าง เป้าหมายของการสร้างไอ้นี่ก็เพื่อการทดลองเก็บข้อมูลต่างหากหละ มันไม่ไร้ประโยชน์หรอกนะ”

ดังนั้นผมจึงให้ [โกเลม รูปร่างนาฬิกา] กับก้อเนื้อ จะว่าไปผมพึ่งนึกได้ว่า มีทไม่มีรองเท้า นอกจากนั้นชุดที่ใส่ก็เป็นแค่เศษผ้าขาดๆ โอ้ ปล่อยไว้แบบนี้จะมันคงไม่ดีแล้วมั้ง ผมเสก [เสื้อผ้าราคาถูก]8DP [รองเท้าราคาถูก]10DP และสุดท้าย[ถุงน่อง:สีขาว]70DP ผมยื่นให้มีทไป แต่ปรากฏว่า ระหว่างที่ยัยหนูหูพับนี่เปลี่ยนชุด ผมดันไปเห็นว่า 'มีท' ไม่ได้ใส่ “สิ่งนั้น” อยู่นี่หว่า

ผมรีบเสก[กางเกงในสำหรับผู้หญิง]20DP และส่งไปให้แทบไม่ทัน คุณภาพของเสื้อผ้าที่เสกได้นี่ไม่เลวเลยแฮะ เอาเป็นว่าพอเรามี DP มากกว่านี่ผมจะลองเสกอะไรน่ารักๆมาละกัน จะได้จับยัยหนูนี่มาแต่งตัวให้สนุกไปเลย โอ้ รวมถึง'โรคุโกะ'ด้วยนะ

พอแต่งตัวเสร็จแล้ว ยัยหนูนี่ดูดีขึ้นมากๆเลยนะ โดยเฉพาะในส่วนที่ใส่ถุงน่องเนียนๆนี่แหละ แม้จะราคาตั้ง 70DP แต่ก็คุ้มค่าจนน้ำตาแทบไหล   หลังจากนั้นผมก็เสก[เส้นด้าย]5DP ออกมาแล้วร้อยเข้ากับนาฬิกา จากนั้นก็สวมใส่คอขอ'มีท'ให้

ตอนนี้ผมบอกเธอว่าผมให้นาฬิกานี้แก่เธอ เธอจ้องมองนาฬิกานั่นด้วยสีหน้าเหม่อลอย ยัยหนูนี่จะชอบไหมนะ จะว่าไปยัยนี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ของที่ให้มันคืออะไร ในเมื่อเธอเป็นทาส ก็เป็นไปได้ที่เธอแทบจะไม่รู้เรื่องโลกภายนอกอะไรเลยหละนะ ดีหละตั้งแต่พรุ่งนี้ผมจะเริ่มสอนสิ่งต่างๆให้กับมีทดีกว่า

จะว่าไปหลังๆนี่ยัย'โรคุโกะ'ทำอะไรบ้างนี่ นี่เธอได้ทำประโยชน์อะไรบ้างไหม ไม่ได้การหละ ผมจะให้เธอมารับผิดชอบหน้าที่สอนมีทแทนดีจะดีไหมนะ …..แต่มันจะดีหรือป่าวนะ ยัยนี่ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากดันเจี้ยนในอุดมคติที่รายล้อมไปด้วยก็อบลินซะด้วยสิ

ผมทำการซ่อมมือของโกเลมจิ๋วตัวเมื่อวาน ผมเปลี่ยนแขนข้างนึงให้กลายเป็นพลั่วที่ทำจากหิน จากการลองทำแล้วมันไม่ได้ยากเลย เพียงแค่ผมส่งพลังเวทเข้ากับดินและหินที่เตรียมไว้ ทุกอย่างก็สำเร็จในเวลาไม่นาน ….

เชิญพบกันโกลิมดินเวอร์ชั่นติดตั้งพลั่วได้แล้วครับโผมมม!!! หลังจากที่การทดลองปรับแต่งโกเลมจิ๋วนี่เป็นไปได้ด้วยดี ต่อไปผมคิดว่าจะลองสร้างโกเลมที่ขนาดเท่ามนุษย์ดูหละ จะว่าไปไอ้เจ้านี่ยังนับเป็นโกเลมดินอยู่หรือป่าวนะ ในเมื่อแขนของมันกลายเป็นหินไปแล้ว งั้นมาตั้งชื่อมันดีกว่า ในเมื่อผมสร้างเจ้านี่มาเพื่อทำการทดลอง เป็นชื่อที่เกี่ยวกับการทดลองหน่อยๆน่าจะดีนะ

“ตัดสินใจได้ละ แกคือเทสเตอร์(Tester) ต่อจากนี้ไปชื่อของแกคือเทสเตอร์นะ เข้าใจไหม?”

'เทสเตอร์'พยักหน้ารับเข้าที่สิ่งที่ผมบอก จากนั้นผมก็สั่งให้'เทสเตอร์'ไปตักดินจากข้างนอกถ้ำ ผมอยากจะรู้จริงๆว่ามันจะทำงานได้ดีแค่ไหนหนะ เอาเป็นว่าหลังจากหลับซักตื่นแล้วค่อยมาดูผลงานก็แล้วกัน …โกเลมจะไม่หยุดทำงานตราบใดที่ยังอยู่ในเขตดันเจี้ยน แต่การที่มันต้องไปตักดินจากข้างนอกถ้ำ น่าสนใจจริงๆว่ามันจะเคลื่อนไหวในเขตนอกดันเจี้ยนได้นานแค่ไหนกันนะ เดี๋ยวลองมาดูผลกันอีกทีละกัน

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=18