ตอนที่ 105 จุดเปลี่ยนเพื่อบรรลุขั้นใหม่

'เย่ว์ซาน'และคนอื่นๆ ยืนอยู่ต่อหน้าผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'เหมือนลูกแกะเชื่องๆ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยแล้วกลับไป เหลือเพียงผู้เฒ่า'ห้า'ขี่กวางของเขาก็เร่งรุดมาถึง เขารีบรุดตรงเข้ามาหา'เย่ว์หยาง'พร้อมกับรอยยิ้ม  ราวกับว่ามีความหมายลึกซึ้งซ่อนไว้ แต่ไม่ได้พูดอะไรเลย เมื่อหญิงงามซึ่งอยู่ในรถได้ยินว่าผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'มาถึงแล้ว   นางรีบอุ้มเด็กหญิงที่ยังคงหลับอยู่ออกมาจากรถและน้อมตัวคารวะผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่' กล่าวว่า

“ผู้สะใภ้ ขอคารวะท่านพ่อ  ซานเอ๋อ, ปิงเอ๋อ เข้ามาคารวะท่านปู่”

'เย่ว์ปิง'จ้องมอง'เย่ว์หยาง'และคุกเข่าลงแต่โดยดี  เหลือแต่เพียง'เย่ว์หยาง'ยืนอยู่เงียบๆ แน่วแน่มองไปที่เขาเหมือนเป็นคนระดับเดียวกัน เขาตั้งใจแน่นอนว่าจะไม่โค้งหัวคำนับใคร

“เกิดอะไรขึ้นซานเอ๋อ!?  เจ้าไม่รู้จักข้าผู้เป็นปู่ของเจ้าแล้วหรือ?”

เสียงของผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'เหมือนคลื่นกระแทกที่โดดเด่น มีเสน่ห์แตกต่างจากคนอื่น

“ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นข้าจึงไม่จำเป็นต้องขออภัย”

'เย่ว์หยาง'ไม่ใช่สหายผู้น่าสงสารคนนั้น  ไม่ใช่แต่เพียงนั้น เขายังไม่เคยคุกเข่าหรือก้มหัวคำนับใครโดยง่าย การแสดงความเคารพผู้สูงอายุเป็นเรื่องดี  แต่'เย่ว์หยาง'รู้สึกว่าความเคารพซึ่งมาจากหัวใจมีคุณค่ามากกว่าความเคารพโดยผิวเผินที่แสดงผ่านการหมอบกราบตามประเพณี เขาไม่รู้จักผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'มาก่อน

ฉะนั้นโดยนิสัยของเขาแล้ว การแสดงความเคารพยังเป็นปัญหาอยู่   เขาคงไม่คุกเข่าให้ผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'แค่เพราะสถานะเขาเป็นประมุขตระกูลแน่นอน  และแน่นอนว่าเขาคงไม่โง่ทำตัวกร่างต่อหน้าผู้เฒ่าเย่ว์ไห่แน่ แต่เขาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะปั้นน้ำเสียงแสดงความไม่พอใจเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้เยาว์ที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมที่ถูกผู้อื่นรังแก

“ลูกผู้ชายต่อให้ยืนตาย ก็จะไม่ยอมคุกเข่าให้ผู้อื่นเพื่อเอาชีวิตรอด  ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นข้าจะไม่ยอมรับผิดหรือคุกเข่าร้องขอการให้อภัยแน่นอน”

“ลูกผู้ชายยืนตายได้ แต่ไม่ยอมคุกเข่าขอชีวิตกับผู้อื่นหรือ? คำพูดเหล่านี้ พูดได้ดีมาก”

ผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'ดูเหมือนจะแปลกใจเล็กน้อย

“ซานเอ๋อ!  ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าจะพูดอะไรอย่างนั้นมาก่อน  ดูเหมือนว่าเมื่อก่อนนี้ ข้าประเมินเจ้าผิดไป”

“…..”

'เย่ว์หยาง'พูดไม่ออก

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเดินทางข้ามมิติมาอยู่สถานะแทนที่สหายผู้น่าสงสาร  สหายผู้น่าสงสารนี้คงไม่เคยมีความกล้าที่จะพูดคำเหล่านี้ออกมา

“เอ่อ..อาเซียน!  ลุกขึ้นก่อนเถอะ ไม่ว่าปัญหานี้จะเกี่ยวข้องกับเจ้าอย่างไร ข้าจะอธิบายให้เจ้าได้ทราบเอง  ในตระกูลเย่ว์ของพวกเรา ไม่สำคัญว่าพวกบุรุษจะสู้หรือตายกันอย่างไร  ขึ้นอยู่กับว่าหมัดและเท้าของผู้ใดแข็งแกร่งกว่า  ผู้แข็งแกร่งกว่าสามารถสั่งผู้อ่อนแอกว่าได้ นั่นเป็นเรื่องปกติ  อย่างไรก็ตาม  มันผู้ใดบังอาจแตะต้องสตรีหรือเด็กก็ต้องกลายเป็นสวะไปโดยปริยาย  ถ้าข้าเคยพบข้อมูลเกี่ยวกับสถานะของพวกมัน  ข้าจะป่าวประกาศให้สาธารณชนทราบและจะไม่ยอมให้อภัยพวกมันแต่อย่างใด  อาเซียน, เจ้าพาลูกๆ เข้ามาพักที่นี่เถอะ  ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่  จะไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวขัดขืนภายใต้จมูกของข้า,  ผู้เฒ่าห้า!  พาอาเซียนและครอบครัวนางเข้าปราสาท  ถ้ามีผู้ใดขัดขวางทำร้ายอาเซียนหรือธิดาของนางเจ้าฆ่าพวกมันได้ก่อน แล้วค่อยรายงานข้าภายหลัง”

ขณะที่ผู้เฒ่า'เย่ว์'ไห่พูดจบ

เขาหันกลับและก้าวจากไป ร่างของเขาเป็นเหมือนภูเขาเดินได้  แต่ละย่างก้าวของขาโลหะเทียมที่ประกอบเข้ากับตัวของเขาทำให้เกิดแรงกระแทกพื้นจนสะเทือน ในตอนแรก 'เย่ว์หยาง'คิดว่าผู้เฒ่า'เย่ว์ไห่'คงต้องการสู้กับเขาและสั่งสอนเขาให้หลาบจำ  เขาคาดไม่ถึงว่าท่านผู้เฒ่าจะปลอบโยนแม่สี่แทน  แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เกินคาดไปหน่อยสำหรับเขา  แต่กลับเป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน

ขณะที่เขาก็ไม่ต้องกังวลถึงอันตรายในชีวิตของแม่สี่และน้องสาวของเขา  เขาจะได้แสดงพลังความแข็งแกร่งของเขาต่อหน้าครอบครัวในการแข่งขันในวันปีใหม่และจะกู้ศักดิ์ศรีของแม่สี่กลับคืนมา  เขาจะย่ำอัจฉริยะผู้ยอดเยี่ยมของครอบครัวเหล่านั้นไว้ภายใต้เท้าของเขา คงจะเป็นเรื่องตื่นเต้นมากที่ได้เห็นสีหน้าท่าทางของพวกนั้น ศึกของครอบครัวสินะ? เขาต้องการหาโอกาสแสดงฝีมือและอัจฉริยภาพของเขาตั้งแต่แรกแล้ว  ยังไม่ต้องพูดถึงตัวเขา  เขายังต้องการให้'เย่ว์ปิง'แสดงความสามารถจนตกตะลึงไปทั้งตระกูล เมื่อพวกเขาเข้ามาในปราสาท  'เย่ว์หยาง'ยังไม่พบอาสี่เลย ผู้เฒ่า'ห้า'จัดหาที่พักให้หญิงงามก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆ

“ความจริง เรื่องนี้มันซับซ้อนมาก  ไม่ใช่ว่าท่านสี่ไม่ต้องการพบเจ้าหรอก แต่ตอนนี้ท่านสี่ไม่อยู่ในปราสาท  เขาถูกดักทำร้ายโดยนักฆ่าสวมหน้ากากในระหว่างเดินทางกลับบ้านหลังจากซื้อยาปลุกพลังสัตว์วิญญาณ เขาไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง  แต่โดนยาพิษ  เขาเกรงว่าเจ้าจะเป็นห่วงจึงขอให้เราปิดเป็นความลับไม่บอกเจ้า”

“อ๋า?”

ข่าวที่มาถึงนี้ทำให้หญิงงามรู้เหมือนถูกฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆ

“มือสังหารหรือ?  วางยาพิษหรือ?”

ยิ่ง'เย่ว์หยาง'ได้ยินเรื่องแบบนี้  เขายิ่งรู้สึกว่านี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดกันมากกว่า  มันเป็นเรื่องบังเอิญเกินไปมิใช่หรือ? เขาพบกับมือสังหารได้อย่างไรหลังจากซื้อยาเม็ดปลุกพลังสัตว์วิญญาณ?

“เราไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการสลายพิษและท่านสี่โดนพิษกำเริบช้าที่เราไม่สามารถรักษาได้เล่นงาน  แต่มันเกิดขึ้นไม่นานก่อนที่จะมีงานฉลองที่คุณชายเก้าทำสัญญากับคัมภีร์ได้สำเร็จ  ตระกูลเหอหยางเฟิงได้มาร่วมแสดงความยินดีกับเขาด้วย   เมื่อถึงเวลาล้างพิษ  พวกเขาถือได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่พวกเขาก็ยังทำอะไรไม่ถูกเมื่อต้องเผชิญกับพิษที่ทำให้ท่านสี่ต้องทนทุกข์ทรมาน  ในที่สุดเราขอความช่วยเหลือจากแม่นางจากตระกูลเฟิงผู้มีทักษะขับพิษออกจากกายเป็นทักษะธรรมชาติ   กระบวนการล้างพิษจำเป็นต้องให้แม่นางเฟิงและท่านสี่เปลือยกายโอบกอดกัน  จากนั้นนางก็จะสามารถใช้อสูรผู้พิทักษ์ของนางค่อยๆ ขับพิษออก แม่นางเฟิงเป็นสตรีที่ยังไม่ได้ออกเรือนจากตระกูลใหญ่  นายสี่ก็ไม่ได้มาจากครอบครัวมีชื่อเสียง  จะให้นางเสนอที่จะละทิ้งความบริสุทธิ์ช่วยชีวิตเขาก็คงไม่ได้  ท่านสี่ปฏิเสธข้อเสนอทั้งหมด  เขายอมตายดีกว่าที่จะใช้วิธีขับพิษแบบนี้  อย่างไรก็ตาม  พิษที่อยู่ในร่างกายของเขากำเริบหนักขึ้นเมื่อ 2 เดือนที่ผ่านมา  เขาเป็นลมไม่ได้สติตลอดเวลา  หลังจากปรึกษากันระหว่างพวกเราเหล่าผู้อาวุโส เราทนเห็นเขาตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ จึงส่งเขาไปให้แม่นางตระกูลเฟิงแทน”

ขณะที่ผู้อาวุโสพูด

'เย่ว์หยาง'รู้สึกเหมือนได้ยินฟ้าถล่ม  นี่..นี่เป็นเรื่องบังเอิญเกินไปมิใช่หรือ? ยาพิษ ที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยยาใดๆ นอกจากด้วยการรักษาของแม่นางจากตระกูลเฟิง! ไม่ใช่แต่เพียงแค่นั้น  ต้องรักษาด้วยวิธีที่ไม่ธรรมดา โดยเปลือยกายกอดกันด้วยเหรอ? นี่จะเรียกว่าการช่วยชีวิตได้อย่างไรกัน? โดยพื้นฐานนี่ก็เหมือนถูกบังคับโดยจารีต..

'เย่ว์หยาง'สงสัยจริงๆ ว่าเขาจะมีโอกาสแบบเดียวกันบ้างไหมที่จะถูกสาวสวยทรงเสน่ห์บีบบังคับให้รักษาพิษ สำหรับเขาแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้หัวคิดเลย  ต่อให้ใช้หัวแม่เท้าคิดก็ยังนึกออกเลยว่านี่เป็นแผนที่ถูกเตรียมไว้แล้ว

ในเวลานั้น เขาไม่รู้ว่าแม่นางจากตระกูลเฟิงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดหรือไม่ แต่'เย่ว์หลิง'สามีของหญิงงามถูกใครบางคนลอบฆ่าแน่  เขาเป็นเพียงหมากที่ถูกคนอื่นดำเนินการ บางทีอาสี่นี้คงตระหนักได้ถึงเรื่องนี้ดี  นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขาปฏิเสธการรักษาโดยไม่คำนึงว่าตนเองจะเป็นหรือตาย  ยิ่งไปกว่านั้น ความรักลึกซึ้งที่คู่สามีภรรยามีต่อกัน เป็นที่รู้กันว่าเขาจะต้องถูกกดดันโดยแม่นาง'เฟิง'จนเป็นเหตุให้เกิดความวุ่นวายในครอบครัวได้ ดังนั้น ก่อนที่เขาจะหมดสติ  เขายังคงปฏิเสธชะตากรรมเยี่ยงนี้และยอมตายมากกว่าจะให้เกิดผลเช่นนั้นตามมา

“ตอนนี้อาการสามีข้าเป็นอย่างไร?”

หญิงงามถามพร้อมกับหลั่งน้ำตานองหน้า

“เราบอกได้ว่าอาการของเขาดีขึ้นมากแล้ว  อย่างไรก็ตาม เขายังคงอ่อนแอมากและรู้สึกตัวได้ระยะสั้นๆ ในแต่ละวัน ไม่เกิดปัญหาในการรักษาที่ดำเนินการโดยแม่นางตระกูลเฟิง  แต่ยังต้องใช้เวลารักษาต่อเนื่อง 3-4 เดือนถึงจะหายดีได้”

ผู้เฒ่า'ห้า'ปลอบโยนนางและกล่าวต่อว่า

“ข้ายังได้ไปเยี่ยมเขาท่านสี่และขอยืนยันว่าอาการของเขาดีขึ้นมากแล้ว”

“เนื่องจากเขาสามารถรักษาให้หายขาดได้ภายในเวลา 3-4 เดือน  ทำไมถึงต้องเร่งรีบวางแผนแต่งงานด้วยเล่า?”

'เย่ว์หยาง'ไม่เข้าใจอีกต่อไป

“อะแฮ่ม! นี่เป็นเพราะแม่นางเฟิงตั้งครรภ์แล้ว ถ้าการแต่งงานนี้เกิดขึ้นในภายหลัง  ข้าเกรงว่าจะเป็นที่หัวเราะเยาะเย้ยของชาวโลก  ดังนั้นเราจึงต้องรีบหาฤกษ์กำหนดวันแต่งงานให้พวกเขา   เราจึงจะให้เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงอุ้มไก่ตัวผู้และตัวเมียในฐานะเครื่องหมายตัวแทนของคู่บ่าวสาวในระหว่างประกอบพิธีเพื่อให้พิธีแต่งงานเสร็จสมบูรณ์  ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรับรองสถานะของแม่นางเฟิง  ทารกในครรภ์ของนางรอไม่ได้นะ  ทันทีที่เด็กคลอด  มันยากจะอธิบายต่อสาธารณชนได้...”

ขณะที่ผู้เฒ่า'ห้า'พูด

'เย่ว์หยาง'เริ่มโกรธขึ้นมาบ้าง  กับอาสี่ที่หมดสติอยู่ทั้งวัน  มันยากที่จะพูดว่าทารกนี่เป็นของเขา พวกเขาจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าเด็กนั่นเป็นลูกของอาสี่? อาจเป็นได้ว่าเพราะพวกเขาเปลือยกายกอดกันและกัน   เขาจึงต้องรับการแรงกดดันนี้หรือ? 'เย่ว์หยาง'หวังว่าโลกนี้คงจะมีเครื่องมือเอาไว้ตรวจดีเอ็นเอและพิสูจน์ว่าทารกในครรภ์ของแม่นาง'เฟิง'เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอาสี่แน่นอน  มันคงไม่สายเกินไปที่จะตัดสินใจเรื่องการแต่งงานในภายหลัง

มิฉะนั้น ถ้าอาสี่ก็จะเป็นกลายเป็นแต่งงานกับภรรยาที่มีข้อเสนอในลักษณะซื้อหนึ่ง แถมหนึ่ง  และยังไม่อาจกล่าวยืนยันได้ว่าเด็กคนนี้เป็นผลผลิตความสัมพันธ์กับบุรุษอื่น ผู้เฒ่า'ห้า'มองดู'เย่ว์หยาง' บางทีเป็นเพราะท่านเห็นได้ว่า'เย่ว์หยาง'ไม่ยอมเชื่อ  แต่เนื่องจากมันไม่ใช่เรื่องที่พูดต่อหน้าหญิงงามได้ เขาโบกมือเล็กน้อยเป็นทำนองว่าอย่าเพิ่งยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดในตอนนี้ หลังจากรอให้หญิงงามสงบสติอารมณ์ได้แล้ว  เขาเรียก'เย่ว์หยาง'ออกมาคุยข้างนอก

“ซานเอ๋อ!  เจ้าเป็นเด็กฉลาด แต่อย่าไปคิดปนเปเรื่องที่เกิดขึ้นกับอาสี่ของเจ้า  มันเป็นเรื่องที่ยกเลิกไม่ได้แล้ว  อาเซียนเป็นหญิงกตัญญู  แต่ถ้าเจ้าไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของอาสี่ของเจ้า เจ้าจะเป็นตัวก่อให้เกิดเรื่องยุ่ง.. พิษที่อาสี่ของเจ้าได้รับคือพิษของผึ้งจักรพรรดิ  พิษแบบนี้ทำให้คนต้องพิษถูกปลุกกำหนัดอย่างรุนแรง  ไม่ใช่เพียงแค่นั้น  ทันทีที่เริ่มแล้ว  พวกเขาจะหยุดไม่ได้  ไม่เช่นนั้นจะเหตุให้คนต้องพิษตายจากอาการหลั่งความกำหนัดมากเกินไป  ยังดีที่แม่นางจากตระกูลเฟิงยินดีสละชีวิตนางช่วยเขา  มิฉะนั้นตอนนี้ อาสี่ของเจ้าคงตายไปแล้ว”

'เย่ว์หยาง'ถึงกับเหงื่อตกเมื่อได้ยินเช่นนี้

ในโลกนี้มียาพิษที่น่ากลัวแบบนี้ได้อย่างไร? อย่างไรก็ตาม  มันก็ยังแปลกอยู่บ้าง แม่นาง'เฟิง'คนนี้ไม่ใช่'เหลยเฟิง'  นางมีตระกูลสูงถึงกับยอมเสียสละให้อาสี่เชียวหรือ? (เหลยเฟิง ยุวคอมมิวนิสต์ตายขณะอายุ 21 แล้วถูกยกมาเป็นไอดอลคอมมิวนิสต์ว่ามีความเสียสละมาก) ผู้เฒ่า'ห้า'ดูเหมือนเห็นได้ว่า'เย่ว์หยาง'ยังงงๆ อยู่จึงกระแอมเบาๆ

“เล่ากันว่า อาสี่ของเจ้าเคยช่วยแม่นางเฟิงมาก่อน เมื่อตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่ในสถาบันศึกษาด้วยกัน  แม้ว่าอาสี่ของเจ้าจะสำเร็จการศึกษาเร็วกว่ามาก จากนั้นแต่งงานมีบุตรไปแล้วก็ตาม  แต่แม่นางเฟิงก็ยังไม่ลืมเขา  นางปฏิเสธที่จะแต่งงานกับบุรุษอื่นกระทั่งอายุ 30 บางที นางคงรออาสี่ของเจ้าอย่างขมขื่น  ถ้าไม่ใช่ จะมีสตรีดีๆ ที่ไหนยินดีสละตนเองช่วยลุงสี่ของเจ้า....”

“ดีแล้ว  ข้าจะไม่สนใจปัญหายุ่งยากเหล่านี้อีกแล้ว”

'เย่ว์หยาง'ยิ่งฟังเรื่องทั้งหมดก็ยิ่งปวดหัว  แท้จริงแล้วชีวิตรักของอาสี่ไม่ได้ขาดแคลนเลย

“เจ้ายังเป็นเด็ก ทำไมเจ้าถึงต้องสนใจเรื่องความสัมพันธ์ของผู้ใหญ่ด้วย? แค่อยู่ที่นี่อีก 2 วัน ก็ถึงวันปีใหม่แล้ว  ถ้าเจ้ายินดีนะ อย่างนั้นก็มารวมตัวกับทุกคนตอนอาหารค่ำ  ถ้าไม่, เจ้าก็อยู่แต่ในห้องและกินอาหารค่ำของเจ้าไป ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่อยากพบกับสมาชิกครอบครัวที่หนึ่งและครอบครัวที่สอง  ความจริงยิ่งมองเจ้ามากเท่าไหร่ เจ้ายิ่งดูเหมือนพ่อของเจ้ามาก เฮ้ออ.. เจ้าพักผ่อนเถอะ”

อยู่ๆ ชายชราก็ส่ายศีรษะและเดินจากไปเอง

'เย่ว์หยาง'ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกจับเข้าไปไว้ในวงกตปริศนาที่น่าสงสัย  ตัวอย่างเช่น  ใครปลอมจดหมายขอถอนหมั้นของสหายผู้น่าสงสาร?  ใครทำให้อาสี่ต้องพิษ? บิดาของสหายผู้น่าสงสาร 'เย่ว์ชิว'ตายอย่างไร? เป็นไปได้ไหมที่เขายังมีชีวิตอยู่? ใครคือมารดาของสหายผู้น่าสงสาร จากท่าทีที่ทุกคนแสดงให้เห็นลางๆ มารดาของสหายผู้น่าสงสารเป็นสตรีที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ บางทีอาจแข็งแกร่งเท่าหรือดีกว่าเย่ว์ชิวเสียอีก

แต่สิ่งที่ทำเขาสงสัยก็คือ  ทำไมไม่มีใครเคยพูดเรื่องของนางมาก่อน? เป็นไปไม่ได้สำหรับ'เย่ว์หยาง'ที่จะเข้าร่วมงานแต่งงานระหว่างไก่ 2 ตัว และยิ่งเป็นไปไม่ได้ยิ่งกว่าสำหรับเขาที่จะไปร่วมกินอาหารค่ำกับ'เย่ว์ซาน'และผู้ใหญ่ในตระกูลคนอื่นๆ,

พวกจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ แทนที่จะเสียเวลาคุยโวในเรื่องที่ไร้ประโยชน์ มิสู้ไปนั่งนับขนหน้าแข้งตัวเองยังจะดีกว่า ตรงกันข้าม  หญิงงามจะพาเด็กหญิงไปกับนางทุกวันเพื่อคารวะผู้ใหญ่  นางยังคงปรุงอาหารให้เหล่าผู้อาวุโสด้วยตัวนางเองและยังนำอาหารอร่อยบางส่วนกลับมาให้'เย่ว์หยาง'และ'เย่ว์ปิง'

'เย่ว์ปิง'ทำสมาธิในห้องของนางทุกวัน  เตรียมตัวเข้าร่วมการประลองของตระกูลในวันปีใหม่ในระดับสูงจากการที่อาจต้องสู้กับ'เย่ว์เทียน'และ'เย่ว์เยี่ยน'  อย่างไรก็ตาม  เกี่ยวกับ'เย่ว์หยาง'นอกจากเปลืองสมองคิดหาวิธีลอบเข้าปราสาทหุ่นของตระกูลเย่ว์แล้ว  เขาก็เอาแต่กินหรือไม่ก็นอนทุกวัน

ถ้าเขาไม่ทำอะไรเหล่านี้เลย  ก็เอาแต่เล่นนับมดบนกำแพงเล่นก่อกองทรายกับเด็กหญิง  ไม่มีสมาชิกตระกูลเย่ว์แม้แต่คนเดียวที่เห็นเขาฝึกฝน  ไม่มีใครจับต้นชนปลายได้เลยว่าเจ้าเด็กนี่ได้ทักษะการต่อสู้มาจากไหน

แน่นอนว่า พวกเขาไม่มีทางคาดคิดได้เลยว่าเย่ว์หยางไม่จำเป็นต้องฝึกฝนร่ายรำอาวุธจนเหงื่อชุ่มโชกเหมือนกับคนโดยทั่วไป เขาฝึกฝนอยู่ภายในพื้นที่ใต้จิตสำนึกซึ่งเป็นที่อาศัยอยู่ของเทพธิดากระบี่ฟ้า ไม่ใช่แต่เพียงแค่นั้น  การฝึกฝนในพื้นที่นั้นให้ผลยิ่งใหญ่มากกว่าการฝึกฝนภายนอกในโลกจริง  ตั้งแต่เขาได้รับแรงกระตุ้นจากพลังที่แข็งแกร่งที่ผู้เฒ่าเย่ว์ไห่แสดงออกมา 'เย่ว์หยาง'เอาจริงมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาฝึกฝนอยู่ภายในจิตใต้สำนึกของเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขาเข้าใจลางๆ ถึงจิตสังหารหลังจากที่ต่อสู้กับผู้อาวุโสทั้งสี่  ดังนั้น เขาจึงได้รับประสบการณ์มากมายในการใช้ปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ชั้นก่อกำเนิดขั้นที่สอง และใกล้จะบรรลุขั้นที่สามเต็มที

แม้ว่าเขาใกล้จะบรรลุขอบเขตใหม่ก็ตาม แต่เขายังต้องการจุดเปลี่ยนสำคัญที่จะทำอย่างนั้น 'เย่ว์หยาง'ลำบากใจอยู่ชั่วขณะ  เขาต้องการจุดเปลี่ยนแบบไหนกันแน่?  ชอบสาวบริสุทธิ์ แอบดูสาวอาบน้ำ? ขโมยสมบัติจากปราสาทหุ่นตระกูลเย่ว์ หรือว่าจะแอบดูคนหน้าซื่อใจคดอย่างเย่ว์ซานกำลังขึ้นเตียงกับสตรี?

พอตกกลางคืน  เย่ว์หยางรู้สึกว่าสิ่งนี้ก็ทำไม่ได้   จากนั้นเขาเริ่มวางแผน ถ้าสามารถบรรลุขอบเขตใหม่ในวันพรุ่งนี้   เขาจะแอบใส่ยาปลุกกำหนัดในน้ำชาของ'เย่ว์ซาน' จากนั้นจับหมูแก่ตัวเมียมาไว้ในห้องของเขา  แล้วเขาจะแอบไปวางเพลิงข้างนอกเพื่อล่อให้ยามรักษาความปลอดภัยออกไปดับไฟ

เมื่อพวกยามกลับมาถึง  จากนั้นพวกเขาก็จะได้เห็นเหตุการณ์ที่บัดสีบัดเถลิงของ'เย่ว์ซาน'ที่กำลังมีความสุขกับหมู พอจินตนาการในใจเรื่อยเปื่อยแบบนี้เข้า  อารมณ์ของ'เย่ว์หยาง'ก็เริ่มดีขึ้น และก่อนที่เขาจะทันรู้ตัว เขาก็เผลอหลับไป ในความฝันของเขา เทพธิดากระบี่ฟ้าที่เขาไม่ได้พบมาเป็นเวลานาน

จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น เหตุนี้จึงทำให้'เย่ว์หยาง'ตื่นเต้นมากจนหัวใจว้าวุ่น  ในที่สุดก็เป็นสตรีนางนี้เสมอ  ผู้ที่เขาตัดสินใจแล้วว่านางคือภรรยาหลวงของเขาโดยไม่ต้องขออนุญาตจากนาง ผู้ที่มาปรากฏตัวในช่วยเวลาที่เขาต้องการนางที่สุด หรือว่าจุดเปลี่ยนเพื่อบรรลุขอบเขตใหม่จะเป็นนางเทพธิดากระบี่ฟ้าผู้นี้นำมาให้เขาในเวลานี้?

 

 

ที่มา:https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=105