ตอนที่ 83 ขอทานบัตรแก้ว

“ข้าจะให้ผลแห่งภูมิปัญญาแก่เจ้า หากว่าเจ้ายอมพูดความจริงทั้งหมดแก่ข้าก่อน...”

คำพูดมือกระบี่หญิงชาววังทำให้'เย่ว์หยาง'ผิดหวังจริงๆ  ถ้า'เย่ว์'อยู่ไม่อยู่ที่นี่เขาคงใช้ดาบวิเศษ'ฮุยจิน'ฆ่านางแน่

“เสี่ยวซาน! ไม่มีผลแห่งภูมิปัญญาอีกต่อไปแล้ว  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนให้เทพธิดาอควาเรียสของข้ากินไปแล้ว  ข้าคงไม่ยอมใช้ผลแห่งภูมิปัญญาแน่ถ้ารู้ว่าน้องเจ็ดต้องการมัน  อย่าห่วงเลย  ข้าจะไปที่หอทงเทียนชั้น 3 กับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและจบภารกิจโลกพฤกษาให้ได้  ข้าจะได้เอาผลแห่งภูมิปัญญามาให้น้องเจ็ด”

'เย่ว์'อยู่รู้สึกผิดจริงๆ หลังจากได้ยินเรื่องของ'เย่ว์หยาง' จากนั้นนางฉุดแขน'เย่ว์หยาง'และถามว่า

“ตอนนี้น้องเจ็ดอยู่ที่ไหน?  ทำไมนางไม่อยู่กับเจ้า?”

“นางฝึกอยู่ในวงกตศิลาดำ ช่างเถอะ..ลืมเรื่องผลแห่งภูมิปัญญาไปก่อน ข้าจะหาทางอื่นดู”

เนื่องจากผลแห่งภูมิปัญญาถูกอสูรของ'เย่ว์อยู่'กินลงไปแล้ว  'เย่ว์หยาง'ถึงได้ยอมแพ้ในที่สุด แต่ว่า ความรู้สึกต้องการมอบผลแห่งภูมิปัญญาแก่'เย่ว์ปิง'น้องสาวของเขา

ยิ่งแรงกล้าขึ้นอยู่ในใจของเขา เนื่องจากมือกระบี่หญิงชาววังได้มอบผลแห่งภูมิปัญญาให้กับ'เย่ว์อยู่'ญาติผู้พี่ของเขาไปแล้ว และนางให้เป็นอาหารแก่เทพอควาเรียสไปแล้ว  เขาไม่อาจเอาคืนมาตามที่ต้องการได้

พอเห็นว่ามือกระบี่หญิงชาววังใช้สายตาเฉียบคมจ้องมาที่เขา  เหมือนกับว่านางต้องการมองเขาให้ทะลุ  'เย่ว์หยาง'ก็คิดได้ทันทีว่าเขาควรรีบออกไปจากที่นี่ เขาไม่รู้สึกปลอดภัยตลอดเวลาที่อยู่กับดรุณีนางนี้

ดังนั้นเขาต้องจากไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในขณะเดียวกัน จะเป็นเรื่องดีที่สุดหากเขาไม่ข้องเกี่ยวกับเย่ว์อยู่ญาติของเขามากนักในเวลาแบบนี้ ดังนั้นนางจะได้ไม่สงสัยช่องโหว่ในเรื่องราวของเขา

“พูดกันขนาดนั้น ก็จะคล้ายกับว่ากลุ่มของเรากลายเป็นขโมยน้อยไปแล้ว  ทำไมเจ้าไม่พาเย่ว์ปิงมาด้วยเล่า เราจะได้จบภารกิจโลกพฤกษาด้วยกัน”

มือกระบี่หญิงชาววังดูเหมือนว่านางได้ตัดสินใจบางอย่างแล้ว

“ขอเดชะองค์หญิง! แม้ว่าการได้รับสิทธิ์ให้เป็นสมาชิกของราชตระกูลจะเป็นเกียรติยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับปุถุชนต้อยต่ำผู้นี้  โปรดอนุญาตให้ปุถุชนผู้ต่ำต้อยนี้ได้เข้าสุขาก่อนเถอะ”

'เย่ว์หยาง'ไม่เคยคิดจะเข้าร่วมกับกลุ่มของมือกระบี่หญิงชาววังที่อันตรายผู้นี้  เขาหาข้ออ้างไปห้องน้ำทันทีและรีบหนีไปโดยไม่รอให้มือกระบี่หญิงชาววังได้ห้ามเขา  แม้ว่าจะไม่มีผลแห่งภูมิปัญญาก็ตาม  แต่ได้กิ่งแห่งพฤกษาชีวิตก็พอแล้ว  ถ้าเขาสามารถทำให้นักรบมนุษย์พฤกษาของ'เย่ว์ปิง'เลื่อนระดับได้

แล้วค่อยคิดหาวิธีพานางไปที่ชั้นสองของหอทงเทียนก็ได้  พวกเขาจะไปยังชั้นสามก็ยังได้  เนื่องจากภารกิจโลกพฤกษาจะให้ผลแห่งภูมิปัญญาเป็นรางวัล มีวิธีรับมันมาได้ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีอื่น

จะให้อยู่ในกลุ่มเดียวกับมือกระบี่สาวชาววังน่ะหรือ? เขาสู้ด้วยตัวเองดีกว่า  อยู่ใกล้ๆ นางเขาไม่อาจเปิดเผย'เสี่ยวเหวินหลี', โคเงาหรือต้นดอกหนามทองได้ เพราะเขาใช้ได้แต่เฉพาะ'ฮุยไท่หลาง'เท่านั้น

แล้วเขาจะใช้พลังอื่นๆ ต่อสู้ได้อย่างไร? อย่างไรก็ตาม ภารกิจโลกพฤกษาของหอทงเทียนก็ไม่ง่ายขนาดนั้น 'เย่ว์หยาง'จำได้ว่า เจ้าเด็กผู้น่าสงสารได้บันทึกไว้ในสมุดของเขามาก่อน ภารกิจโลกพฤกษาเป็นภารกิจต่อเนื่องกัน 36 อย่าง และความต้องการภารกิจสุดท้ายจำเป็นต้องขึ้นไปจบภารกิจในชั้นที่หกให้ได้

ในรอบหลายร้อยปีที่ผ่านมา  บรรดาสมาชิกตระกูลเย่ว์  มีเพียงบิดาของเจ้าเด็กที่น่าสงสาร 'เย่ว์ชิว'สามารถทำภารกิจได้สำเร็จ  อาจกล่าวได้ว่าโลกพฤกษาเป็นภารกิจต่อเนื่องที่มีความยากลำบากใกล้เคียงกับภารกิจชั้นห้าของหอทงเทียน

วิหาร 12 ราศี และภารกิจชั้นที่สอง วิหาร 3 โลก ดูเหมือนการแสวงหาผลแห่งภูมิปัญญาไม่ใช่งานง่ายๆ เลย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผลแห่งภูมิปัญญาถึงได้มีราคาแพงนัก พอเห็นว่า'เย่ว์หยาง'ไปแล้ว  มือกระบี่ชาววังถอนหายใจเบาๆ

“พี่อยู่, ผู้อาวุโสในตระกูลของท่านคิดจริงๆ หรือว่าน้องของท่านเป็นสวะ?  พวกเขาแก่จนสายตาเลอะเลือนเห็นอะไรไม่ชัดหรือ?”

'เย่ว์อยู่'ส่ายศีรษะช้าๆ

“ข้าไม่ทราบเรื่องอื่นจริงๆ  ดูเหมือนเสี่ยวซานจะแตกต่างจากเมื่อในอดีต  เขามักจะทำตัวไม่เด่น  แต่ตอนนี้เขากลายเป็นมาดนั่น ยิ่งไปกว่านั้น สีหน้าของเขายังเต็มไปด้วยพลัง  ถ้าข้าไม่เจอเขาในหอทงเทียน ข้าคงไม่เชื่อว่าเขามีใบหน้าเช่นนั้น  ดูเหมือนว่าคงเป็นเหตุมาจากที่เขาทำสัญญากับคัมภีร์ได้สำเร็จ  ในที่สุดเขาก็ทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญได้สำเร็จ  ได้ชำระข้อกล่าวหาว่าเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ได้แล้ว  เพราะเหตุนั้นนิสัยของเขาก็เลยเปลี่ยนเป็นกระตือรือร้น  ข้าไม่เข้าใจจริงๆ  แต่นี่ถือเป็นข่าวดี  ข้าสุขใจกับเขาด้วย  พอเห็นเขาตอนนี้แล้ว ข้าคงไม่ห่วงว่าเขาจะโดดแม่น้ำฆ่าตัวตายอีกต่อไปแล้ว”

มือกระบี่หญิงชาววังเลิกคิ้วและครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ  จากนั้นนางถามอย่างใคร่รู้ว่า

“คนอย่างเขายกเลิกการหมั้นหมายกับคุณหนูจากตระกูลเสวี่ยได้อย่างไร?”

'เย่ว์อยู่'ไม่รู้อะไรเหมือนกับคนอื่นๆ เกี่ยวกับคำถามเรื่องนี้  นางไม่เข้าใจเลย

“ข้าไม่เข้าใจเหมือนกัน  เรื่องแปลกที่สุดคือเขาพยายามโดดน้ำฆ่าตัวตายหลังจากยกเลิกการหมั้นหมายไม่นาน”

“ข้ารู้สึกว่าต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น”

มือกระบี่หญิงชาววังรู้สึกได้ด้วยทักษะธรรมชาติของนางว่ามีบางอย่างผิดปกติในเรื่องนี้ แต่นางไม่สามารถจับจุดที่เป็นปัญหาได้

“ตอนที่เสี่ยวซานโดดแม่น้ำ ข้ายังติดสอบในสถาบัน  พอข้าได้ยินข่าวร้ายนั้น ข้าก็แทบเป็นลม ข้าอยากจะกลับไปดูเหตุการณ์  แต่ก่อนที่ข้าจะได้กลับไป  ลุงสี่ส่งคนมาบอกเราว่าเขาได้รับการช่วยเหลือทันเวลาและรอดตายมาได้ และดูเหมือนว่าเขาได้รับสิ่งดีในคราวเคราะห์ของเขา เขาทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญได้สำเร็จ”

'เย่ว์อยู่'ยังคงรู้สึกว่าเหตุการณ์ทั้งหมดมันแปลก  แต่นางก็ยังยินดีที่น้องชายของนางทำสัญญากับคัมภีร์ได้สำเร็จ  น้องชายของนางที่ถูกคนอื่นดูถูกมาโดยตลอดได้กู้ชื่อโดยกำจัดคำว่าคนไร้ประโยชน์ออกไปได้ในที่สุด

“มันก็ยังไม่สมเหตุสมผลนะ  ข้าคิดว่าน้องชายของท่านยังคงซ่อนความลับไว้อีกมาก  บางทีเขาอาจมีนักสู้ชั้นปราณก่อกำเนิดคอยช่วยเหลือเขาอยู่ฉากหลัง สอนวิทยายุทธให้เขา  เขาอาจจะอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกับข้า”

เมื่อมือกระบี่หญิงชาววังพูดเรื่องนี้  'เย่ว์อยู่'ถึงกับแปลกใจอย่างมาก

“คงเป็นไปไม่ได้  เสี่ยวซานจะคล้ายกับท่านได้อย่างไร?”

'เย่ว์อยู่'รู้ว่าองค์หญิง'เชี่ยนเชี่ยน'มีพรสวรรค์ทางด้านวิทยายุทธที่ราชตระกูลปรารถนามาหลายพันปี ถ้านางมิใช่สตรี แต่เป็นบุรุษแทน นางจะได้เป็นจักรพรรดิในอนาคตแน่นอน

แม้ว่าในทวีปมังกรทะยาน ที่ซึ่งบุรุษได้รับการยอมรับมากกว่าสตรีอย่างสูง  แม้ในราชตระกูลต้าเซี่ย ที่ปฏิบัติตามราชประเพณีเสมอมา  ทุกคนได้มีการอภิปรายกันว่า ไม่ว่ายังไงพวกเขาควรเปลี่ยนกฎมณเฑียรบาลที่บรรพบุรุษของพวกเขาได้ตัดสินยอมรับ

พวกเขาได้พูดคุยกันเรื่องการเปลี่ยนกฎยอมให้สตรีครองแผ่นดินได้และยินยอมให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนครองบัลลังก์จักรพรรดิได้กลายเป็นจักรพรรดินีคนแรกในประวัติศาสตร์หลายพันปี  ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะการคัดค้านอย่างรุนแรงแข็งขันของกลุ่มข้าราชการกลุ่มหนึ่ง เนื่องจากสุขภาพของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันยังแข็งแรงดีอยู่

พระองค์มีราชโอรสเกินกว่า 20   เส้นทางขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่จะเป็นจักรพรรดินีองค์แรกคงจะถูกแช่แข็งเสียแล้ว นอกจากได้รับอสูรเทพพิทักษ์วังหลวง 2 ตนตั้งแต่ยังเล็กแล้ว นางยังได้รับการอบรมสั่งสอนจากอาจารย์ลึกลับ นางเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถนั่งเสวยร่วมโต๊ะกับจักรพรรดิได้มาหลายปีแล้ว

การได้รับเกียรติเช่นนั้น มีแต่รัชทายาทเท่านั้น พระสนมคนโปรดยังไม่ได้รับเกียรติเช่นนั้นเลย  พวกนางทำได้แต่เพียงมองด้วยความอิจฉา ใครก็ตามที่เหนือกว่า 3 ดาวเพชฌฆาตผู้ยิ่งใหญ่  และได้รับตัดสินว่าเป็นนักสู้ระดับ 6 ผู้แก่กล้าขั้นต้นและอายุน้อยกว่า 20 คนแบบนั้นเป็นอัจฉริยะ 1 ในล้าน

องค์หญิง'เชี่ยนเชี่ยน'สามารถบอกได้เลยว่าน้องชายของ'เย่ว์อยู่'ที่ทุกคนดูถูก ที่คนในตระกูลเข้าใจว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ คือคนแบบที่คล้ายกับนาง..

นั่น นั่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน 'เย่ว์อยู่'ไม่เชื่อหูของนาง  นี่เป็นเรื่องจริงหรือ?

“ข้ามีความรู้สึกว่าลุงสามของท่านไม่ได้ตายในปีนั้นจริงๆ บางทีเขาอาจทนทุกข์จากอาการบาดเจ็บและแอบซ่อนอยู่หลังฉาก  คอยสอนลูกชายอย่างลับๆ นักรบอัจฉริยะอย่างเขา เก่งที่สุดในบรรดาตระกูลใหญ่ทั้งสี่ จะตายในการต่อสู้ครั้งเดียวได้อย่างไร? ผู้อาวุโสในวังข้าคิดอยู่เสมอว่าลุงสามของเจ้าไม่ได้ตายจริงๆ  เขาคุยเรื่องนั้นกับข้าหลายครั้ง ทำแม้กระทั่งสืบหาบันทึกการต่อสู้ครั้งนั้นและเอามาวิเคราะห์  แม้ว่าในเวลานั้นจะเป็นสถานการณ์ที่อันตรายมากก็จริง  แต่ลุงสามของท่านไม่ใช่นักรบธรรมดา  เขาต้องมีหนทางหลบหนีในนาทีสุดท้าย  พี่อยู่!  น้องสามของท่านไม่ใช่สวะแน่นอน เขาแค่ยังไม่เป็นที่รู้จักกันดีเหมือนลุงสามของท่าน  เขาต้องมีคนคอยสอนเขาอย่างลับๆ แน่”

มือกระบี่หญิงชาววัง เริ่มทฤษฎีของนาง

“ข้าก็หวังว่าลุงสามยังมีชีวิตอยู่  การหายไปของเขาทำให้ท่านปู่เศร้ามากจริงๆ  จนดูเหมือนแก่กว่าวัยในทันที นั่นทำให้เสี่ยวซานกลายเป็นกำพร้า  ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะลุงสี่กับป้าสี่คอยปกป้อง ข้าเกรงว่านานไป...”

'เย่ว์อยู่'ค่อยๆ ลดเสียงลง

“บางครั้งข้าก็อยากให้เสี่ยวซานเป็นคนที่ไร้ประโยชน์  มีคนรู้จักน้อย  แบบนั้นเขาจะได้ใช้ชีวิตที่ดีกว่า แต่งงานแล้วมีลูก ใช้ชีวิตอย่างธรรมดา  ลุงสามมักจะเป็นความหวังของตระกูลเสมอ  เขาต้องต่อสู้เพื่อตระกูลนับครั้งไม่ถ้วนโดยไม่ได้พัก อาจกล่าวได้ว่าเขาทำงานหนักจนตัวเองต้องตาย  ถ้าเย่ว์หยางมีพลังจริงๆ ข้าปรารถนาให้เขาไม่เด่นดังอย่างนี้ยังจะดีกว่า  เขาไม่ควรจะมีชื่อเสียงเหมือนกับลุงสาม  เขาจะถูกคนจำนวนมากริษยาและถูกคนอื่นฆ่าตาย  แม้ก่อนครึ่งวัยของเขา”

“อย่าห่วง ข้าจะไม่บอกคนอื่นๆ”

มือกระบี่หญิงชาววังหัวเราะเบาๆ แต่ขมวดคิ้วอีกครั้ง

“แต่ข้าคิดว่าจะดีที่สุดถ้าเราไปเยี่ยมคุณหนูตระกูลเสวี่ยและถามนางถึงเรื่องการหมั้น เรื่องนี้ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่”

“เชี่ยนเชี่ยน! ขอบคุณท่านนะ ข้าจะลองไปหาคุณหนูตระกูลเสวี่ยแล้วคุยเรื่องนี้ดู”

'เย่ว์อยู่'มองไปที่ตำแหน่งที่'เย่ว์หยาง'หายลับไป

“ข้าหวังว่าเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด...”

'เย่ว์หยาง'ต้องการเทเลพอร์ตไปที่ต้นโอ๊คหมื่นปีเพื่อไปพบกับ'อี้หนาน'และ'เย่ว์ปิง'อีกครั้ง  แต่เขาใช้ม้วนเทเลพอร์ตไปทั้งหมดแล้ว ม้วนเทเลพอร์ตที่เขายังมีเหลือ ก็เป็นม้วนที่ส่งตัวเขาไปหา'ฮุยไท่หลาง' แต่'เย่ว์หยาง'ไม่ต้องการใช้มันจริงๆ

เขาไม่ต้องการใช้มัน เว้นแต่มีเหตุฉุกเฉิน การเปิดใช้งานม้วนเทเลพอร์ตก็เพื่อส่งสิ่งมีชีวิตออกไปในระยะห่างไกลด้วยวิธีที่ง่ายและซับซ้อนในเวลาเดียวกัน  เงื่อนไขที่จำเป็นก็คือสิ่งมีชีวิตที่จะติดต่อกับม้วนเทเลพอร์ตจะต้องมีวิญญาณและลมหายใจเชื่อมถึงกันและกัน เมื่อการเทเลพอร์ตกำลังได้ผล

สิ่งมีชีวิตที่เป็นเป้าหมายจะเป็นตัวนำทางม้วนเทเลพอร์ตจากระยะไกลด้วยพลังจิตวิญญาณของเขา นอกจากนี้ เมื่อใช้งานทักษะเทเลพอร์ตจำเป็นต้องใช้พลังภายในเป็นจำนวนมาก  แม้ว่า'เย่ว์หยาง'จะมีพลังภายในถึงระดับชั้นปราณก่อกำเนิด

การใช้งานม้วนเทเลพอร์ตก็ยังทำให้เขามึนงงตาพร่าได้เหมือนกัน อีกประการ ระยะส่งวัตถุที่ไกลและพื้นที่ๆ ผ่านมีมากขึ้น  พลังในการส่งวัตถุที่ใช้ต้องกล้าแข็งก็ยิ่งทำให้ต้องใช้พลังภายในเปลือง  'เย่ว์หยาง'คิดว่าถ้าเขาใช้ม้วนเทเลพอร์ตจากแดนปีศาจไปหา'ฮุยไท่หลาง'

'เจ้าฮุยไท่หลาง'อาจกระอักเลือดและหมดสติได้  ถ้าเขาเทเลพอร์ตจ้าวปีศาจไปหาฮุยไท่หลางบางทีร่างของมันอาจระเบิดตายก็ได้ แน่นอนว่า 'เย่ว์หยาง'ยังไม่สามารถเข้าใจความจริงที่แน่นอนถึงการเดินทางผ่านพื้นที่อย่างลึกซึ้งได้จนถึงตอนนี้ เขาอาจทำการค้นคว้าเรื่องนี้สักเล็กน้อยก็ได้

ไม่มีม้วนเทเลพอร์ต 'เย่ว์หยาง'ก็ตรวจค้นตัวของเขาอีกครั้ง กระเป๋าเงินของเขาตอนนี้ เกลี้ยงหมดแล้ว ก่อนหน้านี้มีทองหลายสิบเหรียญที่เขาได้มาจากเจ้าเด็กผู้น่าสงสารเก็บออมไว้ และ 100 เหรียญทองในฐานะเงินรางวัลซึ่งก็ถูกใช้จ่ายเป็นค่าไข่อสูรและม้วนเทเลพอร์ตไปแล้ว

พอไม่มีเงิน ก็คงเป็นเรื่องลำบากที่จะทำให้เขาก้าวต่อไปได้ ดังนั้น'เย่ว์หยาง'ตัดสินใจหาเงินให้ได้สักจำนวนหนึ่ง  แน่นอนว่า เขาไม่คิดจะใช้ฝีมือของเขาขโมยของใคร  พวกทหารรับจ้างเกือบทั้งหมดยากจนขัดสนกันทั้งนั้น

พวกมันแค่มีเงินพอซื้อเหล้าราคาถูกไว้กรอกปากเท่านั้น ปกติแล้ว พวกเขาดื่มเสร็จแล้วก็เมา จากนั้นก็หลับ แล้วก็เมากระทั่งตื่น  เมื่อพวกเขาจะใช้เงิน พวกเขาจะมองหาภารกิจง่ายๆ แล้วรับรางวัลไปซื้อเหล้าดื่มอีก

วันแล้ววันเล่า นี่คือวิถีชีวิตของทหารรับจ้าง 'เย่ว์หยาง'คิดเรื่องนั้นขณะวิ่งกลับไปที่สมาคมนักรบชั้นสาม นี้คือพื้นที่หวงห้ามสำหรับทหารับจ้าง  เนื่องจากพวกที่ได้รับเงินอุดหนุนพิเศษหรือผู้ทรงเกียรติของประเทศมีสิทธิ์ที่จะเข้ามาและรับปฏิบัติภารกิจ

“ยินดีต้อนรับ ผู้กล้าหนุ่มน้อย! เจ้ามาที่นี่เพื่อรับภารกิจหรือว่าจะมาบันทึกผลสำเร็จภารกิจ?”

พนักงานต้อนรับเขา  ไม่เหมือนกับพวกนักรบที่สวมเกราะและพูดจาเด็ดขาดในระดับต่ำกว่า  แต่เป็นหญิงสาวสวยน่ารัก 2 คน  พวกนางสวมชุดยาวรัดรูปวาบหวิว เผยให้เห็นเนินอกขาวหิมะของพวกนาง ลักษณะท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน  ขณะที่พวกนางพูด คำพูดของพวกนางสุภาพและอ่อนโยน ทำให้ใครก็ตามที่ฟังรู้สึกเหมือนประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่

เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่เพิ่งกลับมาหลังได้รับชัยชนะเหนือดินแดนมากมาย

“พวกท่านสามารถเปลี่ยนผลงานทหารที่โดดเด่นแลกเป็นทองได้ไหม?”

'เย่ว์หยาง'คงถามเรื่องที่คนปกติไม่เคยถามกัน

“อ่า..ท่านต้องการแลกเปลี่ยนผลงานทางทหารเป็นทองหรือ?”

เมื่อหญิงงามทั้งสองได้ยินคำนี้  พวกนางถึงกับตกตะลึง จนแทบจะถลันไปข้างหน้าแล้วบีบคอโจรน้อยข้างหน้าพวกนางให้ตายคามือ

“ดูเหมือนว่าข้าเคยเห็นมาจากที่ไหนนักแห่งว่าฆ่าขุนพลปีศาจจะได้รับรางวัล 100 เหรียญทอง  จริงหรือเปล่า?”

'เย่ว์หยาง'ถาม

“ถูกแล้ว, จริงแท้แน่นอน”

หญิงงามทั้งสองแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว  นักสู้ประสาอะไรกันที่ฆ่าขุนพลปีศาจได้แล้วยังขาดแคลนเงินทองอีก? ใครที่ไหนกันที่เขาแลกผลงานทางทหารเป็นเงินทองกันเล่า?

การกระทำที่ไม่น่าเชื่อถือแบบนี้มีแต่พวกทหารรับจ้างผู้กักขฬะเท่านั้นถึงทำกันได้ ฆ่าขุนพลปีศาจเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญ  นี่คือเกียรติที่นำมาซึ่งความภาคภูมิใจแก่วงศ์ตระกูลบรรพบุรุษ  และเจ้าโจรน้อยนี่ยังต้องการเอาชัยชนะนี้มาแลกเปลี่ยนเป็นเงิน

สมองของคนๆ นี้มีบางอย่างผิดปกติไปหรือไม่?

“ถ้าอย่างนั้น ช่วยแลกให้ข้าสัก 500 เหรียญทองด้วยนะ”

'เย่ว์หยาง'ยืนบัตรแก้วให้

“โอ๊ย..ตายแล้ว!”

หญิงงามทั้งสองแทบเป็นลมล้มลงทันที ขอทานถือบัตรแก้วมีที่ไหนกันในโลกนี้?  เจ้าผู้นี้ไปขโมยจากที่ใดกัน?                                                                           *****************

 

 

ที่มา:https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=83