ตอนที่ 20 บริษัท The Protector
“ถ้าผมให้เพิ่มอีก 50 ล้านจะเร่งเวลาได้เร็วขึ้นอีกไหมครับ”หลังจากสำรวจจนทั่วดนัยก็กลับมาหาวิทูรและถามออกไป
“ต่ำสุดอยู่ที่ 8 เดือนครับ ถ้าเร่งกว่านี้จะไม่ได้มาตรฐานเอา”
“โอเคครับผมจะเพิ่มเงินให้อีก 50 ล้าน คุณวิทูรช่วยใช้วัสดุชั้นยอดในการสร้างด้วยนะครับ”
“บริษัทรับเหมาเจริญวัฒนะของเรานั้นทำงานด้วยความรอบคอบอยู่แล้วครับ”
“ฝากขอบคุณลุงมาโนชด้วยนะครับ”
“ได้เลยครับคุณดนัย”
ดนัยกล่าวลาวิทูรเสร็จพวกเขาทั้งสี่ก็กลับขึ้นรถของตนเพื่อไปรับประทานอาหารกันก่อนเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงใกล้จะบ่ายแล้ว
“เราจะไปกินข้าวกันที่ไหนหรอคะพี่”ฟ้าถามขึ้นมา
“ไม่รู้สิ ฟ้าอยากกินอะไรล่ะ”
“ฟ้าอยากกินพิซซ่า”
“น้ำฝนก็อยากกินด้วย”
เด็กสาวทั้งสองเอ่ยเสริมกันและกันเป็นอย่างดีและแสดงความน่ารักของเด็กออกมาอย่างเต็มที่จนทำให้หัวใจของดนัยรู้สึกพองโตขึ้นมา
“ได้สิ แต่ห้ามกินเยอะนะไม่งั้นเดี๋ยวอ้วน”
“เข้าใจแล้วค่าาาา”เด็กสาวทั้งสองตอบอย่างพร้อมเพรียง
ซินหรานได้ยินดังนั้นก็ขับรถไปยังร้านพิซซ่าที่ตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้า Central ที่ดนัยเป็นผู้ที่ถือหุ้นอยู่ด้วย ซึ่งความจริงแล้วคนที่ถือหุ้นคือแก้วต่างหากเพราะตอนนี้อายุของดนัยยังไม่ถึงเกณฑ์
หลังจากรับประทานอาหารตามใจน้องสาวเสร็จฟ้าก็ลากเขาไปซื้อไอศกรีมต่อทำให้ต้องไปซื้อให้แต่ฟ้าก็ไม่ได้ฟุ่มเฟือยเกินไปเพราะยังเลือกกินของที่จำเป็นอยู่
“พี่คะหนูอยากให้ที่ร้านพี่มีไอศกรีมขายจัง”ฟ้าเอ่ย
“ใช่ๆ ถ้าอยากกินต้องไปบอกพวกลุงๆก่อนเสียเวลามากเลย”น้ำฝนกล่าวเสริม
“ได้สิ พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วพี่ก็คิดอะไรดีๆได้ขึ้นมาพอดี”
ดนัยนึกถึงตู้ไอศกรีมในอนาคตที่จะมีเป็นกล่องและแบ่งออกเป็นรสชาติต่างๆมากมายให้เลือก ถ้าทำแพ็คเกจให้สวยๆหน่อยก็น่าจะขายได้ดีเหมือนไอศกรีมแบรนด์สีแดงรูปหัวใจ
เมื่อจัดการธุระต่างๆในห้างแห่งนี้เสร็จแล้วดนัยก็กลับไปที่รถแล้วให้ซินหรานออกรถไปยังที่ต่อไปทันที ซึ่งก็คือบริษัทอีกแห่งที่เป็นบริษัทลูกของ Nebula Teachnology
“ตึกนี้ท่านซื้อมารีโนเวทหรอคะ”ซินหรานถามขึ้นหลังจากมาถึงสถานที่แห่งใหม่
“ใช่แล้วล่ะ ถึงตอนนี้ฉันจะมีเงินเยอะแต่มันก็เอาไปลงกับการสร้างบริษัทแม่หมดแล้วน่ะ แถมตึกนี้ลุงศักดิ์ยังลดราคาให้เป็นพิเศษเพื่อตอบแทนผลการซื้อไวน์ด้วยน่ะ”
“แล้วบริษัทนี้มีชื่อว่าอะไรกันคะ?”
“The Protector ยังไงล่ะ ฉันจะให้พวกคนที่ผ่านการฝึกจากยิมในชลบุรีมาทำงานที่นี่”
“บริษัทรักษาความปลอดภัยที่ท่ายเคยบอกไว้สินะคะ”
“ใช่แล้วล่ะ เพราะแค่ซื้อตึกมารีโนเวทใหม่ไม่ใช่งานที่ใช้เวลาจึงเสร็จเร็ว”
ดนัยเปิดประตูลงจากรถก่อนที่จะเดินเข้าไปในตึก พนักงานจำนวน 4 คนที่เห็นวัยรุ่นหนุ่มเข้ามาก็กำลังคิดที่จะไล่ออกไปแต่ก็โดนห้ามไว้ก่อน
“สวัสดีครับคุณดนัย”หญิงสาวคนที่ดูเหมือนหัวหน้างานของที่นี่ออกมารับหน้าเขา
“สวัสดีครับ”
“ดิฉันชื่อเดือนค่ะเป็นหัวหน้างานของที่นี่”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ แล้วที่นี่เป็นยังไงบ้าง”
“พวกเราทำตามแบบแปลนที่คุณดนัยให้มาครบถ้วนค่ะ รวมถึงห้องใต้ดินอีกด้วย”
“ขอบคุณมากนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นงานของดิฉันอยู่แล้ว”
ดนัยพยักหน้ารับก่อนจะบอกให้ซินหรานมาจดรายละเอียดของที่นี่ให้เรียบร้อยและตนออกไปคุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกสักครู่
“ลูคัสนายมาถึงรึยัง”
“มาถึงแล้วครับบอส”
“มีคนที่ผ่านการทดสอบทั้งหมดกี่คน”
“มีผู้ที่สามารถเลื่อนมาเป็นระดับ B ได้ 20 คน กับระดับ D 3 คนครับ”
“เยอะกว่าที่คาดไว้อีกนะเนี่ย เป็นพวกจากผับเหรอ”
“ไม่ใช่ทั้งหมดครับ เนื่องจากหัวหน้าผับเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในกลุ่มของเด็กไร้บ้านและเด็กกำพร้าแถวนั้นจึงแนะนำให้พวกเราได้ครับ”
“แล้วหมอนั่นเป็นไงบ้างล่ะ”
“ด้านการต่อสู้เรียกได้ว่าอ่อนแอจนน่าสมเพชเลยครับ แต่การบริหารนั้นถือว่าทำได้เป็นอย่างดี”
“เขาชื่ออะไรนะ”
“พลครับ”
“ผมจะเลื่อนให้พลเป็นเลขาของนาย แต่ตอนนี้พาทุกคนมายังจุดปัจจุบันก่อน”
“รับทราบครับบอส”
กลุ่มของ The Protector นั้นมีเทคโนโลยีใหม่ๆจากทีมยอดคนของเขาอยู่ หนึ่งในนั้นก็คือเครื่อง GPS ขนาดพกพาที่ในยุคนี้ยังไม่มี
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วดนัยก็กลับเข้าไปในตึกและพบว่าซินหรานและเดือนคุยกันเสร็จแล้วและกำลังคอยดูแลสองเด็กสาวที่กำลังวิ่งเล่นกันอยู่
“คุณสามารถกลับไปได้เลยนะครับคุณเดือน”
“เข้าใจแล้วค่ะ”เดือนพยักหน้าเข้าใจความหมายที่ดนัยต้องการจะสื่อจึงพาพนักงานที่เหลือออกไปให้หมดโดยดนัยได้ให้ทิปไปคนละ 1 พันบาทด้วย
“ไล่พวกเขาออกไปทำไมหรอคะ???”ซินหรานไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวลูคัสจะมาที่นี่พร้อมกลุ่มบอดี้การ์ดที่ถูกฝึกมาสำเร็จแล้วน่ะ”
“ทำไมพวกเขาถึงมากันได้ไวจังคะ”
“ฉันโทรบอกเขาให้มาในตอนเช้านี้เองแหละ”
ซินหรานพยักหน้ารับว่าเข้าใจก่อนจะรอให้อีกฝ่ายมาถึง
หลังจากผ่านไปได้ประมาณ 25 นาที รถตู้จำนวน 2 คันก็มาจอดหน้าตึกสีขาวนี้และมีชายร่างใหญ่เดินลงมาเป็นคนแรก
“ยินดีที่ได้พบครับบอส!!”ลูคัสยืนตัวตรงเอ่ยขึ้น
เหล่าลูกน้องที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดีก็ลงจากรถด้วยความกระฉับกระเฉงแล้วมายืนเรียงหน้ากระดานพร้อมเอ่ยปาก
“ยินดีที่ได้พบครับบอส!!!”
“ยินดีที่ได้พบทุกคน ต่อจากนี้ไปที่นี่จะเป็นสถานที่ทำงานของพวกนาย”
“เข้าใจแล้วครับบอส!!!”ทุกคนเอ่ยอย่างพร้อมเพรียง
“ดีมาก เรามาทดสอบฝีมือกันหน่อยดีกว่า ตามฉันมา”
ดนัยเดินนำคนทั้งหมดลงไปยังชั้นใต้ดินที่เพิ่งถูกขุดขึ้นมาสดๆใหม่ๆ
ในชั้นใต้ดินนี้จะเป็นที่สำหรับฝึกซ้อมและวอมมือก่อนลงสนามจริงของกลุ่ม The Protector มีอาวุธทุกรูปแบบอยู่ในนี้ ถ้าถามว่าเอามาจากไหน คำตอบก็คือเส้นสายของลุงศักดิ์เหมือนเดิม
ตึกของ The Protector นั้นมีขนาดอยู่ที่ 5 ไร่ มีสามชั้นไม่รวมห้องใต้ดิน เนื่องจากอยูบริเวณรอบนอกของกรุงเทพแล้วราคาที่ดินและตึกจึงถูกลงมา แต่ก็ยังอยู่ในเขตปริมณฑลจึงถือว่าแพงกว่าปกติอยู่
“ซินหรานเธอก็มาด้วยสิ”
“ได้ค่ะ ฉันกำลังเบื่อๆอยู่พอดี”เธอยกยิ้มขึ้นก่อนจะเดินมาข้างๆเขา
กลุ่ม The Protector ที่ถูกฝึกมายังยืนนิ่งอยู่เป็นระเบียบไม่เคลื่อนไหวสักนิดเสริมสร้างความเชื่อมั่นให้กับดนัยได้เป็นอย่างดี
“เอาล่ะ เข้ามาเลย”ดนัยเอ่ยขึ้นหลังจากถอดสูทตัวนอกออก
ทั้ง 23 คนตั้งท่าการต่อสู้เทคนิคเดียวกับดนัยแต่เป็นแค่ระดับที่ต่ำกว่าเท่านั้น แม้แต่ลูคัสหรือซินหรานยังสามารถฝึกได้ถึงระดับกลางเท่านั้นระดับสูงยังต้องใช้เวลาอีกมาก
จากนั้นก็เกิดการตะลุมบอนขึ้นเป็นการปะทะกันระหว่าง 23 คน กับ 2 คน ถ้าคนนอกมาเห็นก็ต้องคิดว่ายังไงฝั่งที่น้อยกว่าก็แพ้แน่
แต่ไม่ใช่เลยคนทั้ง 23 คนถูกฝั่งที่น้อยกว่าอัดลงไปกองที่พื้นกันทั้งหมด แต่พวกเขาถือว่าสุดยอดแล้วเพราะทำให้ซินหรานเหงื่อตกได้แต่ดนัยที่ร่างกายแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วไปแทบจะไม่เหนื่อยเลยสักนิด
“ดีมากสมกับที่ผ่านการฝึกและเลื่อนมาอยู่ระดับ C และ B ได้ เงินเดือนจะเพิ่มขึ้นระดับละหมื่นจำเอาไว้ล่ะ แต่ถ้ามีคนมาจ้างพวกนายโดยตรงก็สามารถเรียกเงินได้ตามความสมัครใจเลย”
“ครับ..บอส”ครั้งนี้ทุกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงเพราะยังกองกันอยู่บนพื้น
แม้จะได้เงินเดือนมากสุดที่ 6 หมื่น แต่สวัสดิการที่พวกเขาได้รับนั้นดีมากรวมทั้งหากตายไปคนข้างหลังก็จะได้รับการดูแลที่ดีแน่นอน แต่ส่วนใหญ่ดันไม่มีครอบครัวกัน
ทำให้ทำงานกันได้อย่างเต็มที่และถ้ารวมกับเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าจากทีมของดนัยเข้าไปโอกาสที่จะตายก็มีน้อยมาก แต่ทุกคนก็รู้ดีว่างานนี้มันอันตรายและมีโอกาสตายได้ทุกเมื่อหากประมาท
