บทที่ 21

บทที่ 21

“เป็นเขาเหรอ?”

รอยยิ้มของซุนเฉิงแข็งขึ้นและตาของเขาก็สั่นไหว

เขาจำเจ้าของเสียงนี้ได้ และพวกเขาก็คุ้นเคยกันดี  เป็นเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของเขาจากวิทยาลัย หลิวคุน

ถ้าเมื่อไม่กี่วันก่อนนั้นหลิวคุนมาที่หอพักเขา เขาคงจะดีใจมาก

แต่ไม่ใช่ตอนนี้!

เขาหยิบไดรฟ์ยูเอสบีออกจากกระเป๋าและเล่นมันในมือครู่หนึ่งก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู "เขาอยู่ที่นี่.."

หลังจากทักทายเขาแล้ว ซุนเฉิงก็เกาหน้าที่แข็งตึงของเขาแทนความอึดอัด​  และหลังจากตั้งตัวได้ครู่หนึ่ง เขาก็ยิ้มแล้วเปิดประตูหอพัก

ครู่ต่อมา ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตแขนยาวลำลองก็ปรากฏตัวต่อหน้าซุนเฉิง     อดีตเพื่อนร่วมห้องของเขา'หลิวคุน'

“อาเฉิง เกิดอะไรขึ้น? ผมโทรหาคุณแล้ว แต่คุณไม่รับสาย โทรศัพท์ของคุณถูกตัดเพราะบิลค้างชำระหรือเปล่า?”

หลิวคุนเดินเข้ามาพร้อมกับถุงผลไม้พร้อมเดินไปวางไว้บนโต๊ะคอมพิวเตอร์ว่างข้างๆ ซุนเฉิง จากนั้นมองดูเขาด้วยความกังวล

“อย่าพูดถึงมัน เมื่อคืนฉันอารมณ์ไม่ดีเลยเผลอทำโทรศัพท์ตกแตกขณะดื่ม.!” ซุนเฉิงหาข้อแก้ตัวและแสร้งทำเป็นสำนึกผิด

ไอโฟน5 ของเขายังอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลว่าเขาจะสงสัย

ในห้องพักยังคงมีกลิ่นแอลกอฮอล์ หลิวคุนตามกลิ่นนั้นจึงเห็นไวน์ราคาถูกหลายขวดอยู่ในถังขยะข้างๆ เขา เหมือนเขาจะไม่ได้สงสัยอะไร แต่กลับแนะนำเขาอย่างใจดีว่า “นายไม่ควรดื่มคนเดียวในเวลาที่อารมณ์ไม่ดีนะ ถ้าจะดื่มโทรหา ฉัน ลาวดา และลาวสีมาเลยจะไม่มีใครออกไปเป็นเพื่อนคุณเลยเหรอ?”

การสนทนาที่คุ้นเคยและอบอุ่นนี้ทำให้ซุนเฉิงรู้สึกผิดทันที

“ฉันคงคิดมากไปเอง” เขาปลอบใจตัวเอง แต่เขาก็ไม่กล้ามองเพื่อนด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ แม้ว่าพวกเขาจะสบตากันโดยบังเอิญก็ตาม แรงกระตุ้นทำให้เขาหันศีรษะหนีไปเพื่อหลีกเลี่ยงมัน

ซุนเฉิงได้โอกาสเชิญเขานั่งลงโดยเริ่มสงสัยว่าเขาใจแคบเกินกว่าจะตั้งคำถามถึงพฤติกรรมของเพื่อนที่มีต่อม้าโทรจัน

ด้วยความรู้สึกผิด ซุนเฉิงที่ยุ่งอยู่กับการรดน้ำจึงย้ายเก้าอี้ให้หลิวคุน ความกระตือรือร้นของเขาทำให้หลิวคุนรู้สึกไม่สบายใจ เขาก็พูดหลังจากนั่งลงว่า "ทำไมนายถึงสุภาพกับฉันขนาดนี้  นี่คือห้องพักของนาย ก็ไม่ใช่หอพักของฉันด้วยเหรอ?"

“คุณย้ายออกไปแล้วใช่ไหม?  ตอนนี้คุณเป็นแขกไปแล้วครึ่งหนึ่ง!” ซุนเฉิงพยักหน้าและตอบกลับ

“เราไม่ได้ตั้งใจที่จะไม่ชวนคุณย้ายออกไปกับเรา ลาวดาและลาวสีไม่ได้มีปัญหาอะไรกับคุณเพราะเงินที่ยืมเราไป นายแค่รู้สึกผิดมาตลอด!”  หลิวคุนพูดว่า "เป็นไงบ้าง ย้ายเข้ามาด้วยกันสิ  เพราะอีกสองหรือสามเดือนเราก็จะเรียนจบแล้ว และจะสะดวกกว่าที่จะอยู่ข้างนอก"

หลังจากที่หลิวคุนพูดจบ เขาก็เหลือบมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของซุนเฉิงอย่างตั้งใจ และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย “นายเปลี่ยนระบบเหรอ?”

ซุนเฉิงพยักหน้า เมื่อสัมผัสได้ถึงพฤติกรรมที่ผิดปกติของหลิวคุน​ เมื่อเขาพูดคำว่า "การติดตั้งระบบใหม่" และ "ม้าโทรจัน" เขาก็รู้ได้ทันทีว่าความสงสัยก่อนหน้านี้ของเขาอาจไม่มีความจริง เพื่อนร่วมห้องของเขามีปัญหา

บางทีอาจเป็นเพราะเขารู้สึกผิด หลิวคุนที่จากไปได้ไม่นานหลังจากนั่งลง โดยใช้ข้ออ้างว่าเขามีบางอย่างต้องทำในภายหลัง

ทันทีที่เขาจากไป ซุนเฉิงที่สงสัยเริ่มดุเดือดขึ้น ก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป เขาแทบรอไม่ไหวที่จะหาความจริง

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง ซุนเฉิงก็คิดว่าจะเริ่มสืบสวนจากที่ไหน

น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถนำโทรศัพท์ของเขากลับมาจากอีกโลกหนึ่งได้   จึลทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมากเมื่อคุ้นเคยกับการมีมัน

โชคดีที่หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก ซุนเฉิงก็นึกถึงคนที่ชอบเล่นเกม

เขานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์และใช้เวลาค้นหาประวัติ​แชทด้วยเสียงของเกมที่พวกเขาเคยใช้มาก่อน หลังจากดาวน์โหลดและติดตั้งลงในคอมพิวเตอร์ของเขา เขาก็เข้าสู่ระบบและค้นหาอยู่พักหนึ่ง  เขาโล่งใจที่พบบัญชีของเพื่อนในรายชื่อเพื่อน

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายออนไลน์อยู่ ซุนเฉิงก็รีบเปิดกล่องแชทและส่งข้อความหาเขา: "ลาวดี โปรดตอบกลับโดยเร็วที่สุด ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ!"

หลังจากคลิก "ส่ง" เขารอประมาณสี่หรือห้านาทีโดยไม่มีการตอบกลับ เขารู้ว่าอีกฝ่ายอาจยังอยู่ในเกม

เขาต้องย่อกล่องแชทและรอให้อีกฝ่ายสังเกตเห็น

แม้จะไม่รู้ว่าเขาต้องรอนานแค่ไหน ซุนเฉิงจึงรีบละสายตาจากมุมล่างขวาของหน้าจอแล้วเปิดเบราว์เซอร์อีกครั้ง

การติดตามของโปรแกรมที่ปรากฏอย่างลึกลับบนคอมพิวเตอร์ของเขาเป็นเพียงความพยายามที่จะขจัดความสับสนในใจของซุนเฉิง ความกังวลเร่งด่วนที่สุดของเขาคือการระดมเงินอย่างรวดเร็วและแก้ไขปัญหาหนี้ที่เกิดจากการเริ่มต้นธุรกิจครั้งก่อน

สำหรับซุนเฉิง แม้ว่านี่จะลำบาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย ในความเป็นจริง หลังจากความพยายามในช่วงบ่ายเพื่อยืนยันทักษะคอมพิวเตอร์ในระดับสูงของเขา ซุนเฉิงก็พบวิธีแก้ปัญหาแล้ว

เขาค้นหาเว็บชุมชนแลกเปลี่ยนระบบไอโอเอส อย่างรวดเร็วและค้นหาอย่างระมัดระวังสักพักก่อนที่จะพบแพ็คเกจการติดตั้งระบบไอโอเอส เวอร์ชันล่าสุดในโพสต์ซึ่งเขาเลือกดาวน์โหลดในที่สุด

วิธีหนึ่งที่เขาคิดว่าจะหาเงิน 100,000 หยวนได้อย่างรวดเร็วคือการค้นหาข้อบกพร่องในระบบไอโอเอส ของ แอปเปิล​ และรับเงินจากมัน

ในเดือนกันยายน 2558 เซอร์รูเดีแพลตฟอร์มการซื้อช่องโหว่ได้ออกประกาศที่ต้องการสำหรับข้อบกพร่องของระบบไอโอเอส 9 โดยเสนอรางวัล 3 ล้านดอลลาร์สำหรับการพัฒนาการเจลเบรกระบบ ไอโอเอส9 บนเบราว์เซอร์

แม้ว่ารางวัลที่ก่อให้เกิดความโกลาหลมากมายในปีที่แล้วจะสิ้นสุดลงภายในสิ้นเดือนตุลาคม เมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน เซอร์รูเดียมประกาศว่าหนึ่งในทีมแฮ็กเกอร์ได้สร้างการเจลเบรคระบบไอโอเอส9.1/9.2 บนเบราว์เซอร์ได้สำเร็จ และได้รับรางวัลมูลค่า 1 ดอลลาร์ ล้าน.

อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่ารางวัลของปีที่แล้วสิ้นสุดลงไม่ได้หมายความว่าซุนเฉิงไม่สามารถสร้างรายได้จากมันได้ แน่นอนว่าระบบการแหกคุกที่เซอร์รูเดียม ได้รับจากรางวัลจะไม่ถูกขายให้กับ แอปเปิล​   น่าเสียดายที่ซุนเฉิงรู้ค่อนข้างน้อย

ในฐานะแบรนด์โทรศัพท์มือถือที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก มีคนจำนวนมากยินดีจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับข้อบกพร่องของระบบโทรศัพท์ของแอปเปิล​ น่าเสียดายที่ซุนเฉิงรู้ค่อนข้างน้อย

ระบบไอโอเอสไม่สมบูรณ์แบบ ซึ่งเขารู้หลังจากใช้โทรศัพท์แอปเปิล​ มาหลายปี อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำลายตำนานของเขาจริงๆ ก็คือตอนที่เขาถูกบาริเคดโยนทิ้ง ซึ่งเขาพบในอีกโลกหนึ่ง และกลับไปดูสตาร์สครีมที่ลานเก็บขยะชานเมืองวอชิงตัน เขาใช้ฟังก์ชันเพิ่มประสิทธิภาพของ "เฟรนซี่" บน ไอโฟน 5 ของเขา และใช้ประโยชน์จากความสามารถในการบุกรุกอันทรงพลังของ "แม่แบสายลับ" เพื่อถอดรหัสโค้ดทุกบรรทัดในระบบ ไอโอเอสอย่างสมบูรณ์ ซึ่งเขาพบช่องโหว่ต่างๆ อย่างน้อยหลายร้อยรายการ

โชคดีที่เมื่อเขากลับมาสู่ความเป็นจริงจากอีกโลกหนึ่ง แม้ว่าซุนเฉิงจะสูญเสียความสามารถในการแฮ็คอันทรงพลังของ "เฟรนซี่" แต่เขาก็ยังจำช่องโหว่เหล่านั้นได้ทั้งหมด  แม้จะอยู่ภายใต้อิทธิพลของ "Frenzy" ทักษะด้านคอมพิวเตอร์ของเขาก็เติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดด

ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือดาวน์โหลดระบบไอโอเอสเวอร์ชันล่าสุดจากอินเทอร์เน็ต ตรวจสอบช่องโหว่ที่เขาค้นพบทีละรายการเพื่อดูว่าได้รับการแก้ไขแล้วหรือไม่ จากนั้นตัดสินใจว่าจะขายให้กับ เซอร์​รูเดียม หรือขายแอปเปิล​โดยตรง

ความเร็วอินเทอร์เน็ตของหอพักไม่เร็ว และแพ็คเกจการติดตั้ง 1.4GB ใช้เวลาดาวน์โหลดยี่สิบนาทีและแถบความคืบหน้ายังไปไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ ซึ่งทำให้ซุนเฉิงทำอะไรไม่ถูกเลย

ขณะที่เขารู้สึกเบื่อเสียง "ติ๊ง"เป็นคอมพิวเตอร์ของเขาก็ส่งเสียงแจ้งเตือน  ซุนเฉิงมองไปที่มุมขวาล่างโดยไม่รู้ตัว และเห็นซอฟต์แวร์แชทกระพริบ

เขาคลิกอย่างรวดเร็วและเห็นคำตอบ: "ฉันโทรหานายแล้วไม่ได้รับการตอบกลับ  โทรศัพท์ของคุณปิดเสียงอยู่หรือเปล่า?  เกิดอะไรขึ้น?"

“มาผัดของหวังกันเถอะ เมื่อคุณไปถึงแล้วค่อยคุยกัน อย่าบอกเจ้านายและผู้บังคับบัญชาคนที่สอง มาคนเดียว!”

ซอฟต์แวร์แชทเงียบไปสักพักก่อนจะตอบว่า "เข้าใจแล้ว ฉันจะไปถึงที่นั่นภายในครึ่งชั่วโมง!"