ตอนที่ 148 จระเข้ดึกดำบรรพ์ 1,000 เมตร(อ่านฟรี)
ตอนที่ 148 จระเข้ดึกดำบรรพ์ 1,000 เมตร
ตูม!
ที่ริมฝั่งหลังจากเห็นว่าลุคตกลงไปในแม่น้ำครูสกระโดดไม่ลังเลที่จะกระโดดลงแม่น้ำเช่นกัน ถ้าแค่ทำให้ลุคลงน้ำแล้วไม่ตามฆ่าจะมีความหมายอะไร
ครูสต้องการฆ่าลุคด้วยตัวเอง โดยที่คนอื่นจะต้องไม่แย่งชิงกับเขา เพราะเขาเชื่อว่าพลังลุคตายเขาจะได้ครอบครองความลับ ถ้ามีคนอื่นอยู่ใกล้ ๆ ด้วยมันยากที่จะปกปิดได้
แต่โชคดีที่เขาเชื่อว่าพวกโง่นี่ไม่กล้ากระโดดลงแม่น้ำแน่นอน
ตัวของครูสพุ่งลงไปในกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก แต่ด้วยพละกำลังของระดับ C เขาสามารถว่ายฝ่ากระแสน้ำได้อย่างไม่มีปัญหา ความเร็วของครูสสูงมากจนเข้าใกล้ลุคที่นำออกไปก่อนได้อย่างรวดเร็ว
ลุคหันกลับไปมองเขาเห็นว่าครูสกระโดดและว่ายน้ำตามมาอย่างไม่ลดละ แถมความเร็วยังมากกว่าตัวเขามาก ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ต่างกันมากนักความเร็วในการว่ายน้ำของลุคหนีระดับ C ไม่ทันอยู่แล้ว
เขาใช้ความคิดหาทางรอด ก่อนจะเอารูปปั้นงูกลืนวารีออกมา ไอเทมชิ้นนี้ตอนนี้ไม่มีประโยชน์มากนัก แต่ว่าตอนนี้มันช่วยเขาเพิ่มความเร็วได้
“ปลดปล่อยน้ำ”
ซู่.............
ปากของรูปปั้นงูกลืนวารีพ่นน้ำแรงดันสูงทำให้ตัวลุคเหมือนมีเครื่องยนต์เรือติดอยู่ที่มือ เขายังใช้การควบคุมน้ำของลูกแก้วแห่งสายน้ำช่วยลดแรงเสียดทานของน้ำรอบตัว ความเร็วของลุคจึงเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัว
“ได้ยังไง!”
ครูสที่ว่ายน้ำราวกับปลาโลมาเบิกตากว้างมองดูลุคที่เพิ่มความเร็วหนีด้วยใบหน้าน่าเกลียดและเริ่มสงสัยว่าบนตัวลุคมีอุปกรณ์พิเศษกี่อย่างกันแน่
“เวรเอ๊ย!”
ครูสขบฟันแน่นใช้พลังทั้งหมดไล่ตามไปอย่างร้อนรน
คราวนี้ลุคไม่คิดจะขึ้นฝั่งอีกแล้ว อย่างแรกขึ้นไปไม่นานครูสตามทันแน่นอน ถ้าอย่างนั้นก็อาศัยไหลตามแม่น้ำนี้ไป จนกว่าพลังพรสวรรค์แปลก ๆ ที่พันธนาการรอบ ๆ ตัวเขาอยู่จะหายไป ถึงตอนนั้นก็ใช้ชุดเกราะบินไปบนแม่น้ำอีกทีหรือจะเข้าป่าหลบซ่อนก็ได้ทั้งนั้น
ตอนนี้ยื้อเวลาให้มากที่สุด
นี่กลายเป็นแมวจับหนูที่ดูว่าใครจะหมดแรกก่อนกัน
...
บนฝั่งริมแม่น้ำทุกคนมองดูทั้งสองว่ายน้ำห่างออกไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ
“แล้วพวกเราละ”
“แม่น้ำอันตรายมากกว่าบนบกหลายเท่า”
“แต่สำหรับไอ้ชั่วนั้น พวกเราน่าจะอันตรายยิ่งกว่าแม่น้ำ ไม่งั้นมันคงไม่กระโดดลงไป”
“ตามไหม”
“ไม่ตามแล้วจะยื่นรอที่นี่เหรอ”
พวกกิลด์ดาบกางเขนเลือกจะตาม ส่วนพวกกิลด์เจ็ดอัศวินยังคงรอการตัดสินใจของแจสเปอร์ แต่สุดท้ายแจสเปอร์ก็กัดฟันตัดสินใจตาม
“ตามไป ฉันจ่ายไปมากยังไงก็ไม่ปล่อยให้ครูสมันได้ผลประโยชน์ไปคนเดียว”
ทุกคนมองหน้ากันและกำลังตาม แต่แล้วตอนนั้นก็มีเงาขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ใต้น้ำมาจากด้านบนของแม่น้ำว่ายตามน้ำตรงไปยังลุคและครูสที่อยู่ในแม่น้ำ
“นั้นมันตัว...ตัวอะไร”
“มอนสเตอร์ยักษ์”
“แม่น้ำอันตรายเกินไป”
“เตือนท่านครูสเร็ว”
พวกฮันเตอร์กิลด์ดาบกางเขนร้องตะโกนเตือนครูส แต่ระยะไกลกันไม่น้อยแถมครูสยังทุ่มความสนใจไปที่ลุคจนหมดเลยไม่ได้ยินเสียงของเพื่อนร่วมกิลด์
แต่ลุคนั้นต่างออกไป เขาว่ายไปด้านหน้าและต้องหันกลับไปดูครูส แต่ตอนนี้พอเขาเห็นสิ่งที่ว่ายตามหลังมาก็ตกใจมากจนขนหัวลุค แม้หัวจะเปียกก็ยังขนลุกได้
ด้านหลังพวกเขามีมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่ยังไม่เห็นตัว เขาเป็นแต่หลังที่โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ มันมีหนามหลังซึ่งกรีดผ่านผิวน้ำกระเซ็นอย่างรุนแรงเกิดเป็นคลื่นน้ำขนาดใหญ่ ส่วนห่างนั้นส่ายไปมาแหวกว่ายส่งร่างกายขนาดยักษ์พุ่งผ่านน้ำได้อย่างรวดเร็ว
ก่อนจะค่อย ๆ ลอยตัวและเข้ามาใกล้ครูส
ครูสเองก็สัมผัสได้แล้วถึงมอนสเตอร์ที่ไล่ตามมาทางด้านหลัง แต่ก็สายไปแล้วเช่นกัน
“มัน...มันตัวอะไร” ครูสพูดเสียงสั่นไหว แววตามองด้วยความตกตะลึง ในหัวสมองว่างเปล่า เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคลื่นพลังที่น่าหวาดกลัวตรงหน้า
มอนสเตอร์ตัวนั้นโผล่หัวออกมาจนเห็นชัดว่าเป็นจระเข้ยักษ์ดึกดำบรรพ์ที่ยาวกว่า 1,000 เมตร ช่วงปากก็กว้างกว่า 100 กว่าเมตรแล้ว
ตัวของครูสดูเล็กกระจ้อยร่อยเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน
มันไม่ได้คิดจะหยุด แต่กางแขนและอ้าปากที่ราวกับทางเข้าขุมนรก กลิ่นเหม็นเน่าความตายกระจายออกไปทั่วแม่น้ำ มวลน้ำไหลเข้าไปในปากของจระเข้ยักษ์ราวกับน้ำตกที่ไหลลงหลุมลึก
ครูสที่เผชิญกับมอนสเตอร์จระเข้ยักษ์ดึกดำบรรพ์ตัวนี้เขาทำได้เพียงพยายามต้านกระแสน้ำว่ายหนีสุดกำลังไม่มีความคิดจะหันไปโจมตีด้วย เพราะไม่รู้ว่าแม้แต่ระดับ B จะสู้มันได้หรือเปล่าก็ไม่อาจจะทราบได้
แต่ต่อให้หนีเร็วแค่ไหนก็ยังช้ามากเมื่อเผชิญหน้ากับจระเข้ดึกดำบรรพ์ มันอ้าปากค้างไว้และกลืนครูสเข้าไปพร้อมกับมวลน้ำมหาศาล
“ไม่!!!” ครูสสิ้นหวังอย่างมาก เขาร้องโหยหวนหวังว่าจะรอดจากการกลืนกินของจระเข้ได้ แต่อย่างมากก็ทำเพียงส่งเสียงไม่กี่วินาที ก่อนจะไหลเข้าไปในปากจระเข้หายไปในท้องของมัน
“มัน...กลืนระดับ C เข้าไปหน้าตาเฉยเลย” ลุครู้สึกตื่นตะลึงมาก ไม่มีการโจมตีแค่กลืนไปตรง ๆ แต่ลุคสนใจมันได้ไม่นาน มันก็หันมาสนใจลุคด้วยเช่นกัน
จระเข้ไม่ปิดปากลง แต่ต้องการกลืนลุคเข้าไป
ลุคใช้ลูกแก้วแห่งสายน้ำควบคุมมวลน้ำลอยตัวไม่ให้ร่างกายไหลไปตามน้ำไปใจปากของจระเข้ยักษ์ดึกดำบรรพ์และพยายามใช้รูปปั้นกลืนวารีพ่นน้ำแรงดันสูงออกมาอย่างต่อเนื่องเพื่อหนี
ตอนที่กระโดดลงแม่น้ำลุคเคยคิดว่าแม่น้ำกว้างขนาดนี้มันมีไว้เพื่อรองรับมอนสเตอร์แบบไหนกัน แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว ก็เจ้าตัวที่ยาวเป็นพันเมตรตัวนี้ยังไง
ถึงจะชมธรรมชาติ แต่ใบหน้าเขาก็หวาดกลัวไม่แพ้ครูส ลุคพยายามเรียงใช้งานชุดเกราะด้วงทมิฬอย่างน้ำถ้าบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้อาจจะรอดตายได้ แต่พันธนาการรอบ ๆ ตัวเขายังคงไม่หายไป ถึงอย่างนั้นมันก็อ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว
นี่น่าจะเป็นผลมาจากตัวผู้ใช้อย่างครูสกำลังตายหรืออาจจะตายไปแล้ว ถึงจะเสียดายพลังพรสวรรค์ในตัวครูส แต่เอาชีวิตรอดจากจระเข้ยักษ์สำคัญยิ่งกว่า
ขณะที่ลุคพยายามใช้ทุกอย่างที่มีอยู่ให้รอดจนกว่าความสามารถในการบินจะกลับมา ตอนนั้นเองที่ริมฝั่งของแม่น้ำ พวกกิลด์ดาบกางเขนและกิลด์เจ็ดอัศวินก็ต้องเผชิญกับหายนะ เมื่อชนพื้นเมืองกลุ่มหนึ่งมาเจอพวกเขา
เลยเกิดการสู้รบอีกครั้ง เสียงการสู้รบดังกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ เช่นเดียวกับเลือดที่ซาดกระเซ็นไปทั่วทั้งบริเวณ
“มันมาถึงที่นี่ได้ยังไง” แจสเปอร์มองดูคนจากกิลด์ของตัวเองตายด้วยความโกรธแค้น คนในกิลด์ที่เข้ามาโลกสมบูรณ์เหล่านี้ล้วนเป็นกำลังสำคัญของกิลด์เจ็ดอัศวิน
ถ้าพวกเขาตายกันหมดแล้วตัวเขาจะมีหน้าไปพบกับผู้นำกิลด์ได้อย่างไร
“หาทางฝ่าออกไปเร็ว”
แจสเปอร์มองหาหนทางรอด สุดท้ายเขาก็คิดอะไรออก
ในเมื่อหัวหน้าพวกแกตายไปแล้วก็ตายตามไปเถอะ แจสเปอร์หันไปโจมตีใส่พวกกิลด์ดาบกางเขนไม่ถึงกับฆ่า แต่ทำให้บาดเจ็บจนหนีไม่ได้
“แจสเปอร์แกกล้าทำร้ายคนของกิลด์ดาบกางเขน กิลด์เจ็ดอัศวินจะต้องตาย!!!” ฮันเตอร์จากกิลด์ดาบกางเขนพยายามข่มขู่ เพราะรู้ความคิดของแจสเปอร์ จึงกลัวมาก
“ใครสนกัน พวกแกตายที่นี่ต่อให้เป็นเหนือระดับ A ก็ตามหาเบาะแสไม่เจอหรอก แล้วจะมีใครมาลงโทษพวกเรา มา...มา ตายตามลูกพี่พวกมึงไปซะ กูทนมานานแล้ว” แจสเปอร์โจมตีคนพวกนั้น
“อ้า!”
“ดาบกางเขนจะลงทัณฑ์แก อ๊ากกก!”
สุดท้ายพวกคนจากกิลด์กางเขนก็โดนแจสเปอร์ตัดแขนขาอย่างเลือดเย็นทิ้งให้เป็นเหยื่อล่อชนพื้นเมืองไป ส่วนก็แจสเปอร์พาฮันเตอร์ในกิลด์วิ่งหนีออกไปอีกทางตอนที่พวกชนพื้นเมืองเข้าไปจัดการพวกกิลด์ดาบกางเขน
แต่ว่าชนพื้นเมืองไม่ได้โง่ พวกเขาพอมองออกและบางส่วนก็ไล่ตามกิลด์เจ็ดอัศวินไป
เลือดนองพื้นส่งกลิ่นดึงดูดไปยังจระเข้ดึกดำบรรพ์ ตอนแรกมันคิดจะไล่ตามลุค แต่ด้านบนนั้นฝั่งนั้นเหมือนจะได้กลิ่นเลือดและพลังที่เหนือกว่า
มีเหยื่อให้เยอะกว่ามากมันไม่สนใจเหยื่อแค่ตัวเดียว
จระเข้ดึกดำบรรพ์ม้วนตัวอย่างไม่ใส่ใจพุ่งไปที่ริมฝั่งทันที
“มันไม่ตามต่อแล้ว” ลุคเผยสีหน้ายินดี ในตอนนั้นเองพลังที่พันธนาการกฎบริเวณรอบ ๆ ตัวเขาอยู่ก็หายไป ทำให้ลุคกลับมาใช้การบินของชุดเกราะด้วงทมิฬและปีกเหล็กได้แล้ว
ลุคเปลี่ยนมาใช้ปีกเหล็ก เพราะคล่องตัวกว่ามันไม่สนใจน้ำที่เปียกนี้สามารถบินได้ทันที แถมไม่หนักเท่าชุดเกราะด้วงทมิฬด้วย
พรึบ ๆ
ปีกเหล็กกระพือพาร่างของลุคบินขึ้นไปเล็กน้อย แต่แล้วตอนนั้นเองลุคก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นว่ามีเงาขนาดใหญ่กำลังพุ่งมาทางนี้ มันคือหางของจระเข้ดึกดำบรรพ์ตัวนั้น จังหวะที่จระเข้ดึกดำบรรพ์ม้วนตัวเปลี่ยนทิศทางหางขนาดใหญ่ยาวเกือบ 300 เมตรก็ยกตัววาดผ่านแม่น้ำฟาดเข้ามาทางลุค
ถึงจะไม่โดนเต็ม ๆ แต่ว่าแค่แรงจากกระแสน้ำที่ทรงพลังของหางจระเข้ก็มากพอจะทำลายลุคได้แล้ว
“โล่วัวไบซัน! เกราะแรดนอเหล็กตัน!”
ลุคเปลี่ยนชุดเกราะที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่มีเท่าที่มีพร้อมกับถือโล่วัวไบซันไว้ต้านรับแรงกระแทกของคลื่นยักษ์นั้น นี่คือสิ่งที่เขาทำได้ในเสี้ยววินาทีนั้น
มวลน้ำที่ห่อหุ้มหางของจระเข้ดึกดำบรรพ์ฟาดเข้าใส่ลุค โดยที่แม้แต่ตัวของจระเข้ก็ไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีจริง ๆ แต่ผลกระทบจากการเคลื่อนไหวของมันก็เท่านั้น
ตูม!!!
แค่การเคลื่อนไหวอย่างไม่ใส่ใจของจระเข้ดึกดำบรรพ์ ก็สร้างพลังที่ทำลายทั้งโล่และชุดเกราะของลุคไปพร้อม ๆ กัน
“อ้า!!!”
ลุคร้องด้วยความเจ็บราวกับว่ากระดูกทั้งร่างของเขาแตกหักไม่มีชิ้นดี เลือดไหลซึมออกมาทั่วร่างกาย ก่อนสิ้นสติลูกแก้วแห่งสายน้ำก็สร้างมวลน้ำต่อตัวของลุคไว้ ก่อนที่เขาจะถูกแม่น้ำกลืนหายไปจนหมดสิ้น